امروز با امام: بیست وپنجم مرداد

امروز با امام: بیست‌وپنجم مرداد

ـ نامه تشکر به آقای غلام عباس رئیس اشکنانی؛ تسلیت درگذشت آقای هندی (1355)^[1]

«بسمه تعالی‏

جناب آقای حاج رئیس- ایّده اللَّه تعالی‏

تلگراف تسلیت جنابعالی واصل و موجب تشکر گردید. توفیق و سلامت جنابعالی را خواستار است. و چون جمعی از آقایان تلگراف کرده بودند و آدرس آنها را نمی‏دانم لهذا به جنابعالی زحمت می‏دهد که از آقایان از قِبَلِ این جانب تشکر کنید. به آقایان حاج عباس رئیس و آقای محمد رئیس و آقای عبد الرضا رئیس و آقای آقا شیخ علی پاکستانی و آقای عبد الرحمن تقی و آقای احمد صفر و آقای علی صفر و آقای عبد اللَّه صفر و آقای عبد اللَّه مختار و نیز به آقای آصفی با تلفن تذکر دهید که چون آدرس شما را نمی‏دانستم به وسیله آقای رئیس از شما تشکر می‏کنم. از جنابعالی امید دعای خیر دارم. و السلام علیکم. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏3، ص: 160)

ـ نامه‏ای در تبریک ازدواج و رفع چند شبهه (1355)

«بسمه تعالی‏

به عرض عالی می‏رساند، مرقوم محترم واصل. ان شاءاللَّه تعالی این وصلت میمون و مبارک باشد. عقدنامه را پس از تکمیل مستقلًا فرستادم. مرقوم شده بود، شرایط در ورقه علی حدّه است. ورقه‏ای که شامل شرایط باشد، نبود. مع ذلک این جانب و آقای بجنوردی، عقد را با شرایط معهوده بین خودتان جاری کردیم. دیروز از منزل آقای خلخالی‏^[2] ده دینار آوردند که جنابعالی فرستاده‏اید. معلوم نشد از چه بابت است. شاید شیرینی عقد باشد، مرقوم فرمایید. راجع به کدورت ایشان از اشخاص مرقوم، باید عرض کنم، مطلب به هیچ وجه به مصطفی‏^[3] ارتباط نداشت، ولی مغرضین که پی فرصت می‏گردیدند، کار خود را انجام دادند. و اما مسافرت ایشان را من نمی‏دانم روی چه اصلی بود. خودشان هم به من اظهاری نکردند. لکن از آقای مدنی ظاهر می‏شد که مربوط به محاسبات است. و اما قصه «حواشی»^[4] آن هم صحیح نیست. من حواشی ندارم. فقط یک نفر که نسبت دروغ علی الظاهر به او دادند، در بیرونی این جانب است برای استفتاء. در هر صورت من متأسف هستم که پس از دوستی چهل ساله یا بیشتر با آقای خلخالی، چنین سوء تفاهمی پیش آمد، و مغرضین دامن‏زدند و چنین شد. و السلام علیکم و رحمة اللَّه. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏3، ص: 161)

ـ سخنرانی در جمع مردم؛ ویژگیهای روز جهانی قدس (1358)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

«روز قدس» یک روز جهانی است. روزی نیست که فقط اختصاص به قدس داشته باشد. روز مقابله مستضعفین با مستکبرین است. روز مقابله ملتهایی است که در زیر فشار ظلم امریکا و غیر امریکا بودند، در مقابل ابرقدرتهاست. روزی است که باید مستضعفین مجهز بشوند در مقابل مستکبرین، و دماغ مستکبرین را به خاک بمالند. روزی است که بین منافقین و متعهدین امتیاز خواهد شد. متعهدین این روز را روز قدس می‏دانند، و عمل می‏کنند به آنچه باید بکنند. و منافقین- آنهایی که با ابرقدرتها در زیر پرده آشنایی دارند و با اسرائیل دوستی- در این روز بی‏تفاوت هستند، یا ملتها را نمی‏گذارند که تظاهر کنند. روز قدس روزی است که باید سرنوشت ملتهای مستضعف معلوم شود، باید ملتهای مستضعف اعلام وجود بکنند در مقابل مستکبرین. باید همان طور که ایران قیام کرد و دماغ مستکبرین را به خاک مالید و خواهد مالید، تمام ملتها قیام کنند و این جُرثومه‏های فساد را به زباله دانها بریزند. روز قدس روزی است که باید این دنباله‏روهای رژیم سابق در ایران، و آن توطئه‏چینهای رژیم فاسد و ابرقدرتها در سایر جاها خصوصاً در لبنان، تکلیف خودشان را بدانند. روزی است که باید همت کنید و همت کنیم که قدس را نجات بدهیم؛ و برادران لبنانی را از این فشارها نجات بدهیم. روزی است که باید تمام مستضعفین را از چنگال مستکبرین بیرون بیاوریم. روزی است که باید جامعه مسلمین همه اظهار وجود بکنند و هشدار بدهند به ابرقدرتها و به این تُفاله‏هایی که مانده است از آنها- چه در ایران و چه در سایر جاها.

روز قدس، روزی است که باید به این روشنفکرانی که در زیر پرده با امریکا و عمال امریکا روابط دارند هشدار داد. هشدار به اینکه اگر از فضولی دست برندارید، سرکوب خواهید شد! ما به آنها مهلت دادیم و با آنها با ملایمت رفتار کردیم که شاید دست از شیطنت بردارند و اگر دست برندارند، کلمه آخر را خواهیم گفت و خواهیم به آنها فهماند که دیگر رژیم سابق قابل برگشتن نیست و دیگر امریکا نمی‏تواند به اینجا حکومت کند، و دیگر سایر ابرقدرتها نمی‏توانند در این مملکت حکومت کنند. روز قدس روزی است که باید به همه ابرقدرتها هشدار داد که باید دست خود را از روی مستضعفین بردارید و سر جای خود بنشینید.

اسرائیل، دشمن بشریت، دشمن انسان، که هر روز غائله ایجاد می‏کند و برادرهای ما را در جنوب لبنان به آتش می‏کشد، باید بداند که دیگر اربابهای او رنگی ندارند در دنیا، و باید انزوا اختیار کنند؛ طمعها را از ایران باید قطع کنند، دستهای آنها باید از همه ممالک اسلامی قطع شود؛ عمال آن در همه ممالک اسلامی باید کنار بروند. روز قدس روز اعلام یک چنین مطلبی است. اعلام این است به شیاطینی که ملتهای اسلام را می‏خواهند کنار بگذارند، و ابرقدرتها را به میدان بیاورند. روز قدس روزی است که قطع آمال آنها را بکند؛ و به آنها هشدار بدهد که گذشت آن زمانها.

روز قدس روز اسلام است. روز قدس روزی است که اسلام را باید احیا کرد و احیا بکنیم، و قوانین اسلام در ممالک اسلامی اجرا بشود. روز قدس روزی است که باید به همه ابرقدرتها هشدار بدهیم که اسلام دیگر تحت سیطره شما، به واسطه عمال خبیث شما، واقع نخواهد شد. روز قدس، روز حیات اسلام است. باید مسلمین بهوش بیایند، باید بفهمند قدرتی را که مسلمین دارند؛ قدرتهای مادی، قدرتهای معنوی. مسلمین که یک میلیارد جمعیت هستند و پشتوانه خدایی دارند و اسلام پشتوانه آنهاست و ایمان پشتوانه آنهاست از چه باید بترسند؟ ما با یک جمعیت کمی در مقابل دشمنهای زیاد، دشمنهای بسیار، قیام کردیم و ابرقدرتها را شکست دادیم. و کسی گمان نکند که دیگر بعضی از این قشرهای فاسد، بعضی از این چپ‏روهای امریکایی یا غیر امریکایی، بتوانند در این مملکت اظهار وجود کنند. آن روز که ما بخواهیم و ملت ما بخواهند، در ظرف چند ساعت تمام آنها به زباله‏دانهای فنا خواهند ریخته شد. ملت بزرگ ما دیگر از این حرکات مذبوحانه نخواهد ترسید. و حرکات اسرائیل در جنوب لبنان و نسبت به فلسطین همین حرکات مذبوحانه است. حرکاتی است که اواخر امر، اشخاص فاسد می‏کنند چنانچه شاه ما، شاه مخلوع ایران این حرکات را کرد، و منتهی به فنا شد.

دولتهای عالَم بدانند که اسلام شکست بردار نیست. اسلام و تعالیم قرآن بر همه ممالک باید غلبه کند. دین باید دین الهی باشد، اسلام دین خداست؛ و باید در همه اقطارْ اسلام پیشروی کند. روز قدس، اعلام یک چنین مطلبی است، اعلام به این است که مسلمین به پیش! برای پیشرفت در همه اقطار عالَم. روز قدس فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است؛ روز حکومت اسلامی است. روزی است که باید جمهوری اسلامی در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزی است که باید به ابرقدرتها فهماند که دیگر آنها نمی‏توانند در ممالک اسلامی پیشروی کنند.

من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم می‏دانم، و روزی است که باید ما تمام قوای خودمان را مجهز کنیم؛ و مسلمین از آن انزوایی که آنها را کشانده بودند خارج شوند، و با تمام قدرت و قوّت در مقابل اجانب بایستند و ما در مقابل اجانب با تمام قوا ایستاده‏ایم، و نخواهیم اجازه داد کسان دیگر در مملکت ما دخالت کنند، و مسلمین نباید اجازه بدهند که کسان دیگر در ممالکشان دخالت کنند. در روز قدس، ملتها باید به حکومتهایی که خائن هستند هشدار دهند. روز قدس روزی است که ما خواهیم فهمید چه اشخاصی و چه رژیمهایی با توطئه گرهای بین المللی موافقت دارند و با اسلام مخالفت. آنهایی که شرکت ندارند مخالف با اسلام هستند، و موافق با اسرائیل. و آنهایی که شرکت کردند، متعهد هستند و موافق با اسلام و مخالف با دشمنان اسلام- که در رأس آنها امریکا و اسرائیل است. روز امتیاز حق از باطل است، روز جدایی حق و باطل است.

من از خداوند تبارک و تعالی خواهانم که غلبه بدهد اسلام را بر همه قشرهای عالَم؛ بر همه مستکبرین، مستضعفین را غلبه بدهد. و از خدای تبارک و تعالی خواهانم که برادرهای ما را در فلسطین، در جنوب لبنان و در لبنان، و در هر جایی از عالَم که هستند، از دست مستکبرین و از دست چپاولگران نجات بدهد.

و السلام علی رسول اللَّه و علی أئمة المسلمین.» (صحیفه امام، ج‏9، ص: 276 ـ 279)

ـ پیام به آقای بنی صدر به مناسبت نجات از سانحه هوایی (1359)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

جناب آقای بنی صدر، رئیس جمهور- حفظه اللَّه تعالی‏

نجات جنابعالی و همراهان محترم از سانحه‏ای که به حسب عادت مصیبت بار باید باشد نشانه‏ای از الطاف الهی است برای پیشرفت انقلاب اسلامی. ما از این اموری که دست قدرت حق آشکارا در آن پیداست، که همه در جهت حفظ این کشور و ملت است، کراراً دیده‏ایم و ان شاء اللَّه تعالی از این پس نیز عنایات پروردگار با ماست. و با همه وجود در پیشگاه مقدسش شکرگزاریم. ما همه از خداییم، و باید در راه خدمت به او باشیم. این عنایت معجزه‏آسا دلیل آن است که شما و همراهانتان در خدمت به کشور اسلامی صدیق بوده و صدیق خواهید بود. شما، به شکرانه این نعمت بزرگ، زندگانی ثانوی خود را بیش از پیش وقف خدمت به اسلام و کشور اسلامی نمایید. و ملت بزرگ با رؤیت این عنایات پی در پی اطمینان کامل داشته باشند که ما دام که در خدمت اسلام هستند. آسیب‏پذیر نیستند. و دشمنان کوردل این کشور بدانند که با توطئه‏ها و شیطنتها نخواهند توانست کشور اسلامی را آسیب رسانند. و ملت ما تا پای جان در خدمت به اسلام حاضر، و در پشتیبانی از نهادهای اسلامی مصمم هستند. و از خداوند تعالی عظمت اسلام و مسلمین و کشور اسلامی ایران را خواستارم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 109)

ـ سخنرانی در جمع مسئولین قضایی کشور؛ اهمیت قضاوت- لزوم نظم در امور (1359)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

من باید به ملت ایران تبریک عرض کنم که بحمد اللَّه، این قوای ثلاثه، که اساس یک کشور است، از خودشان است و از متن جامعه است و از اشخاص طاغوتی و منحرفین نیستند. و از خدای تبارک و تعالی توفیق همه را می‏خواهم در اینکه همه خدمتگزار به اسلام باشیم و با جدّیت و کوشش همه، این نهضت اسلامی به پیش برود و حکومت عدل الهی مستقر بشود به جای حکومت طاغوتی.

