درباره رهبری و مدیریت امام خمینی(س)
رهبری، فرایند هدایت و مدیریت جامعه اسلامی به دست فرد یا افراد جامع شرایط.
نخستین اندیشه‌های رهبری و مدیریت، از آغاز زندگی اجتماعی بشر و گروه‌های اجتماعی شکل گرفت. در اسلام، رهبری یکی از امور اساسی جامعه است. امام‌خمینی در تبیین جایگاه و اهداف معنوی رهبری، معتقد بود حفظ حدود اسلام و جلوگیری از فساد و تجاوز به حقوق دیگران، جز با امام و رهبر ممکن نیست. تأکید فراوان ایشان بر جدانبودن دین از سیاست در اسلام و تشویق پی‌درپی روحانیان به دخالت در سیاست، نشانۀ اهمیت رهبری فکری و سیاسی مردم در نگاه ایشان است.
امام‌خمینی که در کنار جایگاه فقهی و مرجعیت و خصوصیات معنوی، رهبری نهضت اسلامی مردم را برعهده داشت، علم به قانون شرع و عدالت را دو خصوصیت لازم برای رهبر و ولی فقیه می‌شمرد. ایشان پذیرش و مقبولیت مردمی را یکی از مبانی اقدامات خود می‌دانست و معتقد بود اسلام برای زمامدار و ملت، حقوق متقابلی تعیین کرده که در صورت رعایت، هرگز سلطه به وجود نمی‌آید.
مدیریت دانش و هنر اداره جامعه و سازمان در نگاه و عمل امام‌خمینی.
مدیریت در اصطلاح رایج، به علم و هنر هماهنگی تلاش‌های اعضای سازمان و استفاده از منابع برای رسیدن به اهداف معین گفته می‌شود. نخستین اندیشه‌های مدیریتی از زمانی شکل گرفت که انسان‌ها زندگی اجتماعی خود را در قالب گروه‌های اجتماعی سامان دادند و برای دستیابی به هدف‌های گروهی تلاش کردند.
اصلی‌ترین ویژگی نگرش مدیریتی امام‌خمینی، توجه به معنویات و جلب رضایت الهی در مدیریت بود. ایشان موضوع اساسی در مدیریت کشور را توجه و خدمت به محرومان، حفظ منافع آنان، گسترش مشارکت عمومی مستضعفان در تمامی عرصه‌های جامعه و پرهیز از تجمل‌گرایی می‌دانست. امام‌خمینی معتقد بود مدیران و مسئولان، موقعیت و منزلت خود را مدیون مردم‌اند و همه باید در ادای دَین خود به مردم تلاش کنند.
از نگاه امام‌خمینی برخی از مهم‌ترین آسیب‌های مدیریت در نظام اسلامی، عبارت است از: نپذیرفتن مسئولیت، ضعف فکر و عمل، دخالت خواسته‌ها و منافع شخصی، فاصله‌گرفتن از مردم و قوانین دست‌وپاگیر اداری.
تدریس استاد علی آقا پیروز