امروز با امام: بیست وهشتم آذر

امروز با امام: بیست‌وهشتم آذر

ـ مصاحبه با حسنین هیکل نویسنده مصری در قم (1358)

امام خمینی در این مصاحبه دربارۀ دخالت‌های امریکا در ایران، نهراسیدن از تهدیدات امریکا

پرسش‌ها را پاسخ دادند.

[در نظر شما مهمترین چیزی که در سال گذشته [1357] رخ داد چه بود و چه رویدادهایی را انتظار می‏کشید؟]

- بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏: مهمترین چیزی که در سال گذشته برای ملت ما حاصل شد، قطع ایادی ابرقدرتها از کشور و قطع ظلمی که بر اینها در سالهای طولانی می‏شد، آن بزرگتر چیزی بود که بر ما گذشت. و بزرگتر چیزی که ما آرزو داریم این است که در این سال ان شاء اللَّه ممالک اسلامی به ما متصل بشوند و ملت‌های مسلمین بیدار بشوند و متوجه به این بشوند که این تبلیغاتی که ابرقدرتها کردند و خودشان را آسیب ناپذیر معرفی کردند، اینها حقیقت نداشته است. دیدند ملتها که ملت ما... (صحیفه امام، ج‏11، ص: 322ـ 332)

 ـ سخنرانی در جمع قهرمانان کُشتی (1358)

امام خمینی در دیدار قهرمانان کشتی آزاد در مسابقات آسیایی و پهلوانان کشتی باستانی ضمن تقدیر از ورزش و ورزشکاران، تأکید کرد: شکست قدرت افسانه‏ای ابرقدرتها و دخالت نظامی و محاصره اقتصادی نیز بیاناتی داشتند.

«من از آقایان ورزشکارها و سایر آقایان تشکر می‏کنم که گاهی تشریف می‏آورند و ما را از کارهای خودشان، از موفقیّات خودشان و از کارهایی که در سطح بین المللی انجام داده‏اند و موفقیتهایی که تحصیل کرده‏اند برای جمهوری اسلامی [مطلع می‏کنند] تشکر می‏کنم و دعا می‏کنم که ان شاء اللَّه همیشه موفق باشند، و به دشمنهای ما بفهمانند که مردانی که در ایران هستند، مرد مبارزه‏اند و مرد میدانند، مرد جهادند. و امیدوارم که خداوند شما را تأیید کند...

امروز روزی نیست که کسی اتکا به سرنیزه بکند. دنیا عوض شده. حالا اگر سابق بود، پنجاه سال پیش از این بود، سی سال پیش از این بود، اتکا به سرنیزه یک مسئله‏ای بود....» (صحیفه امام، ج‏11، ص: 333ـ 344)

 ـ سخنرانی در جمع فرماندهان سپاه و بسیج (1361)

«در هر صورت، آن چیزی که ملت‌ها را می‏سازد فرهنگ صحیح است. آن چیزی که دانشگاه را بارور می‏کند که برای ملت مفید است، برای کشور مفید است، آن عبارت از آن محتوای دانشگاه است، نه درس است...

و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی به شما عزیزان، که عزیز اسلام هستید، عزیز پیغمبر اسلام هستید، عزیز حضرت ولیّ امر هستید، به شما توفیق عنایت کند که در راه اسلام، در راه میهن خودتان جدیت کنید. و ان شاء اللَّه، آن بسیج عمومی که برای یادگرفتن باشد، هم تعلیمات دینی و یاد گرفتن قرآن و کتاب و هم تعلیمات نظامی و اینها، یک کشور نظامی بشود؛ نظامی- الهی. یک همچو کشوری که این طور شد، دیگر کسی به آن طمع نمی‏کند؛ برای اینکه می‏داند ضررش بیشتر از نفعش است.» (صحیفه امام، ج‏17، ص: 144ـ 157)

ـ سخنرانی در جمع فرماندهان سپاه و بسیج؛ تأثیر فرهنگ وارداتی در جامعه (1361)

«دولتها از دانشگاه تشکیل می‏شود، مجلسها از دانشگاه تشکیل می‏شود. دانشگاه در ارتش دخالت دارد؛ دست دارد. فرهنگ در ارتش تأثیر دارد، فرهنگ در کوچه و بازار و مردم تأثیر دارد...

