امروز با امام: هفتم آبان
تدوین: محمد رجائی نژاد
ـ نامه تشکر به آقای محمدتقی فلسفی؛ اعتراض به انجمنهای ایالتی و ولایتی (1341)
«خدمت ذی شرافت جناب مستطاب ثقة الاسلام و المسلمین آقای فلسفی، خطیب شهیر اسلامی- دامت افاضاته
به عرض عالی میرساند، ان شاء اللَّه مزاج محترم قرین سلامت و سعادت است. از مساعی جمیله جنابعالی در نشر حقایق و احکام اسلام و ابطال باطل و ردع[1] منحرفین از مقاصد پلید و نیات فاسد، علمای اعلام و علاقهمندان به اسلام و استقلال مملکت جعفری متشکرند. امید است خداوند این زبان گویای اسلام را از شرّ اشرار حفظ فرماید. یقین داشته باشید که خدای تبارک و تعالی با ما است و هیچ قوهای نمیتواند با خواست خداوند متعال و حضرت ولی امر- عجل اللَّه تعالی فرجه- که خواست ملت اسلام، تبع آن است مبارزه کند و به خواست خداوند تعالی نصرت با اسلام و مسلمین است. إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ.[2] امید است که جنابعالی و سایر وعاظ محترم که زبان قرآن و ملت هستند در این قضیه دینی، دیْن خود را به وجه احسن ادا فرمایند و موجب رضای خداوند تعالی و نبی اسلام- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- و ائمه هدی- علیهم صلوات اللَّه- را فراهم فرمایند.» (صحیفه امام، ج1، ص: 84)
ـ نامه تشکر به علمای شهرستان خوانسار؛ ورود به نجف (1344)
«خدمت ذی شرافت حضرات علمای اعلام و حجج اسلام خوانسار- دامت برکاتهم[3]
به عرض میرساند، تلگراف تبریک تشرف این جانب به اعتاب مقدسه موجب تشکر گردید و چون اطلاع حاصل شد که تلگرافات حقیر را نمیرسانند مبادرت به جواب کتبی شد. از خدای تعالی ادامه توفیقات علمای اعلام- دامت برکاتهم- را در اعلای کلمه طیبه اسلام خواستار و ملتمس دعا هستم.» (صحیفه امام، ج2، ص: 4)
ـ نامه تشکر به آقای سید مهدی یثربی؛ ورود به نجف (1344)
«خدمت ذی شرافت جناب مستطاب حجت الاسلام آقای حاج سید مهدی یثربی- دامت برکاته
به عرض میرساند، تلگراف تبریک تشرف این جانب به اعتاب مقدسه موجب تشکر گردید؛ و چون اطلاع حاصل شد که تلگرافات حقیر را نمیرسانند، مبادرت به جواب کتبی شد. از خدای تعالی دوام توفیقات آن جناب را در اعلای کلمه طیبه اسلام خواستار و ملتمس دعا هستم...
اگر آقایان علمای اعلام یا اهالی تلگرافی نمودهاند به حقیر نرسیده است.» (صحیفه امام، ج2، ص: 5)
ـ نامه به آقای عطاءاللَّه اشرفی اصفهانی؛ چگونگی تأمین هزینه تعمیر مسجد (1353)
«خدمت جناب مستطاب عماد العلماء الاعلام و حجت الاسلام آقای حاج آقا عطاء اللَّه- دامت افاضاته
مرقوم شریف واصل، سلامت و توفیق جنابعالی را از خداوند تعالی خواستار است. راجع به اجازه در حِسبیّات و اخذ حقوق دولتی و غیرهما جنابعالی مجاز هستید به آنها که اعمالشان مباح است اجازه بدهید. راجع به مساجد حتی ...[4] اجازه ندهید. اگر مواردی بود که لازم دانستید بیش از ثلث اجازه بدهید. با قیودی از قبیل آنکه از سایر وجوه میسور نباشد و مسجد لازم باشد و تعمیر آن ضروری باشد. با آقای خسروشاهی ان شاءاللَّه صحبت میکنم.» (صحیفه امام، ج3، ص: 52)
غیر قانونی بودن
ـ نامه به آقای سید احمد خمینی درباره چگونگی ارسال نامهها (1354)
«احمد عزیزم
