بیست ویکم بهمن

امروز با امام: بیست‌ویکم بهمن

ـ نامه به آیت‌اللَّه مرعشی نجفی و احوالپرسی از ایشان (1344)

«بسمه تعالی‏

به عرض عالی می‏رساند، مرقوم محترم که متضمن تفقد از اینجانب بود موجب تشکر گردید. اخیراً شنیدم خدای نخواسته فی‏الجمله نقاهتی عارض است. از خداوند تعالی صحت و سلامت جنابعالی را خواستار است. از سلامت خودتان مطلعم فرمایید. از آقازاده محترم خطی دیروز واصل شد. ان شاءاللَّه جواب را خواهم داد. عجالتاً سلام ایشان موکول به لطف عالی است. مصطفی بحمداللَّه سلامت و دعاگوست.» (صحیفه امام، ج‏21، ص: 562)

ـ نامه به آقای سید عباس میر یونسی؛ پاسخ چند پرسش شرعی (1349)

«خدمت جناب مستطاب ثقة الاسلام آقای میر یونسی- دامت افاضاته‏

مرقوم شریف واصل؛ توفیق و سعادت جنابعالی را خواستار است.

1- شخصی که حساب نداشته است و منافع داشته، باید تمام آنچه از کسب حاصل نموده است تخمیس شود.

2- زارع مرقوم که حساب نداشته، اگر بذر او مورد خمس بوده، باید حاصل تخمیس شود اگر چه بین سال باشد.

از جنابعالی امید دعای خیر دارم. و السلام علیکم.» (صحیفه امام، ج‏2، ص: 331)

ـ پیام به ملت ایران؛ حمله لشکر گارد به نیروی هوائی (1357)

«ملت شجاع ایران! اهالی محترم تهران!

به طوری که می‏دانید این جانب بنا دارم که مسائل ایران به طور مسالمت‏آمیز حل شود لکن دستگاه ظلم و ستم، چون خود را به حسب قانون محکوم می‏بیند، دست به جنایت زده و در شهرهای گرگان و گنبدکاووس به مردم شجاع مسلمان حمله کرده و کشتار نموده است؛ و در تهران لشکر گارد به طور ناگهانی به نیروی هوایی که به ملت پیوسته است حمله نموده؛ و نیروی هوایی به کمک مردم، شجاعانه آنان را شکست داده‏اند. من این تعرض غیر انسانی و عمل گارد را محکوم می‏کنم.

اینان با این برادرکشی می‏خواهند دست اجانب را در کشور ما باز نگه دارند و چپاولگران را به موضع خود برگردانند.

من با آنکه هنوز دستور جهاد مقدس نداده‏ام، و نیز مایلم تا مسالمت حفظ و قضایا موافق آرای ملت و موازین قانون عمل شود لکن نمی‏توانم تحمل این وحشیگریها را بکنم؛ و اخطار می‏کنم که اگر دست از این برادرکشی برندارند و لشکر گارد به محل خودش برنگردد و از طرف مقامات ارتشی از این تعدیات جلوگیری نشود، تصمیم آخر خود را به امید خدا می‏گیرم و مسئولیت آن با متجاسرین‏^[1] و متجاوزین است. من از مردم شجاع تهران می‏خواهم در صورتی که قوای متجاوز عقب‏نشینی کردند، با حفظ آمادگی و هوشیاری از خدعه دشمن، آرامش و نظم را حفظ کنند ولی مجهز و مهیا برای دفاع از اسلام و نوامیس مسلمین باشند. اعلامیه امروز حکومت نظامی، خدعه و خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن اعتنا نکنند.

برادران و خواهران عزیزم! هراسی به خود راه ندهید که به خواست خداوند تعالی حق پیروز است. از خداوند تعالی پیروزی ملت اسلام را خواهانم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 121 ـ 122)

ـ نامه تشکر به اهالی بخش ملاوی لرستان؛ تبریک ورود امام (1357)

«اهالی محترم بخش ملاوی لرستان- ایّدهم اللَّه تعالی‏

طوماری در مورد تبریک ورود این جانب به وسیله نمایندگان محترم آقایان واصل گردید. از اظهار محبتی که نموده بودید کمال تشکر را دارم. امید است به یاری خدای تعالی این همبستگی را تا پیروزی کامل حفظ فرمایید، و از تفرقه و اختلاف که وسیله تسلط دشمنان اسلام و بیگانگان است پرهیز نمایید. ادامه توفیقات همگان [را] از خداوند متعال خواستارم. سلام این جانب را به عموم آقایان محترم برسانید. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 123)

ـ پیام به ملت ایران به مناسبت چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب؛ ارزیابی انقلاب (1360)

«در آستانه چهارمین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران اگر نگاهی به نخستین سال نهضت تا پیروزی و نخستین روزهای پیروزی تا امروز بکنیم و نشیب و فرازها و تحولات چندین ساله، خصوصاً سالهای پیروزی را با دقت از نظر بگذرانیم و افکار طبقات مختلف و گروههای متعدد را سنجش نماییم، به برداشتهای ارزشمند و نتایج بسیار سودمندی می‏رسیم که برای نسل حاضر و نسلهای آینده درسهایی انسان‏ساز می‏باشد، و شاید تاریخ‏نویسان جامعه‏شناس و سیره‏نویسان روشنفکر و متعهد، برای نسلهای آینده عمیقاً به این کار سودمند برخیزند.