شما همه می‏دانید و ملت هم می‏داند که این سه قوّه‏ای که در زمان طاغوت بود، نمی‏شود گفت کدام خبیث‏تر از کدام بودند. قوّه مقنّنه ما به دست اشخاصی افتاده بود که به اعتراف شاه مخلوع، از طرف سفارتخانه‏ها تعیین می‏شدند و ملزم بودند اینها همانها را به کار وادارند و از این راه، ماهیت قوّه مقنّنه بر ملت ما روشن می‏شود که لیستی که امریکا بدهد و نوکر او اجرا کند. بهتر از این مجلسی که ما داشتیم و بهتر از سنایی که ما داشتیم؛ یعنی، آنها داشتند، نخواهد بود! آنها در طول مدتی که متصدی بودند، هیچ گاه قدمی برای خدا برنمی‏داشتند. اگر اینها برای خدا می‏خواستند قدم بردارند، حتماً نه امریکا آنها را پیشنهاد می‏کرد و نه شاه مخلوع آنها را تعیین می‏کرد. ما از همان حرف شاه- شاه مخلوع- سند اتخاذ می‏کنیم که این قوّه مقنّنه چه جور اشخاصی بودند. و قوّه مجریه هم که همه می‏دانند که چه جنایتهایی در این کشور مرتکب شدند و خود آن مردِکه‏^[5] یک مقام غیر مسئول- به حسب اصطلاح آنها- داشت، در رأس همه جنایتکارها بود.

قوّه قضاییه، که در اسلام آن قدر در آن اهتمام شده است و حکم را یا نبی یا وصی نبی باید متصدی بشود و اگر غیر نبی و وصی نبی- سفارش شده از طرف نبی اکرم- باشد، آن ثالث می‏شود شقی، قوّه قضاییه ما هم به دست یک اشخاصی افتاد که من گمان نمی‏کنم در تمام افرادی که متصدّی قضا بودند، یک نفرشان صالح باشد. اگر گفته می‏شود که در بین اینها یک اشخاصی بودند که- مثلًا- یک قدری متدیّن بودند، لکن صالحیّت برای قضا غیر از تدیّن است؛ امر مهمی است که شاید در اسلام کمتر چیزی مورد توجه بوده است مثل قوّه قضاییه. نکته‏اش هم معلوم است؛ برای اینکه در دست قوّه قضاییه، همه چیز ملت است؛ جان مردم است، مال مردم است، نوامیس مردم است، همه در تحت سیطره قوّه قضاییه است و قاضی چنانچه- خدای نخواسته- نالایق باشد، ناصحیح باشد، این در اعراض و نفوس مردم سلطه پیدا بکند، معلوم است چه خواهد شد.

از این جهت، من به ملت ایران تبریک می‏گویم که در این زمان، نه قوّه مقنّنه یک قوّه‏ای است که لیستش را داده باشند و تعیین کرده باشد کسی آنها را، خود آنها منتخب از طرف ملت هستند و ملت بدون اینکه کسی تحمیل به آنها بکند، اینها را تعیین کرده است و هر کدام هم که ناصالح بودند، خود مجلس کنار گذاشته است. بنا بر این، قوّه مقنّنه ما قوّه‏ای است که صالح است و اکثر افرادش، افراد متعهد هستند و همه‏شان از همین جمعیت ملت هستند و از آن کاخ‏نشین‏ها نیستند. قوّه قضاییه هم معلوم است که یک نفر از آن اشخاصی که طاغوتی باشند در اینها نیست و همه اهل علمی هستند که با زندگی طلبگی امرار معاش کرده‏اند و در متن جامعه بوده‏اند و از گرفتاریهای جامعه اطلاع دارند و گرفتار بوده‏اند خودشان هم. اینها می‏توانند که به درد مستضعفین برسند.

قوّه مجریه هم که عبارت [است‏] از رئیس جمهور و نخست وزیر و بعداً ان شاء اللَّه، وزرایی که تعیین خواهند شد، اشخاصی هستند که خود ملت تعیین کردند، کسی تحمیل به آنها نکرده است. مجلس هم که از خود ملت است، بعد کابینه را رأی به آن می‏دهد و بلااشکال، به کسی که بر خلاف موازین اسلامی رفتار کند و غیر متعهد باشد و از حال مستضعفین بی‏اطلاع باشد، رأی تمایل نخواهند داد.

لکن باید عرض کنم که این قضاوت در اسلام بسیار اهمیت دارد و بسیار خطرناک است. اهمیت دارد که تمشیت امور مردم و رفع ظلمها و مخالفتها و اینها با دست اینها باید بررسی بشود و مظلوم از ظالم ممتاز بشود و حق اجرا پیدا بکند و خطرناک است؛ برای اینکه چنانچه- خدای نخواسته- حکم بر خلاف ما أَنزَلَ اللَّه‏^[6] باشد، و لو در دو درهم، عَلی‏ حَدِّ الکُفْر^[7] و قاضی‏ عَلی‏ شَفیرِ جَهَنَّم.^[8]

بسیار خطرناک است، لکن امری است که واجب کفایی است و باید تکفل کرد. هر یک از اشخاصی که متصدی هستند اگر مجتهد عادل باشند، مستقلًا می‏توانند و چنانچه مجتهد نباشند، آنها به تعیین مجتهد- در یک زمانی که ما فاقد هستیم، افرادی که تمام جهات را مستجمع باشند، با تعیین مجتهد- تصدّی می‏کنند. نباید از کاری که اهمیت دارد شانه خالی کرد. کار، آنکه اهمیت دارد در نظر شارع مقدس، این را نمی‏توانیم ما از آن شانه خالی کنیم؛ واجب کفایی است. اگر شانه از زیرش خالی کردند، مورد مؤاخذه خواهند بود. باید تصدّی کرد. حتی در زمان بعضی از امرای سابق مثل خلفای بنی عباس و بنی امیّه و اینها، بعضی از اشخاص در خدمت آنها به حسب ظاهر می‏رفتند- و اشخاص بسیار صحیحی بودند- برای جلوگیری از بعضی مظالم. این طور نیست که اگر یک حکومتی هم ظالم شد، کسی بداند که می‏تواند رفع ظلمی از مردم بکند، می‏تواند یک راه صحیحی را پیش بگیرد، بتواند از آن شانه خالی کند. حالا که بحمد اللَّه، یک کشور اسلامی داریم و همه ارکانش اسلامی است؛ نمی‏شود امروز گفت که دولت هست و ما زیر بار دولت نمی‏رویم و دولت هست و ما مستخدم دولت نمی‏شویم. این حرفها مال زمان طاغوت بود. زمان رسول اللَّه هم دولت بود، زمان امیر المؤمنین هم دولت بود. می‏شد بگویی که دولت هست و ما استخدام در این دولت نمی‏شویم؟! دولت از اموری است که باید در مملکت باشد. از واجبات حسبیّه‏ای است که واجب است برای حفظ نظم، دولت باشد. اگر دولت باطل باشد، استخدام در او جایز نیست، مگر اینکه برای یک احقاق حقی باشد، چنانچه در صدر اسلام هم این مسائل بوده است و اگر دولت صحیح حقی بود، نباید اشخاص بگویند که ما در این دولتی که صحیح و حق است نمی‏رویم؛ برای اینکه اسمش «دولت» است.

حکومتهای اسلامی، همه دولتهای اسلامی بودند، همه متولّی امور مردم بودند.

عمده این است که دولت چه دولتی باشد. اگر دولتی مثل دولت فعلی باشد، که ارکانش همه اسلامی هستند و همه در راه اسلام می‏خواهند خدمت بکنند، نباید کسی تحاشی‏^[9] کند از اینکه من نمی‏خواهم وارد بشوم در این دولت و استخدام بشوم. استخدام دولت حق است. زمان حضرت امیر هم اشخاصی بودند که شُرطه‏^[10] بودند، اشخاصی بودند حکومت بودند. استاندار بودند، اشخاص مؤمنی بودند که کارفرما بودند در جاهایی. این طور کلی‏اش را که آدم بگوید آن وقتی که زمان طاغوت بود، بگویند که ما در خدمت طاغوت واقع نمی‏شویم، حالا هم که زمان اللَّه است، بگویند که ما در خدمت واقع نمی‏شویم، این کج‏فهمی است. اگر قاضی- مثلًا- در قوّه قضاییه کمبود بود و به هر کس اظهار کردند، وقتی به مقدار کفایت نباشد، واجب است بر اینکه تصدّی بکند و قضاوت بکند؛ نباید بگویند که حالا که قضاوت است، ما در خدمت دولت واقع نمی‏شویم.

خدمت دولت، یک خدمت خداست. الآن دولت، دولت الهی است و خدمت به اللَّه است، نه خدمت به طاغوت است. بنا بر این، نباید بعضی از آقایان تحاشی کنند از اینکه ما در استخدام دولت واقع نمی‏شویم. این استخدام اسلام است، دولت خودش اسلامی است. نه این است که خودش مستقل است، آن هم خدمتگزار اسلام است. همه خدمتگزار اسلام هستیم.

البته باید همه امور بر نظام و نظم باشد. وقتی که پایه امور بر نظم بنا شده باشد- و حفظ نظم از واجبات الهی است- باید در قوّه قضایی هم این نظم محفوظ باشد؛ یعنی، این طور نباشد که قاضی یک روز بخواهد بیاید، یک روز هم دلش بخواهد نیاید. این یک؛ یا باید در استخدام، استخدام اللَّه برآید و وظیفه شرعی- الهی خودش بداند که باید روی موازینی که هست، ساعاتی که تعیین شده است برای کار، کار بکند و اگر نخواهد هم این کلمه «استخدام» را قبول بکند، یا اصلش تصدّی نکند، یا ملزم بداند خودش را به الزام شرعی که اگر آمد نظام را حفظ کند. اگر بخواهد وارد بشود و بی‏نظم باشد- من یک هفته دلم نمی‏خواهد بیایم، الزامی که من ندارم. نمی‏خواهم- یک همچو آدمی؛ اصلًا از اول وارد نشود. اگر می‏تواند که روی موازینی که تعیین می‏شود و شورای قضایی تعیین می‏کند، عمل بکند؛ ملتزم به این باشد که این عمل تا آخر روی موازین باشد، و هر روز هم خودش را عاجز از این داشت، خوب برود پیش شورا و استعفا بدهد. اما متصدی باشد و بی‏نظم متصدی باشد، این صحیح نیست. باید یک مملکتی همه چیزش نظام داشته باشد. همان طوری که اگر در شهربانی بخواهند اینهایی که پاسبان هستند بگویند که ما امروز می‏خواهیم نیاییم، امروز میلمان کشیده است که منزل باشیم، این نمی‏شود. این پاسبان نمی‏شود و این شهربانی هم نمی‏شود. در سایر ادارات هم یک اداره‏ای بگوید که من امروز نمی‏خواهم بیایم، این خواستنی نیست. کسی که یک امری را تصدّی کرد، باید نظامش را حفظ بکند.

آقایان هم، که از همه قشرها از حیث کار اهمیتشان بیشتر است، باید این نظام را حفظ بکنند و همین طوری که در سایر جاها یک نظامی هست، و بدون نظم یک امری تحقق پیدا نمی‏کند- یعنی، فاسد می‏شود- باید نظام را حفظ بکنند و هر چیزی را که تقبّل کردند، با نظم و با ترتیب، آن را اجرا بکنند و عمل بکنند.

از مهماتی که باید عرض کنم، دقت در امر قضاست. وقتی که نوامیس مردم، جانهای مردم، مالهای مردم تحت نظر شماست، نباید که مسامحه بشود- خدای نخواسته- یک غیر مجرمی مجرم شناخته بشود یا یک مجرمی که باید حد الهی برایش جاری بشود، این غیر مجرم شناخته بشود. باید در امر قضا، کمال دقت را کرد و با دقت اجرا کرد. مبادا- خدای نخواسته- به دست یکی، یک ظلمی واقع بشود. هر دو طرفش ظلم است: اگر یک غیر مجرمی، مجرم شناخته بشود، ظلم به آن شخص است و اگر یک مجرمی، غیر مجرم شناخته بشود، ظلم به آنهایی است که این جرم مرتکب شده است برای آنها. باید تمامش را با کمال دقت، با کمال مواظبت و احتیاط، عمل کنید که مبادا یکوقت- خدای نخواسته- یک کسی به قتل برسد، در صورتی که جرمش به مقدار قتل نیست. کسی یک حبس طولانی بشود، در صورتی که جرمش به مقدار این حبس نیست یا قاتلی فرار کند از زیر بار قصاص به توهّم اینکه خوب، یک ترحّمی باید به آن کرد.

