نامه [تأیید انتخاب آقای فاضل اصفهانی برای رسیدگی به اوضاع قاین] 11 تیر 58
حکم [انتصاب آقای احمد آذری قمی به سمت دادستان دادگاه انقلاب تهران] 11 تیر 58
بیانات [در جمع هیأت سودانی (وحدت مسلمین- بازگشت به فرهنگ اسلام)] 11 تیر 58
سخنرانی [در جمع دختران دانشجوی دانشگاه دماوند (خطر اختلافها- نسل آینده)] 11 تیر 58
سخنرانی [در جمع خانواده های شهدای هفتم تیر (هوشیاری در مقابل توطئه ها)] 11 تیر 60
حکم [انتصاب آقای محمد امامی کاشانی به عضویت در شورای نگهبان]11 تیر 62
حکم [انتصاب آقای محمد مؤمن به عضویت در شورای نگهبان] 11 تیر 62
حکم [عفو جمعی از زندانیان به پیشنهاد اعضای هیأت عفو] 11 تیر 64
حکم [به وزیر کشور (انتصاب آقای سید سراج الدین موسوی به فرماندهی کمیته)] 11 تیر 65
سخنرانی [در جمع اعضای مجلس خبرگان (غنای اسلام در جمیع جهات)] 11 تیر 66
نامه [تأیید انتخاب آقای فاضل اصفهانی برای رسیدگی به اوضاع قاین]
زمان: 11 تیر 1358/ 7 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: تأیید انتخاب آقای فاضل اصفهانی برای رسیدگی به اوضاع قاین
مخاطب: فاضل اصفهانی
بسمه تعالی
آنچه را حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقای منتظری- دامت برکاته- مرقوم فرموده اند، مورد تأیید است. ان شاء اللَّه موفق باشند.
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج8، ص: 356
حکم [انتصاب آقای احمد آذری قمی به سمت دادستان دادگاه انقلاب تهران]
زمان: 11 تیر 1358/ 7 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: انتصاب دادستان دادگاه انقلاب اسلامی تهران و حومه
مخاطب: آذری قمی، احمد
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ احمد آذری- دامت افاضاته
با توجه به وضع کنونی زندانهای تهران و احتیاج به تسریع در کار رسیدگی به پروندههای متهمین، بدین وسیله جنابعالی به دادستانی دادگاه انقلاب اسلامی تهران و حومه انتخاب و منصوب میشوید. امید آنکه پیرو این مأموریت، اقدام به رسیدگی و تسریع کارها نموده؛ و در هر حال احتیاط را مراعات نمایید. از خدای تعالی موفقیت آن جناب را خواستارم
صحیفه امام، ج8، ص: 357
بیانات [در جمع هیأت سودانی (وحدت مسلمین- بازگشت به فرهنگ اسلام)]
زمان: 11 تیر 1358/ 7 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: فراخوانی ملتهای مسلمان به اتحاد و الهامپذیری از انقلاب اسلامی ایران
حضار: هیأت سودانی مرکب از آقایان: حسن ترابی (معاون جعفر محمد نمیری، رئیس جمهور سودان) و علی نمیری (سفیر سودان در ایران)
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
هیأتی از کشور سودان به ریاست دکتر حسن ترابی معاون رئیس جمهوری آن کشور، روز یازدهم تیر ماه در قم با امام خمینی دیدار و مذاکره کرد. در این دیدار، پیام آقای جعفر نمیری رئیس جمهوری سودان تقدیم امام شد و سرپرست هیأت سودانی گفت: تصمیم داریم ضمن پیاده کردن برنامههای اسلامی در کشورمان به تشکیل بانک اسلامی بدون بهره و ربا اقدام کنیم و زبان انگلیسی را تغییر دهیم. امام امت ضمن تشکر از ملت و دولت کشور سودان فرمودند.
من امیدوارم که همه ملتهای اسلامی به سوی فرهنگ اسلام بازگردند و این آیین را به کار گیرند. زیرا که اسلام فرهنگی است مترقی. و امیدوارم که همه در خط اسلام باشند تا از سلطه استعمار بیرون بیایند. امیدواریم این نهضتی که در ایران تحقق پیدا کرده در خدمت مردم با توجه به خدا، در میان جوامع اسلامی تحقق پیدا کند. این جوامع دست اجانب را از کشورهای خود قطع کنند؛ و مسلمین کیان خودشان را به دست آورند. همان طور که در صدر اسلام مسلمین با فرهنگ غنی که داشته اند بر دیگر کشورها غلبه کردند.
[در پایان این دیدار امام خمینی اظهار امیدواری کردند که ملتهای اسلامی از تفرقه دست بردارند و متحد شوند تا اسلام که مکتب الهی است در زمین تحقق پیدا کند و مستضعفین بر مستکبرین پیروز شوند
صحیفه امام، ج8، ص: 358
سخنرانی [در جمع دختران دانشجوی دانشگاه دماوند (خطر اختلافها- نسل آینده)]
زمان: 5 بعد از ظهر 11 تیر 1358/ 7 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: خطر گروه بندیها و اختلاف افکنیها- لزوم انقلابی بارآوردن نسلهای آینده
حضار: دختران دانشجوی دانشگاه دماوند
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
لازمه هر انقلابی، که شاید قابل اجتناب نباشد، این است که بعد از پیروزی، یا بعد از اعتقاد به پیروزی، این مسائل شخصی پیش میآید. مادامی که در حال انقلاب هست یک ملتی- هر ملتی باشد- در حال انقلاب است، مسائل شخصی و مسائل گروهی پیششان مطرح نیست؛ همه اجتماعاً رو به مقصد میروند. چنانکه در انقلاب ایران ملاحظه کردید که همه قشرهای ملت مسائل شخصی و مسائل حزبی و گروهی خودشان را کنار گذاشته بودند، و رو به یک مقصد میرفتند. حتی آن گروههایی که موافق با نهضت هم نبودند آنها هم سکوت میکردند، طرح نمیکردند مخالفت را؛ برای اینکه میدیدند مقابل ملت نمیتوانند عرض وجود بکنند. لکن بعد از اینکه این پیروزی تا همین حد حاصل شد و مردم دریافتند که حریف را از میدان بیرون کردهاند، آن هم یک همچو حریف قدرتمند و ریشه داری که رژیم 2500 سال بود، بعد که مردم احساس پیروزی کردند، مثل اینکه 35 میلیون جمعیت را از زندان بیرون کرده باشند، اینها از اختناق و از زورها و چپاولگرها و اینها یکدفعه زدند بیرون؛ و بعد از اینکه خودشان را پیروز دیدند، این معنایی که لازمه انقلاب است، در ایران هم حاصل شد و آن اینکه بعد از انقلاب توجه میشود به خواستهای شخصی. در حال انقلاب اصلًا صحبت مسکن هیچ مطرح نبود که مسکن کی دارد، کی ندارد؛ حتی آن زاغهنشینها هم- آن طوری که یکوقت نشان دادند- آنها هم در مصاحبه گفت یکیشان که ما صبح که میشود همهمان با هم میرویم برای تظاهر. اصلًا مطرح نبود که کسی مسکن دارد یا ندارد؛ کسی فلان احتیاج را دارد؛ فلان کس حقوقش کم است، زیاد است؛ این حرفها اصلش در حال انقلاب مطرح نیست. و در ایران هم دیدید که نبود.