ما اگر با یک نظر سطحی از نخستین روزهای نهضت تا پیروزی، و از پیروزی تا کنون به کردار طبقات مختلف و گروهها نگریسته و ارزیابی کنیم، می‏توانیم تا حدودی مدعیان پر توقع و فداکاران بی‏توقع را به طور اجمال از هم جدا کنیم. قشرهایی که انقلاب را با فداکاری بیدریغ و جان‏نثاری سخاوتمندانه، بی‏هیچ چشمداشتی به پیروزی رسانده، و از پیروزی تا کنون برای دفاع از انقلاب و رفع مشکلات از پای ننشسته‏اند و تا کنون با آنکه سنگینی انقلاب به دوش آنان بوده است توقع نام و نشان و مقامی نداشته و ندارند، اینان توده‏های میلیونی و محرومان جامعه هستند- که خدایشان قدرت و سعادت دهد. و در مقابل قشرها و گروههایی هستند که یا به هیچ وجه دخالت در نهضت و پیروزی نداشته‏اند یا به کارشکنی برای حفظ رژیم سابق یا برگرداندن آن رژیم یا رژیمی غیر اسلامی، توطئه‏ها و فعالیت می‏کردند و می‏کنند. و یا کسانی و گروههایی بودند و هستند که از انقلاب مردمی و خون جوانان ارزشمند ما برای رسیدن به قدرت شیطانی خویش پلی ساخته و از اسم اسلام برای مقاصد شوم خویش استفاده می‏کردند. و قشرهای دیگری هستند که هر یک یا پیوسته به مکتبهای انحرافی یا با ایده‏های انحرافی در خارج و داخل به فعالیت مذبوحانه یا بچگانه، خود را سرگرم و دلخوش می‏نمایند.

اینان از اسلام و قدرت معنوی آن و از جامعه ایرانی و قدرت ایمان آن یا هیچ نمی‏دانند یا به طور سطحی از آنها گذر کرده‏اند.

امروز ما مفتخر هستیم به توده‏های عظیم متعهد به اسلام عزیز و جوانان غیرتمند و رزمنده که از اول انقلاب شجاعانه قیام کرده‏اند و ندای حق را اجابت کردند و گروه کثیری از آنان به لقاء اللَّه که آمالشان بود، رسیده، و گروه عزیز دیگر که سلامت خود یا اعضای گرانقدر خود را در راه اسلام و هدف از دست داده‏اند و با چهره‏های بشاش و نورانی با آنان مواجه هستیم. و نیز مفتخریم که مادران دلیری که عزیز از دست داده‏اند و پدران عزیزی که جوانانشان شهید شده‏اند آن چنان با ما برخورد می‏کنند که گویی عروسی عزیزان و جوانانشان را جشن می‏گیرند. و این جانب هر وقت با این عزیزان معظم برخورد می‏کنم یا وصیتنامه انسان‏ساز شهیدی را می‏بینم احساس حقارت و زبونی می‏کنم. اینان سند ایمان و تعهدشان را به اسلام در دست دارند، و قبور شهدا و اجساد و ابدان معلولان، زبان گویایی است که به عظمت روح جاوید آنان شهادت می‏دهد، و شکایتی اگر دارند از آن است که به فیض شهادت نرسیده‏اند و یا در حالی که به ثواب شهادت رسیده‏اند، می‏نالند که چرا نمی‏توانند برای دفاع به جبهه‏ها برگردند، و فریاد «جنگ جنگ تا پیروزی» را سر می‏دهند.

امریکا و سرسپردگانش باید به خود آیند و از توطئه‏ها دست بردارند که ایران دیگر جای تاخت و تاز آنان نیست. و امید آن است که دولتهای پیرو امریکا که خزائن گرانمایه و سرمایه ملتها را با روی گشاده در پای امریکا نثار می‏کنند و در راه تقرب به آن چپاولگر، با اسلام و جمهوری اسلامی به جنگ تسلیحاتی و تبلیغاتی بر می‏خیزند، از خواب گران بیدار شده و با ملتهای خود هم صدا شوند و از زیر ننگ وابستگی خارج شوند. این دولتهای وابسته مگر ندیدند که کاخ سفید با کمال بی‏اعتنایی اعلام کرد که به خاطر آنان و نفت آنان از منافع اسرائیل نمی‏گذرد؟ و مگر متوجه نشدند که امریکا با اعمال «وتو» و تهدید سازمانها بی‏اعتنایی خود را به آنان ثابت نمود؟

اکنون که کشور ما دهه فجر و سالروز استقلال و آزادی خود را از چنگال ابَرجنایتکاران جشن می‏گیرد و امید است به همین زودی جشن سقوط حکومت بعثی عراق را بگیریم، این جانب سالروز پیروزی اسلام و کشور و دهه مبارک فجر را به ملت محترم و خصوص شهدا و مجروحین و معلولین و بازماندگان و متعلقان آنان تبریک عرض می‏کنم. پیروزیها و سرافرازیها و افتخارات ملت، مرهون فداکاری این عزیزان و همرزمان آنان است. این فداکاران نشانهای افتخار بر بازوی ملت و جبین امتند. تاریخ مجاهدات آنان را ضبط و ملائکة اللَّه در دفاتر ملکوتی ثبت می‏نمایند. خداوند تبارک و تعالی از رحمت سرشار خود، شهیدان را برخوردار و آسیب دیدگان و بازماندگان شهدا و خاندان این عزیزان را سلامت و سعادت ابدی عنایت فرماید.