این خداست که ما را از این لجنزار و از این چاه هلاکت بیرون آورد و به مقام انسانیت شماها را رساند؛ مقامی که برای خدا، برای پیشبرد اهداف اسلام شما جنگ می‏کنید. نظیر مجاهدین این زمان، نظیر این جوانهای این زمان، از اول تاریخ تا حالا نبوده است. اگر آنها بوده‏اند، اما کم بودند. زمان رسول اللَّه- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- تا می‏آمد به زمان ائمه ما- علیهم السلام- آن زمان رشد اسلام بود...

آن چیزی که ملتها را می‏سازد فرهنگ صحیح است. آن چیزی که دانشگاه را بارور می‏کند که برای ملت مفید است، برای کشور مفید است، آن عبارت از آن محتوای دانشگاه است...» (صحیفه امام، ج‏17، ص: 144 ـ 157)

ـ بیانات در جمع اعضای شورای مرکزی جهاد سازندگی؛ اهمیت کشاورزی (1362)

از زحمات جهاد در روستاها و جبهه‏ها تشکر و تقدیر می‏نمایم. کراراً درباره زحمات جهاد در جبهه‏ها گفته‏ام. زحمات جهاد در سراسر ایران چشمگیر و مورد تصدیق همه ما بوده است. توجه کنید که کارهایتان برای خدا باشد. شما از خدا پاداش بخواهید نه از دولت و ملت. باید کاری کنیم که او راضی باشد.

اما راجع به بودجه جهاد، ان شاء اللَّه وقتی وزیر تعیین شد، تجدید نظر لازم را می‏نماید. من هم سفارش می‏کنم که ان شاء اللَّه دولت به محرومین نظر بهتری بنماید. کار در روستاها بسیار ارزشمند است. در سابق به روستاها هیچ نمی‏رسیدند و کار اساسی برای روستاها نشده بود. و امروز هم اگر پشتوانه مردم نبود، دولت توان رسیدگی به تمام روستاها را پیدا نمی‏کرد. امروز بحمد اللَّه با همت جوانها وضع روستاها رو به بهبود است.

ایران کشوری است که باید کشاورزی‏اش اساس همه کارها باشد. آن عده‏ای که می‏گویند از نظر کشاورزی نمی‏شود خودکفا شد، اطلاع دقیق ندارند. روستاییان هم سعی کنند به شهرها نیایند و در روستاهای خود بمانند. چون آنها که نمی‏خواهند مثل بالا شهریهای ما زندگی کنند، پس در روستاها بمانند. ان شاء اللَّه دولت به وضع آنها رسیدگی می‏نماید. ان شاء اللَّه جهاد سازندگی بتواند محرومیتهایی را که روستاییان دارند بتدریج رفع نماید. جهاد هم خوب عمل کرده است. وقتی دست در دست یکدیگر دهید ان شاء اللَّه تمامی کارها به صورت خوبی انجام می‏گیرد.

اگر با هم باشید مطمئن باشید مشکلات رفع می‏شود. کوشش کنید کارهای بسیار خوب و عالی برای اسلام و مسلمین داشته باشید، و مظلومین را از ظلم و گرفتاری نجات دهید. نماینده من در جهاد می‏ماند و به کارهایش ادامه می‏دهد.» (صحیفه امام، ج‏18، ص: 258 ـ 259)

ـ اجازه نامه انتقال اموال تحت نظر شهید صدوقی به بنیاد دینی و فرهنگی (1364)

[آقای محمدعلی صدوقی، فرزند شهید محراب آقای صدوقی، نماینده امام و امام جمعه یزد، طی نامه‏ای به محضر امام خمینی، با اشاره به فعالیتهای شهید صدوقی در زمینه امور عمرانی از محل وجوهات شرعی و کمکهای مردم، خواستار شده‏اند تمامی زمینها، و مستحدثات صنعتی و غیره که توسط ایشان- قبل از پیروزی انقلاب اسلامی- خریداری و یا احداث گردیده است و برای پیشگیری از تصرف رژیم شاه، آنها را به نام مؤسسه اسلامی خاصی ثبت نداده‏اند، اجازه داده شود تا به نام «بنیاد دینی و فرهنگی شهید صدوقی» ثبت شوند. امام خمینی در پاسخ چنین مرقوم فرموده‏اند:].