اما مع الأسف در ایران قبل از اینکه ما به پیروزی نهایی برسیم، این پیروزی نیمرس اسباب این معنا شد که مردم [و] گروهها متوجه به مسائل شخصیه شدند و توجه به آن نابسامانیهایی که در رژیم گذشته باقی گذاشته بود و آن گرفتاریهایی که برای همه قشرها بود و از ارث همان رژیم سابق بود، این توجه یک جهت شد که مردم از آن وحدت کلمه و از آن توجه خاصی که همه با هم داشتند بیرون آمدند.و یک جهت دیگر، که شاید در خصوص انقلاب ما بود، آن این است که آن گروههایی که با جمهوری اسلامی و با اسلام روی خوشی نداشتند. یا به حسب مکتب انحرافیشان مخالف بودند، و یا ترس داشتند از اسلام و گمانهای باطلی درباره اسلام میبردند، این گروهها هم شروع کردند عرض وجود کردن. این عرض وجود این گروههای بسیار فراوان، که در روزنامهها تا صد تا- یک قدری هم بیشتر یا همان حدود صد تا- گفته میشود که تا کنون گروههای مختلف تا این قدر با اسمای مختلف پیدا شده است، این گروههای مختلفی که پیدا شده است به نظر آدم میآید که علاوه بر اینکه یک گروههایی با اسلام مخالفند، و یک گروههایی هم از اسلام میترسند، و لو اینکه یک مکتبِ مخالفی ندارند لکن از اسلام ترسیدهاند، و بیجهت هم ترسیدهاند لکن خوب، ترسیدهاند؛ علاوه بر این، یک دستهای زیر پرده در کار هست برای درست کردن این گروههای مختلف و ایجاد اختلاف کردن، که الآن در ایران این عوامل هست. یکی احساس پیروزی؛ که دنبال احساس پیروزی، برگشت به این است که حالا ما بعد از پیروزی میخواهیم ثمراتی داشته باشد؛ و همچو گمان کردند که فوراً تا پیروز شدند همه چیز درست میشود؛ یک مملکتی که همه چیزش به باد رفته، یکدفعه همه چیزش درست میشود؟! این یک عامل بود. یک عامل دیگر هم آن گروهبندیهایی که شده است و دستهایی که در کار است. آنهایی که میخواهند منافع ماها را ببرند و خوف این را دارند که اگر اسلام تحقق پیدا بکند و رژیم جمهوری اسلامی درست پابرجا بشود دیگر برای آنها جایی نیست، آنها شروع کردند به ایجاد این طور گروهها برای ایجاد اختلافات. دستجات مختلفی، چه باقیمانده آن رژیم سابق و تفاله آن و چه آن قدرتهای بزرگی که طمع به ایران دارند و باز هم نمیتوانند دست بردارند و چه این گروههایی که هر کدام برای مقصد خاص خودشان و خوف از اسلام یا مخالفت با اسلام درست شدهاند، اینها همه اسباب این شده است که الآن یک اختلافاتی در سطح کشور وجود دارد؛ و دستجات مختلفی هم فعالیتهایِ- به قول خودشان- سیاسی دارند؛ و یک دستههایی هم هستند که اینها فعالیتهای تخریبی دارند که خرابکاری میکنند. از این جهت، مسئلهای است که بعد از هر انقلابی اجتناب ناپذیر است و در ایران، که یکی از انقلابهاست، به واسطه این جهات مختلفه- و شاید بعضی جهات دیگر این- اختلافات پیش آمده است.
تکلیف همه ما، چه شما بانوان محترم و چه سایر ملت- همه، بانوان و برادران و خواهران و همه- این است که در یک همچو مقطعی که ما واقع شدهایم از تاریخ، که ما سر دو راهی الآن واقع شدهایم، دو راهی، یکی پیروزی نهایی یکی خدای نخواسته شکست و برگشت به حالهای اول، تکلیف همه ملت این است که همان طوری که این نهضت را با وحدت کلمه و وحدت مقصد که همه مقصدشان اسلام بود، همه با هم فریاد اسلام میزدند، حالا هم همان را حفظ بکنند؛ اجتماعات خودشان را حفظ بکنند؛ مساجد را پر بکنند از جمعیتها. جاهایی که اجتماعات عمومی میشود و در جای اجتماعات عمومی، اجتماع بکنند و مطالب را، آن مطالبی که مقصدشان است و آن اینکه همه احکام اسلام در ایران جاری بشود، اینها را باز در نظر بگیرند. و با این اجتماعات و با این طور گرم نگه داشتن نهضت، این را گرم نگه دارند تا این مسائل بعدی که باید بگذرد و این حکومت انتقالی مبدل به یک حکومت مستقر بشود، مستقل بشود، مجلس شورا پیدا بشود، رئیس جمهور معلوم بشود؛ تا اینکه بساط آن احزاب و آنهایی که مخالفتهایی با رژیم اسلامی دارند، اینها از بین بروند؛ و ان شاء اللَّه مملکتتان [را] خودتان ادارهاش بکنید، و خودتان مستقل، بدون اختناق، استقلالش را حفظ بکنید و به پیش بروید. البته ما برای آتیه هم احتیاج داریم به مسائلی. ما نباید همین، فرض این بکنیم که حالا ما یک جمهوری اسلامی پیدا کردیم و ان شاء اللَّه همه جهاتش هم امید است که درست بشود.
ما نباید قناعت به این بکنیم که در عصر خودمان جمهوری اسلامی محقق شده است. ما برای عصرهای بعد باید حالا فکر بکنیم. یعنی ما همان طوری که خودمان مقاصدی داریم و روی آن مقاصد این نهضت را کردیم، اعقاب ما هم همان مقاصد را دارند؛ و آنها هم احتیاج دارند به اینکه اجتماع داشته باشند، بینش داشته باشند، که بتوانند این چیزی را که شماها به دست آوردید آنها نگهداری کنند. و آن قضیه تربیت و تعلیم است که تربیت و تعلیم باید طوری باشد که مسیرش مسیر همین نهضت باشد، و دنباله همین مسائلی که درست کردید باشد.