سلام بر ملت مبارز و درود بر شهیدان و رزمندگان آسیب دیده و افتخار و سعادت و پیروزی برای مجاهدین اسلام در جبهه‏های دفاع از حق.» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 26 ـ 28)

ـ پیام تشکر به دبیرکل سازمان کنفرانس اسلامی؛ تبریک سالگرد پیروزی انقلاب (1360)

«جناب مستطاب آقای حبیب شطی، دبیر کل سازمان کنفرانس اسلامی‏

پیام تبریک آن جناب به مناسبت سومین سالگرد انقلاب اسلامی واصل و موجب تشکر گردید. از خدای تعالی عظمت اسلام و مسلمین را مسألت داشته و امید است در سایه اتحاد، دست متجاوزین اشغالگر همچون اسرائیل غاصب و صدام متجاوز و خائن را از کشورهای اسلامی کوتاه و به اهداف عالیه اسلام نائل گردند.» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 29)

ـ پیام تشکر به رئیس جمهور گینه؛ تبریک سالگرد پیروزی انقلاب (1360)

«حضرت آقای احمد سکوتوره، رئیس جمهور محترم گینه‏

پیام تبریک جنابعالی به مناسبت سومین سالگرد انقلاب اسلامی ملت بزرگ ایران واصل و موجب تشکر گردید. امید است ملتهای اسلامی تحت رهبریهای رهبران مسلمان و دلسوز خود دست جنایتکاران و متجاوزان همچون اسرائیل غاصب و صدام مزدور و متجاوز را از کشورهای اسلامی کوتاه نمایند. و السلام علیکم.» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 30)

ـ پیام تشکر به رئیس کمیته کنگره ملی چین؛ تبریک سالگرد پیروزی انقلاب (1360)

«حضرت آقای یه چین ارینگ، رئیس کمیته دائمی کنگره ملی جمهوری خلق چین‏

پیام تبریک آن جناب به مناسبت سومین سالگرد انقلاب اسلامی ملت شریف و بزرگ ایران واصل و موجب تشکر گردید. از خدای تعالی پیروزی مستضعفین جهان را بر مستکبرین مسألت دارم.» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 31)

ـ پیام تشکر به نخست وزیر هند؛ تبریک سالگرد پیروزی انقلاب (1360)

«جناب بانو ایندیرا گاندی، نخست وزیر کشور هندوستان- دهلی نو

پیام تبریک آن جناب در مورد سومین سالگرد انقلاب اسلامی ملت شریف و بزرگ ایران واصل و موجب تشکر گردید. از خدای تعالی پیروزی ملل مستضعف جهان را بر مستکبران مسألت دارم.» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 32)

ـ سخنرانی در جمع میهمانان خارجی در جشن پیروزی انقلاب؛ مظلومیت مسلمین (1360)

«من از عموم آقایانی که از کشورهای مختلف آمدند و از نزدیک وضع ایران را تا اندازه‏ای مشاهده کردند و باز احساس این معنا را کردند که جمهوری اسلامی در دنیا مظلوم است، از آنها به طور عموم تشکر می‏کنم و ...

قرآن و اسلام مهجور و مظلومند؛ برای اینکه مهجوریت قرآن و مهجوریت اسلام به این است که مسائل مهم قرآنی و مسائل مهم اسلامی یا بکلی مهجور است و یا بر خلاف آنها بسیاری از دولتهای اسلامی قیام کردند. از مسائل مهم سیاسی قرآن دعوت به وحدت و منع از اختلاف است- با تعبیرهای مختلفی که در قرآن کریم هست- منع تنازع بین مسلمین و سران مسلمین است که نکته‏اش را هم فرموده است که‏ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ‏^[2]. ما بررسی کنیم به اینکه آیا این دو اصل مهمی که دو اصل سیاسی مهم اسلامی است، در بین مسلمین چه وضعی دارد. آیا مسلمین اعتنایی کرده‏اند به این دو اصل؟ و آیا تبعیتی کرده‏اند از این دو اصل مهمی که اگر اطاعت از آن بکنند، تمام مشکلات مسلمین حل می‏شود و اگر اطاعت نکنند فشل می‏شوند و رنگ و بویشان از بین می‏رود؟...

قرآن کریم اخطار کرده است به اینکه اگر تنازع کنید فشل می‏شوید. شما آثار فشل را در مسلمین مشاهده می‏کنید، آثار فشل را در کشورهای عربی مشاهده می‏کنید. فشل شدن از این بدتر چه که کشورهای پهناور اسلامی با همه قدرتی که از حیث سیاسی، از حیث نظامی، از حیث ذخایر دارند، در مقابل اسرائیل همه فشل هستند؟ شما فشل را چه می‏دانید؟ جز این است که نتواند یک دولتی یا یک ملتی کاری که باید انجام بدهد، کاری که باید برای حفظ نظام خودش انجام بدهد، نتواند انجام بدهد؟ دشمنی که حمله بر اسلام کرده است و حمله بر بلاد مسلمین کرده است و هر روز توسعه را زیاد می‏کند و قانع به یک کشور هم برای خودش نیست، مسلمین در مقابل او فشل هستند. شما ملاحظه کنید این کودکهایی که از لبنان و جنوب لبنان آمده‏اند و این کودکهایی که وارث شهدای اسلام هستند، ما در مقابل اینها چه جواب داریم؟ وجدان زنده انسان در مقابل این کودکهایی که با دلهای کوچک خودشان اینجا آمده‏اند و از اسلام می‏خواهند پشتیبانی کنند و در محلهای خودشان مورد ظلم و تعدی اسرائیل هستند، مسلمانها در مقابل اینها چه جواب دارند؟ در حدیث شریف رسول اکرم- صلی اللَّه علیه و آله- هست که «اگر مسلمی فریادی بزند «یا لَلمُسلِمین» و اجابت نکنند از او، مسلم نیستند آنها»^[3] و من از اینجا فریاد می‏کنم: یا لَلمُسلِمین! ای مسلمانهای جهان! ای دولتهای مدعی اسلام! ای ملتهای مسلمان جهان! به داد اسلام برسید، به داد مظلومینی که در فشار قدرتهای بزرگ هستند برسید، به داد این بچه‏های کوچکی که مادرها و پدرهای خودشان را از دست داده‏اند برسید، به داد این کشورهایی که مورد هجوم ابرقدرتها واقع شده‏اند برسید، به داد خودتان برسید، به داد ملتهای خودتان برسید، ای مسلمانهای جهان! قدرتهای بزرگ دارند با حیله گری‏هایی که دارند و با تبلیغاتی که دارند و با کسانی که وابسته به آنهاست، در داخل کشورهای اسلامی بر همه چیز اسلام سلطه پیدا می‏کنند؛ پیدا کرده‏اند. اسلام را دریابید ای مسلمانهای جهان! ای اشخاصی که از همه کشورها، از بسیاری از کشورها به ایران آمده‏اید و وضع ایران را از نزدیک ملاحظه می‏کنید و بعضی از شما یا همه رفته‏اند و اوضاع غرب و جنوب ایران را ملاحظه کرده‏اند و آن چیزهایی را که به دست امریکا و به دست وابسته امریکا صدام است ملاحظه کرده‏اید، به دنیا برسانید...

