امروز با امام: سوم دی

امروز با امام: سوم دی

ـ آغاز اولین تدریس درس خارج فقه امام خمینی (1323 ش)

پس از درگذشت آیت‌الله حائری در سال 1315 ش، تا سال 1324 که آیت‌الله بروجردی به قم آمد، امام خمینی ضمن مباحثه علمی، به تدریس معقول و عرفان و سطوح عالی اصول و فقه اشتغال داشت. پس از مهاجرت آیت‌الله بروجردی به قم، ایشان برای ترویج و تثبیت مرجعیت آقای بروجردی در درس خارج ایشان شرکت و درس اصول آقای بروجردی را تقریر هم می‌کرد. تااین‌که دی ماه 1323ش. به تقاضای چند تن از فضلای جوان، ازجمله آیت‌الله منتظری و آیت‌الله مطهری، تدریس خارج فقه را آغاز کرد.

 ـ نامه به آقای ابو جهاد؛ از رهبران جنبش فلسطینی «الفتح» (1357)

امام خمینی زمانی که پاریس بودند؛ سازمان «الفتح» مبارزان فلسطینی به ایشان نامه‌ای نوشته و اعلام پشتیبانی و درخواست هماهنگی و همکاری بیشتر کرده بود. امام خمینی نیز پاسخ داده و نماینده‌ای تعیین کرده و نوشتند:

«پس از اهدای تحیت، عطف به مرقوم محترم تاریخ 10/ 12/ 1978 [م‏] جناب آقای جلال الدین فارسی- ایده اللَّه تعالی- را برای آن امر معین نمودم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏5، ص: 273)

 ـ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج درباره ضرورت حفظ وحدت (1357)

امام خمینی در جمع دانشجویان و ایرانیان مقیم خارج بر ضرورت حفظ وحدت و پرهیز از تفرقه تأکید کرده و فرمود:

«البته مملکت متمدن باید حزب داشته باشد، احزاب داشته باشد؛ خوب پس ما هم باید احزاب داشته باشیم! اما احزابی که ما درست می‏کنیم این طوری است که این حزب با آن حزب تمام عمرش را صرف می‏کند در اینکه این او را بکوبد و او این را بکوبد.

از اول این طوری زاییده شد احزاب در ایران- به حَسَب نظر من. حالا هم که به صورتهای دیگری درآمده است؛ حالا هم انسان می‏بیند که اینها باز با هم همین طور دشمنی می‏کنند و مخالفت می‏کنند... این از او بدگویی می‏کند، او از او بدگویی می‏کند. و این موجب تأسف است... شما می‏دانید که دارید به نفع دیگران فعالیت می‏کنید [و] خودتان متوجه نیستید؟... با هم مجتمع بشوید؟ یک قدر کنار بگذارید این هواهای نفسانیه را.» (صحیفه امام، ج‏5، ص: 274 ـ 282)

ـ بیانات در جمع دانشجویان هنر شیراز؛ ویژگی‏های رئیس جمهور آینده (1358)

«چیزی که لازم است عرض کنم این است که در این موقع که یک مرحله دیگری از مراحلی که در کشور ما می‏خواهد تحقق پیدا بکند در دست اجراست، و آن تعیین رئیس جمهور است. باید توجه داشته باشند آقایان که آن صفتی که در قانون اساسی برای رئیس جمهور تعیین کرده‏اند مراعات کنند. قانون اساسی را ملاحظه کنند و صفات رئیس جمهور را در آنجا ملاحظه کنند، و کسی که دارای آن صفات بود و او را به آن صفات می‏شناسید به او رأی بدهید، و اگر فاقد آن صفات باشد، احتراز کنید از رأی دادن به او.» (صحیفه امام، ج‏11، ص: 393)

ـ سخنرانی در جمع فرهنگیان محلات؛ خیانت‌های پهلوی- تلاش برای خودکفایی (1358)

«اگر روحانی، در یک محل یک روحانی متعهد باشد، آن محل را تصفیه می‏کند، و اگر در هر یک از بلاد چند نفر روحانی باشند که آنها آن طور که باید، آن طور که دستور اسلام است باشند، از باب اینکه مردم تبعیت از آنها می‏کنند، مردم هم اصلاح می‏شوند و با اصلاح مردم یک جامعه صحیح پیش می‏آید...

خدا خواست که به داد این مملکت رسید که مردم را بیدار کرد. خدا بیدار کرد مردم را...