ان شاءاللَّه تعالی موفق و مؤید باشید. ماها بحمداللَّه تعالی سلامت نسبی هستیم. از خداوند تعالی سلامت و سعادت شماها را خواهانم. از سلامت خودتان مطلعم کنید. به همان نحو سابق[5] اگر بتوانید عمل کنید و الّا راه دیگر؛ و بهتر کویت است تا نماز و روزه[6] مردم معطل نماند. و السلام. پدرت.» (صحیفه امام، ج3، ص: 118)
ـ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج درباره استقلال و آزادی (1357)
«حرف ما همیشه یک مطلب بوده است. از اولی که این نهضت اسلامی، قریب پانزده سال یا بیشتر از پانزده سال هست که ظهور پیدا کرد تا حالا، البته مراحلی بر آن گذشته است و گاهی وقتها تند میرفته، گاهی وقتها کُند میرفته است تا حالا که بحمداللَّه به اوج خودش رسیده است، حرف [ما] از اول، آن چیزی که ما از اول صحبتش را داریم و دنبالش را گرفتهایم، این است که ما برای ملت ایران دوتا مطلب میخواهیم، و این دوتا مطلب هم، دوتا مطلب مشروعی است که همه جوامع بشری که منحرف نشدهاند از انسانیت، قبول دارند: یکی اینکه یک ملت سی میلیونی، سی و پنج میلیونی، در اختناق است. پنجاه سال این ملت سی میلیونی در حال اختناق و در حال گرفتاری از همه جهات [است]؛ نه مطبوعاتشان آزاد است، نه رادیوشان یک رادیوی ملی است که دست مردم باشد ادارهاش، و نه خطابههای خطیبهای ما، نطقهای گویندگان ما آزاد است. همه اینها در تحت زور پلیس و فشار پلیس دارد اداره میشود، و این ملت سی میلیونی که پنجاه سال است از حق مشروع خودش محروم بوده است، حالا قیام کرده است و این حق را طلب میکند، میگوید «ما میخواهیم آزاد باشیم»؛ این یک مطلبی است که همه جوامع بشر قبول دارند که یک مطلب صحیح است؛ یک مطلب نامشروعی نمیگویند.
مطلب دوم، استقلال
مطلب دوم ملت ایران که ما داریم عرض میکنیم، این است که ما میخواهیم مستقل باشیم...
میگویند که خوب، اسلام هم که دیکتاتوری است! دیروز یک شخصی اینجا میگفت که میگویند- مثل اینکه خودش میخواست بگوید رویش نمیآمد- که خوب، آن دیکتاتوری را ما دست برداریم، گرفتار دیکتاتوری اسلامی میشویم! گفتم به او: خوب، شما تا کنون چه حکومت اسلامی را دیدید که فهمیدید دیکتاتوری است؟ حالا من بعض قصههایی که در نظرم است میگویم که این آقایانی که خیال میکنند که اسلام یک رژیم دیکتاتوری است، تا چه اندازه بیاطلاعند...
ما میگوییم یک مملکتی که در آن مراکز فساد بیشتر از کتابخانه است، این مملکت نمیتواند مملکت باشد برای ما. یک مملکتی که اجزایش صف میکشند که خونشان را بدهند پول بگیرند! خونش را بیچاره دارد میدهد! صف میکشند. میگویند در آن جاهایی که خون میخواهند، صف میکشند خونهایشان را میدهند، چند شاهی میگیرند، چند تومان میگیرند؛ برای اینکه معاش کنند، امرار معاش کنند! ما میگوییم این بساط نباید باشد. مراکز فحشا نباید باشد. این چپاولها باید نباشد. ما میگوییم یک دسته توی آن زاغهها نروند بخوابند، یک دسته ویلای چند صد میلیونی در خارج و در داخل داشته باشند. علمای اسلام اینها را میگویند. میگویند باید اسلام، باید عدل باشد، باید عدالت اسلامی باشد، باید تعدیل بشود این سرمایهها؛ باید به احکام اسلام عمل بشود. تعدیل کنیم این سرمایهها را؛ این چپاولها بکلی از بین باید برود.
