دهم بهمن

امروز با امام: دهم بهمن

ـ نامه تشکر به آقای سید محمدعلی ابن الرضا؛ تبریک عید فطر (1344)

«به عرض می‏رساند، تلگراف شریف که به عنوان تبریک عید مبارک فطر مخابره شده بود موجب تشکر گردید. امید است خداوند تعالی اعیاد اسلامی و مذهبی را بر مسلمین مبارک فرماید. وقتی عید است که مسلمین از گرفتاریهای فعلی نجات پیدا کنند و مجد اسلام و مسلمین عود کند. از خداوند تعالی خواستار چنین روزی هستم. چون احتمال وصول مکتوب بیشتر بود جواب را تلگرافاً مخابره ننمودم، چون نوعاً نمی‏رسانند. توفیق و تأیید جنابعالی را از خداوند تعالی خواستار است. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏2، ص: 64)

ـ نامه به پریدسی کوپیسا، یک شهروند مسیحی آلمانی؛ اندرزهای اخلاقی (1357)

[آقای خمینی عزیز، نمی‏خواهم با تقاضای خود مزاحم شما بشوم، اما تا دیروز مشکلی داشتم (که می‏خواهم با مساعدت شما حل کنم). امیدوارم با محبتی که دارید کمکم کنید. نامزدم بزودی هدیه سالروز تولدش را دریافت خواهد کرد. هدیه‏ای که از قلب من تقدیم می‏شود. او مشتاقانه دستخط (بزرگان را) گردآوری می‏کند (و کلکسیونی از این دستخطها دارد) و روز تولدش چهارم فوریه است. چقدر خوشحال می‏شود که سلامی از شما دریافت کند. لذا از شما درخواست می‏کنم که لطفی در حق من کرده و چند جمله زیبا روی کارت پستالی که (در پاکت نامه) برایتان گذاشته‏ام برای ایشان بفرستید. اگر اساساً دستخطی برای کسی ارسال نمی‏کنید، لطفاً مرا در جریان امر قرار دهید.

اکسل نِلکِن- بِبِلز دورف- شماره 57- 5810 ویتن- آلمان غربی.

با تشکر و بهترین آرزوها برای شما. ارادتمند شما، پریدسی کوپیسا]

بسمه تعالی‏

سعی کنید برای جامعه فرد مفید باشید. سعی کنید تحت تأثیر قدرتهای شیطانی واقع نشوید. سعی کنید انسان متعهد باشید. ان شاء اللَّه سلامت باشید. روح اللَّه الموسوی الخمینی‏» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 5)

ـ پیام تشکر به آقای شاذلی بن جدید، رئیس جمهور الجزایر؛ کسالت قلبی امام (1358)

«بسمه تعالی‏

حضرت آقای شاذلی بن جدید، رئیس جمهوری کشور الجزایر

از دریافت پیام محبت‏آمیز آن حضرت متشکرم. موفقیت و سعادت روز افزون ملتهای مسلمان جهان بخصوص ملت برادر، الجزایر را از خدای تعالی مسألت دارم. 12 ربیع الاول 1400 روح اللَّه الموسوی الخمینی‏» صحیفه امام، ج‏12، ص: 133

ـ سخنرانی در جمع معلمان تعلیمات دینی؛ اهمیت و وظایف شغل معلمی (1359)

«شما می‌دانید که این بچه‏های کوچک که در دبستان هستند و بعد از آن در جاهای دیگری، مثل دبیرستان، و بعد هم منتهی می‏شوند به دانشگاهها، همینها سرمایه این کشور هستند؛ یعنی سرمایه علمی و سازندگی علمی این کشور هستند. و می‏دانید که این کودکان از اولی که وارد می‏شوند در محیط تعلیم، یک نفوس سالم ساده و بی‏آلایش و قابل قبول هر تربیتی و هر چیزی که به آنها القا می‏شود هستند. و اینها از اول که وارد در کودکستان می‏شوند؛ اماناتی هستند الهی به دست آنهایی که در کودکستان آنها را تعلیم می‏دهند. و همین امانات از آنجا منتقل می‏شوند به جاهای دیگر و به دست معلّمین دیگر، تا برسد به آنجایی که رشد کردند و بزرگ شدند و وارد شدند در مراتب عالیه و دانشگاهها.