و در تربیت و تعلیم شما، تمام بانوان اسلام، یک حظ بسیار وافری دارند. یعنی تربیت در دامن مادرها شروع میشود. از دامن مادرها تربیت شروع میشود اگر یک دامنهایی بود که دامن تربیتی بود، یعنی علاوه بر اینکه بچه را دارد بزرگ میکند، این را به طور تربیت انسانی، تربیت اسلامی، از اول در دامن خودش بنای بر این داشته باشد که یک بچه خوبی تحویل بدهد به جامعه، یک بچه متعهدی تحویل بدهد به جامعه، همان طوری که از اول پستان به دهن این میگذارد و این را تربیت جسمیاش میکند، آن وقتی که این میتواند یک چیزی بفهمد، یک کلمهای بفهمد، این اسلام را بر او تزریق کند، دیانت را بر او تزریق کند، اخلاق خوب را به او تزریق کند، محیط خانوادگی هم کوشش بشود که یک محیط سالم باشد، بچه در محیط خانوادگی، در دامن مادر و در محیط خانه مبدأ تربیت اصلیاش است، اگر در محیط خانه و در دامن مادر، که بالاترین محل تربیت است، بچه خوب از کار درآمد، این تا آخر- مگر یک عوامل بسیار قویای باشد که او را برگرداند- و الّا تا آخر به همان تربیت بچگی و کوچکی که شده است تا آخر به همان تربیت باقی میماند. از این جهت محیط خانوادگی یکی از جاهای بسیار مهم است برای تربیت اولاد. و دامن مادر هم یکی از جاهای بزرگ است برای تربیت. و بچه در دامن مادر و از مادر بیشتر از هر کس، بیشتر از معلم، بیشتر از رفقایی که بعدها پیدا میکند، بیشتر از اجتماع، در دامن مادر بیشتر قابل این است که قبول کند چیزها را. علاقهای که اولاد و بچه به مادر دارد به هیچ کس ندارد. و حرف مادر را قبول میکند و نقش میشود در مغزش حرفهای مادر. و از اینجا اگر چنانچه یک مسائلی، یک مطالبی همان به طور بچگانه یادش بدهند، تربیتش بکنند، نظر به این داشته باشند که بچهمان خوب بار بیاید، نه نظر به اینکه هر چی شد، یک علف هرزهای بار بیاید. اگر مادرها این بنا را بگذارند که بچههایشان را خوب تربیت بکنند، محیط خانواده را جوری بکنند که بچه قهراً در محیط خانواده خوب بار بیاید، یعنی محیط خانواده یک محیط محبت باشد، یک محیط اسلامی باشد، بچه وقتی که دید پدر و مادر کارهای اسلامی میکنند، اخلاق خوب دارند، سازش آنها با هم خوب است، اخلاقشان با هم خوب است، اینها خوب بار میآیند. به خلاف اینکه اگر دیدند که جنگ و نزاع است، یک خانه مبدل میشود به یک میدان جنگ، هر روز بین شوهر و زن جنگ میشود، هر روز اختلاف هست، یا خدای نخواسته محیط محیط معصیت است، آلات معصیت هست، جهات معصیت هست، بچه قهراً این طور بار میآید. بنا بر این، از دامن شما شروع میشود سعادت بچه ها.و سعادت کشور با بچههای خوب یک مملکت خوب میشود. چه بسا که یک بچه خوب یک مملکت را خوب بکند؛ یک انسان خوب بتواند یک مملکت را نجات بدهد. چنانکه یک انسان بد مملکت را به هلاکت برساند. این از مسائلی است که برای مادرها خیلی اهمیت دارد. و دنبالش قضیه تربیت در مدارس است. مدارس ما مدارسی بود که به واسطه دستهای ناپاکی که در آن بود نمیگذاشتند رشد بکنند بچه ها. یک محیطی شده بود که این محیط اسباب این میشد که جوانهای ما بد بار بیایند. تعلیم و تربیت در کار نبود، به آن معنایی که باید باشد. تعلیمات تعلیمات صحیح نبود. از این جهت، یکی از چیزهای مهم این است که مدارس ما، از آن مدارس ابتدایی تا دانشگاه، این مدارس یک مدارس تربیت کن باشد. یک مدارسی باشد که یک انسان مستقل بار بیاید؛ یک انسان بدون پیوند به کسان دیگر و اجانب بار بیاید؛ و مستقل و سر پا ایستاده و متکی به نفس بار بیاید؛ و معتقد به مبانی اخلاقی و مبانی اسلامی. اگر چنانچه این مسائل [انجام] بشود، ما در آتیه هم باید بگوییم که ان شاء اللَّه پیروز هستیم و مملکتمان تا آخر یک مملکت مستقل، و یک مملکتی که از تحت فشار دیگران خارج شده و مال خودمان باشد و خودمان اداره اش بکنیم.
امیدوارم ان شاء اللَّه که خانمها، که تشریف آوردهاند اینجا و خیلی هم در این مسائل سهیم و شریک هستند، در این نهضت سهیم هستند، شریک هستند بلکه باید گفت که اینها پیشقدم هستند، باید گفت که مردها از اینها الهام گرفتهاند در این نهضت، ان شاء اللَّه خداوند همهتان را تأیید کند؛ موفق باشید؛ سعادتمند باشید؛ و مملکت خودتان را خودتان اداره بکنید؛ و بچهها را خوب تربیت بکنید
صحیفه امام، ج8، ص: 359-364
سخنرانی [در جمع خانواده های شهدای هفتم تیر (هوشیاری در مقابل توطئهها)]
زمان: صبح 11 تیر 1360/ 29 شعبان 1401 مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: هدف دشمن در حذف نیروهای متعهد- لزوم هوشیاری ملت و توجه به مسائل اساسی کشور
حضار: خانواده های شهدای فاجعه 7 تیر و اعضای دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
إنَّا للَّهِ وَ إنَّا إِلَیْهِ راجِعُون
من به همه بازماندگان شهدا- که باید بگویم همه ایران بازماندگان این شهدا هستند- تسلیت عرض میکنم. ما از خدا هستیم، ما هر چه داریم از اوست. از خود هیچ نداریم و آنچه که هدیه میکنیم به اسلام، هدیه ای است که از خدای تبارک و تعالی به ما مرحمت شده است و ما امانتها را به او برمیگردانیم و این امانتها با پاکی و سرفرازی به سوی خدای تبارک و تعالی شتافتند و موجب سرافرازی ملت و مظلومین جهان واقع شدند.آنها پیشقدم شدند و همه اشخاصی که در جبههها و پشت جبهه ها از پانزده خرداد به این طرف به سوی حق تعالی شتافتند، موجب سرفرازی ملت ما و مظلومین جهاناند. آنچه مهم است برای ما این است که ما چه باید بکنیم. آنها خدمت خودشان را به اسلام کردند و آن وقت خدای تبارک و تعالی مقدر فرمود به خدمت او شتافتند.