توجه داشته باشید به اینکه امروز روزی نیست که ما و شما و ملت ما و همه توجه به گرفتاری خودشان؛ گرفتاری شخصی، داشته باشند. یک روزی که یک گرفتاری برای اسلام دارد پیش می‏آید، یک گرفتاری برای کشور دارد پیش می‏آید، در معرض این است که مفسدها افساد بکنند و بخورند این کشور را. برگردانند به حال دیگر، که همه چیزمان از بین برود، روز این نیست که ما بنشینیم بگویم که حقوقم کم است. خانه‏ام چه جوری است. الآن روز این نیست. باید الآن ما این کشتی که از همه اطراف موجهای بسیار خطرناک به آن متوجه است، ما باید ننشینیم حالا که، همان نظیر خود کشتی، حالا اگر چه یک عده‏ای در کشتی بودند و کشتی افتاد به خطر غرق، آن وقت اینها بنشینند بگویند که خانه‏مان چه جوری است! هیچ کس نمی‏نشیند. همه در صدد این هستند کشتی را نجات بدهند. یک وقت که یک کشوری مبتلا شده است به یک همچو مسائل، مثل الآن که کشور ما مبتلاست به مواجهه‏ای با یک قدرتی که تمام تبلیغات دنیا را دستش هست...

فرهنگیها یک مسئله بسیار بزرگی در گردنشان هست و آن تربیت است؛ تربیت جوانهاست، تربیت بچه‏هاست. این تربیت بچه‏ها اگر تحقق درست پیدا بکند که این بچه‏های کوچکی که تحت تربیت معلمین هستند خوب تربیت بشوند، مملکت ما بعدها نجات پیدا می‏کند. ما از اینکه فاقدیم یک مغزهای متفکر صحیح و سالم، مغز متفکر زیاد است. اما متفکری که سالم نیست مغزش، ما باید کوشش کنیم که این مغزهای کوچولوی بچه‏ها را از حالا سالم بار بیاوریم تا بتوانند اینها بعدها دفاع کنند از کشورتان.» (صحیفه امام، ج‏11، ص: 394 ـ 403)

ـ سخنرانی در جمع خانواده‏های شهدا؛ تلاش برای اقامه حکومت عدل (1358)

«همه ما از اسلام هستیم. همه از خدا هستیم. به سوی خدا می‏رویم و در راه او فداکاری یک وظیفه است. و من امیدوارم که خداوند رحمت کند شهدا را و با شهدای صدر اسلام محشورشان کند. و به شماها صبر بدهد. اجر بدهد. و امیدوارم که این نهضت به نتیجه برسد، و بر این آمالی که شهدای ما داشتند به فعلیت برسد...» (صحیفه امام، ج‏11، ص: 404)

ـ سخنرانی در جمع اقشار مختلف مردم مشهد؛ لزوم حفظ آرامش و وحدت (1359)

«قدرتهای بزرگ توجه دارند به اینکه این ملت در سایه وحدت و اتفاق و توجه به خدای تبارک و تعالی، پیروز شدند و منافع آنها را به خطر انداختند. و آنها از پای نخواهند نشست، و هر روز یک راهی درست می‏کنند برای اختلاف و برای اینکه وحدت ملت ما را به هم بزنند. و ما باید چشم و گوش خودمان را باز کنیم و هوشیار باشیم که اختلافات را دامن‏نزنیم. ملت ما هر قشری که توجه دارند به اینکه این کشور را اختلاف خواهد آسیب‏پذیر کرد، و هر گروهی که علاقه دارند به اسلام، علاقه دارند به کشور اسلامی، علاقه دارند به ملت اسلامی ایران، به ملت ایران، باید کوشش کنند که خللی در این وحدت و اتفاق رخ ندهد. اگر خدای نخواسته، دشمنهای ما موفق بشوند به اینکه در هر گوشه‏ای بین ملت ما اختلاف بیندازند، آنها به آرزوی خودشان می‏رسند...

ما همه اختلافات خودمان را باید عُقَلا حل بکنند و نگذارند به سر و صدا و به اختلاف‏اندازی منتهی بشود. فرضاً اگر یک کسی بخواهد یک عملی بکند که به واسطه او تحریک عواطف را بکند، تکلیف ما این است که باید در مقابل آنها، امروز آرامش را حفظ کنیم و سکوت کنیم.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 426 ـ 428)

ـ سخنرانی در جمع ائمه جمعه سراسر کشور؛ وظایف روحانیون در مقطع کنونی (1359)

«شیاطین بزرگ و کوچک و آنهایی که می‏خواستند و می‏خواهند تمام قدرتها را در هر جا قبضه کنند و تمام منافع ملتها را چپاول کنند، از سالهای طولانی نقشه‏های عجیب و غریبی داشته‏اند، و مع الأسف قشرهای زیادی غافل بودند؛ از جمله این مطلب که روحانیون در امور سیاسی نباید دخالت کنند. آنها باید مردم را در این نماز و روزه و امثال اینها هدایت کنند، و جای آنها و شغل آنها مسجد است و منزل، مسجد بیایند و نماز بخوانند، منزل بروند و استراحت کنند، و به طوری این تبلیغ شده بود که همه باورشان آمده بود تقریباً، و دخالت در سیاست یک فحشی بود برای اهل علم. اگر می‏گفتند فلان آخوند سیاسی است، این به منزله یک فحش تلقّی می‏شد. و خود مردم و بلکه خود روحانیون هم بسیاریشان این مسأله را باورشان آمده بود. اگر راجع به یک امر اجتماعی، یک امری که راجع به ملت است گفته می‏شد، بعضیها می‏گفتند که ما در امور سیاسی دخالت نمی‏کنیم. و اگر یک ملّایی در امر سیاست ملت و مصالح کشور صحبت می‏کرد، می‏گفتند که این سیاسی است و بر خلاف موازین است...

