زمزم احکام، جلسه پانزدهم، مفطرات روزه- نسبت دروغ به خدا و پیامبران و امامان(رمضان المبارک 1400ش)

زمزم احکام، جلسه پانزدهم، مفطرات روزه- نسبت دروغ به خدا و پیامبران و امامان(رمضان المبارک 1400ش)

دروغ گفتن و قسم دروغ خوردن اگرچه از گناهان کبیره است، ولی روزه را باطل نمیکند. ولی اگر روزه‏ دار به خدا و پیامبر اکرم (ص) و جانشینان آن حضرت، و نیز بنابر احتیاط واجب حضرت زهرا و سایر پیامبران و جانشینان آنان، عمداً نسبت دروغ بدهد؛ روزه او باطل میشود؛ هر چند فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند.

دوشنبه, اردیبهشت 13, 1400 12:26
زمزم احکام، جلسه یازدهم، مفطرات روزه- خوردن و آشامیدن(رمضان المبارک 1400ش)

زمزم احکام، جلسه یازدهم، مفطرات روزه- خوردن و آشامیدن(رمضان المبارک 1400ش)

خوردن وآشامیدن اگر از روی عمد باشد روزه را باطل می کند. فرقی نمی کند که خوردن چیزی باشد که معمول است؛ مثل نان و آب، یا غیر معمول است؛ مثل خاک وشیره درخت

شنبه, اردیبهشت 11, 1400 12:27
زمزم احکام، جلسه یازدهم، مفطرات روزه-خوردن وآشامیدن(رمضان المبارک 1400ش)

زمزم احکام، جلسه یازدهم، مفطرات روزه-خوردن وآشامیدن(رمضان المبارک 1400ش)

خوردن وآشامیدن اگر از روی عمد باشد روزه را باطل می کند. فرقی نمی کند که خوردن چیزی باشد که معمول است؛ مثل نان و آب، یا غیر معمول است؛ مثل خاک وشیره درخت.

شنبه, اردیبهشت 11, 1400 12:18
زمزم احکام، جلسه دهم، مفطرات روزه(رمضان المبارک 1400ش)

زمزم احکام، جلسه دهم، مفطرات روزه(رمضان المبارک 1400ش)

یکی از شرایط صحت روزه ترک مفطرات است: نه چیز روزه را باطل میکند که طبق نظر حضرت امام 8 مورد بنابر فتوا و یک مورد بنابر احتیاط واجب مبطل روزه است.

پنجشنبه, اردیبهشت 09, 1400 12:49

زمزم احکام، ربا و اقسام آن

حرمت ربا با آیات قرآن و سنت رسول خدا (ص) و احادیث اهل بیت علیهم السلام و اجماع فقها ثابت گشته و از گناهان بزرگ محسوب می شود ،
ربا یا ربای معاملی است و یا ربای قرضی و ربا در معامله عبارت است از مبادله دو کالای مثل هم با دریافت اضافی.

ماه محرم و صفر

محرّم و صفر، که ماه‏‎ ‎‏برکات اسلامی است و ماه زنده ماندن اسلام است، باید ما محرّم و صفر را زنده نگه‏‎ ‎‏داریم به ذکر مصائب اهل بیت ـ علیهم السلام ـ که با ذکر مصائب اهل بیت ـ علیهم السلام ـ‏‎ ‎‏زنده مانده است این مذهب تا حالا؛ با همان وضع سنتی، با همان وضع مرثیه سرایی و‏‎ ‎‏روضه خوانی.(صحیفه امام، ج 15، ص 331)