نه، قاضی باید با تمام شدت، توجه بکند به مواضع قضا. قاضی باید- جسارتاً عرض می‏کنم- قسیّ القلب باشد، تحت تأثیر واقع نشود. قاضی که نفسش جوری است که اگر- مثلًا- این مجرم یک قدری گریه کرد، یک قدری ناله کرد، یک قدر التماس کرد، تحت تأثیر واقع بشود، این نمی‏تواند قاضی واقع بشود یا اگر حس- مثلًا- انتقامجویی در قاضی باشد، آن هم نمی‏تواند قاضی باشد. قاضی یک نفر آدمی است که بدون اینکه هیچ نظری داشته باشد- راجع به قضیه- اگر برادرش را آوردند پیشش که قضاوت کند، همان طور باشد که اگر دشمنش را آوردند؛ یعنی، در قضا آن طور باشد. حکمی که می‏خواهد بکند بین برادرش و بین دشمنش، در حکم فرق نگذارد. نمی‏گویم در عوارض نفسانی، نخیر، در حکم؛ یعنی، همان طوری که برای برادرش حکم بحق باید بکند، برای دشمنش هم همان طور، علی السّواء باشد پیشش همه.

شما شنیده‏اید که حضرت امیر با آن ظاهراً یهودی بود که در محضر قاضی واقع شدند، در صورتی که حضرت امیر رئیس بود. وقتی که احضارش کرد، رفت پیش قاضی قاضی وقتی که ابا الحسن به ایشان گفت، اشکال کرد به او که نه، به آن هم هر چه می‏گویی به من هم همین طور بگو.^[11] این دستوری است برای همه ماها که باید در مسند قضا، یکی که نشست، همه ملت پیشش با یک نظر باشد. تمام نظرش به اجرای عدالت باشد. عدالت، در دشمنش هم به طور عدالت، در دوستش هم به طور عدالت. نه اینجا مسامحه کند و نه آنجا سختگیری کند.

و بالاخره، این امور مهم در دست شما آقایان است. از قراری که الآن آقایان که پیش من آمده‏اند، از شورای قضایی، خیلی امیدوار بودند به این چهره‏های نورانی. باید در هر جا که باشید و هر مطلبی که پیش شما بیاید، هر قضاوتی که پیش شما بیاید، به طور حق، به طور عدالت [قضاوت کنید،] بدون نظر به اینکه این آدم چی است و آن آدم چی. حتی یک مجرم درجه اول وقتی که آمد، روی حق نظر بکنید. این سابقه‏اش چه جوری است؛ این را نظر نگیرید، روی حق و عدالت به آن نظر بکنید و حکمی که صادر می‏کنید یک حکم عادلانه باشد که در محضر حق تعالی که وارد می‏شوید، مورد اشکال نباشید و روسفید باشید.

من امیدوارم که خداوند تبارک و تعالی شما را موفق بکند. هم جهات شرعی، که عرض کردم- آن جهات دیگر هم شرعی است. این منتها در متن است راجع به حکم عدالت- ان شاء اللَّه، موفق بشوید و هم راجع به نظم و اینکه روی یک موازین باشد.

شورای قضا اگر یک چیزی را گفت، شما نگویید که من خودم مستقلّم و می‏خواهم چه بکنم. این غیر نظم است، این نظم نیست. هر کس در خودش این طور می‏بیند که اگر بیاید گوش نمی‏دهد به اینکه یک نظمی باشد، برایش جایز نیست تصدّی این امر؛ برود کنار، الزامی نیست هر کس که به خودش این را می‏بیند که وقتی آمد روی موازین عمل بکند و روی نظام عمل بکند و شورای قضایی اگر یک چیزی را گفتند بپذیرد، ان شاء اللَّه مأجور باشد پیش خدای تبارک و تعالی. این را شما یکی از عبادات حساب بکنید که قوّه قضاییه هستید و قضا می‏کنید و احقاق حق می‏خواهید بکنید، این یکی از عبادات الهی است.

ان شاء اللَّه موفق و مؤیّد باشید و همه ما موفق باشیم به اینکه خدمت بکنیم. مملکت ما احتیاج مبرم به خدمت دارد. احتیاج مبرم به نظام دارد. بعد از انقلاب است، انقلاب البته یک مسائلی در آن هست، لکن بعد از اینکه همه ارکان تمام شد با کمک هم، همه با کمک هم ان شاء اللَّه، این بار را به منزل برسانیم. این طور نباشد که در خارج به ما بگویند که اینها هرج و مرج هست در ایران و در ایران دیگر نمی‏شود [زندگی کرد] و چه؛ این حرفهایی که می‏زنند. لا اقل، بهانه‏ای ما دست آنها ندهیم.

هر کس هر کاری را متصدی است، او را خوب انجام بدهد. شما کار نداشته باشید که یک قاضی در بلخ- مثلًا- فلان عمل را کرده است و یک قاضی در کجا. شما کارتان این باشد که این کاری که خود شما می‏کنید، این خوب باشد. اگر همه افراد یک مملکتی آن کاری که دستشان است بنا بگذارند خوب انجام بدهند، این مملکت یک مملکت الهی عالی می‏شود. ولی اگر بنا باشد که این که کار خودش را می‏خواهد بکند، به کار دیگری هم دخالت بکند- به یک کاری که مربوط به او هم نیست دخالت بکند، این قاضی است بخواهد قوّه مجریه هم خودش باشد، قوّه مجریه است، بخواهد قاضی هم خودش باشد- این هرج و مرج است. این قوا که هستند و اساس هستند، اینها علی‏ حدّه و مستقل و متجزّا از هم هستند و هر کدام باید کار خودشان را انجام بدهند، اگر بنا شد که یک قاضی بخواهد اجرا هم بکند، این از حدّ خودش تجاوز کرده است و کارش فاسد خواهد شد و مملکت هم فاسد خواهد شد. اگر هر کسی کار خودش را همان طوری که هست، خوب انجام بدهد، ان شاء اللَّه تعالی، موفق خواهد شد این مملکت به اینکه نظامش درست برقرار [باشد] و شما هم ان شاء اللَّه، مأجور پیش خدای تبارک و تعالی [باشید] و در نامه اعمال شما ثبت بشود که قاضی است که برای خدا قضاوت کرده است.

و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 110 ـ 117)

ـ سخنرانی در جمع اهالی ارومیه؛ حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش (1359)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

من با اینکه حالم الآن مقتضی نیست خیلی، ولی دو- سه کلمه برای آقایان عرض می‏کنم که من از زحمات شما، اولًا، از زحمت اینکه از راه دور آمدید اینجا، تشکر می‏کنم و ثانیاً، از زحماتی که شما مرزنشین‏ها برای اسلام و برای کشور خودتان تحمل می‏کنید، متشکرم. لکن باید بدانید که امروز کشور شما مال خود شماست. در زمان شاه مخلوع، شما زحمتکش‏ها باید زحمت بکشید و همه چیز شما در جیب اجانب بریزد.

بحمداللَّه، با همّت والای ملت و خصوصاً شما مرزنشینها، دست اجانب را از این کشور کوتاه کردید. و مملکت مال خود شماست. دولت از خود شماست، مجلس از خود شماست، رئیس جمهور از خود شماست و همه خدمتگزار به این ملت هستند، و من هم، که چند روزی بیشتر تا آخر عمرم نمانده است، در خدمت شما هستم. خداوند شماها را عزّت و عافیت عنایت کند. آن چیزی که همه سختیها را آسان می‏کند این است که کارها برای خداست. ما و شما و همه، هر چه داریم از خداست و هر چه توان داریم، برای خدا باید خرج کنیم. توانِ همه، اعطایی است که خدا کرده است بر شما و بر همه و آن چیزی که خدا به همه داده است، باید تسلیم او بشود. هر چه زحمت بکشید، در محضر حق تعالی ثبت می‏شود. امیدوارم که اجر لشکرهای صدر اسلام بر شما ملت ایران و بر شما مرزنشین‏ها اعطا بشود و خداوند تبارک و تعالی کشور شما را از شرّ اجانب حفظ بفرماید.

مادامی که شما بانوان و مردها، جوانها با هم هستید و اختلاف ندارید و مقاصد خودتان را صرف نظر می‏کنید و به مقاصد اسلام فکر می‏کنید، آسیبی بر شما وارد نخواهد آمد.

خداوند ان شاء اللَّه، شماها را حفظ کند و سعادت این دنیا و آن دنیا را نصیب شما بکند.

و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 118)

ـ سخنرانی در جمع اهالی ارومیه؛ توجه مردم دنیا به ملت ایران (1359)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

سلام بر ملت بزرگ ایران. سلام بر ملت عزیز آذربایجان. سلام بر شما جوانان مرزنشین که به واسطه جدّیتتان و همّت بزرگتان، از میهن خودتان دفاع می‏کنید و کرده‏اید. من از خدای تبارک و تعالی سلامت همه شما را و همه ملت ایران را و عزّت و سعادت همه را خواستار هستم. من از اشخاصی هستم که برای خدمت شما عزیزان حاضر و امید است که این آخر عمر در خدمت شما باشم. من شکر می‏کنم خدای تعالی را که به واسطه این نهضت و به واسطه این انقلاب، ما را با همه ملت روبه کرد و ما [با] شما آقایان، علمای این حدود- مرز- و جوانان عزیز ما و تمام کسانی که در اینجا هستند مواجه هستیم و شما را از نزدیک می‏بینیم، در صورتی که این امر برای ما- قبلًا- میسّر نبود و دستهای خائن بین اهل علم، بین ما و شما جدایی افکنده بود و خدای تبارک و تعالی خواست که ما با هم مجتمع باشیم و با هم برای اسلام، خدمت کنیم و برای کشورمان عزّت ایجاد کنیم.

بحمداللَّه، موفق شدید شما و موفق شدند ملت ایران که نام نامی این کشور را در همه جای دنیا منتشر کنند و همه اهالی ممالک اسلامی و غیر اسلامی توجه به شما، توجه به ملت عزیز ما دارند. و امیدوارم که این نهضت و این انقلاب منتهی بشود به ظهور امام عصر- سلام اللَّه علیه- و امیدوارم که این انقلاب ما به همه دنیا و برای همه مستضعفین، برای نجات همه مستضعفین به همه دنیا صادر بشود و همه همان راهی که برای شما هست و غلبه کردید بر دشمن اسلام و دشمن ملت، مستضعفین هم غلبه کنند بر مستکبرین.

خداوند همه شما را سلامت و سعادت و عزّت و عظمت عنایت کند. من متشکرم از شما که از راه دور، با زحمت تشریف آورده‏اید و در این مکان تنگ، با گرمی هوا، اینجا تشریف دارید. من آنچه که در طبق اخلاص دارم دعاست و آن مقداری که می‏توانم، توانایی دارم، خدمت به شماست. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 119)

ـ سخنرانی در جمع بانوان ارومیه؛ حق بزرگ مرزنشینان بر کشور (1359)^[12]

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

درود بر شما اهالی محترم آذربایجان. سلام بر بانوان و آقایان مرزنشین ارومیه. برادران و خواهران، شما می‏دانید که امروز کشور ما چون بعد از انقلاب است، احتیاج به کمک ملت دارد. ملت بود که این نهضت را به پیش برد و ملت است که باید از این به بعد نیز به پیش ببرد. شما مرزنشینان حق بزرگی بر همه کشور دارید و ما مرهون زحمات شما هستیم و امیدواریم که کشور شما با همت شما و همت سایر برادران و خواهران شما استقلال خودش را تا آخر حفظ کند و شما از لشکرهای امام زمان- سلام اللَّه علیه- باشید و کشور خودتان را با جدیت خودتان حفظ کنید. امروز روزی نیست که شما کار بکنید و اجانب منفعتش را ببرند. امروز هر چه شما زحمت بکشید و کار بکنید، به نفع ملت خود شماست و به نفع خود شماست. امید است ان شاء اللَّه شما با سلامت و سعادت، عظمت و عزت ایران را حفظ کنید. ان شاء اللَّه، خداوند شما را سعید قرار بدهد و کشور شما را از هر آسیبی حفظ کند و همان طور که عنایات حق تعالی تا کنون بر این ملت بوده است، از این به بعد هم ان شاء اللَّه، عنایت خدا بر شما ملت عزیز باشد و با عنایت خدا و وحدت کلمه شما و جدیت همه قشرهای ملت، این قشرهای فاسدی که الآن در کشور ما هستند و مانع از پیشرفت هستند، آنها هم از بین بروند ان شاء اللَّه. و مملکت شما مال خود شماست و زحمتهای شما پیش خدای تبارک و تعالی اجر داشته باشد و دارد. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 121)

ـ سخنرانی در جمع ائمه جمعه استان بوشهر؛ توطئه اختلاف بین شیعه و سنی (1361)^[13]

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

من از تشریف فرمایی آقایان که از راه دور آمده‏اند، متشکرم. همان گونه که بارها گفته‏ام، این هم از برکات این جمهوری است که می‏توانیم از نزدیک علمای بلاد را ملاقات کنیم و مسائل را با هم در میان بگذاریم که امید است این رویه مستدام باشد.