ای ملتهای مسلم! ای ملتهای مظلوم همه کشورهای اسلامی! ای ملتهای عزیزی که در تحت سلطه اشخاصی واقع شدید که ذخایر شما را تقدیم امریکا می‏کند و شما خودتان با زحمت و ذلت زندگی می‏کنید! بیدار بشوید، برخیزید از جا. ای مستضعفین جهان! برخیزید و در مقابل ابرقدرتها بایستید که اگر ایستادید، اینها هیچ کاری نمی‏توانند بکنند...

پس اسلام امروز مظلوم است و قرآن مهجور است. احکام قرآن مهجور است به اینکه در مأذنه‏ها اذان می‏گویید و نماز می‏خوانید و اکثر احکام سیاسی اسلام را اعتنا به آن ندارید، از مهجوریت بیرون نمی‏رود قرآن. البته قرائت قرآن و حاضر بودن قرآن در تمام شئون زندگی انسان از امور لازم است، لکن کافی نیست...» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 33 ـ 40)

ـ حکم عفو جمعی از محکومین به رئیس دیوان عالی کشور (1360)

[بسمه تعالی. محضر مبارک آیت اللَّه العظمی امام خمینی رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران- مد ظله العالی‏

به پیوست صورت اسامی (243) نفر از محکومین دادگاههای دادگستری و (1137) نفر از محکومین دادگاههای انقلاب اسلامی و (334) نفر از محکومین دادگاههای انقلاب اسلامی ارتش که جمعاً یک هزار و هفتصد و چهارده (1714) نفر می‏باشند به مناسبت 22 بهمن ماه (سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران) با موافقت دیوان عالی کشور مشمول عفو یا تخفیف در مجازات شده‏اند، جهت تصویب تقدیم می‏گردد.

20/ 11/ 60- سید عبد الکریم موسوی اردبیلی‏].

بسمه تعالی‏

موافقت می‏شود.^[4]- 21 بهمن 60 روح اللَّه الموسوی الخمینی‏» (صحیفه امام، ج‏16، ص: 41)

ـ پیام به رزمندگان و ملت ایران؛ مقامات معنوی رزمندگان- تجلیل از ایثارگران (1361)

«با فرا رسیدن یوم اللَّه، روز بیست و دوم بهمن سالروز شکست باطل و جنود ابلیسی به دست حق طلب جند اللَّه، ماها و نویسندگان و گویندگان و سخنوران اگر بخواهیم ارزش عمل این شهیدان و جانبازان راه خدا را و فداکاری آنان و حجم پیامد این شهادتها و جان‏نثاریها را بشماریم، شاید ناچار باشیم به عجز خود اعتراف کنیم، تا چه رسد به مراتب معنوی و مسائل انسانی و الهی آن، که بی‏شک عاجز و وامانده می‏باشیم. آنان که از این گونه عشق به لقاء اللَّه و شهادت و بارقه‏های باطنی و جلوه‏های روحی که از ثمراتشان این گونه عشق است، غافل هستند و تا آخر عمر چون منِ قلم شکسته اسیر گره‏های طبیعت و دامهای شیطانی می‏باشند، دستشان از قله بلند این تحولات معجزه‏آسای الهی کوتاه است. پس اولی‏ آن است که به بعضی پیامدهای ظاهری مشهود بپردازیم- چه- که ارزیابی همه جانبه آن نیز میسور نیست. شما اگر به بررسی انقلاب و حالاتی که لازمه انقلاب یک ملت است بپردازید و با تعمق و بیطرفی و بی‏نظری به آن نظر اندازید، خواهید دید که چه هرج و مرج و گسیختگیهایی در سراسر کشور انقلابی به وجود می‏آید، که رسیدن به حد اقل نظم و مهار نمودن آن سالهای طولانی به درازا می‏کشد و لا اقل در مدتی طولانی با قحطیها و مرضهای پیگیر و درگیریها در سطح کشور و چپاولها و قتل و غارتها و دزدیها و فسادهای اخلاقی و گرفتاریهای بسیار دیگر دست به گریبان است و این در حالی است که انقلاب متکی به یک یا چند قدرت بزرگ باشد. ولی کشور ایران با بافتی که انقلاب اسلامی داشت که اسلام برنامه همگانی بود و انقلاب مردمی و مستقل بود، قبل از آنکه به پیروزی نهایی برسد با آنکه دولت رژیم سابق برقرار بود، با عده‏ای قلیل از افراد متعهد، شورای انقلاب را تشکیل داد و همچنین دولت موقت انتقالی را و در مدت بسیار کوتاه چندین رفراندم و انتخابات انجام گرفت و نظام جمهوری برقرار شد و از قحطی هیچ خبری نبود. مراکز فساد اخلاق و میخانه‏ها و عشرتکده‏ها و قمارخانه‏ها و امور غیر مشروع به سرعت برق برچیده شده و آنچه که گروهکها، خصوصاً منافقین با چهره‏ای موافق، خود را وارد انقلاب نمودند و به جمع‏آوری و دزدی اسلحه و مهمات و اموال بیحساب مردم به صورتی ریاکارانه دست زدند و با همان سلاحها خود را مقابل مردم قرار دادند، به وجود آوردند، در مدتی نه چندان زیاد در هم شکسته شد و کارهای باقیمانده آنان همان چیزی است که کشورهای بزرگ و کوچک در حال آرامش دنیا با این نوع درگیریها و انفجارها دست و پنجه نرم می‏کنند و روزی نیست که در کشوری از کشورهای به اصطلاح متمدن اروپا و امریکا و سایر قاره‏ها انفجاری صورت نگیرد و کشور ایران هم در این امور مشابه آنهاست، البته با حجمی بسیار کمتر. این پیروزی معنوی و مادی مرهون اسلامی بودن انقلاب و مردمی بودن و توجه مردم به اسلام و تحول روحی عظیمی است که خداوند در این ملت، معجزه‏آسا ایجاد فرمود، از آن جمله این جوانان بسیار عزیز در سطح کشورند که ناگهان با یک جهش برق‏آسای معنوی و روحی با دست رحمت حق تعالی از منجلابی که برای آنان با دست پلید استکبار جهانی که از آستین امثال رضا خان و محمد رضا خان و دیگر سرسپردگان غرب یا شرق تهیه دیده بودند، نجات یافته و یکشبه ره صد ساله را پیمودند و آنچه عارفان و شاعران عارف پیشه در سالیان دراز آرزوی آن را می‏کردند، اینان ناگهان به دست آوردند و عشق به لقاء اللَّه را از حد شعار به عمل رسانده و آرزوی شهادت را با کردار در جبهه‏های دفاع از اسلام عزیز به ثبت رساندند و این تحول عظیم معنوی با این سرعت بی‏سابقه را جز به عنایت پروردگار مهربان و عاشق‏پرور نتوان توجیه کرد.