حکومت اسلامی یک نظام عادلانه است؛ یک نظام بهتر از این نظام حال. این برای اینکه منهای دزدیها، منهای چپاولها، منهای غلطرویها، منهای زورگوییها [است]. زورگویی نباید باشد؛ چپاول نباید باشد؛ مال ملت را نباید ببرند و بخورند؛ باید مردم همه در رفاه باشند؛ باید فقرا را برایشان فکر کرد؛ باید این زاغهنشینهای بیچارهای که هیچ ندارند، هیچ ندارند، باید برای اینها فکر کرد؛ نه همه برای آن بالا و آن اشراف، برای اشراف؛ هم حکومتها برای اشراف کار میکنند. نه، حکومت مال همه است، برای همه باید کار بکنند. برای ضعفا باید بیشتر کار بکنند تا اینها را برسانند به آن حدها. این تبلیغات اینها را گوش نکنید.» (صحیفه امام، ج4، ص: 194 ـ 202)
ـ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج درباره غیر قانونی بودن رژیم پهلوی (1357)
«اگر ملتی همگی قیام کردند و همه چیزشان را دارند میدهند؛ برای اینکه آزادی و استقلال خودشان را به دست بیاورند، نمیشود این را با سرنیزه و حکومت نظامی و دولت نظامی، این آتش را خواباند. این جزء اشتباهاتی است که اینها میکنند...
مردم ایستادهاند و حق خودشان را میخواهند. یک چیزی نمیخواهند که غیر مشروع باشد؛ مردم حق مشروع خودشان را میخواهند؛ مردم میگویند که ما پنجاه سال با اختناق زندگی کردیم و خسته شدیم؛ پنجاه سال است! بیشتر از پنجاه سال است این جوانهای چهل- پنجاه ساله ما، چهل ساله ما، چشم که باز کردند در حال اختناق بودند...
ما همه اطلاع داریم که اصلًا روی قوانین نیست سلطنت پهلوی. و سلسله پهلوی، اوّلی که رضا شاه آمد به ایران و کودتا کرد، اولش به شکل یک صاحب منصب بود و بعد وزیر جنگ شد و بعدش حکومت موقت شد و با سرنیزه تمام اینها شد. ملت ایران، ابتداءً ملتفت نبودند که این چه آدمی است، صحبتی نمیکردند، لکن بعد کم کم آن روی واقعیش را نشان داد که یک آدمی است که از هیچ چیز نمیگذرد...
همه حرف ملت ما این است که این آدم، یک آدمی است که خیانت [کرده]، بر فرض اینکه یک سلطنت قانونی، فرض کنید، فرض کنید که خیر، سلطنت قانونی و به قانونِ صحیح هم- که همهاش باطل است، لکن ما حالا فرض میکنیم- یک نفر آدمی که سلطنت قانونی داشته باشد به حَسَب قانون اساسی، اگر به ملتی خیانت کرد، اگر تخلف از قوانین اساسی کرد این عزل است، این دیگر سلطان نیست...
با یک ملت نمیشود بازی کرد. شما نترسید از اینکه کارتر از آن طرف میگوید «ما پشتیبانی میکنیم» و وزیر خارجه انگلستان از آن طرف میگوید که «ما پشتیبانی میکنیم» و نمیدانم کرملین از آن طرف میگوید «پشتیبانی میکنیم»؛ اینها همه حرف است که میزنند. هیچ از این معنا نترسید. یک ملت- هر چه هم که ضعیف باشد- وقتی همه گفتند نه، این «نه» است، نمیشود «آره» بشود...» (صحیفه امام، ج4، ص: 203 ـ 212)
ـ پاسخ استفتاء بانوان در مورد حق طلاق برای زنان در صورت اشتراط (1358)
سؤالکننده: بانوان
[بسمه تعالی. حضور محترم آیت اللَّه العظمی، امام خمینی- دامت برکاته
مسئله اختیار طلاق به دست مرد، موجب ناراحتی و تشویش خاطر گروهی از زنان مبارز ایران شده است؛ و گمان میکنند که دیگر به هیچ وجه حق طلاق ندارند. و از این موضوع افرادی سوء استفاده کرده و میکنند. نظر حضرت عالی راجع به این مسأله چیست؟].