چنانچه این اطفال را از اول یک نحو تربیت بکنند که در آن انحراف نباشد، تربیتهای مناسب با انسان باشد، مناسب با فطرت پاک انسانها باشد، از آن اول، وقتی که [با] آن معلمین دبستان و کودکستان، بعد بالاتر، تحت تربیت واقع می‏شوند، با همان ترتیب وارد می‏شوند به دبیرستان مثلًا. و اگر اینجا هم همان تربیت به صراط مستقیم باشد و آنها را به آن راهی که فطرتشان اقتضا دارد هدایت کنند معلمین، از باب اینکه اینها جوان هستند و اول بچه بودند و حالا جوان دیگری شدند، در آنجا اگر باز تعلیم و تربیت، یک تربیت انسانی باشد، با همان حال که پذیرش هر تربیتی در نوسالها و [میان‏سالها] خیلی زود انجام می‏گیرد، وارد می‏شوند به مراتب بعد. آنجا هم چنانچه تربیت، یک تربیت انسانی باشد و موافق با فطرت انسان که همان فطرت، ودیعه گذاشته از خداست‏ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها^[1] آن طور باشد، در دانشگاه هم همان جور تربیت باشد، اینها بعد که تحویل به جامعه داده می‏شوند و مقدرات جامعه قهراً به دست اینها سپرده می‏شود بِالمَآل‏^[2] کشور را کشور نورانی، کشور انسانی، کشور به فطرت اللَّه، تربیت می‏کنند، و کشور را به جلو می‏برند...

باید خیلی شما توجه کنید به اینکه یک فرد عادی نیستید. اگر فرض کنید در یک اداره‏ای یک نفر آدم یک خلاف کرد، در یک وزارتخانه یک نفر آدم یک خلاف کرد، آن خلافی که در یک وزارتخانه می‏شود یا یک اداره می‏شود با این خلافی که در جاهایی که تربیت و تعلیم باید واقع بشود و در آموزش و پرورش می‏شود، بسیار فرق دارد. آن طور نیست که در یک وزارتخانه اگر یک کسی خلاف کرد، خلافش همچو باشد که یک کشور را به هم بزند؛ مگر نادراً یک همچو اتفاقی بیفتد. اما چنانچه در آموزش و پرورش یک بچه‏ای فاسد از کار درآمد، یک بچه‏ای با اخلاق شیطانی تربیت شد، با اخلاق استکباری تربیت شد، این بچه با اخلاق شیطانی، با اخلاق استکباری، امکان این را دارد که یک کشور را تباه کند، و یک انسانهای زیاد را تباه کند. و [در] تمامش، شما که مشغول این شغل عظیم هستید، در تمام آنها، هم در خوبیهایشان و هم در بدیهایشان، شریک هستید. گاهی شریک جُرمید؛ و گاهی شریک یک نورانیتی که شما ایجاد کردید. باید خیلی توجه شما داشته باشید که شماها یک مردم عادی نیستید.

شماها معلّم نسلی هستید که در آتیه همه مُقدّرات کشور به آن نسل سپرده می‏شود. شما امانتدار یک همچو نسلی هستید. تربیت شما و تعلیم شما باید همراه هم باشد. فقط این وظیفه نیست برای معلّم علوم دینی. این وظیفه است برای تمام معلمین در هر رشته که هستند و تمام اساتید دانشگاه در هر رشته‏ای هستند...

زندگی انسانی زندگی شرافتمندانه است. باید شما آنها را از عبودیت غیر خدا بازدارید، و به عبودیت خدا، به بندگی خدا آنها را تربیت کنید. اگر از راه عبودیت خدا انسان وارد شد در جامعه یا نظر انداخت به امور، از این راه و از این کانال وقتی واقع شد، وارد شد، کارهایش همه الهی می‏شود...