مسائلی را که شما اشاره کردید، در طول تاریخ بوده است. طرح مسأله جدا بودن سیاست از روحانیت، چیز تازه‏ای نیست. این مسأله در زمان بنی امیه طرح شد و در زمان بنی عباس قوّت گرفت. در این زمانهای اخیر هم که دستهای بیگانه در ممالک باز شد، آنها هم به این مسأله دامن‏زدند به طوری که مع الاسف بعضی از اشخاص متدین و روحانیون متعهد هم باورشان آمده است که مثلًا اگر یک ملایی در مسائل سیاسی وارد بشود، به او ضربه می‏خورد. این یکی از نقشه‏های بزرگ استعمار است که بعضی باور کردند. من امیدوارم ائمه جمعه که در همه جا هستند، چه در مناطق برادران اهل سنت و چه شیعه، به این مسأله زیاد توجه کنند که الآن هم اشخاصی هستند که قصد اخلال دارند و می‏خواهند بین این دو قشر اختلاف ایجاد کنند و این یک مصیبتی است برای مسلمین که باز هم گاهی زمزمه می‏شود، ولی بحمد اللَّه، کم شده است و توطئه اخلالگران شکست خورده است.

چند روز قبل نامه‏ای به من نوشتند که در بعضی از مناطق مثل سیستان و باختران، افرادی در مجالس مذهبی و در بعضی خطبه‏ها مسائل تفرقه افکنی را عنوان کرده‏اند که خود برادران اهل سنت هم به آنها اعتراض کرده و گفته‏اند: حالا وقت این حرفها نیست.

شما می‏دانید که آقایان اهل سنت و علمای شیعه مدتهاست که زحمت می‏کشند که تفرقه را کنار بگذارند و [با] کسانی که پیغمبرشان و دینشان یکی است همراه و برادر باشند، لکن افرادی کوشش می‏کنند که تفرقه ایجاد کنند و شما خوب می‏دانید که چه کسانی از تفرقه سود می‏برند.

شما به مردم توجه دهید که این گونه کارها که از این قبیل افراد سرمی‏زند، به نفع مسلمین نیست و آنها خیرخواه ما نیستند. این گونه کارها و این تفرقه‏ها خدمت به امپریالیسم و خدمت به دشمن است. شما آقایان به این نماز جمعه اهمیت دهید. این هم از برکات جمهوری اسلامی است که این سنت سیاسی- الهی ترویج شود، به طوری که تمام خارجیها متوجه آن شده‏اند که امیدوارم ان شاء اللَّه، باقی بماند.

شما در رابطه با محرومیت آن مناطق فرمودید، من هم می‏دانم. رژیم سابق بنایش به این بود که مردم را در محرومیت نگه دارد. من امیدوارم که این جنگ تمام بشود و دولت هم که مهیاست برای خدمت و خدمتگزار است، خدمت کند. البته می‏دانید که کار مشکل است، لکن با پشتیبانی و موافقت مردم، کارها آسان می‏شود، کما اینکه تا حال هم چنین بوده و مردم پیشقدم شده‏اند و خرابیهای جنگ را که دولت به تنهایی نمی‏توانست حل کند، حل می‏کنند.

امروز ما باید همه پشتیبان یکدیگر باشیم. اگر قشری با قشر دیگر مخالفت کند، کم کم زیاد می‏شود و باعث شکست خواهد بود. من امیدوارم همه بتوانیم تبلیغاتی که علیه ماست خنثی کنیم و وحدت کلمه بین همه ایجاد شود و برادران اهل تسنن و تشیع با هم باشند و همین رویه دنبال شود تا بتوانیم کار کنیم. خداوند همه را توفیق دهد.

و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 418 ـ 419)

ـ سخنرانی در جمع روحانیون کاروانهای حج و مسئولان وزارت ارشاد؛ فلسفه حج (1362)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

من باید تشکر کنم از آقایان که تشریف آورده‏اند و در این مجلس با هم به گفتگو بنشینیم و مسائلی را که باید گفت تا یک حدودی خدمت‏شان عرض کنیم، و من امیدوارم که ان شاء اللَّه آقایان موفق بشوند با سلامت و پیروزی این سفر مبارک را طی کنند و به محالّ خودشان مراجعت بفرمایند.

شما در سالی به حج مشرف می‏شوید که اوضاع دنیا و اوضاع منطقه به وضعی است که مشاهده می‏کنید. اوضاع دنیا گرفتار قدرت‏های بزرگ و مستضعفان جهان مبتلای به این قدرت‏های شیطانی و اوضاع منطقه نیز به واسطه دخالت قدرت‏های بزرگ به این وضعی است که مشاهده می‏کنید. و در آستانه سالی به حج مشرف می‏شوید که در اثر شکست مفتضحانه صدام، مناطق مسکونی کشور ما مورد تجاوز واقع می‏شود و با موشک‏ها کوبیده می‏شود، و اخیراً که اندیمشک را هم ملاحظه کردید که با آن چه کردند، و من به ملت ایران و اهالی محترم مبارز اندیمشک تسلیت عرض می‏کنم و امیدوارم خدای تبارک و تعالی شهدای آنها را با شهدای صدر اسلام محشور بفرماید و به بازماندگان آنها سلامت و صبر عنایت بفرماید.

شما در سالی دارید در این سفر مبارک می‏روید که قدرت‏های بزرگ در منطقه مشغول به فساد هستند و تاخت و تاز. از آن طرف شوروی در افغانستان و هرجا که بتواند دست درازی می‏کند و ملت مظلوم افغانستان را آن طور سرکوب می‏کند، و بحمد اللَّه ملت افغانستان هم مقابله مردانه‏ای در مقابل آن قدرت بزرگ کرده‏اند، و از آن طرف امریکا که در رأس جنایتکاران است در همه کشورهای مظلوم و خصوصاً در کشورهای اسلامی آن طور دخالت و تجاوز می‏کند، و از آن طرف دنیا دست دراز کرده است و ملت‏هایی که باید مستقل باشند، در تحت ظلم خودش قرار داده است و مع الأسف این دولت‏ها هم ظلم‏پذیر شده‏اند.

فلسفه حج؛ یکی از فلسفه‏های بزرگ حج قضیه بُعد سیاسی اوست، که دست‏های جنایتکار از همه اطراف برای کوبیدن این بُعد در کار هستند؛ و تبلیغات دامنه‏دار آنها مع الأسف در مسلمین هم تأثیر کرده است که مسلمین سفر حج را بسیاریشان یک عبادت خشک خالی بدون توجه به مصالح مسلمین می‏دانند. حج از آن روزی که تولد پیدا کرده است، اهمیت بُعد سیاسی‏اش کمتر از بعد عبادی‏اش نیست، بُعد سیاسی علاوه بر سیاستش، خودش عبادت است.

مشکلات مردم در حج، باید تمام بلادی که وارد می‏شوند و مردم مستطیعش یا روحانیون محترمش وارد می‏شوند، باید بررسی از اوضاع مسلمین در هر سال بشود که مسلمین در چه حال هستند، بین خودشان با حکومت‏ها چه وضعی است، بین حکومت‏ها با قدرتهای شیطانی دیگر چه وضعی است، بین خود ملت‏ها با خود ملت‏ها چه وضعی است، بین روحانیونی که در بلاد متفرقه مسلمین هستند با وضع حج چه وضعی دارند.

اینها اموری است که باید رسیدگی به آن بشود و حج برای همین امور است. حج برای این است که مشکلات یک سال مسلمین را بررسی کنند و در صدد رفع مشکلات برآیند.

آن طور که آخوندهای درباری منطقه و غیر منطقه می‏گویند که حج باید از جهات سیاسی خارج باشد، اینها رسول اللَّه را محکوم می‏کنند، اینها خلفای اسلام را محکوم می‏کنند، ائمه هدی‏ را محکوم می‏کنند. اینها نمی‏دانند که این سفر حج و این حج برای این مسائل بوده است، برای قیام ناس بوده است، برای این بوده است که مسلمین مشکلات مسلمین را درک کنند و در رفعش کوشش کنند، برای این بوده است که بین مسلمین اخوت و مودت پیدا بشود.

و مع الأسف به قدری تبلیغات دامنه‏دار دشمنان اسلام در همه مسائل اسلامی زیاد و دامنه‏دار بوده است که به خود مسلمین هم باورانده‏اند که نباید دخالت در سیاست بکنند، به خود روحانیون هم. بسیاری از روحانیون هم باورشان آمده است که روحانی نباید دخالت در سیاست بکند. روحانی باید مسأله بگوید، آن هم مسائل غیر سیاسی. مسائل سیاسی اسلام چندین برابر مسائل عبادی‏اش است، برای اینکه آن مسائل سیاسی هم عبادت است مع الاضافه. کتب اسلام، کتب فقهی اسلام مشحون از مسائل سیاسی است، مشحون از مسائل اجتماعی است. و آن وقت یک دسته نادان گمان می‏کنند که اسلام مثل سایر ادیان منحرفه- که آن هم در اول این طور نبوده است، بعد با دست همین استعمارگران به اینجا رسیده است- وضع این است که باید روحانی فقط بنشیند و دو رکعت نماز بخواند و برود منزلش و همان جا چرت بزند تا دوباره وقت نماز دیگر بیاید. اینها همه تبلیغاتی بوده است که در طول مدت از آن وقتی که اسلام تولد پیدا کرد و قدرت پیدا کرد به دست خلفای امَوی و عبّاسی و بعد هم به دست حکومت‏های مرتجع و بعد هم به دست قدرت‏های بزرگ این مسائل شده است که اسلام را منزوی کنند و منزوی کردند.

آن اسلامی که به درد جامعه نرسد، و آن اسلامی که به درد حکومت جامعه نرسد، آن اسلام منزوی است. اسلام منزوی در مساجد بود. با اسم اسلام، اسلام را منزوی کردند در چهار دیوار مساجد، مساجد بی‏تحرک. مسجد الحرام و مساجد در زمان رسول اکرم مرکز جنگ‏ها و مرکز سیاست‏ها و مرکز امور اجتماعی و سیاسی بوده. این طور نبوده است که در مسجد پیغمبر- صلی اللَّه علیه و آله- همان مسائل عبادی نماز و روزه باشد؛ مسائل سیاسی‏اش بیشتر بوده. هر وقت می‏خواستند به جنگ بفرستند اشخاص را و بسیج کنند مردم را برای جنگ‏ها، از مسجد شروع می‏کردند این امور را. مع الأسف در دنبال تبلیغات از صدر اسلام یعنی، بعد از یک مدتی تا زمان ما مساجد یک مساجدی شده بود که اسلام در آنجا محکوم می‏شد. محکوم کردن اسلام به این نیست که یک کسی بگوید من اسلام را محکوم می‏کنم، محکوم کردن اسلام بر این است که آن چیزی که اسلام می‏خواهد در مسجد زیر پا گذاشته بشود. اسلام می‏خواهد که مردم آگاهانه برای مصالح خودشان، برای مصالح مسلمین در آنجا فعالیت بکنند و حج از مسائلی است که جنبه سیاسی‏اش بسیار بیشتر است از جنبه‏های عبادی‏اش. و شما آقایان که ان شاء اللَّه با سلامت مشرف می‏شوید باید توجه به این معنا داشته باشید که این فکر استعماری که در مغز بسیاری از حتی روحانیین ممالک اسلامی گنجانیده شده است این را ازاله کنید. در صحبت‏هایتان، در اجتماعاتتان بگویید به آنها که اسلام وضعش این نیست که تا کنون ماها داشته‏ایم، فقط بیایند در حج و چند دور بگردند دور خانه مبارک و بعد هم وقوف و چه و چه و هیچ کار نداشته باشند که مستکبرین بر مردم دنیا و بر مسلمین چه می‏کنند، بی‏تفاوت باشند. محکوم کنند این اشخاصی که می‏خواهند راجع به مصالح مسلمین صحبت بکنند. آن ضرری که از این آخوندهای درباری، اسلام می‏خورد، بدتر از آن ضرری است که از امریکا می‏خورد، برای اینکه، اینها با یک ظاهر اسلامی اسلام را منزوی می‏کنند و آنها با این ظاهر نمی‏توانند بکنند، آنها وادار می‏کنند اینها را. مسلمین باید در حج وقتی که می‏روند یک حج زنده، یک حج کوبنده، یک حجی که محکوم کنند این شوروی جنایتکار و آن امریکای جنایتکار را؛ یک همچو حجی، حجی است که مقبول است. اگر ما حج برویم و مصالح مسلمین را در نظر نگیریم بلکه بر خلاف مصالح مسلمین هی روی جنایت‏ها پرده بپوشیم، نگذاریم مسلمین صحبت بکنند از جنایت‏هایی که بر مسلمین می‏گذرد و جنایت‏هایی که از حکومت‏ها و از قدرت‏های بزرگ بر مسلمین می‏گذرد، ما یک صحبت بکنیم، این حج نیست، این یک صورت بی‏معناست.