این جانب هنگامی که این جوانان عزیزِ در عنفوان شباب را، که با گریه از منِ عقب مانده تقاضای دعا برای شهادت می‏کنند، مشاهده می‏کنم از خود مأیوس و از آنان شرمنده می‏شوم و هنگامی که عکسهای متعدد این شهیدان نورس نورانی را می‏نگرم و ارزشهای انسانی و مقامات الهی آنان، که خود از آنها به مرحله‏هایی دور هستم غبطه می‏خورم و چون به مادران و پدران این جوانان و نوجوانان شهید برخورد می‏کنم و آن شجاعتها و شهامتهای فوق تصور را از آنان مشاهده می‏کنم احساس حقارت نموده، به پیشگاه پیامبر بزرگ اسلام- صلی اللَّه علیه و آله- و حضرت بقیة اللَّه- روحی لمقدمه الفداء- به خاطر چنین امتی و پیروانی متعهد و مجاهد تبریک عرض می‏کنم و از خداوند تعالی ولی نعمت و حافظ امت سپاسگزارم. امروز، اسلام بزرگ، نتیجه آن ایثارها و شهادتها را می‏بیند که دنیا در مقابل آن با همه تبلیغات گمراه‏کننده و کارشکنیهای بیحد و حصرش، ناچار است سر تعظیم فرود آورد و این نسیمی است که از معنویات اسلام در این کشور مظلوم در طول ستمشاهی وزیدن گرفته است و امید از الطاف خداوند منان است که این نسیم الهی را افزایش دهد و آن را به همه کشورهای ستمدیده و دربند مرحمت فرماید. شاید که دولتهای خواب کشورهای اسلامی به خود آیند و به تکلیف الهی و وجدانی و انسانی خود آگاه شوند و بیش از این لجاجت نکنند و توبه کنند که بازگشت از خیانت به اسلام و کشورهای اسلامی و از جنگ با کشوری که هر چه داشته است در راه مقاصد الهی و اسلامی فدا کرده و می‏کند، دیر می‏شود و امروز اشتباهات خود را جبران کنند که فردا دیر است. اینان با چشم و گوش باز از اول هجوم صدام امریکایی به کشور اسلامی تا کنون شکستهای ذلت بار او را دیده و هنوز در عمی‏^[5] بسر می‏برند. حیرتم از چشم‏بندی خدا، همه می‏دانیم که شیوه رسانه‏های گروهی وابسته به دولتهای جهانخواران است که عکس آنچه در ایران می‏گذرد را در جهان منتشر کنند و آنچه ناشایسته است به این کشور انقلابی که می‏خواهد آزاد و مستقل باشد، آن هم به صورتی بزرگ نسبت می‏دهند.

دنیا امروز گرفتار جهانخواران و غارتگرانی است که کشورها را به آتش می‏کشند و غارت می‏کنند و نیز گرفتار وابستگان آنان است که منافع ملتها و کشورهای خود را فدای منافع ابرقدرتها می‏کنند و همچنین گرفتار سازمانهای دست نشانده قدرتهای بزرگ بویژه امریکاست که با اسم بی‏محتوای شورای امنیت و عفو بین المللی و حقوق بشر و از این قبیل مفاهیم بی‏محتوا که به قدرتهای بزرگ خدمت می‏کنند و در حقیقت مجری احکام و مقاصد آنان و مأمور محکوم نمودن مستضعفان و مظلومان جهان به نفع قدرتهای بزرگ جهانخوار هستند.

