امروز با امام: بیستم تیر

امروز با امام: بیستم تیر

 ـ نامه به آیت اللَّه مرعشی نجفی در خصوص توجه به کتابخانه و ابراز تأثر از اوضاع کشور (1346)

«قم- حضرت آیت‏اللَّه آقای آقا نجفی- دامت برکاته‏

3 ربیع‏الثانی 87

بسمه تعالی‏

به عرض عالی می‏رساند، مرقوم محترم واصل، سلامت و سعادت جنابعالی را از خداوند تعالی خواستار است. اقدامات اخیر جنابعالی مورد تشکر، امید است خداوند تعالی ماها را به وظیفه الهیه آشنا فرماید. عنایتی که راجع به کتابخانه فرمودید مورد تشکر است. توفیق و سعادت جنابعالی را خواهانم. اینجانب بحمداللَّه سلامت و از اوضاع جاریه خصوصاً داخلی متأثرم.

والسلام علیکم و رحمةاللَّه‏ / روح‏اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏21، ص: 578)

ـ نامه به فضلا و محصلین حوزه های علمیه؛ هجوم سرمایه داران امریکایی به ایران (1349)

«بسمه تعالی‏

خدمت عموم فضلا و محصلین حوزه‏های علمیه- ایدهم اللَّه تعالی‏

حوادث اخیر ایران که قتل مرحوم سعیدی مترتب بر آنهاست، موجب کمال تأثر است. این تنها مرحوم سعیدی نیست که با این وضع اسف‏انگیز در گوشه زندان از پای درمی‏آید بلکه چه بسا افراد مظلوم و بیگناه به جرم حقگویی در سیاهچالهای زندان، مورد ضرب و شَتْم و شکنجه‏های وحشیانه و رفتار غیر انسانی قرار می‏گیرند. این خوان یغما که مدتهاست مورد هجوم چپی و راستی قرار گرفته و گاهی با صراحت تقسیم گردیده، اکنون با عناوین دیگر با کمال عوام‏فریبی نقشه‏کشی شده و مورد تقسیم قرار گرفته است. از طرفی کارشناسان چپی که مقصود آنها اسارت شرق و ملل اسلامی است، به اسم تأسیس کارخانه ذوب آهن‏^[1] (که نفع آن برای استعمار و کسب وجهه دستگاه جبار بیشتر از نفعی است که به ملت می‏رسد) و از طرف دیگر کارشناسان و سرمایه داران بزرگ امریکا به اسم عظیمترین سرمایه گذاری خارجی برای اسارت این ملت مظلوم به ایران هجوم نموده‏اند^[2]. سرمایه دارانی که بنا به نوشته بعضی از روزنامه‏ها هر لحظه از عمرشان دهها هزار دلار قیمت دارد، باید دید برای چه منظور در تهران اجتماع می‏کنند؟ آیا برای غمخواری و انساندوستی است؟! کسانی که دنیا را به خاک و خون کشیده‏اند و دهها هزار انسان را برای شهوات به زیر خاک کرده‏اند در اینجا دوست صمیمی ما هستند یا نفوذ دولت ایران و عظمت شاه موجب این امر است؟! (این را هم همه می‏دانند) یا سودجویی سیاسی و اقتصادی با دامنه وسیع آن، که پایگاهش ایران و دنبال آن سایر ممالک اسلامی و دیگر ممالک شرقی است از یک طرف و خودباختگی دستگاه ننگین ایران در مقابل استعمار چپ و راست از طرف دیگر، موجب این بدبختیهاست؟!

ملت ایران بداند که اگر خداوند متعال به این دستگاه خودباخته در مقابل اجانب، و جبار در مقابل ملتها مهلت دهد این آخرین چوب حراج نیست که به مخازن زیرزمینی و روی زمینی این کشور زده شده است؛ باید منتظر بالاتر باشند، اگر بالاتری باشد! اکنون زراعت، صنعت، معادن، منابع جنگلی و حتی توزیع متاع در سراسر کشور و جلب سیاحان را در اختیار آنان خواهند گذاشت و برای ملت ایران جز باربری و کارگری برای سرمایه داران و ذلت و فقر و فاقه چیزی نخواهد ماند. شما از خوابهایی که برای این کشورها دیده‏اند اطلاع ندارید.

این جانب کراراً خطر دولت اسرائیل و عمال آن را به ملت گوشزد کردم که باید مقاومت منفی کنند و از معاملات با آنها احتراز جویند. اکنون راه را برای مصیبت بزرگتری باز کرده‏اند و ملت را به اسارت سرمایه داران می‏خواهند درآورند. بر رجال دینی و سیاسی و جوانان مدارس دینی و دانشگاه و بر همه طبقات لازم است که قبل از اجرا شدن این واقعه و نتایج مرگبار آن اعتراض کنند؛ به دنیا برسانند که این قراردادها مخالف رأی ملت است.

این جانب اعلام می‏کنم هر قراردادی که با سرمایه داران امریکا و دیگر مستعمِرین بسته شود، مخالف خواست ملت و مخالف احکام اسلام است. وکلای مجلسیْن ایران چون منتخب ملت نیستند رأی آنها قانونی نیست و مخالف قانون اساسی و خواست ملت است. در این قضایا باید با نظارت مقامات بیطرف جهانی رفراندم شود تا خواست ملت معلوم گردد.

من قتل فجیع این سید بزرگوار و عالم فداکار را- که برای حفظ مصالح مسلمین و خدمت به اسلام جان خود را از دست داد- به ملت اسلام عموماً و خصوصاً به ملت ایران تعزیت می‏دهم و از خداوند متعال رفع شرّ دستگاه جبار و عمال کثیف استعمار را مسألت می‏نمایم. و السلام علی من اتبع الهدی. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏2، ص: 277 ـ 279)

ـ پیام به ملت ایران و اظهار تأسف از سرکوب مردم (1354)