آن حجی که خدای تبارک و تعالی می‏خواهد و آن حجی که اسلام از ما خواسته است، آن است که وقتی می‏روید حج، این مسلمین بلاد را بیدار کنید، متحد کنید با هم، بفهمانید به آنها که چرا باید بیش از یک میلیارد مسلمین تحت فشار دوتا قدرت چند صد میلیونی باشند. تمام گرفتاری‏ها برای این است که مسلمین را از آن راهی که اسلام دارد منحرف کرده‏اند، و حتی اگر یک مجالسی هم داشته باشند لا بد شنیده‏اید که آن مجلسی را که روحانیون داشتند و در یک جایی بود، محکوم نکردند. حاضر نشدند که افغانستان را که شوروی [اشغال‏] کرده، اینها لفظاً بگویند این کار درستی نیست.

این قدر هم همین کسانی که، مسیحیانی که، روحانیونی مسیحی که بودند حاضر نشدند این قدر بگویند که افغانستان چه، ترسیده بودند از این. وقتی بنا باشد که روحانیون‏شان این طور، ما از آن وقت تا حالا خیال می‏کردیم که روحانیون مسیح امریکایی هستند، حالا معلوم شد هم امریکایی هستند هم شوروی هستند، و روحانیون مسلمین هم بسیاریشان کمتر از آنها نیستند. آنهایی که محکوم می‏کنند مسلمین را که نسبت به صهیونیست یک صدایی بکنند، نسبت به امریکا یک کلمه‏ای بگویند، آنها کمتر از آن روحانیون مسیحی که می‏گویند باید هیچ حرف نزد، و آن روحانیونی که طرفدار امریکا هستند کمتر از آنها نیستند، اینها هم طرفدار امریکا هستند. مسلمین باید بیدار بشوند، این یک میلیارد مسلم باید بیدار بشوند و کلک این دوتا قدرت بزرگ و دیگر قدرت‏ها را که در این مناطق مشغول فساد هستند، کلک اینها را بکنند.

سلطه‏پذیری مسلمین به واسطه عدم توجه به مسائل و احکام اسلام‏

ننگ نیست بر کشورهای اسلامی بر حکومتهای کشورهای اسلامی که اسرائیل بیاید و فلسطینی‏ها را آن طور کند؟ در لبنان آن جنایت‏ها را بکند و یک میلیارد جمعیت مسلمین بنشینند تماشاچی باشند؟ از چی می‏ترسند اینها؟ چرا باید این قدر بی‏عرضه باشند؟

شریان حیات شرق و غرب در دست اینهاست، نفت شریان حیات اینهاست. اگر ده روز نفت را به روی آنها ببندند خاضع می‏شوند آنها. در عین حالی که این شریان در دست حکومت‏های باصطلاح اسلامی است، در عین حال تقدیم می‏کنند و التماس هم می‏کنند.

این مصیبت نیست؟ برای مسلمین این مصیبت نیست که همه چیزمان را بدهیم به خارجی‏ها و در طبق اخلاص بگذاریم و با منت کشیدن از آنها که بپذیرند؟ وقتی بنا شد که مسلمین به آن مسائل الهی توجه نکنند، به آن مسائل قرآنی توجه نکنند، و احکام اسلام را درست به آن توجه نکنند و دعوت اسلام به وحدت را زیر پا بگذارند، ناچار باید این طور بشوند که همه چیزشان را بدهند و التماس هم بکنند به آنها که قبول کنید شما. نباید ما دیگر بیدار بشویم؟ نباید اینها عبرت بگیرند از ایران؟ امروز همه کشورهای بزرگ عالم از شوروی گرفته است که دارد دائماً به عراق کمک می‏کند، و از امریکا گرفته است که آن هم همین طور، و از فرانسه که مرکز فساد همه دنیا شده است، کشوری که ادعا می‏کرد که اینجا مهد آزادی و کذاست حالا این تروریست‏ها را در آنجا جا داده است و به صدام کمک می‏کند و به این کمک افتخار می‏کند. مسلمین باید توی دهن اینها بزنند و اگر مجتمع بشوند خواهند زد. و ایران همان طور که همه دنیا دیده است- و لو زیر پا گذاشته‏اند مطالب را- همه عالم الآن مطلعند که شوروی و امریکا و سایر قدرت‏ها از ایران سیلی خوردند به برکت اسلام، و نخواهد دیگر این ملت اسلامی گذاشت که راه آنها به این مملکت باز بشود. آنهایی که به آرزوی این نشسته‏اند که امریکا دوباره بیاید یا شوروی بیاید، آنها خیال باطل به خودشان راه داده‏اند، به این آرزو نباشند و لا اقل تا وقتی که اینها زنده هستند، تا آن وقت امریکا و شوروی نمی‏تواند به این مملکت وارد بشود.

این جوان‏های ما که الآن در سرتاسر کشور به جنگ می‏روند و در جبهه‏ها آن طور حماسه‏ها می‏آفرینند، تا این جوان‏ها هستند و ان شاء اللَّه هستند نمی‏تواند کسی به این مملکت صدمه وارد کند. آنهایی که تو خانه نشسته‏اند و می‏گویند که مردم خسته شده‏اند از جنگ، و خسته شده‏اند از چه و چه، آنها خودشان خسته هستند، از اول هم خسته بوده‏اند. مردم کی‏اند؟ این اندیمشک است که مورد تجاوز واقع بشود، دنباله‏اش جنگ جنگ تا پیروزی می‏گوید. آن هم جاهای دیگری که از دزفول گرفته تا هر جا که ملاحظه کنید به مجرد اینکه یک فسادی در آنجا واقع می‏شود و صدام یک جنایتی می‏کند دنبالش همه مردم می‏ایستند و فریاد می‏زنند مرگ بر کی و مرگ بر کی و جنگ جنگ تا پیروزی. اینها مردم نیستند؟ این مردمی که در مساجد و در نماز جمعه‏ها و سرتاسر کشور مجتمع‏اند و فریادشان بلند است از اینکه جنگ باید کرد، و خودشان هم داوطلب الآن دارند به طرف جبهه‏ها می‏روند، اینها مردم ایران نیستند؟ اینها از کره مریخ آمده‏اند؟

مردم ایران عبارت از یک دسته‏ای هستند که نشسته‏اند و نه یکی‏شان رفته‏اند به جبهه، نه یکی‏شان کمک کرده‏اند به جبهه با اینکه بعضی‏شان هم دارای کذا و کذا هستند! فقط مردم ایران اینها هستند که در عین حالی که دارد این کشور به طرف فنا خدای نخواسته می‏رود- اگر چنانچه سست بیایند جوان‏های ما- شما چند نفر هستید مردم ایران که می‏گویید از جنگ خسته شده‏ایم؟ شما چه وقت جنگ کرده‏اید که خسته بشوید؟ شما کدام یکی‏تان رفته است به جبهه تا یک خستگی احساس بکند؟ کدامتان حاضر شده است که امریکا و شوروی را محکوم کند؟ شما مثل سایر آنهای دیگری می‏مانید که نشسته‏اید آنجا و هی اشکالتراشی می‏کنید به این ملت. ملت اینها هستند، ملت این مردم کوچه و بازار هستند، این مردم دهات و- نمی‏دانم- قصبات و شهرستان‏ها، اینها هستند که دارند به جنگ کمک می‏کنند و به جبهه‏ها، پشت جبهه‏ها کمک می‏کنند، و بانوانشان و بچه‏هاشان و بزرگ‏هایشان و همه‏شان مشغول خدمت هستند. اینها که خسته نشده‏اند. از چی خسته بشوند؟ از اسلام رو برگردانند؟ امروز اگر ما از این جنگ و از این دفاع مقدس، ما جنگ نداریم با کسی، ما دفاع داریم می‏کنیم از کشور خودمان. ما باز کشورمان تحت سلطه صدام هست یک مقداری از آن. مایی که داریم دفاع از اسلام می‏کنیم اگر خسته بشویم معنایش این است که ما از قرآن کریم دیگر خسته شده‏ایم، از اسلام خسته شده‏ایم. کدام یک از این افرادی که در این کشور هستند الا یک دسته اقلیت فاسد، خسته هستند از این امور؟ این جوان‏های ما می‏دانند که اگر خدای نخواسته، صدام غلبه پیدا کند به این کشور چه خواهد کرد و با همه چیز مردم چه خواهد کرد. این جوان‏های غیوری که یک همچو احساسی دارند می‏نشینند تو خانه‏شان و می‏گویند که خسته شده‏ایم از جنگ؟! از چی خسته شده‏اند؟ از دفاع از نوامیسشان خسته شده‏اند؟! از دفاع از کشورشان خسته شده‏اند؟! از دفاع از اسلام خسته شده‏اند؟! از چه خسته شده‏اند؟ یک دسته هم نشسته‏اند هر کار صحیحی هم بشود آنها می‏گویند خراب است. هر خدمتی هم که دولت می‏کند آنها می‏گویند خراب است. آنها از اول دلشان می‏خواهد که وضع، این وضع نباشد، برگردد به آن زمان‏های رفاه نمی‏دانم چی که جوان‏ها تو قهوه خانه بروند و توی کاباره‏ها بروند و چه بکنند و پیرها هم مجالسی داشته باشند به عیش و نوش. اینها دلشان می‏خواهد این بشود و این خواب را نخواهید ترجمه‏اش را دید. این خواب تعبیر برای شما نخواهد شد.

این ملت یک ملت زنده است، یک ملتی است که دنیا الآن رویش حساب می‏کند.

این ایرانی بود که همسایه‏هایش هم قبولش نداشتند. این ایرانی بود که فقط با لفظ، با لفظ آقای آریامهر یک تبلیغاتی برایش می‏شد و الّا کجا چیز داشت، همه‏اش وابستگی، همه‏اش خرابی. سرتاسر کشور ما که ملاحظه بکنید الّا شهرستان‏ها آن هم تهران عمدتاً که مورد توجه بود و می‏خواستند آن هم چون اشراف و اعیان در اینجا هستند، آنها خوش بگذرانند، این دهات و قصبات و آن جاهای دور افتاده یک نظر به آن نشد. این بدبخت‏ها باید با الاغ از این ور آن ور بروند مریض هایشان را ببرند بین راه هم بمیرند.

دولت الآن مشغول است برای راه درست کردن و مشغول است برای بیمارستان درست کردن و برای مدرسه درست کردن که چندین هزار مدرسه درست شده است، چندین هزار کیلومتر راه درست شده است. همه اینها را آقایان نشسته‏اند توی خانه‏شان می‏گویند هیچی نشده است. چی‏چی می‏خواهید بشود؟ آنچه که شده در زمان رضا خان شده است و در زمان محمد رضا شده است که خیابان‏ها را آن طور مرکز فساد قرارداده بودند؟ شما آنها را صحیح می‏دانید! آن چیزی که در این چند سال شده است، از همه جهات، آن تحولی که در جوانهای ما پیدا شده است که از کاباره‏ها کشیده شده‏اند به میدان جنگ با کفار، از مراکز فساد کشیده شدند به مراکز صلاح و دعا و نیایش، بانوان ما که آن طور با آنها ظلم شده بود امروز در سرتاسر کشور مشغول تعلیم و تعلم هستند و مشغول جهاد هستند فی سبیل اللَّه. چی می‏خواهید بشود؟ آقایان چرا چشم‏هایتان را هم گذاشته‏اید و گوش‏هایتان را به بوق‏های امریکا و اروپا باز کرده‏اید؟ چشم‏هایتان را باز کنید ببینید چه خبر شده است در ایران. دیگران باید بگویند؟ گاهی هم می‏گویند البته. شماها که باید تبلیغ کنید از این اسلام، تبلیغ کنید از این دیانت، تبلیغ کنید از این کشور، دفاع کنید از این کشور با قلم‏تان، با صحبت‏تان، با چی، هی اشکال، اشکال، اشکال، برای چی؟ شما چی کم دارید که اشکال می‏کنید؟ این مردم، این مستضعفین، این بیچاره‏ها، این جنوب شهری‏های همه کشور ما این طور دارند جانفشانی برای اسلام می‏کنند و هیچ هم اظهار خستگی نکرده‏اند. الآن هم وقتی که می‏بینید فوج فوج حرکت می‏کنند به جبهه‏ها برای جنگ و برای دفاع از اسلام، اینها ملت نیستند؟ این جوان‏ها که دارند می‏روند جزء این ملت نیستند؟ ملت اینجا، ملتی باشد که از امریکا باید بیاید؟ بیدار بشوید یک قدری، توجه کنید یک قدری به مسائل.

