مسافرت در ماه رمضان از روی اختیار ـ هر چند برای فرار از روزه باشد ـ جایز است. هرچند مسافرت در ماه رمضان تا روز بیست و سوم کراهت دارد مگر آنکه سفر حج یا عمره باشد و یا به خاطر مالی باشد که می ترسد تلف گردد.
سه شنبه, فروردين 31, 1400 9:37
حکم نماز و روزه یکسان است مگر در مواردی که استثنا شده است؛ پس کسی که نمازش شکسته است روزه بر او واجب نیست و کسی که نمازش تمام است، باید روزه بگیرد:
دوشنبه, فروردين 30, 1400 22:45
یکی از شرایط صحت روزه آن است در سفری که موجب شکسته شدن نماز است نباشد، بنابر این روزه مسافر اگرچه مستحبی باشد، صحیح نیست.
البته چهار مورد استثنا شده است:
دوشنبه, فروردين 30, 1400 12:8
حکم نماز و روزه یکسان است مگر در مواردی که استثنا شده است؛ پس کسی که نمازش شکسته است روزه بر او واجب نیست و کسی که نمازش تمام است، باید روزه بگیرد.
دوشنبه, فروردين 30, 1400 11:46
یکی از شرایط صحت روزه آن است در سفری که موجب شکسته شدن نماز است نباشد، بنابر این روزه مسافر اگرچه مستحبی باشد، صحیح نیست.
دوشنبه, فروردين 30, 1400 11:35
زیارت کربلای حضرت امام و نماز شبشان...
پنجشنبه, اردیبهشت 18, 1399 10:3
3. روزه و مسافرت
حکم مسافرت در ماه مبارک رمضان
1. مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. (م 1715)
2. مسافرت برای فرار از روزه قبل از گذشتن 23 روز از ماه رمضان کراهت دارد. (م 1715)
3. چنانچه بعد از اذان ظهر به سفر برود، باید روزه ای را که گرفته ادامه دهد و روزه اش صحیح است. (م 1721)
4. اگر روزه دار قبل از اذان ظهر به سفر برود، وقتی از حد ترخص گذشت باید افطار کند و چنانچه قبل از رسید به حد ترخص مبطلی را انجام دهد، علاوه بر قضا، بنابر احتیاط واجب کفاره نیز بر او واجب می¬شود. (م 1721)
5. اگر مسافر پیش از اذان ظهر به وطن یا به جایی برسد که می خواهد 10 روز در آنجا بماند، چنانچه مبطلی انجام نداده باشد، باید نیت کند و آن روز را روزه بگیرد. (م 1722)
6. اگر مسافر بعد از اذان ظهر به وطن یا به جایی برسد که می خواهد 10 روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد. (م 1723)
حکم روزه در سفر
مسافر نباید روزه بگیرد و روزه گرفتن در سفر ـ خواه واجب یا مستحب، و خواه ادا یا قضا ـ باطل است مگر در موارد زیر که روزه گرفتن واجب و یا جایز و صحیح است:
1. کسی که نمی¬داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و تا مغرب نفهمد، روزه¬اش صحیح است. (م 1719)
2. اگر روزه دار بعد از اذان ظهر به سفر برود. (م 1721)
3. کسی که شغلش مسافرت است. (م 1714)
4. کسی که سفر او سفر معصیت است. (م 1714)
5. مسافری که
شنبه, اردیبهشت 13, 1399 12:8