«خدمت عموم ملت شجاع و مظلوم ایران- ایدهم اللَّه تعالی‏

اخبار واصله از ایران، دنبال شکست مفتضحانه شاه در حزب‏^[3] بازی جدید، با آنکه موجب کمال تأسف و تأثر است مایه امید و طلیعه درخشان آزادی است. تأسف از آنکه در عصری که ملتها یکی پس از دیگری از زیر یوغ استعمار خارج می‏شوند و استقلال و آزادی خود را به دست می‏آورند، ملت بزرگ مُسْلِم ایران با گماشته شدن یکی از مرتجع ترین افراد و یکی از عمال بی‏چون و چرای استعمار و سایه افکندن وحشتناکترین استبداد وحشیانه بر سرتاسر کشور، از تمام شئون آزادی محروم و با جمیع مظاهر استبداد و ارتجاع دست به گریبان هستند. سازمان امنیت ایران به دستور شاه به صورت اداره تفتیش عقاید قرون وسطایی درآمده و با مخالفان حزب تحمیلی شاه، که اکثریت قاطع ملت متدین است، با انواع تهدیدها و اهانتها و ضربها و شکنجه‏های وحشیانه رفتار می‏کنند. ملت ایران، از علمای دین تا دانشگاهی و از بازاری تا زارع و از کارگر تا اداری و کارمند جزء، باید معتقد به عقیده شاه باشند؛ گر چه بر خلاف اسلام و مصالح مسلمین و ملت باشد، گر چه استقلال ملت و آزادی همه را بر باد دهد! و در صورت تخلف، سرنوشت آنها ضربها و حبسها و شکنجه‏ها و محرومیتها از حقوق انسانی است و متخلفین «مرتجع سیاه» و «بی‏وطن سرخ» اند و باید سرکوب شوند. تأسف از سرکوب کردن ملت مظلوم، و هجوم به دانشگاههای سراسر کشور. تأسف از واقعه جانسوز هفده خرداد (54) مدرسه فیضیه و دار الشفاء- که واقعه قتل عام 15 خرداد 42 را زنده کرد- و یورش بی‏رحمانه و مسلحانه عمال استعمار بر مدارس دینی که جز با علم و فقه اسلام و دفاع از قرآن کریم و احکام سازنده اسلام سر و کاری ندارند، و شکستن سر و دستها و در و پنجره‏ها و کوبیدن تا سرحد مرگ و پرتاب کردن جوانان بی‏پناه را از پشت بامها (به جرم اظهار عقیده بر خلاف حزب شاهی و به جرم سوگواری برای مقتولین 15 خرداد) که به حَسَب نقل بعض مطبوعات خارجی، عدد مقتولین به 45 نفر و عدد مجروحین بسیار است که در بیمارستانها پذیرفته نشده‏اند؛ و بیش از سیصد نفر در زندانها به سر می‏برند که سرنوشت آنها معلوم نیست. این است وضع کشور مترقی! این است معیار دموکراسی شاه! این است حال مملکت آزادمردان و آزادزنان! تأسف از وضع مطبوعات ایران که مستقیماً زیر نظر سازمان‏^[4] اداره می‏شوند، و هر چه دیکته کنند می‏نویسند و هر تهمتی خواستند به هر مقامی می‏زنند.

ولی با همه مصیبتها، بیداری ملت مایه امید است. مخالفت دانشگاههای سرتاسر ایران- به حَسَب اعتراف شاه- و مخالفت علمای اعلام و طبقه محصلین و طبقات مختلف ملت با همه فشارها و قلدریها، طلیعه به دست آوردن آزادی و رهایی از قید استعمار است. شرکت نکردن ملت غیور در حزب فرمایشی و انتخابات خائنانه، نمونه بیداری و پیروزی است.

این جانب به ملت بزرگ عزیز ایران پس از تسلیت در این مصیبتهای دلخراش و تسلیت در اهانت به قرآن کریم و حریم اهل بیت طهارت- علیهم السلام- و تسلیت در واقعه 15 خرداد 42 و هفده خرداد 54، تبریک می‏گویم بر این روشنفکری و آزادمنشی! تبریک می‏گویم بر طلوع صبح آزادی و قطع ریشه استعمار و عمال خبیث آن! سلام من بر مقتولین و مصدومین 15 خرداد! سلام من بر مصدومین و مظلومین هفده خرداد! سلام من بر طبقات اهل علم و خطبای محترم! سلام من بر جوانان غیرتمند دانشگاههای ایران! سلام من بر مؤمنین و مسلمین سراسر کشور که با عدم شرکت در حزب تحمیلی و انتخابات غیر قانونی مشت محکم بر دهان یاوه سرایان زدند و وفاداری خود را به اسلام و مسلمین ثابت کردند! سلام من بر زندانیانی که در راه هدف مقدس اسلام در زیر شکنجه به سر می‏برند! سلام من بر جوانان و دانشجویان غیرتمند ایرانی خارج کشور که با کوشش ارزنده خود، به اسلام و برادران مُسْلِم خود خدمت می‏کنند و فجایع استعمار و عمال آن را برملا می‏کنند.

من در این لحظه‏های آخر عمر، نگرانیهای فراوان دارم. خوف از آن دارم که این شخص‏^[5]، که با هر حیله‏ای متشبث شد مواجه با مخالفت ملت و طبقه جوان شد، بیش از این مبتلای به تشنج اعصاب شود و ملت مظلوم را بیش از این به خاک و خون کشد و با تهمت «مرتجع سیاه» و «بی‏وطن سرخ»، علمای اسلام و دانشمندان و روشنفکران را قتل عام کند. به خداوند متعال از شرّ عناصر خبیثه پناه می‏برم و قطع ایادی اجانب را مسألت می‏نمایم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏3، ص: 100 ـ 101)

ـ سخنرانی در جمع گروهی از کارگران؛ اهمیت تنظیم قانون اساسی (1358)

«آقایانی برای بررسی قانون اساسی تعیین شده‏اند؛ الآن وقت این کار است. این کارهای فرعی، اگر ما الآن مشغول بشویم به آن کارها، از این کاری که اصلی است و سرنوشت مملکت ما به او بسته است، غفلت می‏کنیم. اینها را شما حالا بپیچید بگذارید کنار؛ بعد که آن مسائل اصلی درست شد، بعدش می‏آیید صحبت می‏کنیم.

[یکی از حضار: الآن اگر شوراهای کارگری تشکیل نشود، توی وزارت کار طرح سندیکاهای کارگری است. سندیکای کارگری هم خواست کمونیستهاست. این مسیحیها، این کارگران را زیر نفوذ خودشان می‏گیرند و سندیکا تشکیل می‏دهند.].

مع ذلک اگر شما مشغول بشوید به این مسائل فرعی، مسئله اصلی را فراموش می‏کنید؛ الآن این مسئله اصلی مقدّم است.

[یکی از حضار: الآن یک مسئله دیگر مطرح است. از امام تقاضا داریم برای جلوگیری از برخوردهای انحرافی و ایجاد حساسیت در قشر جوانِ تحصیلکرده مسلمان و جلوگیری از فتنه‏انگیزی افرادی که موقعیت پس از انقلاب را درک نمی‏کنند، خواهشمندیم موضعگیری مناسب و روشنی در قبال شخصیت اسلامی مرحوم شریعتی بیان بفرمایید.]

من جواب از این نمی‏دهم. همین مسأله، مسئله ایجاد اختلاف است. همین مسأله، اسباب این می‏شود که شما یک دسته بشوید، آنها یک دسته‏ای بشوند، مشغول یک کاری بشوید، آنها هم کار خودشان را بکنند؛ همین که در تهران الآن هست، در مشهد هست، در اصفهان هست. مشغول هستند که شماها را با قشر روحانی به جان هم بریزند؛ و شما مشغول یک کار دیگر بشوید و آنها مشغول اصل قضیه بشوند. اصل قضیه را ببینید. این مسأله که آقای دکتر چطورند، یا چطوری است، این یک وقت دیگری باشد. هم شما غفلت دارید، هم طرف دیگر. الآن اگر شما اشتغال به این پیدا کنید، دامنه‏اش زیاد می‏شود در همه کشور؛ سر یک چیزی که هیچ واقعیتی ندارد، هیچ صحّت ندارد، شماها به هم می‏ریزید؛ غافل از اصل مسأله می‏شوید. آنها مشغول بهره‏برداری هستند، شما مشغول دعوا هستید.