و شما آقایان که دارید مشرف می‏شوید به این بیت معظم الهی، علاوه بر اینکه باید خیلی جدیت کنید به اینکه این مردمی که بسیاریشان مسائل حج را خوب نمی‏دانند، مسائل حج را برای اینها بگویید قبل از اینکه هر کاری را می‏خواهند بکنند، در هرجا هستید مردم را بخواهید آنجا و مسائل حج را برایشان با قاعده گوشزد کنید، بگویید، همین طور واجباتش را، محرماتش را، این طور چیزها. علاوه بر این، آن مسائلی که باید، با مسلمین در میان بگذارید، معاشرت کنید با آنها، البته با یک نظامی و به آنها حالی کنید که آقا چرا نشسته‏اید که امریکا از آن ور دنیا دستش را دراز کند و شما را بخواهد اداره کند. بخواهد خلیج فارس را، خلیج فارس به تو چه کار دارد؟ تو چکاره هستی که از آن ور می‏خواهی خلیج فارس را تأمین کنی؟ ما خودمان باید بکنیم، به شما چه ربطی دارد؟

مسلمان‏ها خودشان باید بکنند، خلیجی‏ها باید بکنند این را. ما میل داریم که با همه کشورهای اسلامی برادر باشیم، با همه حکومت‏ها در عین حالی که اعوجاج دارند برگردند و با ما دست اخوت بدهند. ما صلاح همه را می‏خواهیم، ما می‏خواهیم که آنها عزیز باشند، ما می‏خواهیم آنها نوکر امریکا نباشند، امریکا از آن ور دنیا آقایی نکند به شما، شوروی هم از آن ور. شما با هم باشید. شما همین حکومت‏هایتان با هم باشد، ملت‏هایتان دنبالتان هستند. شما با ملت‏ها خوش رفتاری کنید، ملت‏ها دنبال شما هستند، اگر خوش رفتاری کردید و جهات اسلامی را مراعات کردید، این ملت‏ها همراه شما هستند، آن وقت آسیب ناپذیر هستید. الآن حکومت ایران آسیب ندارد برای اینکه، برای مردم دارد خدمت می‏کند و مردم هم دنبال او هستند؛ مردم حافظ هستند. اگر یک گرفتاری در زمان رضا خان پیش می‏آید، در زمان محمد رضا خان پیش می‏آید برای آنها، مردم خوشحال می‏شدند که این گرفتاری برایشان پیش آمده. امروز اگر یک گرفتاری برای کشور ما پیدا بشود، برای حکومت ما پیدا بشود، مردمند که حل می‏کنند این را، و دولت هم خدمتگزار است و باید خدمتگزار باشد. مجلس هم خدمتگزار است و باید خدمتگزار باشد. همه ما باید خدمتگزار باشیم به این مردم. همه باید تشکر کنیم از اینهایی که این جنگ را دارند اداره می‏کنند با این فشارها، در عین حالی که همه بر خلاف هستند و همه می‏خواهند که ما منزوی باشیم. بحمد اللَّه ایران در همه دنیا مطرح است و مسلمین همراه او هستند. و من امیدوارم که این سفر مبارک شما را موفق کند به اینکه این مسلمین جهان را، این روحانیون کشورها را، این روحانیون درباری را که در آنجا لا بد می‏آیند، توجه بدهید به اینکه آقا چرا باید شما عزت خودتان را در نوکری امریکا بدانید؟ در نوکری صهیونیست‏ها بدانید؟ شما آقایی خودتان را از اسلام کسب کنید، آقایی خودتان را از بیت اللَّه کسب بکنید. دور بیرق اسلام جمع بشوید، دور حول خانه خدا جمع بشوید و با هم بیعت کنید که اجتماعتان، همه‏تان بر خلاف مصالح اسلام نباشد و بر وفاق مصالح باشد، و دست قدرت‏های بزرگ را ان شاء اللَّه کوتاه کنید، و این کنگره بزرگ اسلامی ان شاء اللَّه به نتیجه مطلوبی که اسلام دارد برسد و شماها با سلامت و سعادت مشرف بشوید. و دعا کنید به اسلام و مسلمین، و دعا کنید که مسلمین و سران اسلام بیدار بشوند و توجه بکنند به مصالح اسلامی. و دعا کنید به این ملتی که همه چیزش را در طبق اخلاص برای اسلام گذاشته و دارد فعالیت می‏کند، و دعا کنید که خداوند این کوردل‏هایی که گاهی پیدا می‏شود در ایران یا در جاهای دیگر، اینها را خدا هدایت کند که به دامن اسلام برگردند و متوجه به مصالح اسلامی باشند و ننشینند هی کارشکنی بکنند، همراهی کنند با این ملت. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏18، ص: 50 ـ 60)

ـ پیام به حجاج و مسلمانان ایران و جهان؛ توصیه های اخلاقی، سیاسی و عبادی (1364)

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

با سپاس فراوان از الطاف عالیه حضرت باری تعالی و ادعیه حضرت بقیة اللَّه- ارواحنا لمقدمه الفداء- در حالی ملت عظیم الشأن ایران به سر می‏برند و زائران بیت اللَّه الحرام به میعادگاه الهی می‏روند تا دعوت خداوند را، که با ندای حضرت ابراهیم، ابو الانبیا، و حضرت محمد مصطفی، خاتم الرسل- صلی اللَّه علیهما و علی آلهما- به آنان ابلاغ شده، اجابت نموده، لبیک گویان و پایکوبان به حضور دوست در آن مکان مقدس مشرّف شوند، گرچه همه جا محضر و حضور است. چه خورشید تابان اسلامِ بزرگ در شرق و غرب عالم نورافشانی می‏نماید، و ندای ابراهیمی و محمدی در گوشه و کنار گیتی طنین افکنده و جان و دل مسلمانان جهان را روح بخشیده، و فریاد وحدت بین طوایف مسلمین از هر فرقه و مستضعفان و مظلومان از هر ملت در سراسر جهان زلزله افکنده، و کاخ آمال ستمگران و جهانخواران در شرف انهدام و فرو ریختن است. گویی دولت مستضعفین نزدیک، و وعده حق تعالی قریب الوقوع است.

زائران بیت اللَّه و عاشقان لقاء اللَّه در سالی از خانه‏های «خود» و «خودی» به سوی خداوند و رسول گرامی او هجرت می‏کنند که کعبه معظمه برای پذیرایی مسلمانان عاشق حق و عدالت و فریادهای کوبنده آنان بر سر ابرظالمان دهر و ابرچپاولگران جهان آغوش باز نموده و انتظار پذیرایی آنان را می‏کشد. و بیت اللَّه الحرام و کعبه معظمه زائران عزیزی را در آغوش می‏کشد که حج را از انزوای سیاسی و انحراف اساسی به سوی حج ابراهیمی- محمدی سوق داده و حیات آن را تجدید می‏نمایند، و بتهای شرق و غرب را در هم می‏شکنند، و معنای قیام ناس و حقیقت برائت از مشرکان را عرضه می‏دارند. و دل میقات در هوای زائرانی می‏تپد که از کشور «لا شرقیه و لا غربیه» آمده‏اند تا با تلبیه‏^[14] و «لبیک، لبیک» دعوت خداوند را به سوی صراط مستقیم انسانیت اجابت کنند؛ و با پشت پا زدن بر مکتبهای شرقی و غربی و انحرافات ملیگرایی فرقه‏زدایی نموده، با همه ملتها، بدون در نظر گرفتن رنگ و ملیت و محیط و منطقه، برادر و برابر، غمخوار یکدیگر باشند و تحکیم وحدت کنند، و با یدِ واحده بر دشمنان بشریت و زورگویان جهانخوار بتازند. و جمرات انتظار فداکارانی را می‏کشد که از کشوری آمده‏اند که ملت شجاع آن شیاطین بزرگ و کوچک و متوسط را بیباکانه از کشور خود رانده‏اند و دست ناپاکشان را از ذخایر میهن خود قطع نموده؛ و در این مکان مقدس نیز با سنگریزه‏ها و شعارهای کوبنده گروه شیاطین را از «ام القری»^[15] و «ما حَولَها»^[16]، که جهان است، رمی و طرد کنند. و عرفات و مشعر و منا میهماندار کسانی هستند که ملت مسلمانشان با عرفان و شعور سیاسی قیام نموده‏اند تا آرمانها و امانی‏^[17] اسلام را در کشور خود و سایر کشورهای مظلوم تحت ستم تحقق بخشند؛ و سیاست بازان قلابی را، که با فریب و دغل بر مظلومان جهان تاخته و هستی همه را غارت نموده‏اند، رسوا کنند. و دیدید و دیدیم که یک ملت کوچک در یک محیط محدود و جمعیت معدود با عزمی بزرگ و اراده‏ای قوی و مشتی آهنین، با اعتماد به خدای قادر متعال، چه سان رژیم طاغوتی را، با آن همه سازوبرگ جنگی و آن همه پشتیبانی قدرتهای بزرگ، از صحنه روزگار محو کرد و چه سان دست ابرقدرتها را از کشور خود کوتاه کرد. و می‏بینیم که با آن رسانه‏های گروهی وابسته به قدرتهای شیطانی، که بسیاری از اوقات خود را در شب و روز صرف دروغ‏پردازی و تبلیغات بی‏اساس و فتنه‏انگیزی می‏کنند، چگونه برخورد نمود: برخوردی که این رسانه‏ها برای خود و اربابانشان رسوایی هدیه آورده‏اند؛ و همه تهمتهایشان موجب تقویت جمهوری اسلامی گردید، و توجه هر چه بیشتر مظلومان و مستضعفان جهان را به جمهوری اسلامی جلب نمود. و می‏بینیم که تهمتهای تروریستی و تروریست‏پروری، که به خیال سردمداران کاخ سفید و ایادی آنان و دستگاههای تبلیغاتی وابسته به ابرجنایتکاران برای تضعیف جمهوری اسلامی به طور چشمگیر و فزاینده‏ای در کار است، به خواست خداوند متعال نتیجه معکوس داده و موجب تضعیف روحیه دشمنان اسلام و جمهوری اسلامی و تقویت روحیه ملت ما، بویژه رزمندگان و سایر ملتهای مظلوم و مستضعف، گردیده است. وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرِینَ.^[18] و از جمله، دفاع حق تعالی و معکوس کردن مکر کاخ سفید این است که تروریست‏پروری سردمداران کاخ سیاه امریکا بر سرِ زبانها، حتی روشنفکران امریکا، افتاده است. کاخ سیاه با اخراج رژیم عراق از لیست تروریستها به صورتی واضح ثابت کرد که تروریست‏پرور و طرفدار آن است. کاخ سفید میزان تروریست و ضد آن را مخالفت با جنایاتش در سراسر جهان، و موافقت با آن می‏داند. رژیم عراق تا مخالف بود، در لیست تروریست‏پرورها بود. و آن روز که سر اطاعت به آستان کاخ سیاه نهاد، از لیست خارج شد! هر چند توطئه‏های تروریستی آن در منطقه، خصوصاً خلیج فارس، برملا شده باشد.

بحمد اللَّه و المنة، امروز ایران و سایر ملتهای مسلمان راه خود را یافته، و انبوه زائران بیت اللَّه الحرام از ایران و سایر کشورهای اسلامی برای احیای مراسم عبادی- سیاسی حج در حول مسجد الحرام، مرکز ثقل اسلام و مهبط^[19] ملائکة اللَّه و محل نزول وحی، گرد آمده‏اند تا به وظیفه الهی و قرآنی خود، که همانا اعلام و فریاد برائت از مشرکان است، که رسول ختمی- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- به وسیله مولانا علی بن ابی طالب- سلام اللَّه علیه- در حج اکبر اجرا فرمود، عمل خواهند کرد. و اگر ان شاء اللَّه عموم زائران، از هر طایفه و مذهب که از سراسر جهان در آن مکان شریف مجتمع شده‏اند، ندای خداوند را اجابت کنند و با فریاد واحد ستمگران و ظالمان را محکوم نمایند، کاخهای ستم فرو خواهد ریخت. اگر نمایندگان یک میلیارد مسلمان با اسم و رسم از متجاوزان به حقوق مظلومان و بلاد مسلمین برائت جویند و خواستار قطع ید ظالمین شوند، هیچ قدرتی تاب مقاومت با آنان را نخواهد داشت. اگر ملتهای اسلامی و دولتهای کشورهای اسلامی، با این همه امکانات انسانی و ذخایر مورد احتیاج حیاتی قدرتمندان، از روی قدرت با آنان برخورد کنند، و از جار و جنجال و هیاهوهای کاخ‏نشینان نترسند و تحت تأثیر تبلیغات دروغین رسانه‏های طرفدار و جیره خوار ابرجنایتکاران واقع نشوند، و با اتکال به قدرت لا یزال ایزدی و به شکر نعمتهایی که به آنها داده است بر سر آنها فریاد کشند و آنان را تهدید به بستن مرزهای خود به روی آنان و قطع کمکهای خود از نفت و غیر آن نمایند، شکی نیست که آنها در مقابل این قدرت، که ما قدر آن را نمی‏دانیم، تسلیم خواهند شد.