شما اگر بتوانید این بچه‏ها را تربیت کنید به طوری که از اول بار بیایند به اینکه خداخواه باشند، توجه به خدا داشته باشند، شما اگر عبودیت اللَّه را و پیوند با خدا را به این بچه‏ها تزریق کنید، و بچه‏ها زود قبول می‏کنند امر را، اگر عبودیت خدا را به اینها و تربیت الهی را و آنکه هر چه هست از اوست به اینها القا کنید، و آنها بپذیرند، خدمت کردید به این جامعه؛ بعدها دسترنجهای شما ارزشمند خواهند شد. و اگر خدای نخواسته بر خلاف این باشد به این امانت، خدای نخواسته هر کس کرده باشد خیانت کرده است. و این غیر از همه خیانتهاست. خیانت به انسان است؛ خیانت به اسلام است؛ خیانت به عبودیت اللَّه است.» (صحیفه امام، ج‏14، ص: 32 ـ 41)

ـ سخنرانی در جمع سرپرستان هیأتهای عازم به کشورهای خارجی؛ مظلومیت ایران (1360)

«جمهوری اسلامی یکی از رژیمهایی است که در دنیا مظلوم است؛ یعنی، این طور مظلوم است که محسّنات جمهوری اسلامی در رسانه‏های گروهی خارجی و تبلیغات مستمرّ این رسانه‏ها جزو مقبّحات‏^[3] حساب می‏شود و هر چه دروغ می‏خواهند می‏گویند...

بنا بر این، ما باید این مطلب را که احساس کردیم که همه رسانه‏های گروهی تقریباً، همه عالم با ما یا مخالفند یا صحبت نمی‏کنند و اینهایی که مؤثرند مخالفند، پس ما باید خودمان یک فکری برای خودمان بکنیم. ما نباید بنشینیم که دیگرانی که دشمن ما هستند بخواهند برای ما مداحی بکنند یا مصالح حقیقی را بگویند. به همین جهت است که باید خودمان راه بیفتیم، دوره برویم، برویم و مسائلمان را بگوییم و الآن یک فرصت خوبی است برای آقایان و من امیدوارم که با پشتیبانی خدای تبارک و تعالی، شما موفق بشوید در هر جا بروید، مصاحبات داشته باشید. در جمعیتهایی که هست بروید شرکت کنید، صحبت بکنید. و مردم بلاد این طور نیستند که مثل این حکومتها باشند و مثل این قدرتهای بزرگ باشند، مردم، حتی مردم امریکا هم آن طور نیستند؛ منتها این قدر تبلیغ کردند به ضد ما که آنها خیال می‏کنند که الآن در ایران هر روز- در بعضی از حرفهایشان این است که- هر روز در میدان کذا یک عده کثیری را اینها به رگبار مسلسل می‏بندند و از بین می‏برند...» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 1 ـ 6)

ـ سخنرانی در جمع اصناف و بازاریان سراسر کشور؛ لزوم حمایت بازار از دولت (1361)

«بازار یکی از قشرهای عظیم متعهد به اسلام و در هر غائله‏ای که برای اسلام پیش آمده است، این بازار است که پیشقدم است. در قضیه تنباکو و حکم مرحوم میرزای شیرازی‏^[4]- اعلی اللَّه مقامه- این بازار بود که همراهی کرد و منتهی به قیام شد. بعضی از بازرگانان اصفهان، از قراری که نقل شده است، یکی از بازرگانهای معتبر بوده است، تمام تنباکوهایی که داشته است و آن وقت تاجر تنباکو هم گفته می‏شود بوده است، پس از حکم میرزا، آورد در میدان شاه و آتش زد؛ و مشابه او بازارهای دیگر در تأیید حکم میرزا در آن وقت قیام کردند، حتی شهید هم دادند. و پس از آن، در طول مشروطیت و استبداد به صورت مشروطیت، باز در هر زمینه، این بازار است که پیشقدم است و همراه با سایر قشرهای ملت از کارگران و کشاورزان و امثال اینها، مجاهده کرده است و مشکلات را تحمل کرده است و در پیشبرد مقاصد اسلام آنچه که توان داشته است، عمل کرده است. و در این پنجاه سال سیاه که تاریخ ایران را سیاه کرد، سیاهتر از رژیمهای سابق کرد، فشار بر بازار بسیار بود و بیشتر بود و از بازار، آنها خیلی وحشت داشتند و لهذا یک وقت هم بنای بر این گذاشتند که این سقفها را خراب کنند؛ از زیر این سقفها خوف داشتند، لکن موفق نشدند. و در این نهضت، بازار یک حظّ وافر در امور داشت از تعطیلیهایی که کرد، از اعتصاباتی که کرد، البته سایر قشرها هم سهیم بودند، لکن بازار هم یک قشر عظیم سهیم در این امر بود. و در این جنگ هم، بازار هم در جبهه فرستاد و هم در پشت جبهه خدمت کرد. و الآن هم باز، بازار است که خدمت می‏کند و از اسلام عزیز و از جمهوری اسلامی نگهداری می‏کند...