بسمه تعالی‏

مجازید. ان شاء اللَّه تعالی خداوند جنابعالی را موفق، و آن مرحوم و شهید عالیمقام را رحمت فرماید. و السلام علیکم.» (صحیفه امام، ج‏19، ص: 451)

ـ نامه عرفانی- اخلاقی به آقای سید احمد خمینی (1366)

«الحمد للَّه ربّ العالمین الذی لا رحمان و لا رحیم غیره، و لا یُعْبَدُ و لا یُستَعانُ إلّا منه، و لا یُحْمَدُ سِواهُ، و لا رَبَّ و لا مُربیَّ إلّا إیّاه، و هو الهادی إلی الصراط المستقیم و لا هادی و لا مرشد إلّا هو و لا یُعْرَفُ إلّا به، هو الأوّل و الآخر و الظاهر و الباطن. و الصلاة و السلام علی‏ سیّد الرُّسُل و مُرشِد الکلّ الذی ظَهَر من غیب الوجود إلی عالم الشهود و أ تمَّ الدائرة و أَرْجَعها إلی أوَّلِها، و علی آل بیته الطاهرین الذین هم مخازن سِرُّ اللَّه و معادنُ حکمة اللَّه و هداةُ ما سِوَی اللَّه.[1] و بعد این وصیتی است از پیری درمانده که در تمام دوره عمر قریب به نود ساله‏اش در غرقاب ضلالت و سُکْر طبیعت به سر برده و اکنون ارذل العُمُر[2] را به سوی قَعْر جهنم می‏پیماید و امیدی به نجات خود ندارد ولی از روح الله و رحمته مأیوس نیست و امیدی جز او ندارد و آن چنان در پیچ و خم علوم رسمی- که سر به سر قیل است و قال‏[3]- خود را عاجز می‏داند که جز خدای تبارک و تعالی نتواند احصای معاصی او کند.

این وصیت به جوانی است که امید است به توفیق خدای بزرگ و هدایت هادیان سُبُل‏[4]- علیهم سلام اللَّه- راهی به سوی حق پیدا کند و خود از این منجلاب که پدرش را فرا گرفته نجات یابد.

ای پسر عزیزم احمد- سلّمک اللَّه تعالی‏- در این اوراق نظر کن و انْظُرْ إلی‏ ما قالَ وَ لا تَنْظُرْ إلی‏ مَنْ قالَ‏[5]

من خود آن چه به تو می‏گویم گرچه خودم عاری و بری هستم لکن امیدوارم که برای تو تنبّهی باشد. بدان که هیچ موجودی از موجودات از غیب عوالم جبروت و بالاتر و پایین‏تر چیزی ندارد و قدرتی و علمی و فضیلتی را دارا نیست و هر چه هست از او جلّ و علا است، او است که از ازل تا ابد زمام امور را به دست دارد و احد و صمد است. از این مخلوقاتِ میان تهی پوچ و هیچ باکی نداشته باش و چشم امیدی هر گز به آنها مبند که چشم داشتن به غیر او شرک است و باک از غیر او- جلّ و علا- کفر.