من آنی که به شما عرض می‏کنم، امروز اختلاف بین شما جوانها اسباب این می‏شود که آن مطلب اصلی که همه ما داریم و اساس مملکت است، توجّه بهشان نکنید؛ به یک چیزهای دیگری که مربوط به مملکت نیست توجّه کنید و آنها اساس را از دست شما بگیرند. اگر آنها اساس را گرفتند، نه شما و نه آن طرف را مجال دیگر نخواهند داد. الآن وقت اختلاف نیست؛ اختلاف سر هیچ! هر کس بخواهد ایجاد اختلاف بکند، توجه داشته باشید یا آدمی است که روی نقشه، آن هم نقشه‏ای که خارجیها دستش داده‏اند، عمل دارد می‏کند و یا آدمی است که جاهل است. شما جوانها توجه بکنید؛ دیگر امروز، روزی نیست که ما بریزیم به جان هم و دیگران استفاده را ببرند. این مسائل فرعی را که کتاب این چی دارد، کتاب این چی کرده است، اینها را حالا بگذارید، بعدها صحبت می‏شود. الآن صحبتش را نکنید؛ الآن مشغول بشوید به اینکه [اگر] اشکال دارید به قانون اساسی، بنویسید؛ طرح دارید، بنویسید؛ تا وقت نگذشته، بدهید. برای بعد هم دنبال این باشید یک اشخاص خوب و صحیحی پیدا بکنید، معرفی بکنید، تعیین بشوند؛ تا اقلًاّ قانون اساسی- که موافق مصلحت ملت هست، موافق مصلحت اسلام است- درست بشود. دنبالش هم آن مسائل دیگر حل بشود. بعدش اینکه کی بهتر است، کی بدتر! آن، وقتش وسیع است؛ الآن وقت این کار نیست؛ وقت آن کار است الآن. به هیچ کاری خودتان را متوجّه نکنید. به همان کاری که الآن وقتش است توجّه کنید. ان شاء اللَّه خداوند همه شما را موفّق کند.» (صحیفه امام، ج‏9، ص: 43 ـ 44)

ـ سخنرانی در جمع اعضای سپاه پاسداران سپید دشت؛ اهمیت شغل پاسداری (1358)

«شما برادران پاسدار که از سپیددشت آمده‏اید، من از خدای تبارک و تعالی میِ‏خواهم که سفیدرو باشید پیش خدا. ان شاء اللَّه همه‏مان در این نهضت کاری بکنیم که پیش خدای تبارک و تعالی سفیدرو باشیم.

امروز ملتفتید که هرجا یک نغمه‏های ضعیف البته، اما ناراحت‏کننده هست و پاسدارها بحمد اللَّه- همه جا قدرت دارند، و همه جا جلوگیری می‏کنند از این ریشه‏های فاسدی که در صدد توطئه هستند و با هوشیاری، ما از زحمات هوشیارانه شماها تشکر می‏کنیم. و امیدواریم که این خدمت را که خدمت به اسلام است و خدمت به امام زمان- سلام اللَّه علیه- است به آخر برسانید و برسانیم و همه با هم این منزل را طی بکنیم. و ان شاء اللَّه وکلایی که اشخاصی که اهل خبره هستند، خوب تعیین بشوند؛ و قانون را خوب، به طوری که با اسلام موافق باشد و با مصلحت مسلمین موافق باشد، بررسی بکنند و ان شاء اللَّه تصویب بشود. اساس مملکت که عبارت از قانونش است درست بشود و در این مدت که این قانون باید تصویب بشود و بعدش رئیس جمهور تعیین بشود و مجلس شورا تعیین بشود، از موارد حساسی است که پاسداریش با شما آقایان است. همه باید پاسداری بکنیم؛ لکن یک پاسداری است که از قوّه جوان برمی‏آید؛ یک پاسداری است که از ماها، که با صحبت باید [باشد]. من از خدا می‏خواهم که شماها ان شاء اللَّه همان طوری که اسمتان پاسدار است و در این زیّ شرافتمندانه وارد هستید، پاسداران امام زمان سلام اللَّه علیه- باشید و خدای تبارک و تعالی شما را حفظ کند و سعادتمند کند؛ قدرت و قوّت بدهد، و همه در همین راهی که نهضت باشد، در این راه بروید، و حفظ کنید این نهضت را، نگذارید اختلافات واقع بشود.

پاسدارها در عین حالی که شغلشان بسیار شریف است، لکن مسئولیتشان هم زیاد است. مبادا یک وقتی کاری انجام داده بشود، از بعض از نادانها که اسباب این بشود که اصل پاسداران را مردم راجع به آنها یک چیزی بگویند. باید خود شما از اشخاصی که یک قدری مثلًا جوان هستند، یک قدری تند هستند، یا گاهی جهالت دارند، شماها باید جلوگیری کنید. نگذارید یک وقتی پاسداری مثلًا یک کار خلافی بکند، موجب بشود که بگویند پاسدارهای جمهوری اسلامی هم این طوری هستند، و این امر مهمی است که به عهده خود شماست، و امیدوارم از این به بعد هم پاسداریتان یک پاسداری خالصانه و برای اسلام باشد و همه با هم به پیش بروید و موفَّق و مؤیَّد باشید. و امیدوارم که این بچه‏هایی که حالا آمدند برای ما شعر خواندند، اینها هم پاسداران اسلام بشوند و بعدها ملحق بشوند به شماها در پاسداری، و خوب تربیت بشوند و خوب درس بخوانند. خدا همه شما را ان شاء اللَّه حفظ کند و من دعا به همه می‏کنم و خدمتگزار همه شما هستم. سلام بر همه شما، ان شاء اللَّه موفق و مؤید باشید.» (صحیفه امام، ج‏9، ص: 45 ـ 46)

ـ سخنرانی در جمع روحانیون و ائمه جماعات؛ تبیین وظایف روحانیت در اسلام (1359)

«آقایان اگر بفرمایند، من راحتتر می‏شوم. بفرمایند بنشینند، بفرمایند بنشینند. از اینکه آقایان در این هوای گرم و جای تنگ و گرم [هستند] معذرت می‏خواهم از آقایان. شما اینجا منزل خود شماست و من هم خدمتگزار خود آقایان. امیدوارم خدای تبارک و تعالی به همه آقایان و به همه ملت توفیق بدهد که این مشکلاتی که در پیش است با همت همه مرتفع شود.