همه می‏دانیم و می‏دانید که صدام قریب سه سال است با هجوم وحشیانه خود به قتل و غارت و تخریب کشور ایران پرداخته است و از اول تا کنون قسمتی از کشور ما را در دست داشته و دارد و به خیانت خود نسبت به مردم بیگناه مشغول است و این سازمانها برای یک بار هم او را محکوم نکردند. صدام زمانی به دروغ پیشنهاد صلح می‏کرد که ایران زیر تاخت و تاز صدامیان خونخوار بسر می‏برد، او با این مقصد شیطانی تصمیم داشت هر چه زودتر خوزستان را تصرف نموده و با در دست داشتن منابع بزرگ نفتی و حمایت قدرتهای جهانخوار، منطقه را به آتش و خون بکشد، چرا که دیو سرکش نفس حیوانی او حد و مرزی نمی‏شناسد و تا منطقه از لوث وجود او پاک نشود روی امنیت نخواهد دید. همه می‏دانیم که هر روز دست صدام به خون صدها نفر مردم مظلوم ما آغشته است ولی رسانه‏های گروهی و سازمانهای وابسته به قدرتها، بویژه امریکا چقدر از صلح دوستی صدام پشتیبانی و ثناخوانی نموده و می‏نماید، در صورتی که صلح خواهی صدام و کوشش امریکا در ایجاد امنیت در دنیا و نیز دیگر قدرتمندان چپاولگر و به اصطلاح طرفداران حقوق بشر همه از یک قماش هستند و تا دنیا به این آرامش طلبان و صلح دوستان و طرفداران حقوق بشر مبتلا است روی امنیت و صلح و آرامش نخواهد دید، و آنچه آرزوی بشر است تحقق نخواهد یافت، بلکه تنها بشر به برکت مکتبهای توحیدی و مؤمنان واقعی آنهاست که به آزادی و سعادت خواهد رسید، نه مثل دولتهای مسیحی و یهودی و دولتهای به اصطلاح اسلامی. آنان که وابسته و پیوسته به قدرتهای شیطانی هستند که ضرر این وابستگان و پیوستگان از ضرر ابرقدرتها برای ملتهای در بند نه تنها کمتر نیست که بیشتر است. دوستان حقیقت و دلسوزان بشریت باید برای این بلای خانمانسوز فکری کنند. از خداوند تعالی خواهانم که جهانیان را از شرّ این ستمگران نجات دهد و صلح و صفا و آرامش بیشتری عنایت فرماید و کشور ما را به آرزوی خود که ظهور حضرت مهدی- ارواحنا فداه- مستقرکننده عدل و انصاف و آرامش دهنده جهان است، برساند و شهدای ما را به رحمتهایی که برای خاصان درگاهش اختصاص داده است مفتخر فرماید و مجروحان و آسیب دیدگان عزیز ما را شفای عاجل عنایت فرماید و اسرا و گمشدگان عزیز ما را هر چه زودتر از شرّ صدامیان نجات داده و به میهن اسلامی خودشان برگرداند و به بازماندگان شهدا مخصوصاً پدران و مادران و همسران و همه نزدیکان آنان اجر و صبر مرحمت فرماید و رزمندگان سلحشور ما را پیروز فرماید.» (صحیفه امام، ج‏17، ص: 303 ـ 307)

ـ سخنرانی در جمع میهمانان مراسم «دهه فجر»؛ آگاه نمودن مستضعفان جهان (1361)

«برادران بسیار عزیز که از شعرا و علما و روشنفکران و نویسندگان از کشورهای مختلف جهان در اینجا آمده‏اند خوش آمدند. خوش آمدید در کشوری که زیر بار ستم ستمشاهی در طول تاریخ و ستم رژیم پهلوی در پنجاه سال خرد شده. خوش آمدید در کشوری که برای اینکه، قیام برای اسلام کرده است و می‏خواهد که اسلام در این کشور حکومت کند، و مورد تجاوز قدرتهای بزرگ بیواسطه یا با واسطه شده‏اند، در این کشور آمدید و خوش آمدید در کشوری که به واسطه اینکه با ابرقدرتها و نفوذ آنها مخالف است و اعلام مخالفت کرده است مورد تجاوز دشمنهای اسلام، از عراق- یعنی حزب بعث عراق- شروع شده است به دستیاری امریکا و کمک تقریباً همه کشورهای جهان و مورد تجاوز همه اینها شده است. کشوری که می‏خواهد عدل الهی را در جهان و ابتداءً در مرکز خود که ایران است، بپا کند و در همه جا حکومت، حکومت اسلامی باشد و دست قدرتهای بزرگ از کشورهای اسلامی کنار باشد. شما می‏دانید که کشورهای بزرگ از ابتدا این نهضت اسلامی ایران تا کنون و خصوصاً در انقلاب بزرگ ایران با همه قدرتها مخالفت کردند، کارشکنی کردند و هجوم نظامی کردند و واداشتند دشمنان اسلام را که هجوم نظامی کند به مناطقی از کشور عزیز اسلام، به جرم اینکه اسلامی است. و شما...

همه شما و همه ملتهای ضعیف دردها را می‏شناسند، می‏دانند که از کجا صدمه می‏بینند و کی به آنها صدمه می‏زند و چه رژیمی آنها را تحت فشار قرار می‏دهد، و درمان را باید بدانند که تا جهان مبتلا به این جنایتکاران است و وابستگان به این جنایتکاران، روی خوش نخواهد دید. و ما، همه شماها که نویسنده هستید و خصوصاً شعرا که لسان شعر بالاترین لسان است، باید مردم را آگاه کنیم، نسلهای فعلی را، نسلهای آینده را و بنا بگذاریم بر اینکه اگر نمی‏شود در جوامع عمومی، از جوامع خصوصی و از افرادی که با آنها آشنا هستیم شروع کنیم، و شمه‏ای از این مسائلی که در ایران وارد شده، واقع شده است، از مصیبتهایی که در زمان رژیم سابق واقع شده است- و شاید بسیاری از شما بدانند- با مصیبتهایی که در این زمان واقع شده است و دارد واقع می‏شود مردم را آگاه کنید، و از شیوه مبارزه‏ای که در اینجا شروع شد از اول، و به خواست خدای تبارک و تعالی تا اینجا که آمده است هر روز رشد کرده است، این شیوه را به آنها گوشزد کنید. لازم نیست که ابتداءً یک عده کثیر باشند، عده‏های کوچک و افراد کم، کم کم این قطره‏ها با هم جمع می‏شوند و دریا تشکیل می‏دهند...

