1. در نیت قصد وجه لازم نیست.

2. یعنی لازم نیست تعیین کند این نمازی که می خواند، واجب است با قید وجوب یا مستحب است با قید استحباب.

3. پس اگر کسی اصل نماز(مثلاً نماز صبح یا نماز غفلیه) را نیت کند، با قصد قربت، کفایت می کند.

4. اگر نمازگزار تصمیم بگیرد نماز را بشکند (نیت قطع نماز) ولی این کار را نکند، یا تصمیم بگیرد یکی از مبطلات را انجام دهد (مثلاً رو از قبله برگرداند)، دو حالت دارد:

حالت اول: با این قصد نماز را ادامه می دهد، در حالی که می داند این کار مبطل نماز است، در این صورت نماز باطل است.

حالت دوم: بعد از آن که مقداری از نماز را با آن قصد ادامه داده پشیمان می شود، که در این حالت اگر مقدار خوانده شده را جبران کند، نماز صحیح است  و چنانچه جبران نکند نمازش باطل می شود، به شرط آن که بداند این کار مبطل نماز است.