مهم برای ما این است که ما به تکلیفمان عمل بکنیم. به آنچه خدای تبارک و تعالی فرموده است عمل بکنیم. پیش کسانی که به خدا ارتباط دارند، شهادت عزیزان مطرح نیست، خدمت عزیزان مطرح است. آنها خدمت خودشان را کردند و برای این ملت سرمایه هایی بودند که از دست رفت، لکن راهی که آنها رفتند باید ما هم با هوشیاری آن راه را تعقیب کنیم. یک جریانی از اول نهضت و از اول انقلاب در مقابل انقلاب در کار بود. مسئله اتفاقی نبود که افراد مؤثر را، افرادی که برای این ملت سرمایه بودند، یکی بعد از دیگری یا شهید کردند یا خواستند شهید کنند و خداوند حفظ کرد. این طور نبود که من باب اتفاق یک کسی مرحوم مطهری را ترور کند یا مرحوم مفتح را یا آقای هاشمی را یا آقای خامنهای را یا مرحوم بهشتی را یا این وزرایی که برای اسلام هر کدام ارزشمند بودند و آن وکلایی که متعهد و مفید بودند. مسأله یک مسئله تنظیم شده بود و هست.
مسئلهای بود که از اوّل که این انقلاب یک شکلی به خودش گرفت از آن وقت شروع شد به این مسائل از همان.وقت که به جمهوری اسلامی مردم میخواستند رأی بدهند مورد تحریم واقع شد. یک دستهای، یک گروهی تحریم کردند و وقتی که مجلس خبرگان تأسیس شد در تأسیسش مخالفتها شد و بعد از آنکه دیدند تأسیس شد و اشخاصی که در مجلس خبرگان هستند فقها هستند یا دانشمندانی که در خط اسلام هستند، شروع به مخالفت شد و طرح انحلالش پیش یک عدهای ریخته شد و خداوند حفظ کرد. من باب اتفاق نبود که وقتی مجلس شورا میخواست تأسیس بشود باز مخالفتها شد و وقتی هم تأسیس شد باز در خود مجلس افرادی در آن موادی که برای حفظ اسلام و حفظ استقلال کشور مفید بود، مورد اشکال واقع شد. این یک مسئلهای بود و یک جریانی. این جریان هست همراه با این انقلاب، همزاد با این انقلاب و همراه با این انقلاب و الآن هم هست و بعدها هم خواهد بود. بیجهت نیست که یک کسی در مجلس شورا انگشت میگذارد روی یک مادهای که آن ماده بر حسب خواست اسلام ادامه دهنده اسلام و ادامه دهنده راه اسلام است، آن ماده مورد مؤاخذه قرار میگیرد و مخالفت. و من باب اتفاق نیست که بعد از آنکه آن مسأله هم گذشت، دولت وقتی که یک دولت اسلامی است و متعهدی است مورد اشکال و مورد هتک قرار میگیرد و مجلس وقتی که مجلس اسلامی و اکثر افراد آن افراد متدین، متعهد هستند، مجلس را مورد مؤاخذه قرار میدهند و گفته و میگویند که اینها اشخاصی هستند که نمیتوانند کاری انجام بدهند.
قضیه توانایی دولت نیست و توانایی مجلس نیست، قضیه این است که این مجلس اسلامی نباید باشد، این دولت اسلامی نباید باشد.قضیه آقای بهشتی نبود، شما دیدید که در طول این یک سال، دو سال با چه افرادی مخالفت شد. قضیه شخص افراد نبود، قضیه همان جریان بود که با اصل اساس مخالفت باشد. قضیه دفترهای هماهنگی در سراسر کشور یک قضیه من باب اتفاق و عادی نبود؛ قضیه مخالفت با دولت اسلامی و هر روز در هر گفتاری و در هر نوشتهای حمله به دولت، به اینکه این دولت کاری از او بر نمیآید. قضیه این نیست، قضیه این نیست که مجلس یک مجلس غیر کارآیی است و از اشخاص غیر مطلع تشکیل پیدا کرده. مسائل این نیست، مسأله این نیست که قوه قضائیه به دست انحصارطلبان افتاده است. مسائل اصلی آنها این نیست. مسائل امریکاست و اسلام؛ جریان، جریان امریکایی در مقابل اسلام. از همان اول، از همان وقتی که احساس این شد که شاه باید برود، از همان وقت بختیار میآید و بختیار از یک گروه ملیگرا. من باب احتیاط هم آنها میگویند که دیگر او از حزب ما و از جبهه نیست. این احتیاطی بود که کردند که اگر او کنار رفت، باز جبههای در کار باشد. از همان وقت که دیگر اساس سلطنت سست شد، این جریان در کار افتاد. همان وقت که من در پاریس بودم این جریان شروع شد. همان وقت هم میخواستند که شاه را نگه دارند، به اسم اینکه او سلطنت کند نه حکومت، با این اسم میخواستند حفظش کنند و از همان وقت هم میخواستند که بختیار را بیاورند و با ما آشتی بدهند، ما کانَّهُ نزاعمان با بختیار بود از این جریان. از اول یک جریانی منسجم شده و برنامهریزی شده در کار بود و ما درست توجه به آن نداشتیم. کم کم هی مطالب معلوم شد، کم کم خودشان را لو دادند و رسید به اینجا که من هر چه جدیّت کردم که نرسد به اینجا، رسید. نه از باب اینکه به اینها اعتمادی داشتم، از جهات دیگری که به خود آقایان گفتم. حالا رسیده جریان به اینجا که از حفظ شاه و بعدش
بختیار و بعدش شورای سلطنتی و بعدش اصل جمهوری اسلامی که با آن مخالفت میشد و بعدش مجلس خبرگان و بعدش مجلس شورای اسلامی و بعدش دولت و بعدش قوه قضایی که با همه مخالفت میشد. نه از باب اینکه با رجایی و بهشتی و هاشمی و امام جمعه تهران مخالفتی داشتند، چه مخالفتی؟ یک جریانی بود که باید افراد متعهد نباشد. اگر شد آنها را از صحنه بیرون کنند و منعزل کنند از مردم، بهتر. شایعهسازی کنند که حتی این اجناسی که برای جنگزدهها میخواهند ببرند این میرود تو جیب آقای بهشتی و آقای خامنهای و آقای کذا، آقای هاشمی. هر جنایتی که در ایران به دست خود آنها واقع میشد به مردم میگفتند که اینها کردند. این یک جریانی بود و هست که میخواهند این کشور را با آن جریان بکشند به طرف امریکا. خوب اگر به طرف امریکا کشاندند شوروی هم شریک است. امریکا تنهایی نمیتواند، باید با هم باشند و این جریان بالفعل هست. آن طور مسائل یکی یکی گذشت و از آن، طرفی نبستند، از این کشتار دستجمعی که در تاریخ پارلمانها و دولتهای دنیا کم نظیر یا بینظیر است، از این هم فایدهای نبردند. حالا همان شلوغکاریها را، هی حالا میبینند فایده نمیبرند، یک فایده را دلشان میخواهد ببرند و آن این است که تخریب کنند، خرابکاری بشود، خود خرابکاری را میخواهند.