هان! ای مسلمانان قدرتمند، به خود آیید و خود را بشناسید و به عالم بشناسانید؛ و اختلافات فرقه‏ای و منطقه‏ای را، که به دست قدرتهای جهانخوار و عمال فاسد آنها برای غارت شما و پایمال کردن شرف انسانی و اسلامی شما بار آمده، به حکم خدای تعالی و قرآن مجید به دور افکنید؛ و تفرقه افکنان، از قبیل آخوندهای جیره خوار و ملیگرایان بیخبر از اسلام و مصالح مسلمین را از خود برانید، که ضرر اینان بر اسلام از ضرر جهانخواران کمتر نیست. اینان اسلام را وارونه نشان می‏دهند، و راه را برای غارتگران باز می‏کنند. خداوند تعالی اسلام و ممالک مسلمین را از شرّ جهانخواران و پیوستگان و وابستگان به آنان نجات دهد.

اینک تذکراتی، هر چند گفته شده، داده می‏شود؛ امید است نافع واقع شود.

1- به خواهران و برادران محترم کشورهای اسلامی قبل از هر چیز این نکته را باید عرض کنم که صورت حج، این عبادت بزرگ را که برای انجام آن مشرف می‏شوید به صورتی شایسته و موافق دستور الهی انجام دهید و مسائل آن را نزد علمای اعلام با دقت فرا گیرید. مبادا خدای ناخواسته پس از انجام حج و گذشت وقت معلوم شود که خللی در آنها وارد شده و موجب بطلان حج گردیده و زحمتهای شما هدر رفته است. حضرات آقایان علمای محترم کوشش فرمایند که زائران محترم را به وظایف خود آشنا نمایند، تا صورت حج مطابق شرع مطهر انجام گیرد. و از مهمات در همه عبادات اخلاص در عمل است. که اگر خدای نخواسته کسی عملی را برای خودنمایی و عرضه به دیگران انجام دهد و خوبی عملش را به رخ دیگری بکشد، عمل او باطل است. و حجاج محترم مواظب باشند که رضای غیر خداوند را در اعمال خود شرکت ندهند. و جهات معنوی حج بسیار است. و مهم آن است که حاج بداند که کجا می‏رود و دعوت کی را اجابت می‏کند و میهمان کیست، و آداب این میهمانی چیست؛ و بداند هر خودخواهی و خودبینی با خداخواهی مخالف است و با هجرت الی اللَّه مباین و موجب نقص معنویت حج است. و اگر همین یک جهت عرفانی و معنوی برای انسان دست دهد و لبیک براستی مقرون به ندای حق تعالی تحقق حقیقی یابد، انسان در همه میدانهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و حتی نظامی پیروز می‏شود. و برای چنین انسانی شکست مفهومی ندارد. خداوند تعالی شمه‏ای از این سیر معنوی و هجرت الهی را نصیب همه ما فرماید.

2- شما زائران عزیز از کشوری به سوی حق می‏روید که در سایه الطاف خداوند و برکت دعای ولی اللَّه اعظم- روحی لمقدمه الفداء- سختیها و دشواریها و ستمکشیها را پشت سر گذاشته و بحمد اللَّه تعالی در تمام میدانها پیروز شده‏اید. و هنوز اول کار است.

شما امروز از جهت فرهنگی بر فرهنگهای پوسیده شرق و غرب و فرهنگ منحط عصر شاهنشاهی، که جوانان عزیز ما را فوج فوج به فساد می‏کشید و دانشگاههای ما را در خدمت غرب و احیاناً شرق به پیش می‏برد، پشت پا زده‏اید. شما امروز فرهنگهایی را که ملت ما را یک ملت وابسته مصرفی و خدمتگزار قدرتها بار آورده بود و فحشا و فساد و اعتیاد را گسترشی روز افزون داده بود و از انسانیت و اخلاق می‏رفت کناره‏گیری کند در زیر پای خود خرد کرده، و شرافت انسانی و تقوا و شهامت و شجاعت و صبر و سلحشوری و مروت و تعاون در برّ و تقوا و توجه به مصالح ملت و کشور را جایگزین آن نموده‏اید.

و شما امروز سرافراز برای پیشرفت فرهنگ الهی به پیش می‏روید؛ و از جهت اجتماعی با صفوف فشرده خود، وحدت بین قشرهای مختلف را تحکیم نموده، و همه را به یک سو و یک جهت سوق داده، و تفرقه‏اندازان و گروهگرایان و خدمتگزاران چشم و گوش بسته به شرق و غرب را مطرود کرده و به انزوا کشیده‏اید؛ و اقشار مختلف را قشر واحد کرده و همه را در خدمت کشور و ملت و دین جاوید حق در آورده‏اید؛ و از جهت سیاسی ایران امروز را زبانزد همه کشورهای دوست و دشمن کرده‏اید. دوستان چشم خود را به نهضت اسلامی، که تجدید حیات اسلام را نموده، دوخته‏اند؛ برای وحدت اسلامی در زیر پرچم توحید، که ندای آن از این گوشه دنیا بلند و به سراسر جهان طنین افکنده است، به کوشش و جهاد برخاسته‏اند. و دشمنان از خوف این بارقه الهی، که می‏رود دست جنایت آنان را از بلاد و عباد خداوند کوتاه کند، به دست و پا افتاده‏اند.

ولی قدرت اسلام آرام را از آنان گرفته، و از یکپارچگی ملتهای اسلامی و به دنبال آن مستضعفان جهان لرزه به اندامشان افتاده است. و دولتهای کوچک و بزرگ و شرق و غرب در هوای رابطه با ایران و جمهوری اسلامی در تلاشند. و همه این امور از عنایات خاص خداوند متعال و برکات اسلام بزرگ است. «وَ لَا حولَ و لا قُوّةَ إِلّا بِاللَّه العَلی العظیم». و از نظر نظامی، با تأییدات خداوند قادر، امروز رژیم عراق مفلوک و شکست خورده و در شرف انهدام است؛ و آن همه سازوبرگ جنگی شرق و غرب و تأییدات جهانخواران نتوانسته است این مزدور را نجات دهد؛ و ضربات کوبنده سپاهیان اسلام مجال تفکر را از آنان گرفته. و امید است، با عنایات الهی، بزودی این خار با خواری از سر راه مسلمانان و خصوصاً ملت شریف عراق برداشته شود؛ و ملت مسلمان عراق سرنوشت خود را به دست گرفته، و با سایر مسلمین با برادری و برابری به سر برند.

منظور این جانب از این تذکرات به حجاج محترم آن است که توجه آنان را به وظایف خطیری که در این سفر بسیار مهم از طرف شرع مطهر و ملت شهیدداده ایران بر عهده آنان گذاشته شده است جلب نمایم. شما امروز در این سفر در بوته امتحان قرار دارید، چون نمونه و الگویی از ملت ایران هستید. و باید بدانید که چشمان کنجکاو صدها هزار زائر، که از اطراف جهان حول مرکز وحی گرد آمده‏اند، با دقت حرکات و اعمال شما را تحت نظر دارند. دوستان شما، که زائرین بیت اللَّه هستند، با کمال اشتیاق می‏خواهند ببینند این تحول عظیمی که در ملت ایران در ابعاد مختلف، بویژه بُعد اخلاقی و معنوی، تحقق پیدا کرده است، چگونه است و تا چه مقدار است. و مخالفان شما که برای وقایع نگاری و خبرچینی و نفاق افکنی خود را به آن مکان مقدس رسانده‏اند درصدد پیدا کردن نقاط ضعف هستند که از کاهی کوهی بسازند و غلغله‏ای در رسانه‏های گروهی و مطبوعات و مجالس سخنرانی به راه اندازند، و نه تنها جمهوری اسلامی، که اسلام را محکوم کنند.

شما زائران محترم با آنچه گفته شد، بر سر دو راه هستید: راه سعادت، که حفظ آبروی جمهوری اسلامی و اسلام عزیز و ملت بزرگوار و رزمندگان عظیم الشأن و شهدای پیوسته به لقاء اللَّه هست؛ که در مراعات موازین اسلامی و اخلاقی و مواظبت از اعمال و افعال و گفتار خود در همه مواقع و در تمام مشاعر حج می‏باشد؛ و نیز مراعات آداب اسلامی- اخلاقی با همه بندگان خداست. و راه شقاوت و مردود بودن از ساحت قدس الهی، با عدم مراعات آنچه ذکر شد و آنچه با حیثیت جمهوری اسلامی منافات دارد. از خداوند تعالی توفیق همه را در حفظ شئون اسلام و جمهوری اسلامی خواستارم.

3- از جمله مطالبی که باید سفارش کرد، هر چند سفارش شده است، آن است که در راهپیماییها در عین حال که باید فریاد برائت از مشرکان و ستمکاران به طور کوبنده و با شرکت همگانی باشد- که صدای مظلومیت مسلمانان و ملتهای تحت سلطه ابرجنایتکاران را به گوش جهانیان برساند و خفتگان را بیدار و ساکنان در مقابل جباران را هشدار و ناهیان از معروف و آمران به منکر را که بر خلاف فرمان خداوند و دستور قرآن مجید و سنت رسول اللَّه- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- به طرفداری از مشرکان و خونخواران بین المللی جانفشانی و یقه‏درانی می‏کنند، بویژه آخوندهای درباریِ جیره خوار که با قلم و بیان خود نور خدا و شعله‏ای که در جهان برای رهاندن مظلومان از تحت ستم ستمگران افروخته شده می‏خواهند خاموش نمایند، به جای خود بنشانند- لازم است نظم و ترتیب و آداب اسلامی را به طور شایسته و دقیق مراعات نمایند؛ و از شعارهای خودساخته، که ممکن است با القای منحرفان برای ایجاد اغتشاش و صدمه زدن به آبروی زائران شرکت‏کننده از تمامی کشورهای اسلامی و خصوصاً جمهوری اسلامی باشد، جداً خودداری کنند؛ و از شعارهایی که متصدیان امور راهپیمایی با دستور مستقیم نماینده این جانب، جناب حجت الاسلام آقای کروبی- ایّده اللَّه تعالی- مقرر می‏دارد پیروی نموده، و از آنها تجاوز نکنند؛ و از کسانی که احیاناً بر خلاف دستور می‏خواهند شعاری بدهند پیروی نکنند؛ و آنان را نصیحت کنند؛ و اگر اصرار ورزیدند، از خود برانند. و تنها راهپیماییهایی را که مقرر شده است انجام دهند، و راهپیمایی دیگری خودسرانه نکنند. و بدانند که اگر از تخلفات آنان و تجاوز از حدود تعیین شده لطمه‏ای به آبروی حجاج تمامی کشورها و یا جمهوری اسلامی بخورد، پیش خداوند تعالی مسئول هستند و مورد مؤاخذه خواهند شد. و باید بدانند که یکی از فلسفه‏های مهم اجتماع عظیم از سراسر جهان در این مقام مقدس و مهبط وحی، به هم پیوستن مسلمانان جهان و تحکیم وحدت بین پیروان پیامبر اسلام و پیروان قرآن کریم در مقابل طاغوتهای جهان است. و اگر خدای نخواسته از اعمال بعض زائران در این وحدت خللی واقع شود و تفرقه‏ای ایجاد گردد، موجب سخط^[20] رسول اللَّه- صلی اللَّه علیه و آله- و عذاب خداوند قادر خواهد شد. زائران محترم، که در جوار خانه خدا و محل رحمت او هستند، با همه بندگان خدا با رفق و مروت و اخوت اسلامی رفتار نمایند؛ و همه را، بدون در نظر گرفتن رنگ و زبان و منطقه و محیط، از خود بدانند؛ و همه با هم ید واحده و ملت واحد قرآنی باشند، تا بر دشمنان اسلام و انسانیت چیره شوند. خداوند به همه توفیق سلامت در رفتار و گفتار بدهد.

