9. مضمضه، غرغره و استنشاق مایعات در حال روزه
مضمضه یعنی گرداندن آب در دهان، غرغره یعنی گرداندن آب در حلق، و استنشاق یعنی آب داخل بینی کردن
م 1. مضمضه زیاد آب برای روزه دار مکروه است. (رساله، م 1690)
م 2. اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد؛ بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد. (رساله، م 1690)
م 3. اگر انسان بداند که به واسطه مضمضه کردن، بی اختیار یا از روی فراموشی، آب وارد گلویش میشود؛ نباید مضمضه کند. (رساله، م 1691)
م 4. اگر برای خنک شدن یا بی جهت، آب مضمضه کند و آب بی اختیار فرو رود، باید تا اذان مغرب از مبطلات اجتناب کند و قضای آن را نیز بگیرد، ولی کفاره واجب نیست. (رساله، قبل از م 1689)
م 5. اگر برای وضو مضمضه کند و آب بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. (رساله، قبل از م 1689)
م 6. اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، قضا بر او واجب نیست. (رساله، قبل از م 1689)
م 7. اگر غیر آب چیز دیگری در دهان ببرد و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. (رساله، م 1689)
م 8. اگر هنگام غرغره کردن، آب از حلق به پایین برود، روزه باطل می شود.
م 9. اگر آب را داخل بینی کند و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. (رساله، م 1689)
.
انتهای پیام /*