کد مطلب: 4479 | تاریخ مطلب: 09/05/1390
  • تلگرام
  • Google+
  • Cloob
  • نسخه چاپی

طهرانی، شیخ عباس

طهرانی، شیخ عباس: شیخ عباس تهرانی، از اساتید برجسته اخلاق، در سال 1309ق در تهران متولد شد. پس از طی دوران کودکی به تحصیل علوم دینی پرداخت و دروس مقدماتی و سطوح را در تهران فرا گرفت. در سال 1337ق جهت ادامه تحصیل به نجف اشرف مهاجرت کرد. گر چه اقامت ایشان در نجف اشرف کوتاه بود، اما توانست در آن مدت، محضر دو استاد بزرگ و اسطوره فقه و اصول یعنیمیرزا حسین نائینی و آقا ضیاءالدین عراقی را درک کند. وی در سال 1339ق به ایران مراجعت و و برای ادامه تحصیل به اراک رفت. وی از شاگردان ممتاز و برجسته آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی بود. پس از مهاجرت حاج شیخ عبدالکریم حائری به قم و تشکیل حوزه علمیه، ایشان نیز با دیگر شاگردان استاد، به قم رفت. وی هم چنین از محضر میرزا جوادآقا ملکی تبریزی نیز استفاده کرد.

طهرانی، شیخ عباس: شیخ عباس تهرانی، از اساتید برجسته اخلاق، در سال 1309ق در تهران متولد شد. پس از طی دوران کودکی به تحصیل علوم دینی پرداخت و دروس مقدماتی و سطوح را در تهران فرا گرفت. در سال 1337ق جهت ادامه تحصیل به نجف اشرف مهاجرت کرد. گر چه اقامت ایشان در نجف اشرف کوتاه بود، اما توانست در آن مدت، محضر دو استاد بزرگ و اسطوره فقه و اصول یعنیمیرزا حسین نائینی و آقا ضیاءالدین عراقی را درک کند. وی در سال 1339ق به ایران مراجعت و و برای ادامه تحصیل به اراک رفت.  وی از شاگردان ممتاز و برجسته آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی بود. پس از مهاجرت حاج شیخ عبدالکریم حائری به قم و تشکیل حوزه علمیه، ایشان نیز با دیگر شاگردان استاد، به قم رفت. وی هم چنین از محضر میرزا جوادآقا ملکی تبریزی نیز استفاده کرد. 

. انتهای پیام /*

کلید واژه

 

زمزم احکام، ربا و اقسام آن

حرمت ربا با آیات قرآن و سنت رسول خدا (ص) و احادیث اهل بیت علیهم السلام و اجماع فقها ثابت گشته و از گناهان بزرگ محسوب می شود ،
ربا یا ربای معاملی است و یا ربای قرضی و ربا در معامله عبارت است از مبادله دو کالای مثل هم با دریافت اضافی.

ماه محرم و صفر

محرّم و صفر، که ماه‏‎ ‎‏برکات اسلامی است و ماه زنده ماندن اسلام است، باید ما محرّم و صفر را زنده نگه‏‎ ‎‏داریم به ذکر مصائب اهل بیت ـ علیهم السلام ـ که با ذکر مصائب اهل بیت ـ علیهم السلام ـ‏‎ ‎‏زنده مانده است این مذهب تا حالا؛ با همان وضع سنتی، با همان وضع مرثیه سرایی و‏‎ ‎‏روضه خوانی.(صحیفه امام، ج 15، ص 331)