دوازدهم آبان

امروز با امام: دوازدهم آبان

 تدوین: محمد رجائی نژاد

ـ نامه به آقای سید احمد خمینی؛ خانوادگی (1353)

«پسرم، عزیزم‏

ان شاء اللَّه تعالی سلامت باشید و به خوبی و خوشی به سر برید. جواب دو مکتوب که در آن قضیه تقویم منزل‏[1] به وسیله کسی که آقای حائری می‏فرستند نرسید. وقت تنگ است. لازم است زودتر جواب بدهید. فوراً عمل کنید و جواب بدهید. جواب هم در دو مکتوب باشد که لااقل یکی برسد. به خواهرها و خانم محترمه سلام می‏رسانم. حسن عزیزم را می‏بوسم. و السلام.

پدرت‏.» صحیفه امام، ج‏3، ص: 54

ـ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج؛ پیشرفت نهضت (1357)

«... همه می‏دانند که این مجلسْ مجلس ملی نیست، و مجلسی است که با فرمان شاه و با سرنیزه- سرنیزه هم که نمی‏خواستند، آن وقت دیگر این حرفها را نمی‏خواست، حالا سرنیزه می‏خواهد- آن وقت با فرمان بود... می‏دانستند آن وقتی که وارد مجلس شدند به اینکه اینها وکلای ملت نیستند، و این مجلسْ خلاف قانون اساسی است؛ مع ذلک رفتند، همه شان رفتند. اینهایی که نقض قانون اساسی را کردند و خودشان دانسته به اینکه این خلافِ قانون اساسی است، رفتند در مجلس؛ همان قدمی که توی مجلس گذاشت این، خیانتکار است. حالا ما به کارهایی که اینها انجام دادند... هم اگر صرف نظر بکنیم- با اینکه نمی‏شود کرد که همه آنها اینها را رأی دادند و به تصویب همه اینها بوده، حالا ممکن است یکی شان عذر بخواهد که آن وقت که این را آوردند من رأی نمی‏خواستم بدهم ترسیدم، یا فرض کنید رأی ندادم- اما تو وارد شدی به عنوان وکالت از ملت در یک مجلسِ مخالف قانون اساسی، این خیانت است. خودِ این قدمْ قدمِ خیانتی است. پس ملت، این اشخاصی که در این حکومت بودند، یعنی در این حکومت غیر قانونی [قبول ندارد].

اصلًا اساس سلطنت سلسله پهلوی مخالف قانون اساسی است، اساس سلطنت. به دلیل اینکه... رضا شاه وقتی که آمد و کودتا کرد، احدی قدرت بر اینکه در مقابل او یک کلمه بگوید نداشت...

مجلسی که در زمان رضا شاه برای تغییر مواد قانون اساسی، در زمان رضا شاه تأسیس کردند، مجلسی بود که ملت باهاش مخالف بود؛ نه اینکه خبر نداشت، مخالف بود ملت! لکن جرأت اظهار مخالفت نداشت... اینها هم همه می‏دانند خودشان که اصل اساس سلطنت پهلوی بر خلاف قانون است اصلًا؛ مخالف قانون اساسی. اگر او مخالف قانون اساسی بود، سلطنت پهلوی مخالف قانون اساسی بود، سلطنت پسرش هم مخالف قانون اساسی است، برای اینکه همان است مسأله؛ وقتی سلطنت ایشان مخالف قانون اساسی است، [همچنین‏] تعیین وکیل، و لو وکیل را مردم تعیین کنند. لکن قانون اساسی می‏گوید باید شاه فرمان بدهد، ما شاه نداریم که فرمان بدهد؛ شاه نداشتند مردم؛ این، شاه نبود هیچ؛ شاهی که خلاف قانون اساسی است شاه نیست...

بنا بر این، در تمام دوره اینها، هم سلطنت بر خلاف قانون اساسی بود و هم مجلسیْن بر خلاف قانون اساسی. مجلس «سنا» که باید نصفش را شاه تعیین کند و نصفش را هم ملت، ملت که اطلاع نداشت، شاه هم که نداشتیم تا تعیین کند، نصب کند؛ برای اینکه شاه قانونی نبود. بنا بر این آنهایی که در وکالت و وزارت و- عرض می‏کنم- اینها بودند همه بر خلاف قانون اساسی وکالت و وزارت کرده‏اند! همه شان...

مملکتی که به حَسَب اصطلاح باید شاهش و وزیرش و- عرض بکنم- قوایش اینها درصدد این باشند که نظم برقرار کنند، اینها تشبث می‏کنند به یک عده چماق به دست! در کرمانْ «کولی»! در جاهای دیگر هم این کسانی که اجیرشان هستند. اینها زیر سایه چماق کولی‏ها می‏خواهند زندگی کنند! این ننگ است برای ما که یک همچو کسی به ما حکومت کند...» (صحیفه امام، ج‏4، ص: 282 ـ 292)

ـ حکم انتصاب آقای سید اسداللَّه مدنی به سمت امامت جمعه تبریز (1358)

«خدمت جناب مستطاب سید العلماء الاعلام و حجت الاسلام آقای حاج سید اسد اللَّه مدنی- دامت افاضاته‏

با اینکه شهرستان همدان به وجود جنابعالی احتیاج داشت، مع ذلک با احتیاج مبرمی که شهر تبریز بلکه آذربایجان به جنابعالی دارد و از طرف جمعی تقاضا شده است، مقتضی است جنابعالی در تبریز، مدتی اقامت فرمایید و به مسائل و مشکلات آنجا رسیدگی فرموده و نظارت در کمیته‏های انقلاب و همین طور دادگاههای انقلاب فرموده و آنان را ارشاد فرمایید.