ملت ما امروز تکلیفش این است که تمام افراد، تمام افراد ملت، چشم و گوششان را باز کنند و رفت و آمدهای آنها را کنترل کنند. اگر نشسته ملت که برای او پاسدارها فقط، کمیته ها فقط، دولت فقط، انجام وظیفه بدهد، این اشتباه است. همه افراد الآن موظفاند به اینکه این مسائل را تعقیب کنند. این خرابکارهایی که در گوشه ها خزیده اند و مشغول خرابکاری هستند و مع الأسف، جوانهای بیتوجه ما را، دخترهای خردسال ما را، پسرهای خردسال ما را اغفال میکنند، باید پدر و مادر اینها توجه داشته باشند که آنها را، آنها به تباهی میکشند، برای اینکه آب گلآلود بشود، اگر بتوانند بهره بردارند و اگر نتوانند هم لا اقل این دیوار را خرابش کنند. تمام پدر و مادرها و اقوام و عشیرهها موظفاند که این بچههای گولخورده را، این پسرهای گولخورده را، این دخترهای گولخورده را، اینها را نصیحت کنند. اینها را از این کار که بر خلاف مسیر ملت است، بر خلاف مسیر اسلام است اینها را بازدارند از این کارها، ننشینند که بچههایشان بروند در بین مردم و خرابکاری کنند و گرفتار بشوند و به جزای خودشان برسند و در آن دنیا هم به جزای خودشان برسند. نگذارند، این بچهها گول خوردهاند؛ محتاج به نصیحت هستند. من از آن جوانهایی که از اینها گول خوردند به عنوان اینکه: «ما میخواهیم برای این ملت یک کاری انجام بدهیم، ما میخواهیم آخوندها نباشند، آنها برای ملت نیست، آنها برای انحصارطلبیهای خودشان هست، ما میخواهیم برای شما کار بکنیم». من تعجبم از این جوانها که افعال اینها را نادیده میگیرند. یک عمر کشاورز زحمت میکشد، یک کبریت منافق، این را به آتش میکشد. اینها اشخاصی هستند که برای ملت ما میخواهند خدمت بکنند!! در خیابان میریزند و مردم عادی که دارند رفت و آمد میکنند، اتومبیلهای عادی که دارد رفت و آمد میکند، اینها را میکشند و به آتش میکشند و سر میبرند و به طور فجیع میکشند اینها را. اینها اشخاصی هستند که برای مردم کار میکنند، برای خلق کار میکنند!! تکلیف ملت امروز این است که تمامشان توجه کنند که این خرابکارها را شناسایی کنند، شناسایی کنند و معرفی کنند به کمیتهها و دادگاهها و هرجا نزدیکشان است. خودشان وارد عمل نشوند، همان شناسایی کنند یا لا اقل یکی را بگیرند بدهند دست پاسدارها و قوای انتظامی، ننشینند که دیگران کار بکنند. مصلحت، مصلحت همه است. امروز مثل سابق نیست که ملت به حساب نیاید و یک دولت جائری سر کار باشد که بخواهد همه استفادهها را خودش ببرد و ملت را کنار بگذارد. امروز روزی است که شما همه با هم میخواهید این کشور را به سعادت برسانید و از دست قدرتهای فاسد بیرون کنید.
امروز باید همه شما سازمان اطلاعات باشید، از اجزای سازمان اطلاعات باشید. همه ماها مکلفیم که اگر از این خرابکارها کسی را یافتیم- و باید هم دنبال این باشیم که بیابیم اینها را- معرفی کنیم تا قوای انتظامی و نظامی بگیرند و تحویل دادگاهها بدهند و محاکمه بشوند. محاکمهها هم باید محاکمات عادلانه باشد، بر طبق موازین شرعی باشد، ننشینید تا اینکه اینها خرابکاری را توسعه بدهند. اینها اجیرند که این خرابکاریها را هر چه میتوانند توسعه بدهند و در هر جای از کشور یک شلوغی به کار بیاورند، یک خسارتهایی وارد کنند به خیال اینکه ملت کم کم خوف پیدا بکند و این مسیر خودش را رها کند، حالا که مسیر رها شد و ملت دیگر ترسید و کنار نشست، آنها وارد میدان بشوند، حکومت را از بین ببرند و مجلس را از بین ببرند و یک مجلس و یک حکومت به صورت اسلامی و در باطن آن نحوی که خود آنها میخواهند و امریکا میخواهد. ما نباید بنشینیم و تماشاچی باشیم. ما باید فعالانه عمل بکنیم. اگر شهید دادیم فعالیتمان بیشتر بشود. آنهایی که شهید دادند فعالیتشان بیشتر بشود؛ برای اینکه از دست دادند یک افراد با ارزشی را و باید دنبال کنند تا پیدا بکنند آن اشخاصی که این جنایتها را کردند و میکنند.
و ما، همه ملت باید توجه به جنگ داشته باشد و این کشتارهایی که شاید یکی از انگیزههایش هم این باشد که مردم ذهنشان از جنگ منصرف بشود و ما- خدای نخواسته- در جنگ ببازیم که نخواهیم باخت، لکن طول بکشد. اذهان خودتان را، سرتاسر کشور اذهان خودشان را، همه ملت متوجه به جنگ کنند. اساس این است که ما در آنجا پیروز بشویم و ان شاء اللَّه، پیروز میشویم. اینکه شخصیتهای بسیار ارجمندی از دستمان رفت نباید ما را از آن مسائلی که همان شهدای ما مورد نظرشان بود و اساس خدمتشان بود، ما فراموش کنیم. ما بیشتر باید توجه بکنیم به آن چیزی که این شهدای ما در مجلس، این شهدای ما در دولت، شهدای ما در قوه قضایی، آنها را ما از دست دادیم، باید طریقه آنها را که همه این مسأله بود که جنگ را ما ببریم و تفالههای امریکا و شوروی را از کشور خودمان پاکسازی کنیم و کشور خودمان یک کشور اسلامی مستقل، آزاد باشد باید ما آن طریقه را فراموش نکنیم. در رأس همه امور توجه باشد به اینکه این جنگ باید به پیروزی ختم بشود ان شاء اللَّه و ان شاء اللَّه میشود. در هر صورت ما تکلیف داریم.