امروز ما را محکوم می‏کنند. امروز به ما نسبتها می‏دهند و روی همان نسبتها محکوم می‏کنند. قول دشمنهای ما سند این سازمانهاست و گاهی هم خودشان سند درست می‏کنند، اگر چیزی ندارند، یا در مطبوعاتشان یا در رادیوهاشان یک مصاحبه درست می‏کنند. مصاحبه با کی؟ مصاحبه با آن که اینجا را چاپیده و فرار کرده، این را سند قرار می‏دهند و بر ضد ما تبلیغ می‏کنند. همه تبلیغات دنیا بر ضد ماست. ملتها هم ممکن است بسیاریشان بازی بخورند، یک عده‏شان هم توجه دارند. تکلیف شما آقایان این است که آنچه دیدید و لو بتدریج برسانید به کشورهای خودتان، به دوستان خودتان، که اینجا همچو نیست که در بین خیابانها کسی نتواند راه برود برای اینکه او را می‏کشند و همچو نیست که بچه‏های کوچک را هر روز در خیابانها می‏کشند و این طور نیست که زندانهای اینجا شکنجه می‏کنند و چه می‏کنند و آن طور نیست که ما حمله کرده‏ایم به عراق و آن طور نیست که عراق از مملکت ما باز به طور کلی خارج شده باشد، لکن خارج خواهد شد ان شاء اللَّه و تسلیم هم خواهد شد. و قدرتهای بزرگ هم نمی‏توانند او را نجات بدهند. و این دولتهای کوچک همسایه، من خوف این را دارم که اگر یک ادامه‏ای اینها بدهند یک روزی پشیمان بشوند که پشیمانی برای آنها سودی ندارد. و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی‏ به همه شما عزیزانی که وقت صرف کردید و در این کشور ستمدیده آمدید و ستمهایی که به آنها شده است ملاحظه کردید، و قدرتی که جوانهای ما دارند و پشتکاری که دارند و تعهدی که به اسلام دارند ملاحظه کردید، من تشکر می‏کنم؛ و تشکر بیشتر اینکه شما هم مبلّغ اسلام باشید در مقابل این مبلغین زیادی که مبلّغ کفرند و مبلغ ظلم‏اند. خداوند همه شما را توفیق بدهد و خداوند کشورهای اسلامی را از دست تبهکاران نجات بدهد و همه ستمدیدگان اسلام و غیر اسلام را از ستمگران نجات بدهد.» (صحیفه امام، ج‏17، ص: 308 ـ 315)

ـ سخنرانی در جمع میهمانان خارجی مراسم «دهه فجر»؛ بررسی انقلابهای دنیا (1365)

«من مقدم میهمانان عزیزی که از بلاد مختلف تشریف آوردند در این کشور مظلوم، مبارکباد عرض می‏کنم و از خداوند تعالی مسألت می‏کنم که همه آنها و همه ملتهای مستضعف جهان را در مقابل مستکبران پیروز فرماید.

مسائل ما زیاد است، بعضی از مسائل را عرض می‏کنم و امیدوارم که آقایان که در اطراف تشریف می‏برند توجه به این مسائل را به اهل ملت خودشان و به اشخاصی که متعهد هستند، آنها را تذکر بدهند. صورت اعمال همیشه شبیه به هم است، ظاهر عمل از یک فاجر فاسد ظاهر بشود یا کافر ظاهر بشود و از یک مؤمن موحد یا از یک ولی خدا، ظاهر یکی است. شمشیری که ابن ملجم می‏کشد و بهترین خلق اللَّه را شهید می‏کند با شمشیری که بهترین خلق اللَّه می‏کشد و عدو اللَّه را اعدام می‏کند در صورت یکی است؛ شمشیر است و قدرت عمل است و کشتن آن طرف یا شهید کردن آن طرف. اما آنچه که ممتاز می‏کند این دو عمل را از هم و همه اعمال صادره از بشر به واسطه او ممتاز می‏شود، آن عبارت از غایات اعمال است، انگیزه‏های اعمال است. این شمشیر برای چه کشیده شد و برای چه زده شد؟ این ندا برای چی بلند شد و برای چی ختم شد؟ اگر شمشیر برای خدا بلند بشود و برای خدا به پایین بیاید، این انگیزه، انگیزه الهی است، ارزشمند است؛ اگر برای شیطان باشد، این ابلیسی است و ارزشمند نیست. این در همه اعمال مردم است؛ در همه اعمال خصوصی انسان در اعمال اجتماعی، سیاسی، انقلابی است.

انقلابات در دنیا زیاد واقع شده است و یک حکومت رفته است، حکومت دیگر آمده است، یک رژیم رفته، رژیم دیگر آمده است، ولی انقلاباتی که آمده است باید دید انگیزه انقلاب چه بوده است و برای چه چیز انقلاب واقع شده و ثمره این انقلاب چی هست و چه بوده. انقلاب فرانسه، شوروی، سایر انقلاباتی که در عالم واقع شده است، یک انقلاباتی بوده است و یک رژیمها تغییر کردند به رژیمی دیگر، حکومت تغییر کرده به حکومت دیگر، اما انگیزه انگیزه مادی بوده است، انگیزه دنیایی بوده است...