من یک کلمه باید با علما و فضلا و ائمه جماعات و سنخ روحانیت در سطح کشور صحبت کنم، یک کلمه هم با ملت. آن چیزی را که با آقایان روحانیون در میان می‏گذارم این است که شما می‏دانید که توطئه‏ها از همه اطراف هست و رو به افزایش است، لکن از این توطئه‏هایی که منتهی به سلاح و قوای مسلح و اینها [می‏شود] هیچ باکی نیست. آنها را خدای تبارک و تعالی همراهی می‏کند چنانچه کرد و می‏بینید. همین امروز هم یکی از علمای جماران آمد و قصه‏ای را نقل کرد که از آن قصه هم من فهمیدم که عنایت خدا با ماست. ایشان فرمودند که: یک خانه‏ای را ظاهراً در شمیرانات، این آقایانی که در کمیته بودند و پاسدارها و اینها، به عنوان اینکه شنیده بودند اینجا قمارخانه است، رفته بودند به عنوان اینکه درِ این قمارخانه را ببندند، وقتی هم رفتند دیدند که بله بساط قمار و مشروبات و اینها هم هست. یکی از پاسدارها رفته است پشت آنجا که برود ببیند آنجا چه خبر است. یک سگی همچو حمله کرده به او که او را وادار کرده که برود در زیر زمین. وقتی رفته در زیر زمین [دیده‏] یک مقدار زیادی اسلحه و امثال ذلک زیاد [هست‏]، که شاید بعد در رادیو و اینها اطلاع بدهند به ملت. گفتم به آن آقا، با هدایت سگ این واقع شده! این سگ مأمور است. همه عالم مأمورند. آن روز باد و شن مأمور^[6] بود، امروز هم در این قصه سگ مأمور بوده است که آقا را، این پاسبان را ملزم کند که برود کشف بکند. از این امور خوفی نداشته باشید. ملت ما هم از این امر خوف نداشته باشند. و حماقت مال اینهایی است که در عین حالی که دیدند که آن رأسشان‏^[7] با آن همه قدرت که در دست داشت بالفعل، و با آن همه پشتوانه‏هایی که از همه گروههای خارج و داخل داشت، در مقابل ملت و در مقابل تأیید خدای تبارک و تعالی از ملت ما، نتوانست کاری بکند. حالا که آنها رفتند و رو به جهنمند، این عده بیچاره‏ای که برای خاطر یک دنیای کمی، فانی، می‏خواهند توطئه بکنند، و آن هم این طور توطئه‏ای که معلوم است که چنانچه موفق به کشفش هم نشده بودیم و قیام هم کرده بودند، خفه می‏کردند آنها را، این خوفی ندارد. آن توطئه‏هایی که از اول نهضت، یعنی پیروزی ما، پیروزی شما شروع شده است و باز هم در کار است، آن را باید آقایان توجه به آن داشته باشند.

اینها از همه فرصتها و از همه ابعاد می‏خواهند استفاده بکنند. مثلًا یکی از مسائلی که دست خارج در آن هست و شیاطین داخلی، این است که انتظامات را وادار کنند که محفوظ نباشد و به هم بخورد. در کمیته‏ها، در انجمنهای اسلامی- که در همه سطح کشور هست- و در دادگاهها و پیش پاسدارها و پاسبانها و قوای مسلح دیگر، یکجور تزریقاتی می‏شود، که نتیجه آن تزریقات و تبلیغات این است که انسجام ملت را از دستش بگیرد و ملت ما را معرفی کند به دنیا که اینها اصلًا تحت هیچ نظامی نیستند. اینها نظام ندارند.

آنها حکومت جنگلی دارند، تا اینکه مصحح پیدا بشود پیش ابرقدرتها برای اینکه یک «ولیّ» ای برای ما بفرستند. داخل را به هم می‏زنند. انجمنهای اسلامی یک کارهایی- مثلًا- گاهی بچه‏هایشان، جوانهایشان انجام می‏دهند که موجب به هم ریخته شدن اوضاع است. یا کمیته‏ها [در] سرتاسر کشور، بعضی از جاها که بعض اشخاص درشان نفوذ کرده است وادار می‏کنند که آنها هم یک کارهایی بکنند که موجب یک اختلالی بشود در نظم. جهاد سازندگی هم اشخاصی در آن نفوذ کرده‏اند و می‏کنند که آنها هم کاری انجام بدهند که مردم را از خودشان متنفر کنند. و در دادگاهها هم گاهی بعض اشتباهاتی می‏شود که آن هم موجب نارضایتی است. اینها می‏خواهند شما را، مقصدشان این است که روحانیت را پیش ملت ضعیف کنند، و انسجام بین این قوایی که باید باشد و انتظامی که باید در یک مملکتی برای اداره‏اش باشد، این انسجام را به هم بزنند. وقتی- فرض کنید که- هر چه قدرت هم داشته باشند قوای انتظامی و مسلح، اگر منسجم نباشند کاری ازشان نمی‏آید. تا سپاه پاسداران، ژاندارمری، ارتش، شهربانی و سایر قوای مسلح با هم منسجم نباشند، و همه از یک راه نروند، نمی‏توانند یک توطئه‏هایی که هست، و ممکن است یکوقت واقع بشود نمی‏توانند آن را خنثی کنند و خفه کنند. چنانچه بین روحانیون، تمام طبقاتی که روحانیت شامل آنهاست، از علما و فقها، از محصلین، از خطبا، ائمه جماعت، همه اینها، اگر آن وظایفی که محول به خودشان است، آن وظایف را فراموش کنند، و یک راه دیگری که محول به آنها نیست بروند، این هم یک خلاف نظمی است. و این خلاف نظم موجب این می‏شود که اولًا شما را در بین ملت یکجور دیگری غیر از آنکه واقعیت هست معرفی کنند و ملت را از شماها کم کم جدا کنند.

همین مسئله‏ای که در اوایلی که رضا خان آمد و کودتا کرد و بعد مستقر شد، همان برنامه‏ها دارد حالا شروع می‏شود. این خطاب من به همه علما و تمام روحانیون به کلمه عام و به همه ملت است. اگر با هوشیاری و با توجه کامل و تفکر کامل توجه نکنند به این توطئه، این موجب این می‏شود که ملت و روحانیت از هم جدا بشوند، و روحانیت نتواند آن کاری که به عهده اوست انجام بدهد. و چنانچه یکوقتی آنها فرصت کنند، از همین معنا، از جدا شدن ملت از روحانیت استفاده کنند و کارهای سابق را اعاده کنند، همان نقشه‏ای که من خوب یادم هست که در زمان رضا خان بود، و آن نمایش دادن روحانیت به یک صورت غیر صحیح و جدا کردن مردم از روحانیت. در اوایل زمان رضا خان که قدرتش مستقر شد، یکی از اموری که او انجام داد همین بود که روحانیت را در بین مردم- هی کم کم- می‏خواست از بین ببرد. از شوفرها شروع کرده بودند. در آن زمان شوفرها یک آلت دستی بودند که [یکی‏] از علما برای من نقل کرد- خدا رحمتش کند- که من در اراک بودم و می‏خواستم بیایم به تهران یا قم، اتومبیل به من اجاره نمی‏دادند. و آن شوفر گفت که ما به دو طایفه بنا داریم که اتومبیل کرایه ندهیم و آنها را سوار نکنیم: یکی فواحش و یکی معمم! این از دست شوفرها در آن زمان. حالا هم من نمی‏دانم چه جوری است که باز شوفرها را کشیدند در کار، با اینکه شوفرها حالا، غیر آن وقت هستند. البته حالا هم متعهدند اکثراً ان شاء اللَّه، لکن بعض از آنها شروع کردند. تبلیغاتی در آنها شده است. یک دسته‏بندیهایی شده است که حالا هم اهل علم را بعضی از شوفرها سوار نمی‏کنند. این همان توطئه‏ای است که از اول انگلیسها درست کرده بودند، و حالا هم عمال همه قدرتهایی که با شما مخالفند. شما یک توجه باید داشته باشید، و ملت هم یک توجه. توجه شما این است که از حدود وظایف شرعیه خودتان و روحانی خودتان تجاوز نکنید.

