3. روزه و مسافرت

حکم مسافرت در ماه مبارک رمضان

1. مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. (م 1715)
2. مسافرت برای فرار از روزه قبل از گذشتن 23 روز از ماه رمضان کراهت دارد. (م 1715)
3. چنانچه بعد از اذان ظهر به سفر برود، باید روزه ای را که گرفته ادامه دهد و روزه اش صحیح است. (م 1721)
4. اگر روزه دار قبل از اذان ظهر به سفر برود، وقتی از حد ترخص گذشت باید افطار کند و چنانچه قبل از رسید به حد ترخص مبطلی را انجام دهد، علاوه بر قضا، بنابر احتیاط واجب کفاره نیز بر او واجب می­شود. (م 1721)
5. اگر مسافر پیش از اذان ظهر به وطن یا به جایی برسد که می خواهد 10 روز در آنجا بماند، چنانچه مبطلی انجام نداده باشد، باید نیت کند و آن روز را روزه بگیرد. (م 1722)
6. اگر مسافر بعد از اذان ظهر به وطن یا به جایی برسد که می خواهد 10 روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد. (م 1723)

حکم روزه در سفر

مسافر نباید روزه بگیرد و روزه گرفتن در سفر ـ خواه واجب یا مستحب، و خواه ادا یا قضا ـ باطل است  مگر در موارد زیر که روزه گرفتن واجب و یا جایز و صحیح است:

1. کسی که نمی­داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و تا مغرب نفهمد، روزه­اش صحیح است. (م 1719)
2. اگر روزه دار بعد از اذان ظهر به سفر برود. (م 1721)
3. کسی که شغلش مسافرت است. (م 1714)
4. کسی که سفر او سفر معصیت است. (م 1714)
5. مسافری که قصد کرده 10 روز در جایی بماند. (م 1714)
6. کسی که به مسافرت رفته و بدون قصد تا 30 روز در آنجا مانده است، روز 31 به بعد می­تواند روزه بگیرد و اگر ماه رمضان باشد باید روزه بگیرد. (م 1714)
7. اگر نذر کند که روز معینی را در سفر روزه بگیرد، باید آن را در سفر بجا آورد. (م 1717)
8. اگر نذر کند روز معینی را مطلقا ـ خواه مسافر باشد یا نباشد ـ روزه بگیرد، باید آن روز را روزه بگیرد اگرچه در سفر باشد. (م 1717)
9. سه روز روزه در مکه به جای قربانی عید قربان، برای کسی که پول قربانی را ندارد. (مناسک، م 1064)
10. در مدینه منوره، مسافر می تواند برای برآورده شدن حاجت خود، سه روز روزه مستحبی بگیرد. (م 1718)