ما این انقلابی که کردیم و ملت ما کرد، این را به حسب آن طوری که از اول ندای او بلند شد و الان هم این ندا بلند است، این انقلاب برای اسلام بوده است نه برای کشور، نه برای ملت، نه برای به دست آوردن یک حکومت؛ برای اینکه اسلام را از شرّ ابرقدرتها و جنایتکارهای خارجی و از شرّ سلیقه‏های کج داخلی و داخل اسلامی نجات بدهد. این انگیزه، انگیزه‏ای است که اگر در جوانهای ما ملاحظه بفرمایید، در عموم ملت ملاحظه بفرمایید، البته استثنا دارد، در همه جا استثنا هست، در زمان رسول اللَّه هم استثنا بود، همیشه این استثناها هست، اما وقتی که وجهه عمومی مردم را در این حرکتهایی که دارند، در این شور و شوقی که دارند و رو به مرگ می‏روند با شور و شوق، از هر کدام بپرسید که تو چرا داری می‏روی به جبهه، می‏گوید: برای خدا، برای اسلام، برای خدا، برای امر خداست. اما اگر فرض کنید که از یک سرباز روسی بپرسند که تو برای جبهه می‏روی چه بکنی؟ او می‏گوید: می‏خواهم این کشور را به دست بیاورم، می‏خواهم قدرت خودم را توسعه بدهم...

بنا بر این، شما مطالعه کنید در حال این کشور، در حال این ملت و بگویید این ملت را و این کشور را برای کشورهای خودتان، شاید ان شاء اللَّه، همین انگیزه‏ها پیدا بشود و از سلطه‏های خارجی کم بشود. و ما امیدواریم که جوانان ما در این اوقات همان طوری که از اول بودند و با شادی به طرف جنگ می‏رفتند و به طرف رساندن اسلام به پیروزی و خارج کردن اسلام از شرّ ابرقدرتهای خارجی و سلیقه‏های کج داخلی‏ای که در داخل کشورهای اسلامی هست، اینها برای شرّ اینها و از بین بردن اینها پیروز بشوند و برسند به جایی که حکومت اسلامی توسعه پیدا کند در همه جا و عدل اسلامی در همه جا توسعه پیدا بکند. و عدل اسلامی این است که همه حکومتهایی که در دنیا هستند، روی موازین اسلامی حکومت بکنند و ما امیدواریم که این امر بتدریج مهیا بشود برای آن وقتی که آن عدل بزرگ اسلامی در روی زمین توسعه پیدا می‏کند و حکومتها حکومت عدل می‏شوند.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 202 ـ 206)

ـ سخنرانی در جمع اعضای هیأت دولت؛ اقتدار ایران در جهان (1366)

«ملت ما باید این مطلب را باور کند که اگر یک آن، عنایات حق تعالی از عالم منصرف بشود، معدوم می‏شود عالم. عالم هست، به پشتوانه اراده حق تعالی. یک آن عنایت منصرف بشود، تمام ملک و ملکوت معدوم می‏شود. دائماً اراده حق است که حفظ کرده است، منتها ما جاهل هستیم؛ نمی‏دانیم مطلب را و عمده آن است که تمام رنجهایی که بر بشر وارد می‏شود، از این جهل است؛ این جهل اگر مرتفع بشود، رنجها مرتفع می‏شود. اگر ببیند انسان که همه کار از اوست، دیگر رنجی در کار نیست. و این یک مرتبه نازله از اولیاست و آنها مراتب دیگری دارند که اسم و رسمی ندارد.

باید ما توجه کنیم به اینکه یک گوشه‏ای از دنیا هستیم، یک جمعیت چند میلیونی که نسبت به عالم آن قدر ما ضعیفیم، کمیم، جمعیت کم است. و باید ما در همان لحظه اول با آن همه توطئه‏هایی که بود از بین رفته باشیم. آن که ما را نگه داشت خدا بود نه ما. آن که شکست داد قدرتهای بزرگ را و شکست می‏دهد قدرتهای بزرگ را خداست. چنانچه آن که قدرت می‏دهد اوست. قدرتهای بزرگ نمی‏دانند که این قدرت خداست و رنجشان از همین معناست.

و ما باید این معنا را باور کنیم که ما از عنایت حق است که از هیچ به اینجا رسیدیم و از عنایات حق است که ما توانستیم این مملکت را- یعنی ملت توانست، من که چیزی نیستم- توانست این ملت، این ملت را از زیر یوغ ستمشاهی و بدتر از او، یوغ آمریکا و شوروی و امثال اینها بیرون بیاورد. سابقه ندارد که یک ملتی سرپای خودش بایستد و بگوید نه این و نه آن، این سابقه ندارد. هر کس متکی به یک جایی است، گرچه همه اتکاها به خداست و خودشان نمی‏فهمند؛ لکن در فهم خودشان هر کسی متکی به یک جایی است...

من امیدوارم که این ملت به همین منوالی که هستش و هر روز هم دارد قدرتش زیادتر می‏شود و هر روز هم دارد پیشرفتش زیادتر می‏شود، این ملت به پیش برود. و دنیا ان شاء اللَّه برگردد به یک دنیای آزاد، و از زیر یوغ قدرتمندان بیرون برود؛ و یک ملت آزادی، یک دنیای آزادی، [تحقق بیابد و] مظلومان دنیا از زیر ظلم ستمگران بیرون بروند. و همه اینهایی که طرفداری دارند می‏کنند از این ملتهایی که زیر دستشان است، در حقیقت دارند پایمال می‏کنند آنها را. اگر آمریکا از یک جایی یا از جاهایی تعریف می‏کند، تعریف از خودش است، برای اینکه می‏بیند همه مطیع او هستند. و اینکه از ما تکذیب می‏کند و هر روز یک چیزی می‏گوید، برای اینکه می‏بیند که این ملت مطیع او نیست، او می‏خواهد مطیع بشود. و شما بدانید که اگر یک کلمه این ملت بر وفق رأی او حرف بزند، تمام اوضاع را او بر می‏گرداند به نفع این ملت؛ در صورتی که به نفعش واقعاً نیست؛ یعنی پایمال می‏شود باز. و من امیدوارم که همه ملتها دست به هم بدهند و نگذارند که این قدرتها دوباره به سر کار بیایند.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 470 ـ 473)