روحانیون همه، ملت همه، باید حاضر باشند در مسائل سیاسی، حضور داشته باشند.

اینکه بعض از عناصر حالا هم گاهی می‏گویند که روحانیون بروند توی مجلسها، توی مدرسه‏های خودشان و مشغول کارشان باشند، و ماها باید وارد این کارها باشیم، این یا از بی‏توجهی به عمق مسائل است که من باید بگویم بعضی‏شان بی‏توجه هستند، و یا اینکه عمال همانها هستند که در زمان رضا خان یک همچو کارها را می‏کردند. و در طول تاریخ تقریباً حدود سیصد سال این قدر تزریق کردند بر این ملت و بر خود روحانیون، که شما نباید در سیاست دخالت بکنید که خود آقایان هم باورشان آمده بود. اگر یک مطلبی- مثلًا- راجع به یک امر سیاسی که به نفع ملت بود، اینها می‏خواستند دخالت بکنند، یک قشر از خود روحانیت می‏گفتند یک امر سیاسی است، به ما چه! خودشان را کنار کشیده بودند. یعنی کنارشان زده بودند اینها را. باورشان آورده بودند که روحانیون باید فقط بروند مسأله بگویند؛ آن هم بعض مسائل، نه همه مسائل. مسائل اگر همه‏اش باشد که بیشتر کتب فقه، کتب سیاست است. لکن باورشان آمده بود این، مردم هم این را باور کرده بودند، و این تبلیغاتی بود که از آن وقتی که پای غربیها باز شد در ایران، مطالعاتشان را کردند، به آنجا رسید که این جمعیت خطرناکند و باید اینها را کنار زد و مشغول به خودشان کرد، و ملت را هم باید از اینها جدا کرد. اگر یکی از اینها بخواهد وارد بشود در یک امر سیاسی، ملت با اینها موافقت نکند برای اینکه امر سیاسی است به شما چه؟ در عین حالی که باید همه قشرهای ملت و خصوصاً روحانیت حاضر باشند در سیاست کشور، و توجه داشته باشند به مسائلی که در کشور می‏گذرد، چه در مجلس و چه در دولت و دیگران. در عین حال باید آن شغلی را که دارند از آن دست برندارند.

گمان نکنند به اینکه- آن وقت این گمان بود- ما هیچ نباید دخالت بکنیم، و حالا [گمان‏] این باشد که ما شغلمان فقط دخالت است. خیر، در آن وقت هم این کار صحیح نبوده برای ما و شما، حالا هم این کار صحیح نیست.

شما باید پستهای خودتان را محکم نگه دارید. ائمه جماعت باید این مساجد را محکم نگه دارند، و خطبا باید منابر را محکم نگه دارند، و فقه را در حوزه‏های علمیه مثل قم و مشهد و امثال اینها و همین طور نجف باید فقاهت را حفظ کنند. حوزه‏ها باید حوزه فقاهت باشد. این حوزه‏های فقاهت بوده است که هزار و چند صد سال این اسلام را نگه داشته. این مشیْ‏ای بوده است که از زمان قدیم، از زمان ائمه هدی‏ تا زمان ما، مشیْ‏ای بوده است که علمای ما داشته‏اند و آن حفظ فقاهت. نباید حالا شما فکر کنید که حالا که باید [در] امور سیاست هم ما دخالت بکنیم، پس به فقاهت کار نداشته باشیم.

خیر، باید حوزه‏های فقاهت به فقه خودشان به همان ترتیبی که سابق بود هیچ تخطی نکنند. به همان ترتیبی که سابق تحصیل می‏کردید فقه و مقدمات فقه را [تحصیل کنید]، محکم فقاهت را حفظ کنند. و ائمه جماعت محکم مساجد خودشان را و ارشاد ملت را حفظ کنند. و خطبای ملت هم باید منابر خودشان را و موعظه‏های خودشان را و ارشاد خودشان را حفظ کنند. و در عین حال مراقب اوضاع مملکت خودشان باشند. چنانچه اهل بازار باید بازار خودشان را حفظ کنند لکن مراقب باشند. این طور نباشد که ما یکوقت خدای نخواسته، از آن اصلی که اساس حفظ اسلام است رو برگردان بشویم و حوزه‏ها به فقاهت کم توجه بشوند. این فقها هستند که حصون‏^[8] اسلام هستند و حفظ کردند اسلام را. باید حوزه‏ها عنایتشان به فقه و فقاهت از همه چیز بیشتر باشد. اگر حوزه‏های فقاهت خدای نخواسته از بین برود یا سست بشود، رابطه ما بین فقها و ملت قطع می‏شود. این حوزه فقاهت است که رابطه را محفوظ نگه داشته است. اگر یک اشخاصی آمدند در حوزه‏ها و پیشنهاد کردند که فقه لازم نیست، مثلًا به این طول و تفصیل باشد و فلان، و بیاییم یک چیزهای دیگر را هم چه بکنیم، اینها اشتباه می‏کنند یا مأمورند. فقه به همان قوّت اولیه‏اش باید باقی باشد. حوزه‏های فقاهت، هم فقاهت را داشتند و هم یک جمعی هم معقول و سایر علوم را تحصیل می‏کردند. علمای اخلاق بودند در حوزه‏ها که مردم را و علما را و اهل علم را دعوت به مسائل اخلاقی می‏کردند. اهل معنویت و عرفان بودند که اشخاصی را دعوت می‏کردند به آن طور، و کارهای خودشان را انجام می‏دادند.

لکن فقاهت که اساس است سر جای خودش بود و باید باشد. و مسجدها [را] باید محکم آقایان بگیرند، نگهش دارند. دلسرد نشوید از حرفهایی که این عمال خارجی در بین مردم منتشر می‏کنند. باید در عین حالی که حضور دارید در صحنه سیاست، و هر واقعه‏ای که واقع می‏شود شما توجه باید داشته باشید که این واقعه آیا به نفع ملت است یا نه، لکن حوزه‏های فقاهت را به همان قوّت خودش حفظ کنید. این فقه است که اسلام را حفظ کرده و تا آخر حفظ می‏کند ان شاء اللَّه. و از این شغلی که دارید و از این راهی که دارید منحرف نشوید، و بروید یک کارهایی که شما نباید بکنید، مثلًا یک معمّمی چهار تا هم پاسدار داشته باشد، و یا هر کاری دلش می‏خواهد بکند، یک کسی هم یک کمیته درست کند و چند تا پاسبان و هر کاری می‏خواهد بکند. اینها یک طرحی است که ریخته‏اند برای اینکه شما را از صحنه خارج کنند. وارد یک صحنه‏ای می‏کنند که شما را بکلی خارج کنند. همچو می‏کنند که هی بیایند فریاد بزنند که امان از این آخوندها که در کمیته‏ها هستند و در دادگاهها هستند. اگر دو تا، سه تا قضیه بر خلاف واقع شد، آنها هم قضایای زیادی را که صحیح واقع می‏شود، پایمال می‏کنند. باید در عین حالی که هر کس به شغل خودش باید مشغول باشد، و هر کسی باید همان کاری که دارد خوب انجام بدهد، لکن حاضر باشد در مملکت و غایب نباشد از سیاستی که در مملکت می‏گذرد.