پسرم! تا نعمت جوانی را از دست ندادی فکر اصلاح خود باش که در پیری همه چیز را از دست می‏دهی، یکی از مکاید[6] شیطان که شاید بزرگ ترین آن باشد که پدرت بدان گرفتار بوده و هست- مگر رحمت حق تعالی دستگیر او باشد- استدراج‏[7] است. در عهد نوجوانی شیطان باطن که بزرگ ترین دشمنان اوست او را از فکر اصلاح خود بازمی‏دارد و امید می‏دهد که وقت زیاد است، اکنون فصل برخورداری از جوانی است و هر آن و هر ساعت و هر روز که بر انسان می‏گذرد درجه درجه او را با وعده‏های پوچ از این فکر بازمی‏دارد تا ایام جوانی را از او بگیرد. و آن گاه که جوانی رو به اتمام است، او را به امید اصلاح در پیری سرخوش می‏کند و در ایام پیری نیز این وسوسه شیطانی از او دست نکشد و وعده توبه در آخر عمر می‏دهد و در آخر عمر و شهود موت، حق تعالی را در نظر او مبغوض ترین موجود جلوه می‏دهد که محبوب او که دنیا است از دستش گرفته است. این حال اشخاصی است که نور فطرت در آنها بکلی خاموش نشده است و اشخاصی هستند که غرقاب دنیا آنها را از فکر اصلاح، به دور نگهداشته و غرور دنیا سر تا پای آنان را فرا گرفته است. من خود چنین اشخاصی را در اهل علم اصطلاحی دیده‏ام و اکنون بعض آنها در قید حیاتند و ادیان را هیچ و پوچ می‏دانند.

پسرم! توجه کن که هیچ یک از ما نمی‏تواند مطمئن باشد که به این دام شیطانی نیفتد. عزیزم! ادعیه ائمه معصومین را بخوان و ببین که حسنات خود را سیئات می‏دانند و خود را مستحق عذاب الهی می‏دانند و بجز رحمت حق به چیزی نمی‏اندیشند و اهل دنیا و آخوندهای شکم‏پرور این ادعیه را تأویل می‏کنند؛ چون حق- جل و علا- را نشناخته‏اند. پسرم! مسأله بزرگتر از آن است که ما تصور می‏کنیم. آنان که در پیشگاه عظمت حق تعالی از خود فانی شده‏اند و جز او چیزی نمی‏بینند در آن حال، کلام و ذکر و فکری نیست و خودی نیست؛ این ادعیه کریمه در حال صَحْو قبل از محو[8] یا بعد از محو[9] که خود را در حضور حاضر می‏بینند صادر شده است و دست ما و همه کس غیر از اولیاء خُلَّص از آن کوتاه است.

پس سخن را از آن که در خورِ مِثل منی نیست درهم پیچم و آنچه برای تو فرزندم ممکن است که امید است به فضل خدا و دستگیری اولیای او- علیهم السلام- بدان برسی آغاز کنم و آن چیزی است که در فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها[10] جمیعاً حاصل است یعنی فطرت توحید که تمام انسانها بلکه تمام موجودات بر آن مفطورند و آنچه توجه به آن شود و دنبال آن هر کس رود چه در علوم و فضائل و فواضل و چه در معارف و امثال آنها و چه در شهوات و هواهای نفسانی و چه در توجه به هر چیز و هر کس از قبیل بتهای معابد و محبوبهای دنیوی و اخروی ظاهری و خیالی و معنوی و صوری، چون حب به زن و فرزند و قبیله و سران دنیوی چون شاهان و امیران و سپهبدان یا اخروی چون علما و دانشمندان و عارفان و اولیا و انبیا- علیهم السلام- همه و همه عین توجه به واحد کامل مطلق است؛ حرکتی واقع نشود جز برای او و وصول به او؛ و قدمی برداشته نشود جز به سوی آن کمال مطلق. و اکنون امثال ما در حجابهای ظلمانی- بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ‏[11]- واقعیم، دردها و رنجها و عذابها از این احتجاب است. و اوّل قدم که مقدّمه رفع حجب است آن است که گرایش پیدا کنیم که در حجابیم و از این خِدْر[12] طبیعت که تمام وجود ما را از سرّ و عَلَن و باطن و ظاهر فرا گرفته به تدریج به هوش آییم و این «یقظه» ایست که بعض اهل سلوک، منزل اول دانسته‏اند،[13] و چنین نیست بلکه این به هوش آمدن و بیدار شدن مقدّمه دخول در سیر است. و رفع همه حجب ظلمانی و پس از آن نورانی، وصول به اوّل منزل توحید است. و اگر به قدم عقال‏[14] عقل پیش رویم، آن هم با همه عقال، همین نغمه را دارد و گوید کمال مطلق همه کمالات است و الّا مطلق نیست و هیچ کمالی و جمال و جمیلی ممکن نیست در غیر حق ظهور کند که این غیریّت، عین شرک است اگر نگویم الحاد است.