من دیروز راجع به تکلیفی که به همه ملت متوجه است، به زن و مرد و آن کسی که به حد رأی دادن قانونی رسیده واجب است این مسأله که در پای صندوقهای تعیین رئیس جمهور حاضر بشوند و رأی بدهند. چنانچه سستی بکنید، کسانی که میخواهند این کشور را به باد فنا بدهند، ممکن است پیروز بشوند. باید همه شما، همه ما، زن و مرد، هر مکلف همان طور که باید نماز بخواند، همان طور باید سرنوشت خودش را تعیین کند. ما یک سیلی خوردیم از اشتباه، ما همه این نابسامانیهایی که الآن داریم برای اینکه اشتباه کردیم، نباید اشتباه تکرار بشود. دنبال این باشید که یک نفر صد در صد مکتبی، اسلامی، در خط اسلام، برای ریاست جمهور انتخاب کنید. همه گروهها و همه جمعیتها، همه علمای بلاد و همه مردم بلاد باید در این امر حیاتی که اگر اشتباه باز بکنیم، باز بعد از چندی باید یک عزلی پیش بیاید و دوباره از سر گرفتار بشود، باز اشتباه نکنیم. البته کاری جز شلوغکاری نمیتوانند بکنند، لکن امروز شلوغکاری هم برای ما ضرر دارد. امروز هر قدمی که ما سست کنیم یا ساکت در یک جایی باشیم ضرر دارد برای ما. ما باید فعال باشیم، ما باید به پیش برویم. اگر ما یک قدم سست کنیم، آنها یک قدم جلو میآیند. اگر یک قدم ما عقب برویم، آنها ده قدم جلو میآیند. ما باید ارتشمان و ژاندارمریمان و پاسدارانمان و بسیجمان و آن کسانی که از عشایر به اینها متصلاند و اینها، فعالانه جلو برویم و اگر یک وقت سستی کنیم، آنها میآیند جلو، اگر یک قدم عقب بگذاریم آنها میآیند جلو، آنها ده قدم میآیند جلو. ما باید با کمال شدت و با کمال شجاعت باید در میدانهایی که دفاع از اسلام دارید میکنید، این تفالههای امریکا را از کشور خودتان بیرون بریزید؛ این تکلیف آنها. و تکلیف اشخاصی که در پشت جبهه هستند، تکلیف آنها هم همین است که با آنها همراهی کنند. اگر یک قوای مسلحهای ببیند که ملت با اوست، پشتیبان اوست فعالیتش چندان برابر خواهد شد. شما باید افهام کنید به آنها که ما پشتیبان شما هستیم و هستید. شما ملت اسلام نشان دادید به همه دنیا که ما یک ملتی هستیم که با ارتشمان پیوند داریم و با قوای مسلحمان پیوند داریم و ما در پشت جبهه به آنها خدمت میکنیم و آنها در جبهه به ما و به اسلام. نباید ما فراموش کنیم که در جنگ با امریکا هستیم. ما در جنگ با امریکا و تفالههای امریکا [هستیم]، این تفالههایی که قالب زدند خودشان را و ما غفلت کردیم، الآن هم هستند. باید هر یک از اینها را شناسایی کنید و به دادگاهها معرفی کنید، ننشینید که باز یک جایی را آتش بزنند. اینها میخواهند خرابی کنند کار ندارند به این که کی کشته بشود و کی از بین برود، دشمنی خصوصی هم با هیچ کدام ندارند. خوب، هفتاد و چند نفر از بهترین جوانان ما را که از بین بردند، اینها با افرادشان یک آشنایی نداشتند، نمیشناختند، امّا میخواستند یک شلوغی بشود، یک انفجاری حاصل بشود و مردم از صحنه بیرون بروند و دیدند که خیر، عکس شد مطلب مردم. این شهادت اسباب این شد که همه با هم منسجم بشوند. این اسباب این شد که مشت این ادعاکنها که ما برای آزادی و برای کذا میخواهیم زحمت بکشیم و باید این ملت آزاد باشد و کذا، مشت اینها باز شد که اینها از چه سنخ آزادی میخواهند؛ آزادی انفجار! آزادی انفجار اینها میخواهند. اینها میخواستند که این منافقین هم آزاد بیایند توی مردم و بعد از یک سال دیگر بسیاری از جوانهای ما را منحرف کنند آزادانه و بسیاری از کارهایی که میخواهند مخفیانه انجام بدهند، آزادانه انجام بدهند، برای اینکه، آزادی است! بیجهت نیست که در آن نطقهای با اجتماع زیاد روز عاشورا سوت میزنند و کف میزنند. امام مظلوم ما به شهادت رسیده، روز شهادت امام مظلوم ما، پای نطق و سخنرانی یک نفر آدمی که با آنها دوست است کف میزنند و سوت میکشند و امریکا را از یاد میبرند. خط این بود که اصلًا امریکا منسی بشود. یک دسته شوروی را طرح میکردند تا امریکا منسی بشود، یک دسته «اللَّه اکبر» را کنار میگذاشتند، سوت میزدند و کف میزدند آن هم روز عاشورا. خط این بود که این قضیه مرگ بر امریکا منسی بشود.
و لهذا، دیدید که آن روزی که این جوانهای بیدار عزیز ما این لانه جاسوسی را گرفتند، این شیاطین به دست و پا افتادند. یکی گفت که اینها خط شیطان هستند و دنبال این کردند که ما الآن اسیر امریکا هستیم، نه اینکه نمیفهمیدند که نه، اسیر امریکا نیستیم، میخواستند که ما را از استقلال بیرون بیاورند و به دامن امریکا بیندازند و قضیه گرفتن این محل جاسوسخانه ناگوار بود برای آنها، برای اینکه پروندههای اینها هم ظاهر میشد، پیدا میشد این پروندهها. این همه کوشش برای اینکه، اینها را رها کنید بروند، ما در گرو امریکا هستیم، اینها را بگذارید بروند. این جوانهای عزیز ما که میگفتند ما در خط اسلام هستیم، میگفتند به آنها که شما در خط شیطان هستید، خوف این بود که این پروندهها ظاهر بشود و این چهرههایی که قالب زدند خودشان را، این چهرهها معلوم بشود که چه جور اشخاصی بودند.
من حالا هم باز به این افرادی که خیلی منحرف نیستند، من به اینها باز نصیحت میکنم که شما بیایید و حسابتان را از این منافقین که قیام بر ضد اسلام کردند حسابتان را جدا کنید، نه اینکه بگویید که خشونت شما نکنید، آن وقت به من هم بگویید که شما هم خشونت نکنید، این معنایش این است که ما و آنها مثل هم هستیم. آنهایی که «شناخت» شان را گمان ندارم این آقایان ندیده باشند، اینهایی که کتاب عقایدشان را منتشر کردهاند و این آقایان هم شاید و لا بد دیدهاند آنها را، با ما که میدانند که ما لا اقل مسلمان هستیم، مسلمان بدی هستیم، اینها حسابشان را جدا نمیکنند. شما دیدید که آقای بنی صدر حسابش را جدا نکرده، خدا میداند که من مکرر به این گفتم که آقا، اینها تو را تباه میکنند. این گرگهایی که دور تو جمع شدهاند و به هیچ چیز عقیده ندارند، تو را از بین میبرند، گوش نکرد، هی قسم خورد که اینها فداکار هستند، اینها مردم کذا هستند؛ یعنی، آنهایی که دور و بر او هستند. خوب من میدانستم که این جور نیستند. یک دستهای، که میروند توی وزارتخانه دزدی میکنند این را تأییدش میکند. خوب معلوم میشود، دزدی را شما گفتید. این قدر عقلشان ناقص است این را تأیید میکردند. حالا هم من به این آقایانی که اهل سدادند، اهل صلاحند، منتها اعوجاج فکری دارند، [میگویم که] امریکا برای شما هیچ فایدهای ندارد، دیگر گذشت آن وقت. امروز آنی که برای شما برای دینتان برای دنیاتان فایده دارند این ملتاند، این ملت پابرهنه است. آن ملت سرمایهدار هم به درد شما نمیخوردند، آنها همه برای خودشان میکشند، شماها را میخواهند آلت دست قرار بدهند. این منافقین هم به درد شما نخواهند خورد، هر روزی که این منافقین قدرت پیدا کنند سر شما را هم میبرند؛ برای اینکه شما لا اله الّا اللَّه میگویید، آنها با لا اله الّا اللَّه مخالفاند. آنها توحید را توحید طبقاتی میگویند. آنها معاد را همین جا میدانند، همین دنیا. آنها غیر این دنیا چیزی را قائل نیستند، اما شما قائلید.