توجه داشته باشد که اگر یکوقت مثلًا یک جمعیتی یا یک فردی، یک حکومتی پایش را کج گذاشت، همه اعتراض کنند و نگذارند که واقع بشود. یا یک افراد غیر صحیحی را چنانچه در مأموریتهایی گذاشتند و آقایان و علمای بلاد می‏دانند که این فاسد است خودشان نروند سراغش، اطلاع بدهند به آنجاهایی که باید اینها را تغییر بدهند، و از آنها بخواهند که تغییر بدهند. اگر خودشان بروند، و لو یک آدم فاسدی را خود آقایان بفرستند یا بروند و آن فاسد را از آنجا بیرون کنند، این موجب وَهم می‏شود برای اهل علم. اینها باید ارشاد کنند دولت را. ارشاد کنند به اینکه این مأموری که اینجا فرستادی اشتباه بوده است و دولت را وادار کنند، مجلس را وادار کنند تا اینکه اصلاح بشود. خودشان اگر بخواهند مستقیماً دخالت بکنند، موجب این می‏شود که در بین مردم موهوم بشوند، و شما حفظ حیثیت خودتان برایتان واجب است. هر مؤمنی حفظ عِرض خودش برایش واجب است، لکن علما بیشتر مأمورند به این امور. حجت بر علما تمامتر است. این وظیفه ماهاست که باید هر کسی شغل خودش را محترم بشمارد. دلسرد نشود امام جماعت از جماعتش، اهل منبر از منبرش، و- عرض می‏کنم که- مراجع از مرجعیتشان، علمای بلاد از مسائلی که خودشان دارند. اینها باید حفظ کنند آن چیزهایی که مال خودشان است و حاضر باشند برای امور سیاسی.

و آنی که به ملت عرض می‏کنم این است که توجه داشته باشد ملت، که دشمنهای اسلام و دشمنهای کشور شما، از هر راهی استفاده می‏خواهند بکنند. این راههایی که خوب، دیده‏اید که واضح است که توطئه‏ها بکنند، و مثلًا شلوغیها بکنند و فسادها بکنند و اینها را که می‏دانید. راه دیگری که الآن در نظر آنهاست این است که این مراکزی که مربوط به ربط روحانیت و ملت است، این مراکز را سست بکنند و کم کم از بین ببرند.

وسوسه کنند به اینکه این آخوندها که از آنها کاری نمی‏آید، می‏روید توی مسجد چه کنید؟ برویم راهپیمایی کنیم. خوب، راهپیمایی سر جای خودش اما مسجد محلی است که از مسجد باید امور اداره بشود. این مساجد بود که این پیروزی را برای ملت ما درست کرد. این مراکز حساسی است که ملت باید به آن توجه داشته باشند. این طور نباشد که خیال کنند که حالا دیگر ما پیروز شدیم دیگر مسجد می‏خواهیم چه کنیم. پیروزی ما برای اداره مسجد است. ما اگر نماز نباشد و آداب اسلامی نباشد، چه داعی داریم که بیاییم خودمان را به مهلکه بیندازیم و وارد این امور بشویم؟ ما برای اسلام این کارها را می‏کنیم و شما، شما ملت برای اسلام قیام کردید، و برای اسلام این همه زحمت کشیدید و دارید می‏کشید. مراکزی که مراکز بسط حقیقت اسلام است، بسط فقه اسلام است و آن مساجد است، اینها را خالی نگذارید. این یک توطئه است که می‏خواهند مسجدها را کم‌کم خالی کنند. دیگر چهار نفر آدمی که معلوم نیست اصلًا به مسجد و به اسلام و به اینها اعتقادی داشته باشد، یا معلوم است که ندارد، امام جماعت ایستاده آنجا نماز می‏خواهد بخواند، این هم چند نفر برمی‏دارد می‏آید آن طرف، یکی‏شان می‏ایستد جلو، باقی‏شان نماز می‏خوانند. این نماز نیست. با این نماز می‏خواهند اسلام را بشکنند. روحانیون باید حفظ حیثیت خودشان را بکنند و خدای نخواسته کاری نکنند که بین ملت یک طور دیگری وجهه روحانیت نمایش داده بشود. مردم موظفند که مساجد خودشان را، مراکزی که مربوط به روحانیت است حفظ کنند. همان نقشه زمان رضا خان الآن شروع شده است. آن وقت هم یکی یکی آمدند، کم کم، کم کم آمدند وارد شدند. شعرای آنها شروع کردند به شعر گفتن: «تا آخوند و قجر هست در این مملکت، این کشور دارا به جایی نمی‏رسد». شاعرشان این طور می‏گفت. حالا من شعرش را نمی‏خواهم بخوانم.

مقالاتی که می‏نوشتند مقالاتی بود که به ضد روحانیت بود. و آن وقت با کمال وقاحت می‏نوشتند و تبلیغات می‏کردند. همه گروهها را وادار کرده بودند که به ضد این طایفه وظایف خودشان را انجام بدهند؛ یعنی وظایف انگلیسها را آن وقت. اصلًا رضا خان را آورده بودند برای اینکه، این را تشخیص داده بودند که یک آدم قلدری است، و اول هم یک نفر روزنامه نویس را، «سید ضیاء»^[9] را همراهش آوردند، و بعد هم او را بیرونش کردند و خود این را گذاشتند که یک آدم قلدری است، می‏تواند کارها را انجام بدهد. اولًا سواد ندارد، مراتب چیزهای سیاسی را نمی‏داند، و ثانیاً آدم قلدری است، هر کاری به او بگویند می‏کند. این در آن وقت آن نقشه‏ای [بود] که آنها کشیده بودند، و احتیاط این بود که مبادا آخوندها یک کاری بکنند. حالا که دیدند آخوندها با دعوت خودشان و با همراهی همه قشرهای ملت از دانشگاه گرفته تا بازار تا کارگر و تا کشاورز، همه اینها با هم بودند، و یک همچو کار بزرگی را کردند، حالا بیشتر از آن وقت درصدد هستند. اگر آن وقت یک طرحی بود برای اینکه مبادا یک همچو چیزی بشود، حالا فهمیدند که یک همچو چیزهایی می‏شود. حالا فهمیدند که اگر آخوند و دانشگاهی و دیگر قشرها با هم باشند یک همچو کار بزرگی، یک همچو کارهای بزرگی می‏کنند.

حالا بیشتر درصدد هستند که ملت را از این طایفه جدا کنند، و دانشگاه را از مدرسه جدا کنند، و بلکه همه قشرها را با هم بدبین کنند و به جان هم بیندازند.

