کد مطلب: 3197 | تاریخ مطلب: 04/06/1398
  • تلگرام
  • Google+
  • Cloob
  • نسخه چاپی

عنایت و هدایت الهی

عنایت و هدایت الهی

رسالت اصلی این پژوهش، تبیین دیدگاه صدرالمتألهین با نگرش فلسفی و امام خمینی با مشرب عرفانی است تا ثابت شود، براساس «عنایت و هدایت الهی» رسالت انبیای الهی و صحف آسمانی، هدایت و سعادت حقیقی انسانهاست.

رسالت اصلی این پژوهش، تبیین دیدگاه صدرالمتألهین با نگرش فلسفی و امام خمینی با مشرب عرفانی است تا ثابت شود، براساس «عنایت و هدایت الهی» رسالت انبیای الهی و  صحف آسمانی، هدایت و سعادت حقیقی انسانهاست، خداوند به  سرنوشت مخلوقات نهایت اهتمام را دارد،  و مراقب آنهاست. در پرتو آن، هدایت الهی نیز در نظام هستی تبیین می شود که هیچ پدیده ای را بدون غرض و هدف خاصی نیافریده و برای رسیدن به هدف برای او برنامه ویژه قرار داده است. پس  گرچه هیچ شیئی فارغ از تأثیر عنایت خدا نیست و تنها عنایت اوست که زمام همه چیز را به عهده گرفته است، و همه در معرض عنایتند؛ و نمی توانند از خدای سبحان روی پنهان کنند، لکن عنایت خدا نوع انسانی را به اختصاص برگزید.

براین اساس، مجموعه مطالب و مباحث این تحقیق در چهار بخش تنظیم می شود:

بخش اول: کلیات و پیشینه بحث

بخش دوم: بیان مبانی عنایت و هدایت از دیدگاه صدرالمتألهین که عهده دار دو فصل میباشد.(فصل اول: مبانی تصوری و تصدیقی عنایت و هدایت و فصل دوم: آثار و نتایج عنایت و هدایت شامل ظهور عنایت الهی در نظام هستی، ظهور هدایت انسان و حجت الهی، ظهور عنایت الهی در تکمیل انسان).

بخش سوم: بیان مبانی عنایت و هدایت از منظر امام خمینی، که این بخش نیز دارای دو فصل است.(فصل اول: مبانی عنایت و هدایت و فصل دوم: آثار و نتایج هدایت).

بخش چهارم: جمع بندی دیدگاه صدرالمتألهین و امام خمینی و بیان تفاوت ها و تشابه ها

 

. انتهای پیام /*
 

زمزم احکام، ربا و اقسام آن

حرمت ربا با آیات قرآن و سنت رسول خدا (ص) و احادیث اهل بیت علیهم السلام و اجماع فقها ثابت گشته و از گناهان بزرگ محسوب می شود ،
ربا یا ربای معاملی است و یا ربای قرضی و ربا در معامله عبارت است از مبادله دو کالای مثل هم با دریافت اضافی.

بگذارید این کفریات به گوش همه برسد!

بگذارید این کفریات به گوش همه برسد!
حضرت امام هنگام تفسیر سورۀ حمد، در نقل خاطره ای از استاد عرفانش آیت الله شاه آبادی، می فرماید: «مرحوم آقای شاه آبادی- رحمه اللَّه - برای عده ای از کاسب ها [که‏] می آمدند آنجا، مسائل را همان طوری که برای همه می گفت، برای آنها هم می گفت. من به ایشان عرض کردم: «آخر این ها [که سنخیتی ندارند!]» گفت: «بگذار این کفریات به گوششان بخورد!» خوب، ما یک چنین اشخاصی داشتیم؛ حالا به سلیقه من درست در نمی آید که نمی شود گفت که این ها اشتباهات است.» (تفسیر سوره حمد، ص 190)