آن روزی که اینها پیروز بشوند- خدای نخواسته- شما فدای آنها خواهید شد، شما را پل قرار دادهاند برای پیروزی، وقتی که رفتند این پل را عقب خودشان خراب میکنند، آنها مزاحم نمیخواهند. من باز هم عرض میکنم به آقایان که ماه مبارک رمضان است و درهای رحمت خدای تبارک و تعالی به روی همه گناهکاران باز است و شما تا دیر نشده است در این ماه رمضان خودتان را اصلاح کنید. ما همه باید خودمان را اصلاح کنیم؛ ما هیچ کداممان یک آدم حسابی نیستیم. پناه به خدا باید ببریم و خودمان را اصلاح کنیم و با این جریانی که خروشان و دریای مواج آدمهای متعهد است ما با آنها خودمان را در همان جریان بگذاریم. جریان مخالف سیل، انسان را خرد میکند، جریان مخالف موجهای شکننده دریا، انسان را از بین میبرد. شما اسلام را کنار نگذاشتید، لکن آنهایی که به اسلام عقیده ندارند و اشخاصی هستند که قیام بر ضد اسلام کردند و لا اقل در خیابانها ریختهاند و آدم کشتهاند و شما هم حکم شرعیاش را میدانید و شما هم میدانید که کسی که مسلحانه در خیابان بریزد و مردم را ارعاب کند، لازم نیست بکشد مردم را، ارعاب کند، اسلام تکلیفش را معین کرده است و شما هم مسألهاش را میدانید.
شما همین یک مسأله را بگویید، یک اعلامیه بدهید. مسأله در کتاب خدا هست که این اشخاصی که مفسد هستند و ریختند توی خیابانها و مردم را میترسانند، به حسب حکم خدا، حکمشان این است. شما این مسأله شرعی را بگویید و از گروه خودتان امضا کنید. خوب، چرا این قدر تعلل میکنید؟ مگر برای شما میخواهید اینها چه بکنند. من از خدای تبارک و تعالی میخواهم که ما را موفق کند در این ماه شریف، در این ماه رحمت، مارا موفق کند که توبه بکنیم از گناهانی که داریم. اهوای ما را، هواهای نفسانیه مارا، یک قدری از دستمان بگیرد و این ملت عزیز ما را با همین قدرتی که دارد حفظ کند ان شاء اللَّه، و ارتش ما و سایر قوای مسلح ما پیروز بشوند ان شاء اللَّه، و اسلام ان شاء اللَّه، پیروز است و خواهد پیروز بود.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته
صحیفه امام، ج15، ص: 22-32
حکم [انتصاب آقای محمد امامی کاشانی به عضویت در شورای نگهبان]
زمان: 11 تیر 1362/ 20 رمضان 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: انتصاب عضو فقهای شورای نگهبان
مخاطب: امامی کاشانی، محمد
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ محمد امامی کاشانی- دامت افاضاته
طبق اصل نود و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی که به منظور پاسداری از احکام اسلام و قانون اساسی از نظر عدم مغایرت مصوبات مجلس شورای اسلامی با آنها شورایی تشکیل میشود و انتخاب اعضای فقهای آن شورا بر طبق شرایط تعیین شده به عهده این جانب میباشد، بدین وسیله جنابعالی را به عنوان یکی از شش فقیه به عضویت شورای نگهبان منصوب مینمایم. از خدای تعالی موفقیت هر چه بیشتر شما را خواستارم.
11تیر ماه 1362/ 20 رمضان المبارک 1403
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج17، ص: 512
حکم [انتصاب آقای محمد مؤمن به عضویت در شورای نگهبان]
زمان: 11 تیر 1362/ 20 رمضان 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: انتصاب عضو فقهای شورای نگهبان
مخاطب: مؤمن، محمد
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ محمد مؤمن- دامت افاضاته
طبق اصل نود و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی که به منظور پاسداری از احکام اسلام و قانون اساسی از نظر عدم مغایرت مصوبات مجلس شورای اسلامی با آنها شورایی تشکیل میشود و انتخاب اعضای فقهای آن شورا بر طبق شرایط تعیین شده به عهده این جانب میباشد، بدین وسیله جنابعالی را به عنوان یکی از شش فقیه به عضویت شورای نگهبان منصوب مینمایم. از خدای تعالی موفقیت هر چه بیشتر شما را خواستارم.
11تیر ماه 1362/ 20 رمضان 1403
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج17، ص: 513
حکم [به وزیر کشور (انتصاب آقای سید سراج الدین موسوی به فرماندهی کمیته)]
زمان: 11 تیر 1365/ 24 شوال 1406
مکان: تهران، جماران
موضوع: انتصاب فرماندهی کمیته انقلاب اسلامی
مخاطب: محتشمی، سید علی اکبر (وزیر کشور)
[بسمه تعالی. محضر مقدس حضرت آیت اللَّه العظمی امام خمینی فرمانده کل قوا روحی له الفداء
با سلام به محضر مبارک امام بزرگوار و دعا جهت سلامتی و صحت وجود آن رهبر عزیز معروض میدارد، با توجه به اینکه اساسنامه کمیته انقلاب اسلامی که در تاریخ 4/ 3/ 65 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده و در تاریخ 14/ 3/ 65 مورد تأیید شورای محترم نگهبان قرار گرفت و با عنایت به ماده سه اساسنامه فوق الاشاره که مقرر میدارد: «فرماندهی کل کمیته انقلاب اسلامی پس از تأیید مقام رهبری توسط وزیر کشور منصوب خواهد شد»، لذا جناب حجت الاسلام آقای سید سراج الدین موسوی خدمتتان معرفی میشود. تا چنانچه مورد تأیید حضرت مستطاب عالی باشد در مقام فرماندهی کل کمیته انقلاب اسلامی منصوب گردد. خداوند سایه وجود مبارک آن رهبر عزیز و بزرگوار را بر سر امت اسلامی حفظ فرماید. سید علی اکبر محتشمی- وزیر کشور].