امروز وظیفه هست برای همه ما، ملت ما باید این وظیفه را انجام بدهد. امروز روزی است که قدرتهای بزرگ با توطئه‏های داخل و خارج می‏خواهند این نهضت را بکلی به هم بزنند، و اسلام را که الآن از آن ضربه دیدند زیر پا بگذارند، و قطع کنند ریشه‏های او را. امروز همه اهالی مملکت ما و کشور ما باید به حال آماده‏باش باشند. نروید سراغ زمین و- نمی‏دانم- این چیزهایی که مال دنیاست. این قدر دنبال این چیزها نروید. شما باید اسلام را حفظ کنید. در پناه اسلام همه این چیزها را هم داشته باشید. اگر اسلام را از دست شما بگیرند، خیال نکنید که اسلام را که گرفتند یک ملتی می‏گذارند و یک ملیتی که این آقایان ملت‏گراها، هی دهن خودشان را پر می‏کنند، ملت، ملت! اگر اسلام را از دست شما گرفتند و آخوند و ملت را جدا کردند، شما چهار نفر ملی نمی‏توانید هیچ کاری بکنید، اگر بین شما امثال بختیار^[10] نباشد و حال اینکه ممکن است باشد، این قدر تفرقه ایجاد نکنید. ای آقایان نویسندگان! این قدر تضعیف نکنید روحانیت را. ای آقایان روشنفکران! این قدر مملکت را از این طرف به آن طرف نکشید تا اینکه خدای نخواسته بیایند همه‏تان را عذرتان را بخواهند. با هم باشید. آماده باشید. ملت باید آماده باشد برای این اموری که دارد پیش می‏آید، که آن روزی که خدای نخواسته فرض کنید فانتوم آنها آمد و اینجا را خراب کرد و من هم رفتم سراغ کارم، ملت دستش باز و با مشت محکم حفظ بکند اسلام را. روحانی، بازاری، کارگر، کشاورز، کارمند، قوای مسلح، همه باید حال آماده‏باش داشته باشند. ما اگر حالا در بین راه که هستیم و این همه توطئه الآن هست، اگر فراموش کنیم نهضت را، اگر فراموش کنیم انقلاب را و برویم سراغ کارمان، هر کدام برویم سراغ شغلی که داریم و حاضر نباشیم در صحنه سیاست، و خودمان را مجهز نکنیم برای حفظ این مملکت اسلامی و حفظ اسلام، خدای نخواسته یکوقت به کارهای بد خواهد رسید. و ممکن است که البته نمی‏توانند ان شاء اللَّه که کاری انجام بدهند، لکن تأخیر می‏توانند بیندازند. شما ببینید که الآن هر کاری که می‏خواست در این مملکت انجام بگیرد، یک جبهه‏هایی در مقابلش ایستاد که نگذارد، شلوغکاری کردند لکن نتوانستند. من نمی‏گویم که می‏توانند، نمی‏توانند. اگر این فانتومها هم بلند شده بود که اینها می‏خواستند چه بکنند، پدر اینها را در می‏آوردند.

مگر ملت ما حالا دیگر نشسته آنجا که یک فانتوم و دو فانتوم کاری انجام بدهد. این احمقها نفهمیدند این را که با چهار تا مثلًا سرباز- سربازها که با اینها موافق نیستند- با چهار نفر از این درجه دارها مثلًا و امثال اینها می‏شود یک مملکت 35 میلیونی که همه مجهز هستند، اینها بتوانند فتح کنند. اینها غلط فکر کردند. اینها نفهمیدند که شوروی با همه قدرتی که دارد و با همه ابزاری که دارد و با همه سلاحهای مدرنی که دارد، در افغانستان پوزه‏اش به خاک مالیده شده. در عین حالی که اینها یک حماقتی است، منتها بعضی جوانها، بیچاره‏ها، نفهمها اینها را وادار می‏کنند یک همچو کاری بکنند. یک همچو کارهایی که همین دو- سه روز مثلًا [بود]. خوب، اینها نمی‏فهمند که اگر فرضاً هم شما از پایگاه همدان پا شده بودید و آمده بودید و فرض کنید چند تا جا [را] هم کوبیده بودید، شما بالاخره باید زمین هم بیایید یا همان آسمان می‏مانید؟ ما از این امور نمی‏ترسیم. ما از قشرهای خودمان می‏ترسیم؛ از خودمان‏ چنانچه شما آقایان و همپالگیهای شما، سنخ روحانیت همه- ایّدهم اللَّه تعالی- اگر کارهایی خدای نخواسته انجام بدهید که از چشم ملت بیفتید، و لو در دراز مدت، آن روز است که فانتوم لازم نیست دیگر، خود ملت شما را کنار می‏زند. و ملت هم بی‏هادی نمی‏تواند کاری انجام بدهد، و آنها و لو حالا تهیه برای چندین سال دیگر هم باشد کار خودشان را آن وقت می‏توانند انجام بدهند. من خوفم این است که ما نتوانیم، روحانیت نتواند آن چیزی که به عهده اوست صحیح انجام بدهد. من خوف این را دارم که به واسطه بعض تبلیغات، حوزه‏های علمی از آن کار اساسی که حفظ فقاهت است سستی بکنند، و کم کم فقه مَنسی بشود، و در دراز مدت اینها نتیجه بگیرند. شما این را خیال نکنید که آنها خیلی دستپاچه‏اند که همین دو- سه روز این کارها را انجام بدهند. اگر توانستند، حالا، اگر نتوانستند نقشه می‏کشند که در پنجاه سال دیگر کار خودشان را انجام بدهند، دست برنمی‏دارند و یکی از نقشه‏های مهم همین است که قشرهای ملت را از هم جدا کنند، و مهم این است که روحانیت را از ملت جدا کنند.

اینها ضربه‏ای که از روحانیت خوردند از هیچ کس نخوردند. برای اینکه می‏گویند ضربه‏ای را که دیگران هم زدند به ما، اینها وادارشان کردند.

مسجدها مردم را وادار کرد. پس باید مسجدها را ما شروع کنیم بشکنیم. اینکه می‏آیند مسجدها را می‏خواهند خلوت کنند، و بیچاره جوانها و متدینین ما هم اشتباهاً به خطا می‏روند، این است که مسجدها کم کم امسال یک قدری ماه رمضانش کمتر باشد، سال دیگر یک خرده کمتر. بعد از ده سال، پانزده سال دیگر هیچی بشود. آنها عجله ندارند؛ بتدریج هر چه شد. شما باید هوشیار باشید که مسجدهایتان و محرابهایتان و منبرهایتان را حفظ کنید و بیشتر از سابق. شمایی که این معجزه را از مسجد دیدید، حالا باید بروید دنبال این مرکز معجزه، نه رها کنید او را. شمایی که از اسلام یک همچو معجزه‏ای دیدید که همه قدرتها را به هم شکست، نه فقط ابرقدرتها را، قدرتهای دیگر را هم به هم شکست، ملت ما که از اسلام این معجزه را دارد نباید در اسلام سستی کند.

فرضاً چهار نفر پاسبان هم، پاسدار هم، یک خلافی کردند، لکن همین پاسدارها هستند که کشف کردند این توطئه را. چرا قدر اینها را نمی‏دانید؟ چرا اگر یکی‏شان یک جایی خلاف کرد می‏گویید پاسدارها این جور؟ یک آقایی یک کاری، یک آخوندی یک کاری کرد، یک شخصی یک کاری کرد، می‏گویند آخوندها این طور. این همان نقشه است که پاسدار را و ارتش را و ژاندارمری را و قوای مسلح را و شما را از هم جدا کند و از چشم ملت بیندازد، تا آنها وقتی کاری می‏خواهند بکنند. نه قوه روحانی در کار باشد که مردم را هدایت کند و بسیج کند، و نه قوه مسلّح، قوای مسلّحی باشند که کاری انجام بدهند، همه را مقابل هم نگه دارند.