این بازار و ملت بود که پشتیبانی از مراجع خودشان می‏کردند، از علمای خودشان می‏کردند و آنهایی که به راه استبداد می‏رفتند، آنها را به زمین می‏زدند. و در همین نهضت و در همین قضایایی که همه شاهد بودید و شاهد بودیم، باز، بازار است که تعطیلات طولانی کرد و با تعطیلات طولانی و تظاهرات و اعتصابات و چیزهای دیگر از این نهضت پشتیبانی کرد. البته سایر قشرها هم همه بودند و خداوند همه را تأیید کند. این بازار است که از اوّل، پشتوانه احکام اسلام بوده است و حالا هم هست و ان شاء اللَّه بعدها هم خواهد بود. و امیدوارم که دولت توجه عمیق خاص بکند به بازار و آنچه که از دست او برمی‏آید به این قشر متعهد خدمت بکند...

خیرخواه‏ها کمک کنند، ما نصیحت می‏کنیم، استدعا می‏کنیم از آنها که کمک کنید به این دولتی که مشغول گرفتاری‏اش هست و آن همه گرفتاری دارد. دولت هم باید به شما کمک کند، طرفینی است قضیه، یک طرف را نباید حساب کرد. از آن طرف دولت آن مقداری که می‏تواند باید خدمت کند، آن قدری که توان دارد باید خدمت کند به بازار و به مستمندان و به دیگران. از آن طرف هم آقایان همه باید خدمت بکنند. منتها اینکه حالا من دارم می‏گویم، به گوش یک عده زیاد امّا کم مایه، کم سرمایه، به گوش آنها می‏رود، امّا یک عده‏ای هم هستند که سرمایه‏های هنگفت دارند، آنها این حرفها را خیلی گوش نمی‏دهند. حساب آنها با خدای تبارک و تعالی است. ان شاء اللَّه خداوند همه شما را تأیید کند، موفق باشید و همه و همه ما و دولت، همه دنبال این باشیم که اسلام را پیاده کنیم و احکام اسلام را. و امیدواریم که پیروز بشویم و پیروز می‏شویم. و خداوند شما همه را حفظ کند.» (صحیفه امام، ج‏17، ص: 270 ـ 279)

ـ حکم انتصاب آقای منصور ستاری به سمت فرمانده نیروی هوایی ارتش (1365)

[بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏. مقام معظم رهبری انقلاب و فرماندهی کل نیروهای مسلح حضرت امام خمینی- مد ظله العالی. با اظهار قدردانی از خدمات سرکار سرهنگ هوشنگ صدیق در طول تصدی فرماندهی نیروی هوایی، شورای عالی دفاع در اجرای مفاد اصل 110 قانون اساسی، انتصاب سرکار سرهنگ منصور ستاری را به فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به آن حضرت پیشنهاد می‏کند. 10/ 11/ 65- سید علی خامنه‏ای، رئیس جمهوری و رئیس شورای عالی دفاع‏].

بسمه تعالی‏

با تقدیر و تشکر از خدمات سرکار سرهنگ هوشنگ صدیق با پیشنهاد مذکور موافقت می‏شود.

10 بهمن 65 روح اللَّه الموسوی الخمینی‏.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 193)