جنابعالی منصوب برای اقامه نماز جمعه- این فریضه بزرگ اسلامی، سیاسی و اجتماعی- می‏باشید. امید است مردم عزیز غیرتمند تبریز و آذربایجان در پشتیبانی شما که به نفع اسلام و مسلمین است کوشا باشند. از خداوند تعالی عظمت اسلام را خواستار، و جبران فقدان فرزند عزیز اسلام و سلاله طیبه رسول اکرم، مرحوم شهید طباطبایی معظم را امیدوار است. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏10، ص: 450)

ـ سخنرانی در جمع ورزشکاران و اهالی قزوین؛ ره‏آوردهای انقلاب (1358)

«من خوشحالم که با شما ورزشکارهای عزیز، ورزشکارهایی که برای ملت ما پشتوانه هستید، امروز مواجه هستم. من به شما دعا می‏کنم، به همه ملت و به شما ورزشکارها که که قدرت جسمی و ان شاء اللَّه قدرت روحی هم دارید... کشور به دست خود شما افتاده است؛ یعنی مال شماست. هر جایی دیگر مال خود اهالی آنجاست. باید اهالی هر ناحیه‏ای، اهالی هر شهرستانی، اهالی هر روستایی کوشش کند برای ساختن همان جایی که هست. اگر همه دست به هم ندهید و همه قشرها کمک نکنند، به این زودی نمی‏شود این کشور را که پنجاه سال اقلًا در خرابی‏اش کوشیده شده است آباد کرد...

این انقلاب اسلامی برای خاطر اسلامی بودنش با انقلابهایی که در دنیا واقع شده است، فرقها دارد:

یک فرقش این است که در انقلابهایی که می‏شده، در کودتاهایی که می‏شده- همین چند روز کودتایی که شده است در یک جایی، تمام مطبوعات و تمام احزاب و تمام اجتماعات را قَدَغَن کردند- انقلاباتی که شده است، گاهی یک میلیون، دو میلیون جمعیت کشته شده است. بعد از انقلاب، کشتار دستجمعی می‏شود. این انقلابْ چون اسلامی بود، هیچ بعد از انقلاب، کشتاری که مردم را بکشند، و مثلًا اینهایی که حالا غلبه کرده‏اند، چون غلبه خود ملت بود، غلبه مال خود ملت بود، آن هم ملت اسلامی، آن هم با اسم اسلام؛ دنبال این نه مطبوعات قدغن شد و نه اجتماعات قدغن شد و نه احزاب قدغن شد. تا چند ماه بعد، بعضیها را دیدند مشغول توطئه‏اند، الآن هم مشغول‏اند. بعضیها را دیدند که از خارج چیز اخذ می‏کنند و دارند توطئه می‏کنند. بعض مجلات این طوری و بعض مطبوعات این طوری را دادگاه جلو گرفت، برای اینکه ملت را داشت به تباهی می‏کشید. اما باز همه مطبوعات هستند سر جایشان. احزاب هم هستند سر جایشان. و درهای این مملکت هم باز به همه جا...

این برکتی که از ناحیه انقلاب پیدا شده است که خود ملت مشغول‏اند، این احساسی که در ملت ما پیدا شده است که باید تعاون کند، باید اعانت کند، این از برکات این انقلاب است...

وقتی آرامش نباشد نمی‏شود سازندگی صحیح بشود. در یک شهری که آرامش نیست، نمی‏شود در آن شهر دیگر ساختمان بشود یا در آن شهر اسفالت بشود یا در آن ناحیه اسفالت بشود. باید آرامش حفظ بشود تا به دنبال این کارها بروند. و من امیدوارم که شماها با قدرت جسمی و روحی که دارید در این نهضت پیش بروید و ابداً به خودتان هیچ یأس راه ندهید که یأس از جنود شیطان است. یکی از جنود شیطان، یأس است. و این شیاطین که یأس را دارند ایجاد می‏کنند اینها هم از جنود شیطان هستند. و شما یأس به خودتان راه ندهید. امیدوار باشید.» (صحیفه امام، ج‏10، ص: 451 ـ 457)

ـ سخنرانی در جمع فرماندهان کمیته‏ها و سپاه خراسان؛ اختلاف شیاطین با اسلام (1358)

«عتبه بوسی مولا علی بن موسی از آرزوهای من است. کراراً هم از خراسان اظهار لطف کردند آقایان و دعوت کردند. و من اگر فرصتی پیدا بکنم آرزو دارم که بیایم خدمت ایشان و خدمت همه ملت خراسان، لکن شما می‏دانید که الآن من گرفتاریهایی دارم و در یک اجتماعات بزرگی هم برای من میسور نیست که رفت و آمد کنم، از این جهت، عجالتاً، موقتاً، معذور هستم. امیدوارم که دعا بفرمایید من موفق بشوم به همچو توفیق بزرگ.