عزیزم! اوّل باید با قدم علم، لنگان لنگان پیش روی و این هر علمی باشد حجاب اکبر است که با ورود به این حجاب به رفع حجب آشنا می‏شوی، بیا با هم به سوی وجدان رویم که ممکن است راهی بگشاید. هر انسانی بلکه هر موجودی بالفطره عاشق کمالات است و متنفر از نقص؛ شما اگر علم می‏جویید چون کمال است می‏جویید و از این جهت ممکن نیست که فطرت شما به هر علم که دست یابد به آن قانع شود و اگر توجه کند که مراتب بالاتری است در این علم بالفطره آن را می‏جوید و می‏خواهد و از این علم که دارد به واسطه محدودیت و نقصش متنفر است و آنچه بدان دل باخته حیثِ کمال آن است نه نقص. و اگر قادری توجه به قدرتش دارد این توجه به کمال قدرت است نه نقص آن؛ و لهذا قدرتمندان دنبال قدرتهای بالاتر می‏گردند و خود نمی‏دانند. قدرت مطلق، موجودِ مطلق است و تمام دار تحقق جلوه‏ای است از آن موجود مطلق و به هر چه رو آوری به او رو آوردی و خود محجوبی و نمی‏دانی؛ و اگر بقدم وجدان همین مقدار را درک کنی و بیابی ممکن نیست که بجز موجود مطلق به چیزی توجه کنی و این گنجینه‏ای است که انسان را بی‏نیاز کند از غیر او و هر چه به او برسد از محبوب مطلق رسیده و هر چه از او سلب شود، محبوب مطلق از او سلب کرده است؛ در این حال از عیب‏جوییها و هرزه‏درایی‏های دشمنان لذت می‏بری؛ چه که از محبوب است نه از اینان و دل به هیچ مقامی نمی‏بندی جز به مقام کمال مطلق.

پسر عزیزم! حالا می‏خواهم با تو با زبان و قلم ناقصی که دارم صحبت کنم:

تو و همه می‏دانید که در نظامی واقع هستید که به یمن قدرت الهی و توفیق او- جلّ و علا- و دعا و تأیید حضرت بقیة اللَّه- ارواحنا لِتُراب مَقْدَمِه الفداء- و ملت انقلابی ایران- که جانم فدای یک یک آنها- دست رد به سینه همه قدرتهای شیطانی زده است، نظامِ بی‏نظام ستمشاهی را که هزاران سال جز ستم و ظلم و مردم آزاری و قتل و غارت کاری نکرده‏اند به خاک مذلت کشاند و در این راستا کسانی که به طفیل آنان دود و دمی داشتند و ظلم و ستمی و غارت و چپاولی می‏کردند و الآن هم بسیاری از آنان یا در ممالک دیگر و یا در داخل هستند و شیفته آنانند؛ و با بلوک غرب سر پنجه نرم کرده و آنان را که با قدرتهای شیطانی و تبلیغات وسیع عالم که در تحت فرمان آنان است از اوج قدرت‏نمایی به پایین کشیده و در صحنه‏های بین المللی مشت آنان را باز کرده و رسوایی آنان را بر سر زبانها انداخته.