4- به حجاج محترم و زائران بیت اللَّه الحرام، از هر کشور و هر طایفه و تابع هر مذهب هستند، متواضعانه عرض می‏کنم شما همه ملت اسلام و تابع پیامبر و پیرو دستورات قرآن مجید هستید؛ و همه، دشمنان غدار مشترک دارید، که با ایجاد اختلاف به واسطه عمال بدبخت خود و رسانه‏های گروهی و تبلیغات تفرقه افکن در طول تاریخ، بویژه در سده‏های اخیر و بالأخص در عصر حاضر، همه دولتها و ملتهای اسلامی را در اسارت کشیده‏اند، و ذخایر غنی بلاد شما و دسترنج مظلومان کشورهای شما را به غارت برده و می‏برند؛ و درصدد هستند که حکومتها را گوش و چشم بسته و دربست به خدمت خود گمارند، و ملتها را به دست آنان مصرفی بار بیاورند و از رشد انسانی و ابتکار صنعتی کشورهای مظلوم با حیله‏ها و توطئه‏های شیطانی جلوگیری کنند، و وابستگی هر چه بیشتر و اتکا به غرب و شرق را روزافزون کنند، و مجال تفکر برای استقلال و ابتکار را به هیچ کس ندهند، و نفسهایی که برای بیداری ملتها آماده‏اند در سینه‏ها خفه کنند. و وضع نکبتباری که در کشورهای اسلامی و سایر کشورهای مظلوم مشاهده می‏کنید زاییده همین توطئه‏های دشمنان مشترک مسلمانان و مظلومان است. پس، اکنون که در مرکز اسلام حیاتبخش به امر خدا و ندای رسولش گرد آمده‏اید و از هر ملت و مذهب در این مکان عظیم اجتماع کرده‏اید، برای این درد مهلک و سرطان کشنده چاره‏اندیشی کنید. و باید بدانید که چاره اساسی در سایه وحدت همه مسلمین و اجتماع همگانی در قطع ید ابرقدرتها از کشورهای اسلامی است، و عملی کردن شعائر مواقف کریمه و مشاهد مشرفه در کشورهای خویش است. و قدم اول زدودن یأس از دلهاست که عمال خبیث آنان با کوشش غرب و شرق در جانهای مسلمین جایگزین کردند، و به آنها باورانده‏اند که بدون وابستگی به یک ابرقدرت نمی‏شود به زندگانی خود ادامه داد. و ملت و دولت ایران در این انقلاب عظیم ثابت نموده‏اند که این اعتقادی پوچ و بی‏اساس است. و با آنکه قدرتهای بزرگ به هر حیله و توطئه‏ای دست زدند تا آتش شعله‏ورِ سوزنده‏ای که در این کشور برای خاکستر کردن آمال شرق و غرب فروزنده شده به خاموشی کشند، موفق نشدند. و امروز ایران اسلامی، به برکت ایمان قوی و تعهد به اسلام و تحول عظیمی که در اقشار مختلفه حاصل شده است، دست شرق و غرب و انگلهای منحرف را از کشور خود کوتاه، و به هیچ قدرتی اجازه نمی‏دهد کوچکترین دخالتی در کشور اسلامی ایران نماید.

و این خود حجت قاطعی است برای مسلمانان و مظلومان جهان که با خواست ملتها کسی نمی‏تواند دست تجاوز دراز کند و با آن مخالفت نماید. و ملتی که بین ذلت و شهادت، دومی را انتخاب نموده است شکست‏پذیر نیست. و ملتهای مظلوم جهان چاره‏ای جز این ندارند. و دولتهای ملتهای اسلامی نیز اگر با توده‏های محروم همگام و همراه شوند، از این پیوستگی و وابستگی ذلت بار- که هزار بار مرگ بهتر از آن است- نجات پیدا می‏کنند و با عزت و ارزشهای انسانی هم آغوش می‏شوند. از خداوند تعالی مسألت می‏نمایم که همه ما را به تکالیف الهیه و وظایف انسانیه آشنا فرماید. و باید تذکر دهم به دولتهای وابسته مرتجع که با این کنفرانسهای بی‏محتوا و اعلامیه‏های تو خالی و حمایتهای بی‏اساس، رژیم کافر و جنایتکار عراق را نمی‏توانند نجات دهند؛ و ممکن است خود به منجلابی که حزب بعث عفلقی در آن غرق شده است غرق شوند. پس، صلاح دین و دنیای آنان این است که دست از این رفت و آمدها بردارند؛ و بیش از این، این مفلوک را به رسوایی و خذلان نکشند، و خود را به مهلکه دنیا و عذاب آخرت دچار نکنند.

5- در خاتمه باید به یک امر حیاتی، که راهگشا برای رفع همه گرفتاریهای مسلمین و مستضعفین جهان است، اشاره کنم. و آن این است که کسانی که اندک تفکری در اوضاع کشورهای اسلامی بنمایند به وضوح خواهند دانست که آنچه دو ابرقدرت جهان و قدرتهای تابع این قدرتها با هم اتفاق دارند- و هیچ گاه از این اتفاق دست بردار نیستند- عقب نگه داشتن کشورهای جهان سوم، خصوصاً کشورهای پهناور و غنی اسلامی، در ابعاد فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و نظامی است، و تحمیل جهات استعماری در تمامی امور مذکوره بر جهان سوم می‏باشد. و برای این مقصد، که در نظر آنان بسیار دارای اهمیت است، زحمتها متحمل شدند و وقتها و پولهای بسیاری صرف نموده‏اند و می‏نمایند. در سابق، سردمداران این توطئه‏ها بریتانیا و فرانسه بودند؛ و پس از آن، امریکا و شوروی. اینان برای مقاصد شوم خود کودتاها به راه انداختند و رژیمهایی را برچیده، و رژیمهای وابسته به خود را به روی کار آوردند. و بعید به نظر می‏رسد که این دو ابرقدرت درصدد براندازی رقیب باشند، چه که از آن مأیوسند. اختلاف بر سر تقسیم طعمه‏ها و کشورهای جهان سوم است و برای به دست آوردن سلطه استعماری نو. بهترین راه را در حمله به فرهنگهای ملتها دانسته و دانشگاهها را به خدمت گرفتند. و با به دست آوردن این مراکز، از رهاوردهای آنها مجلسهای فرمایشی ساخته و حکومتهای دلخواه به دست آوردند، و نظامها را سر تا قدم غربی یا شرقی کردند. و آنان که در این کشمکشها از همه بیشتر صدمه دیدند و رنج کشیدند کشورهای اسلامی بوده و هستند. چرا که اسلام دارای فرهنگ غنی انسان‏ساز است که ملتها را، بی‏گرایش به راست و چپ و بدون در نظر گرفتن رنگ و زبان و منطقه، به پیش می‏برد و انسانها را در بعد اعتقادی و اخلاقی و عملی هدایت می‏کند، و از گهواره تا گور به تحصیل و جستجوی دانش سوق می‏دهد.

اسلام در بعد سیاسی، کشورها را در همه زمینه‏ها، بدون تشبث به دروغ و خدعه و توطئه‏های فریبنده، به اداره و تمشیت حکومت سالم هدایت می‏کند؛ و روابط را با کشورهای دیگری که به زیست مسالمت‏آمیز و خارج از ظلم و ستمکاری متعهد هستند محکم و برادرانه می‏کند. اقتصاد را به صورتی سالم و بدون وابستگی، به نفع همگان، در رفاه همه مردم، با اهمیت به مستمندان و ضعیفان، بارور می‏کند؛ و برای رشد بیشتر کشاورزی و صنعت و تجارت کوشش می‏نماید. و در بعد نظامی، به همه کسانی که صلاحیت دفاع از کشور را دارند برای مواقع اضطراری تعلیم نظامی می‏دهد؛ و در این مواقع بسیج عمومی اختیاری و احیاناً اجباری می‏کند؛ و در حال عادی برای دفاع از مرزها و تنظیم شهرها و ایمنی جاده‏ها و حفظ نظم و انتظام، نیروی مؤمن ورزیده تربیت می‏کند.

با آنچه گفته شد- که در این زمینه‏ها گفتنی بسیاری است- با توطئه‏های ابرقدرتها، نه تنها نگذاشتند فرهنگ اصیل اسلام رشد کند و پا بگیرد، که از طرف دانشگاههای غیر مهذب و فرنگ رفته‏های غیر متعهد و ملیگراهای متعصب شدیداً مورد هجوم قرار دادند. و از هجوم هم اینان بود که کشورهای اسلامی زخمهای اساسی برداشتند. و اگر امروز قشرهای مختلف ملتها، از علمای دینی تا گویندگان و نویسندگان و روشن‏بینان متعهد، قیام همه جانبه نکنند و با بیدار کردن توده‏های عظیم انسانی- اسلامی به دادِ کشورها و ملتهای تحت ستم نرسند، کشورهایشان بی‏شک به نابودی و وابستگی همه جانبی بیشتر و بیشتر خواهد کشید، و غارتگران ملحد شرقی و بدتر از آنان ملحد غربی ریشه حیات آنان را می‏مکند و شرافت و ارزشهای انسانی آنان را به باد فنا می‏سپارند.

اکنون بازارهای کشورهای اسلامی مراکز رقابت کالاهای غرب و شرق شده است، و سیل کالاهای تزئینی مبتذل و اسباب بازیها و اجناس مصرفی به سوی آنها سرازیر است.

و همه ملتها را آن چنان مصرفی بار آورده‏اند که گمان می‏کنند بدون این اجناس امریکایی و اروپایی و ژاپنی و دیگر کشورها زندگی نمی‏توان کرد. و مع الأسف مکه معظمه و جده و مشاهد مشرفه حجاز، مرکز وحی و مهبط جبرائیل و ملائکة اللَّه، که باید به حکم اسلام بتهای جنایتکار را در آنجا شکست و فریاد بر سر آنها زد و از آنها برائت جست، مملو از کالاهای بیگانگان و بازار برای دشمنان اسلام و پیامبر بزرگ- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- شده. کثیری از حجاج بیت اللَّه الحرام که برای فریضه حج می‏روند و باید در آن مکان مقدس از توطئه بیگانگان به فریاد «یا للمسلمین» برخیزند، غافلانه در بازارها به جستجوی کالاهای امریکایی، اروپایی و ژاپنی پرسه می‏زنند، و دل صاحب شریعت را با این عمل، که با حیثیت حج و حجاج بازی می‏کند، به درد می‏آورند.

ای حجاج محترم خانه خدا به خود آیید! وای مسلمانان در همه بلاد و اقطار عالم بپاخیزید! وای علمای اعلام جهان اسلام به داد اسلام و بلاد مسلمین و مسلمانان برسید! و در هر گوشه و کنار، همچون ملت ایران و دولت آن و علما و بزرگان این سامان، دست رد به سینه ستمکاران غرب و شرق زنید، و عمال و کارشناسان دروغین و مستشاران نفتخوار آنان را از بلاد خود بیرون بریزید؛ و همچون سلحشوران ایران، شهادت را بر ذلت و شرف اسلام و انسانی را بر رفاه و عیش چند روزه توأم با خواری و شرمساری ترجیح داده، و در میدان نبرد سیاسی و نظامی بر آنان چیره شوید؛ و از هیاهوی تبلیغاتی آنان باک نداشته باشید که خداوند تعالی با شماست: إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ.^[21] بارالها، بنده ناچیز تو از کشوری مظلوم با جمعیتی ناچیز از حیث عدد و همه چیز، و زنده به عنایات تو، ناله مظلومانه خود را، به مقدار ظرفیت ناچیز خود، به ملتهای مسلمان و مظلومان جهان رساندم، و فریاد «یا للمسلمین! به داد اسلام برسید» را ابلاغ نمودم. و تا الطاف و عنایات تو نباشد، هیچ گره‏ای باز نشود و هیچ دردی دوا نشود. تو خود با رحمت واسعه خود به مسلمین نظر فرما، و همه ما و آنان را از قید خود و خودیت و عبودیت بتها، خصوصاً بت نفس، نجات ده؛ و شرّ ستمکاران را از سر مظلومان جهان بویژه مسلمانان برکن؛ و مسلمانان را به خود آور؛ و دولتهای کشورهای اسلامی را جرأت و شجاعت عنایت فرما، که با داشتن آن مقدار عده و عُده و در دست داشتن شریان حیاتی غرب و شرق، تن به ذلت و اسارت اجانب ندهند، و با ملتهای خود هم صدا شوند. به امید پیروزی رزمندگان و مبارزان اسلام در سراسر گیتی بر کفر جهانی. و السلام علی عباد اللَّه الصالحین.

روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏19، ص: 333 ـ 345)