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
برای زنان، شارع مقدس راه سهلی معین فرموده که خودشان زمام طلاق را به دست بگیرند، به این معنا که در ضمن عقد نکاح اگر شرط کنند که وکیل باشند در طلاق، یا بطور مطلق یا به طور مشروط، یعنی اگر مرد بدرفتاری کرد یا مثلًا زن گرفت، زن وکیل باشد که خود را طلاق دهد، در این صورت هیچ اشکالی برای خانمها پیش نمیآید، و میتوانند خود را طلاق دهند.
از خداوند تعالی توفیق بانوان را خواستارم. امید است تحت تأثیر مخالفین اسلام و انقلاب اسلامی واقع نشوند، که اسلام برای همه است و برای همه نافع است.» (صحیفه امام، ج10، ص: 387)
ـ سخنرانی در جمع دانشجویان مدرسه عالی مفیدی؛ غربزدگی (1358)
«باید ما، نه ما تنها، شرق باید، شرق که خودش را که گم کرده پیدا کند. اینها با تبلیغات خودشان ما را همچو به غرب برگرداندند و غربزده کردند که همه چیز خودمان، همه مفاخر خودمان، یادمان رفت، برای خودمان دیگر چیزی قائل نیستیم... شرق همه چیز دارد. فرهنگش از فرهنگ غرب بهتر است، فرهنگ غرب از شرق رفته است، همه چیزش از غرب بهتر است، فقط تُهیش کردند از خودش. فقط تبلیغات دامنهداری که به وسیله نوکرهای اینها- که الآن هم موجودند در مملکت ما، الآن هم با صورتهای مختلف در مملکت ما موجودند، و مع الأسف اشخاصی دامنمیزنند به اینکه اینها را بزرگ کنند ما را از خودمان تهی کردند به طوری که ما خیال میکنیم هر چیز که هست از آنجاست...
باید خودمان را پیدا کنیم. شرق باید درِ غرب را ببندد؛ در غرب را به روی خودش ببندد. تا غرب راه به اینجا دارد، شما به استقلال خودتان نمیرسید. و تا این غربزدههایی که در همه جا موجودند از این مملکت نروند یا اصلاح نشوند، شما به استقلال نخواهید رسید. اینها نمیگذارند، ما باید خودمان را پیدا کنیم تا بتوانیم سرِ پای خودمان بایستیم و بفهمیم ما هم موجودی هستیم...
تکلیف ما چیست؟ تکلیف هر یک از ما و هر یک از افراد ملت این است که آن کاری را که میکند خوب انجام بدهد...
تکلیف ما این است که اولًا هر کاری که محوَّل به ماست خوب انجام بدهیم. محصِّلید، خوب تحصیل کنید. معلِّمید، خوب تعلیم کنید. استادید، خوب استادی کنید. کارگرید، خوب کار بکن. کشاورزید، خوب کشاورزی بکن. ملایی، خوب ملایی بکن. هر چی هستی، همان کاری که به تو محوَّل است او را خوب انجام بده...
ننشینید دیگران برای شما کار کنند. خودتان کار کنید. ملت خودش کار بکند. هم خودش عملی را که میخواهد انجام بدهد خوب انجام بدهد؛ هم به رفیقش بگوید خوب انجام بده؛ هم به جامعه...» (صحیفه امام، ج10، ص: 388 ـ 394)
[1] - بازداشتن و طرد و منع کردن.
[2] - بخشی از آیه 7 سوره محمد:« اگر خدا را یاری کنید خداوند شما را یاری رساند و گامهایتان را استوار گرداند».
[3] - روی پاکت نامه چنین مرقوم شده است:« ایران- خونسار، خدمت حضرت مستطاب حجت الاسلام آقای سید محمد علی ابن الرضا- دامت برکاته».
[4] - بدرستی خوانده نشد؛ احتمالًا« به دوستان».
[5] - من( احمد خمینی) از طریق اروپا فرد گمنامی را انتخاب کردم تا نامههای پستی خود را به وسیله او برای امام ارسال دارم. امام این طریق را- بر طریق کویت که آن هم گمنام بود- ترجیح دادند.
[6] - قضیه نماز و روزه، پوشش است.
.
انتهای پیام /*