1. حکم نسبت دروغ و کفاره آن
م 1. دروغ گفتن و قسم دروغ خوردن اگرچه از گناهان کبیره است، ولی روزه را باطل نمیکند.
م 2. اگر روزه دار به خدا و پیامبر اکرم و جانشینان آن حضرت، و نیز بنابر احتیاط واجب حضرت زهرا و سایر پیامبران و جانشینان آنان، عمداً نسبت دروغ بدهد؛ روزه او باطل میشود؛ هر چند فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند. (رساله، م 1596)
م 3. در مورد دروغ بستن به خدا و پیامبر، فرقی بین گفتاری، نوشتاری، اشاره ، نثر و شعر نیست. (ر.ک: رساله، م 1596)
م 4. اگر روزه دار دروغی را به خدا و پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نسبت دهد، کفاره جمع بنابر احتیاط، بر او واجب میشود. (رساله، م 1666)
2. نقل خبر از شخص یا کتاب
حالت اول: نمیداند راست است یا دروغ
اگر بدون ذکر منبع بگوید، روزه اش باطل نمیشود؛ ولی احتیاط آن است که از کتاب یا از کسی که آن خبر را گفته، نقل نماید. (ر.ک: رساله، م 1597)
حالت دوم: میداند دروغ است
م 1. اگر خودش عمداً به خدا و پیغمبر و جانشینان او نسبت دهد، روزه اش باطل میشود.
م 2. ولی اگر آن دروغ را از قول کسی که آنرا ساخته است نقل کند، اشکال ندارد. (رساله، م 1600)
.
انتهای پیام /*