و اکنون همه خصوصاً امریکای جهان خوار طرفدارانی در جهان و بین ملتهای دربند و غافل از قدرت اسلام و بین افراد بسیاری از ملت ما که دل باخته آنان یا قدرت آنانند موجود و شمشیرها را بر ضد این جمهوری و سران آن از نیام کشیده و در انتظار محو این جمهوری به سر می‏برند و چون منافع غرب در خطر است و اسلامِ قدرتمند تنها قدرتی است که این خطر را پیش آورده است و همین طور بلوک شرق ملحد که با هر صدایی که منافی قدرت آنان است مخالف و نصفی از جهان به دست آنان است و احساس خطر بزرگ از اسلام قدرتمند برای خود و دوستان خود می‏کنند و در داخل و خارج نیز دل باختگانی دارند که آنان نیز به تبع معبودشان با اسلام بزرگ و جمهوری اسلامی و دست‏اندرکاران آن در دشمنی بسر می‏برند و در فکر محو آثار آنند، با این اوضاع و احوال توقع این دارید که دست جمهوری اسلامی را بفشارند و «اهلًا وَ سَهْلًا» گویان به مداحی جمهوری اسلامی و گردانندگان آن برخیزند!

این طبیعی افکار فاسد بشر است که باید به هر وسیله خار راه را از سر راه برداشت؛ و یک وسیله بزرگ علاوه بر وسائل نظامی و اقتصادی و قضایی همان بُعْد فرهنگی است.

فرهنگ فاسد غرب و شرق اقتضا می‏کند که با وسائل عظیمی که در دست دارند در تمام ساعات روز به دروغ‏پردازی و تهمت و افتراء بر فرهنگ الهی اسلام بتازند، و در هر فرصتی قوانین الهی جمهوری اسلامی و اصل اسلام را بکوبند و وابستگان به آن را مرتجع کهنه‏پرست فاقد شعور سیاسی بخوانند، و قوانین اسلام را کافی برای این زمان ندانند. به بهانه آنکه قوانینی که هزار و چهار صد سال بر آن گذشته قدرت اداره امور را ندارد، که دنیا نوآوردهایی دارد که در آن اعصار نبوده و بعض اشخاص مدعی اسلام نیز این مطلب را تکرار کرده و می‏کنند.

در این محیط باید به حسب فرهنگ الهی اسلامی، در مقابل این توطئه‏های دامنه‏دار استقامت کرد و از این فرصت الهی که به دست آمده است نویسندگان متعهد و گویندگان و هنرمندان استفاده کرده و به مدد روحانیون آشنا به فقه اسلام و قرآن کریم، احکام الهی را- که برای همه قرون است- با اجتهاد صحیح از قرآن کریم، سنت نبی اکرم (ص) و اخبار سرشار از معارف الهی و فقه سنتی استخراج کرد و به عالم عرضه داشت. و از خرده‏گیری کج‏روشان و آخوندهای درباری و وعاظ السلاطین نهراسید و به آن روحانی نمایان یا روحانیان که از روی عمد یا کج‏فهمی، یا حسد و دسیسه‏های شیطانی [مخالفت می‏کنند] با موعظه حسنه و طریقه نبی اکرم- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- و امیر المؤمنین و سایر ائمه معصومین- علیهم صلوات اللَّه- فهماند که این کجرَوی‏ها اگر خدای نخواسته بجایی برسد و خللی در جمهوری اسلامی- که می‏خواهد اسلامِ مظلومِ در طول تاریخ را تجدید کند- وارد شود، اسلام چنان سیلی از غرب و شرق و وابستگان به آنان می‏خورد که قرنها فسادی بالاتر از عصر ستمشاهی را شاهد خواهیم بود.

و اکنون وقت آن است که وصیت و نصیحت پدرانه به احمد فرزند خود بکنم. پسرم! تو با آنکه در هیچ شغلی از شغلهای سران اسلامی- ایّدهم اللَّه تعالی- وارد نیستی، این سیلی‏های طاقت فرسا را که می‏خوری برای آن است که فرزند منی و به حسب فرهنگ غرب و شرق باید من و هر کس به من نزدیک و به ویژه تو که از هر کس نزدیکتری مورد تهمت و آزار و افتراء واقع شود. در حقیقت جرم تو این است که فرزند منی و این در نظر. آنان کم جرمی نیست؛ البته بالاتر از اینها هم باید بگویند و خواهند گفت و باید منتظر و مهیا باشی؛ اما اگر ایمان و اعتقاد به حق تعالی داشته باشی و اعتماد به حکمت و رحمت بی‏پایان او بکنی، خواهی این تهمتها و افتراها و آزارهای بی‏پایان را تحفه‏ای از دوست برای سرکوب نفسانیت خود بدانی و ابتلایی و امتحانی است الهی برای خالص کردن بندگان خود. پس سیلی‏ها را بخور و شکر خداوند را بجاآور که چنین عنایتی فرموده و آرزوی بیشتر بکن.

