مختصری از زندگی
آیت‌الله سید ابوالفضل میرمحمدی معروف به میرمحمدی زرندی (زادۀ ۱۳۰۲ش، روستای زاویه زرند ساوه) مفسر و فقیه فرزانه، نمایندۀ مردم استان مرکزی و استان تهران در مجلس خبرگان رهبری، داماد مرحوم آیت‌الله سید احمد زنجانی و همسر همشیرۀ آیت‌الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی، همچنین از اعضای با سابقۀ جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بود.
او تحصیلات ابتدائی را در زادگاهش به پایان رساند. سال 1320ش برای ادامۀ کسب دانش در حوزه‌های علمیه، عازم قم شد. پس از فراگیری مقدمات علوم حوزوی، سال 1325 جهت زیارت عتبات عالیات و ادامۀ تحصیل عازم عراق شد؛ اما پس از مدت کوتاهی با اصرار پدر بازگشت و در همان قم پیگیر تحصیل شد. می‌گویند از همان ابتدای تحصیل از دریافت شهریه و وجوه شرعی خودداری کرده و به همان اندک کمک پدر کشاورزش بسنده می‌کرد.
فعالیت‌های علمی
آیت‌الله میرمحمدی در سطوح عالیۀ حوزه: رسائل را از محضر مرحوم آیت‌الله حاج شیخ موسی زنجانی، مکاسب را از محضر آیت‌الله سید حسین قاضی، کفایه را از محضر حضرات آیات: سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی و علامه سید محمد حسین طباطبایی و شرح تجرید را از محضر آیت‌الله حاج میرزا اسحاق آستارایی درس گرفت. حدود سال 1328ش. از درس خارج فقه و اصول حضرات آیات عظام: حجت کوه‌کمره‌ای و بروجردی بهره برد. سپس در درس خارج آیت‌الله العظمی آقای حاج سید محمد محقق داماد حاضر شده و بیشترین بهره را برد.
مرحوم میرمحمدی در کنار تحصیل سطوح گوناگون علوم حوزوی، هم در حوزه و هم در دانشگاه تدریس نیز می‌کرد. رتبۀ دانشگاهی‌‌اش نخست دانشیار و سپس به جهت تألیف، تدریس، مدیریت و سایر خدمات دانشگاهیی، رتبۀ استاد تمام بود. جلسات تفسیر قرآن و بحث فقهی را از سال‌های 1326 آغاز کرد. در روزهای پنجشنبه و جمعه هر هفته با دوستان صمیمی و همدوره‌ای همچون حضرات آیات: حاج سید مهدی روحانی، حاج شیخ علی احمدی میانجی، حاج شیخ احمد آذری قمی، حاج سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، حاج سید اسماعیل موسوی زنجانی، حاج شیخ محمد حقی، حاج شیخ احمد پایانی، حاج میرزامحمد امین رضوی و... جلسات علمی و تفسیر داشتند. این جلسۀ وزین علمی دوستانه بیش از پنجاه سال ادامه داشت.
از ایشان آثار ارزش‌مندی باقی‌ست، از آن میان:1. بحوث فی تاریخ القرآن و علومه؛ 2. تاریخ و علوم قرآن ترجمۀ کتاب تألیف شدۀ خودشان با عنوان بحوث فی تاریخ القرآن و علومه؛ 3. تلاث دراسات فی الفقه و المشتبه؛ 4. هل یجوز التعزیر بالحبس او بالمال 5. زندان و زندانی در اسلام؛ 6. تفسیر قرآن از جزءهای 20 تا 30 قرآن؛ 7. مقالات مقالات متعدد در موضوعات فقه، علوم قرآنی، قضا، گزینش، تراجم، و اصطلاحات علوم قرآنی که در مجلات و نشریات حوزوی و برخی روزنامه‌های رسمی کشور به چاپ رسیده است.
همراه با امام و نهضت امام
آیت‌الله میرمحمدی با این‌که یک شخصیت آرام و غیرسیاسی و سنتی داشت، اما به همراه شماری از فضلا و روحانیون از پشتیبانان امام خمینی و نهضت اسلامی بوده. در امضاء برخی از اعلامیه‌های مبارزاتی و علیه رژیم پهلوی نقش داشته است. ازجمله در ارسال نامه‌ای سرگشاده با عنوان «نامه جمعی از فضلاء حوزه علمیه قم به هویدا نخست‌وزیر وقت در خصوص اعتراض به اقدامات خلاف قوانین اسلام و قانون اساسی، جو خفقان و سانسور، دستگیری حضرت امام خمینی و...» اشاره کرد.
با پیروزی انقلاب به خدمت در ارگان‌ها و نهادهای گوناگون نظام پرداخت. نخست به سمت حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان قم انتخاب شد. سال ۱۳۵۸ و در پی صدور فرمان عفو حضرت امام، مسئول نظارت بر این فرمان در بعضی از استان‌ها شد. سپس به ریاست دادگاه تجدیدنظر قم منصوب شد و پس از آن مسئولیت گزینش و نیز اعزام قضات شرع به شهرستان‌ها را عهده‌دار گردید. وی از جمله فقهایی بود که در تهیهٔ لوایح دیات و قصاص مورد مشاوره قرار می‌گرفت و در تدوین لوایح فوق نقش بسیاری داشت. سال ۱۳۶۰ به سمت ریاست شعبهٔ ۲ دیوان عالی منصوب شد. در انتخابات میان‌دوره‌ای شورای عالی قضایی مرداد ۱۳۶۱ شرکت و با رأی مردم، به عضویت شورای عالی قضایی برگزیده شود.
پس از رحلت امام خمینی، ۱۳۶۸ به ریاست دانشکدهٔ الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران منصوب شد و هم‌زمان به تدریس علوم قرآنی و فقه اسلامی در دورهٔ دکتری دانشکدهٔ فوق پرداخت. در سومین دورهٔ انتخابات مجلس خبرگان رهبری، نمایندۀ استان مرکزی و در انتخابات پنجمین دوره انتخابات مجلس خبرگان به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان انتخاب شد.
پیوند با امام
بعدها بین خانوادۀ میرمحمدی با خانوادۀ امام خمینی پیوند ایجاد شد. نوۀ پسری آیت‌الله سید ابوالفضل میرمحمدی با نوۀ دختری امام خمینی، حجت‌الاسلام والمسلمین مسیح بروجردی وصلت کردند و دو خاندان را به هم پیوند زد.
.
انتهای پیام /*