اسلام یک خار بزرگی شده است در چشم اشخاصی که از اول نمی‏توانستند اسلام را ببینند. منتها قبل از انقلاب، از باب اینکه دولت طاغوت بود، قلمها و قدمها و گفتارها به اسلام خیلی توجه نداشت. حالا که دولت طاغوت منقرض شد و تا آخر برگشت ندارد و رژیم جمهوری اسلامی شد، اینهایی که اسلام مثل استخوانی در گلوی آنهاست در صدد برآمدند که نگذارند این حقیقت تحقق پیدا بکند. تمام این اختلافاتی که می‏بینید با شماها دارند، با کمیته‏ها دارند، با دادگاههای انقلاب دارند، با روحانیون دارند، با پاسدارها دارند، اساسش اختلاف با اسلام است. آنهایی که نمی‏توانند بشنوند اسم اسلام را، حالا می‏بینند که اسلام پیش آمده است، و ان شاء اللَّه با محتوای خودش تحقق پیدا می‏کند...

من کراراً این مطلب را در نجف هم گفته و اینجا هم گاهی گفته‏ام که ما در یک مدتی گرفتار بودیم به یک نفر از مردم و به قشری از اهل علم که اینها اسلام را از آن طرف نگاه می‏کردند. عرفا اسلام را قبول داشتند، لکن تمام مسائل را برمی‏گرداندند به آن معانی عرفانی، مسائل روز قائل نبودند. حتی اگر روایتی یا آیه‏ای در جهاد می‏آمد اینها همان «جهاد نفس» را می‏گفتند هست. و اسلام را با یک صورت دیگری غیر از آن صورت واقعی که جامع است، جامع همه اطراف است، نظر می‏کردند. من گفتم ما یک مدتهایی مبتلا به آنها بودیم، که البته مردم صالحی بودند، لکن اسلام را با یک صورت می‏دیدند؛ یک بعد اسلام را نظر می‏کردند. و یک مدتی، اخیراً، ما مبتلا شدیم به یک عده‏ای که اینها عکس آنها هستند. تمام معنویات را اینها به مادیات برمی‏گردانند! می‏گویند مسلمیم، لکن نه توحیدشان توحید اسلامی است؛ و نه بعثتشان بعثت اسلامی است؛ و نه...

یک دسته‏ای از اینها که حالا شما می‏بینید که اظهار اسلام می‏کنند، و شاید از شما هم بیشتر اظهار اسلام می‏کنند، از این سنخ جمعیت هستند که اسلام را اگر هم بخواهند، نه آن اسلامی است که پیغمبر اکرم فرموده است. یک چیز دیگری. وارونه‏اش می‏خواهند بکنند به یک صورت دیگری درآورند او را. همه چیزش را می‏خواهند وارونه بکنند. در بین این افراد خیلی هستند که بسیار اسم اسلام را می‏برند و بسیار هم دلسوزی برای اسلام می‏کنند، اما اگر دلسوزی بکنند برای آن اسلام خودشان؛ نه برای آن اسلام ما. و بعضی دیگر هم هستند که اصلًا نه، اعتقادی به اسلام هم ندارند، چنانچه به این انقلاب هم اعتقادی نداشتند، ولی حالا صد در صد اسلامی شدند و انقلابی. حالا شما نمی‏توانید یک کسی را پیدا کنید که بگوید من انقلابی نیستم! همه هم می‏گویند ما از اول بودیم! الآن همه اینهایی که می‏آیند، می‏گویند ما حبسها رفتیم، چه کردیم؛ مخالفتها کردیم در زمان طاغوت. حالا دیگر اسم آن رژیم پیش آنها هم «طاغوت» شده است! در صورتی که در دلشان این نیست. اینها الآن از اسلام می‏ترسند. سخت هم می‏ترسند. در صورتی که اسلام برای همه خوب است. لکن اینها وحشتشان زده است. البته برای خیانتکار اسلام هم خوب نیست. هیچ دین توحیدی برای خیانتکاری خوب نیست. اسلام مخالف با خیانتهاست؛ مخالف با جنایتهاست. مخالف با این است که جوانهای ما را به تباهی بکشند به اسم اسلام، یا به اسم ترقی و تعالی. و این مملکت ما را به آن طور که دیدید کشاندند به اسم «تمدن بزرگ». اینها هم که می‏گویند اسلام، نظیر آن «تمدن بزرگ» آن مردک است که با اسم تمدن بزرگ مملکت ما را به اینجا رسانید که الآن همه جمع شدند و نمی‏توانند اصلاحش کنند! اینها همه با اسم اسلام می‏خواهند بکلی اسلام را کنار بگذارند، و یک چیز مادی جای او بگذارند که همه چیزش مادی باشد. به اسم اسلام ترویج مادیت را می‏کنند اینها...» (صحیفه امام، ج‏10، ص: 458 ـ 463)