پسر عزیزم! بارها به من گفتی که درباره تو صحبتی که دال بر تبرئه تو از این تهمتها است نکنم و این را برای اسلام و مصلحت جمهوری اسلامی گفتی؛ لکن من اگر در این ورقه بر خلاف آنچه گفتی درباره تو چیزی بگویم برای ادای تکلیف الهی است که یک نفر مسلمان یا بنده خدا برای من، مورد این همه تهمت و آزار باشد و من آنچه می‏دانم درباره او نگویم.

من خدای قاهر حاضر منتقم را شاهد می‏گیرم که احمد از آن روزی که در کمک این جانب در بیرونی مشغول اداره امور من بوده تا الآن که این ورقه را می‏نویسم قدمی یا قلمی بر خلاف گفتار و نوشتار من بر نداشته و با وسواس عجیب در کلیه گفتارهای من یا نوشته‏های من سعی نموده که حتی یک کلمه بلکه گاهی یک حرف را که به نظر او محتاج به اصلاح است بدون اذن من تصرف نکند. من در نوشته و گفتارهایی که دارم به او و بعض اعضای دفتر- حفظهم اللَّه- و به اشخاصی که متکفّل رسانه‏ها بوده‏اند و هستند اجازه دادم که هر چه بر خلاف صلاح به نظر آنها است به من تذکر دهند و احمد فرزند من در جریان این امور بوده و هست و تا کنون اتفاق نیفتاده که کلمه [ای‏] را بدون رجوع به من اضافه یا کم کند «وَ اللَّهُ عَلی‏ کُلِّ ذلِکَ شَهِیدٌ».[15] خداوندا! من با آنکه نمی‏خواهم از بستگانم چیزی که بوی مدح و ثنا می‏آید بگویم یا بنویسم، لکن تو می‏دانی که ساکت ماندن در مقابل تهمتها جرم و گناه است؛ این جانب از دوستانی که در دفتر هستند خلافی که موجب نارضایتی من باشد سراغ ندارم؛ اینان سابقه ممتد با من دارند و در بین آنها به آقای صانعی‏[16] برای بستگی به من در طول زندگی من صدمات بسیار وارد شده است که از خدای متعال برای همه اجر جزیل و صبر جمیل خواهانم. و در آخر این را هم بگویم که احمد تا کنون برای مصارف خود دیناری از بیت المال صرف نکرده و من از مال شخصی خودم زندگی او را اداره می‏کنم.

خداوندا! بر ما بندگان ناچیز سر تا پا گناه ببخشا و رحمت واسعه خود را از ما دریغ نفرما هر چند نالایق هستیم لکن مخلوق تو هستیم. خداوندا! این جمهوری اسلامی و دست‏اندرکاران آن را و رزمندگان عزیز ما را در پناه عنایت خود حفظ، و شهدا و مفقودین و شهدای عزیز را با خانواده آنها در رحمت خود غریق بفرما، و محبوسین و مفقودین ما را که به وطن خود بازگردان، به حق محمد و آله الاطهار علیهم صلوات و سلم.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 436 ـ 443)

ـ نامه به بانوان عراقی؛ اعلام وصول کمکهای نقدی آنها به جبهه‏ ها (1366)

«بسمه تعالی‏

مبلغ بسیار ارزنده‏ای که خانمهای معظم عراقی- که خداوند به آنها هر چه بیشتر توفیق خدمت به اسلام و رزمندگان عزیزی که برای رفع شرّ قدرتها و وابستگان پست آنان، جانفشانی می‏کنند [عنایت فرماید]- واصل شد.[17] از خداوند تعالی سلامت و سعادت همه را خواهانم. دعاگو.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 444)