بسمه تعالی
تأیید میشود. توفیق ایشان را در خدمت به اسلام و کشور از خداوند تعالی خواستار است.
11/ 4/ 65
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج20، ص: 70
سخنرانی [در جمع اعضای مجلس خبرگان (غنای اسلام در جمیع جهات)]
زمان: صبح 11 تیر 1366/ 5 ذی القعدة 1407
مکان: تهران، حسینیّه جماران
موضوع: لزوم شناخت معنویات و معارف اسلامی
حضار: مشکینی، علی (رئیس) و اعضای مجلس خبرگان
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
من تشکر میکنم از حضرات آقایان که عنایت کردند و اینجا تشریف آوردند تا از نزدیک خدمتشان برسیم و من دعاگوی همه هستم، خصوصاً این نخبگانی که از سراسر کشور بسیار مورد اهمیت هستند. من نباید به آقایان تذکر بدهم؛ لکن برای اینکه صحبتی شده باشد، دو- سه کلمه عرض میکنم.
عرض من این است که تمام تشکیلاتی که در اسلام از صدر اسلام تا حالا بوده است، و تمام چیزهایی که انبیا از صدر خلقت تا حالا داشتند و اولیای اسلام تا آخر دارند، معنویات اسلام است، عرفان اسلام است، معرفت اسلام است، در رأس همه امور این معنویات واقع است. تشکیل حکومت برای همین است، البته اقامه عدل است، لکن غایت نهایی معرفی خداست و عرفان اسلام. هیچ کتابی از کتب الهی و فلسفی مثل قرآن نیست که حقایق معارف را به طور صریح در بعضی جاها و به طور کنایه بسیاری جاها فرموده است. و آقایان باید توجه به این معنا داشته باشند که مردم را آشنا به معارف الهی کنند. اسلام بسیار غنی است، هم از حیث جهات معنوی که در رتبه عالی است، از جهت عرفانی که بالاتر از آن است و هم غنی است از حیث تشکیلات اداری. و البته آقایان میدانند این را، در عین حالی که عنایت به طبیعت نبوده است و عمده هدایت به غیب بوده، مع ذلک، میبینید که قرآن در بعضی جاها بر خلاف آن چیزی که در بین- مثلًا- هیئتدانهای سابق بوده است، بر خلاف آنها میگوید. قرآن اول کتابی است که حرکت زمین را بیان کرده با صراحت. جبال را فرموده مثل ابرها حرکت میکنند خیال نکنید که اینها جامدند، منتها چون سابق هیئت بطلمیوس غلبه داشته است، بعضی از آقایان این را تعبیر کردهاند به حرکت جوهری و حال آنکه حرکت جوهری حرکتش مثل حرکت سحاب نیست؛ هیچ ربطی به او ندارد. و همین طور در بسیاری از جاها قرآن شریف مسائلی فرمودهاند که در سابق نبوده است نظیرش؛ اصلش نبوده است. از این جهت، ما باید عمده توجهمان به عرفان اسلامی باشد. اگر ملاحظه فرموده باشید در آیات شریفهای که مربوط به معنویات و عرفان و- عرض میکنم که- سلوک و این طور چیزهاست، در هیچ کتابی نظیر قرآن نیست و هیچ کتابی سابقه ندارد که این طور عرفان داشته باشد؛ این طور فلسفه داشته باشد. منتها از باب اینکه ما عقب بودیم و عقب هم هستیم، نمیتوانیم این طوری که قرآن شریف فرموده است، ما هم بتوانیم آن طور بگوییم. همین قدر میدانیم که باید ما همّمان را صرف کنیم تا آن قدری که استعداد داریم، قدرت داریم تا آن اندازه ما معارف اسلامی را به مردم بفهمانیم. معارف اسلامی بسیار غنی است؛ بسیار بزرگ است و باید این را فهماند. مثلًا در عین حالی که توجه به مادیات نبوده است و عمده نظر روی معنویات است، مع ذلک، بر خلاف هیئت بطلمیوس، قرآن میگوید که تمام ستارهها در آسمان پایین واقع شدند. در صورتی که هیئت سابق این طور نمیگفتند هر چه ستاره هست در آسمان پایین است و «سبع سماوات» از اینجا معلوم میشود که غیر آن سبع سماواتی است که بطلمیوسیها گفتهاند. آنها میگویند که هفت آسمان یکیاش کره کذا دارد، یکی کره کذا، یکی کره کذا و آن آخریش عبارت از آنی است که ستارهها را دارند. قرآن میگوید که نجوم در دنیای آسمانها واقع شده است، تمام نجوم این طور است. بنا بر این، آن چیزی که ماورای اینهاست - مثلًا سماءِ دوم- ما نمیدانیم چی است قصهاش، بالاترش هم ما نمیدانیم چی است. زَیَّنا السَّماءَ الدُّنْیا بِزینَةٍ الْکَواکِب، این آسمان پایین را تزئین به زینت کواکب کرده. در هر صورت آن چیزی که من توصیه میکنم به همه اهل علم و به همه آقایان، به همه دانشمندان اینکه دنبال این بروید که معارف اسلامی را در بین مردم تقویت کنید که رأس امور این معارف اسلامی است و اگر او درست بشود همه کارها درست میشود.
اگر انسان معارف اسلامی را داشته باشد و حقیقتاً مؤمن به معارف اسلامی باشد، دیگر اختلاف پیدا نخواهد شد بین دستجات؛ اختلاف اساسی. البته اختلاف رأیی هست، اما اختلاف اساسی که بخواهد این دسته، دسته دیگر را محکوم کند یا فرض کنید که توهین کند آن دسته، دسته دیگر را، این برای این است که ما ضعیفیم در ایمان. اگر ما قوی در ایمان بودیم، شما ملاحظه میکنید اگر همه انبیا در یک روز جمع بودند هیچ همچو اختلافاتی نداشتند. خوب، البته ما این طور نیست که بتوانیم اختلافات آرا را رفع کنیم. اختلافات آرا هست و باید هم باشد. اما آن چیزی که لازم است این است که به مردم، به دستجات مختلف، به همه ائمه جمعه، ائمه جماعات، روحانیون سراسر کشور و سایر قشرها این معنا توصیه بشود که در سر یک چیزهایی که مربوط به نفسانیت است نزاع نکنند. آن طور نیست که بعضی نزاعها مربوط به اسلام باشد، به خدا باشد. برای خدا انسان نمیشود اهانت کند به مؤمن، برای خدا انسان نمیشود که کشف ستر مؤمن بکند، اینها همه برای این است که نفسیت انسان این جوری است.
و امیدواریم که ما همه موفق بشویم که این پرده را، این حجاب را برداریم. خداوند ان شاء اللَّه، همه آقایان را حفظ کند، سالم نگه دارد و در خدمتشان مستدام نگه دارد و همه الحمد للَّه خدمتگزار اسلام هستند و همه متوجه به مسائل.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه
صحیفه امام، ج20، ص: 298-300
.
انتهای پیام /*