سیاست برای روحانیون و برای انبیا و برای اولیای خدا حقّی است، لکن سیاستی که آنها دارند، دامنه‏اش با سیاستی که اینها دارند فرق دارد. ما اگر فرض کنیم که یک فردی هم پیدا بشود که سیاست صحیح را اجرا کند، نه به آن معنای شیطانی فاسدش، یک حکومتی، یک رئیس جمهوری، یک دولتی سیاست صحیح را هم اجرا کند. و به خیر و صلاح ملت باشد، این سیاست یک بُعد از سیاستی است که برای انبیا بوده است و برای اولیا و حالا برای علمای اسلام. انسان یک بُعد ندارد، جامعه هم یک بُعد ندارد، انسان فقط یک حیوانی نیست که خوردن و خوراک همه شئون او باشد...

سیاست این است که جامعه را هدایت کند و راه ببرد، تمام مصالح جامعه را در نظر بگیرد و تمام ابعاد انسان و جامعه را در نظر بگیرد، و اینها را هدایت کند به طرف آن چیزی که صلاحشان هست، صلاح ملت هست، صلاح افراد هست و این مختص به انبیاست. دیگران این سیاست را نمی‏توانند اداره کنند. این مختص به انبیا و اولیاست و به تبع آنها به علمای بیدار اسلام. و هر ملتی علمای بیدارش در زمانی که آن ملت نبیشان بوده است. اینکه می‏گویند شما دخالت در سیاست نکنید و بگذارید برای ما، شماها سیاستتان، سیاست صحیحتان هم یک سیاست حیوانی است. آنهایی که فاسدند، سیاستشان سیاست شیطانی است. آنهایی که صحیح راه می‏برند باز سیاستی است که راجع به مرتبه حیوانیت انسان، راجع به رفاه این عالم، راجع به حیثیاتی که در این عالم هست راه می‏برند. لکن انبیا، هم این عالم را و هم آن عالم را- و اینجا راه است برای آنجا- اینها هدایت می‏کنند. مردم را به این راه و آنچه که صلاح ملت است، صلاح جامعه است...

روحانیون در هر جا که هستند، چه ائمه جمعه و چه ائمه جماعات و چه کسان دیگری که مشغول شغل روحانی هستند، اسلام امروز به ملت ما و به شما که شاخص هستید و اولی‏ هستید سپرده شده است. ما امروز همه پاسدار اسلام هستیم. تمام ملت از دولتها گرفته و قوای نظمی و انتظامی گرفته و نظامی و انتظامی گرفته و تا همه قوای مسلّحه، همه بازارها، همه اداره‏جات، تمام ملت، بی‏استثنا مسئول هستیم در مقابل خدای تبارک و تعالی برای این امانت. این اسلام که امانت است و دست ماست، اگر ما به این امانت خدای نخواسته خیانت بکنیم، این یک گناهی است که معلوم نیست که آمرزیده بشود...» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 429 ـ 439)

ـ پاسخ استفتاء آقای خامنه‏ای؛ تماشای فیلمهای سیمای جمهوری اسلامی (1366)

[بسم اللَّه الرحمن الرحیم. محضر مبارک رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی- مد ظله العالی‏

فتوای حضرت عالی در پاسخ به نظرخواهی مسئولان صدا و سیما در مورد فیلمها و آهنگها پاسخ قاطعی به ابهامها بود و خیال مردم و مسئولین را از جهت فتوای حضرت عالی آسوده کرد. باقی می‏ماند این نکته که حضرت عالی جواز تماشای فیلمها را موقوف فرموده‏اید به اینکه شهوت‏انگیز نباشد. واقعیت اینست که تماشای پیکر عریان ورزشکاران برای بسیاری از زنان و تماشای چهره و حرکات بسیاری از زنان در فیلمها برای اغلب جوانان شهوت‏انگیز است. سؤال این است که آیا مسئولان صدا و سیما وظیفه دارند که آنچه برای بسیاری از مردم شهوت‏انگیز است پخش نکنند؟ و آیا ما به عنوان مسئولین کشور وظیفه داریم آنها را از تهیه و تولید و پخش آن منع کنیم؟ یا اینکه چنین وظیفه‏ای بر عهده ما نیست و کافی است به مردم بگوییم هر که با تماشای این فیلمها دچار شهوت می‏شود به تلویزیون ما نگاه نکند؟

مستدعی است حقیر را در این مورد راهنمایی فرمایند. ادام اللَّه عزّکم و ظلّکم.

2/ 10/ 66- سید علی خامنه‏ای‏].

بسمه تعالی‏

هر کس با تماشای این فیلمها دچار شهوت شود باید اجتناب کند و هر کس با شهوت به این فیلمها نگاه کند مرتکب گناه شده است.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 448)