امروز، روزی است که باید تمام قدرتها هماهنگ باشند و همه حفظ نظم بکنند، که اگر نظام به هم بخورد، وضعیت به هم می‏خورد و همه خودشان را فدایی اسلام بدانند، و در هرجا هستند آماده باشند برای وقتی که- شب فرض کنید- آمدند و بمباران کردند.

آماده باشند که بیایند بیرون و اینهایی که بعد از اینکه بنزینهایشان تمام شد باید بیایند پایین، قتل عامشان کنند. شما مهیا باشید، نروید سراغ اختلافاتی که خودشان دارند با هم، شما بین راه هستید. اختلافها را کنار بگذارید. یک روزی برای اختلافات هم- اگر خدای نخواسته بخواهید اختلاف کنید- هست باز. امروز، روزش نیست. امروز، روزی نیست که انجمنهای اسلامی انتظامات را خدای نخواسته به هم بزنند، یا فرض کنید پاسدارها به هم بزنند، یا ژاندارمری به هم بزند. همه هماهنگ باشید. اگر هم با هم یک حسابهایی دارید، بگذارید کنار این حسابها را. شما اگر دو نفر باشید با هم یک نزاعی داشته باشید و خدای نخواسته، زلزله بیاید، شما باز می‏نشینید آنجا به اختلاف؟! نه، رها می‏کنید و پا می‏شوید سراغ دفاع از خودتان. این ابرقدرتها در ایران زلزله راه انداختند. نروید سراغ کارهای خصوصی خودتان و اختلافاتی که خودتان با هم دارید. نروید سراغ این. مجهز باشید. مجهز باشید، همان طوری که در اوایل انقلاب بودید. حالا هم باشید و مسجدها را محکم نگه دارید و پر جمعیت کنید.

من امروز باید بگویم که تکلیف است برای مسلمانها. حفظ مساجد امروز جزء اموری است که اسلام به او بسته است. ماه مبارک رمضان و بعد از ماه مبارک رمضان هم، مسجدها را آباد کنید. من در مکه که مشرف بودم یک روز می‏خواستم یک کتابی بخرم که برای آن کتابفروش هم فایده داشت، ایستاده بودم، اذان گفتند، یکدفعه رها کرد و گفت که: «سنّة حنفیّة»^[11] دیگر با من حرف نزد، رفت سراغ نماز. در مدینه بازار را که من دیدم بسته بود. یعنی باز بود لکن هیچ کس نبود. می‏رفتند سراغ نماز. چرا شما نمی‏روید سراغ نماز؟ چرا ظهر که می‏شود بازار را رها نمی‏کنید و بروید سراغ نماز؟ اگر بروید سراغ نماز، احیاء کنید این سنت سیاسی اسلام را، همان طوری که در روز جمعه حالا بحمد اللَّه می‏روید، روز غیر جمعه هم بروید مساجد را پر کنید. اگر این مسجد و مرکز ستاد اسلام قوی باشد ترس از فانتومها نداشته باشید. ترس از امریکا و شوروی و اینها نداشته باشید. آن روز باید ترس داشته باشید که شما پشت بکنید به اسلام. پشت کنید به مساجد.

ان شاء اللَّه خداوند همه شما را موفق و مؤید کند، و اسلام و مسلمین را حفظ کند، و دست اجانب را کوتاه کند از این کشور. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏13، ص: 8 ـ 21)

ـ پیام به آقای حافظ اسد؛ تبریک آزادسازی شهر «نوسود» (1360)

«حضرت آقای حافظ اسد، رئیس جمهوری کشور عربی سوریه‏

پیام تسلیت شما در مورد فاجعه جانگداز اخیر، امروز واصل گردید. از اظهار همدردی و محبتی که نسبت به ملت ما و بازماندگان این حادثه دلخراش نموده‏اید متشکرم؛ و امید است ملل اسلامی با اتحاد و همبستگی در برابر توطئه گران و استعمارگران استقلال خود را حفظ کرده، سربلند و پیروزمندانه از این مبارزه اسلام و کفر جهانی بیرون آیند. و السلام علیکم و رحمة اللَّه. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏15، ص: 40)

ـ حکم عفو جمعی از محکومان دادگاهها به رئیس دیوان عالی کشور (1360)

[** بسمه تعالی. حضرت آیت اللَّه العظمی امام خمینی- مد ظله العالی‏

پیوست صورت اسامی 126 نفر از زندانیان که حسب نظر کمیسیون عفو و بخشودگی دادگستری مشمول عفو یا تخفیف در مجازات شده‏اند جهت تصویب تقدیم می‏گردد.

دیوان عالی کشور- سید عبد الکریم موسوی اردبیلی**]

بسمه تعالی‏

موافقت می‏شود.^[12]- 20 تیر 1360/ روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏15، ص: 41)

ـ پیام تشکر به آقای لئونید برژنف؛ تسلیت فاجعه هفتم تیر (1360)

«حضرت آقای لئونید برژنف، صدر هیأت رئیسه اتحاد جماهیر شوروی‏

پیام تسلیت آن حضرت در مورد فاجعه جانگداز اخیر واصل گردید. دشمنان بشریت و اسلام می‏خواستند با این جنایت هولناک ضربه‏ای بر انقلاب مردمی و اسلامی ما بزنند، ولی بر خلاف تصور آنان این تلاشهای مذبوحانه و جنایات وحشیانه ملت ما را در مبارزه با جهانخواران و استعمارگران مصمم‏تر و صفوفشان را فشرده‏تر خواهد نمود. از خدای تعالی پیروزی کامل مستضعفان جهان را بر مستکبران مسألت دارم. و مراتب تشکر خود را از همدردی شما ابراز می‏دارم. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏15، ص: 42)

ـ پیام تشکر به رئیس شورای دولتی لهستان؛ تسلیت فاجعه هفتم تیر (1360)

«حضرت آقای پروفسور دکتر هنریک یابلوفسکی، رئیس شورای دولتی جمهوری لهستان‏

پیام تسلیت جنابعالی را در مورد فاجعه غم‏انگیز اخیر دریافت نمودم. از اظهار همدردی شما متشکرم؛ و از خدای تعالی علوّ درجه برای شهیدان این فاجعه و نابودی و خذلان‏^[13] برای توطئه گران و دشمنان اسلام و ملل مستضعف جهان مسألت دارم. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏15، ص: 43)

ـ پیام تشکر به کفیل ریاست جمهوری بنگلادش؛ تبریک حلول ماه رمضان (1360)

«جناب آقای قاضی عبد الستار، کفیل ریاست جمهوری مردم بنگلادش‏

پیام تبریک جنابعالی به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان واصل و موجب تشکر گردید. و متقابلًا به شما و ملت مسلمان بنگلادش حلول این ماه بزرگ را تهنیت گفته عظمت و سربلندی اسلام و نابودی شرک و کفر جهانی را از خدای تعالی مسألت دارم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏15، ص: 44)

ـ حکم انتصاب آقای محمدرضا ناصری یزدی به سمت امامت جمعه شهر کرد (1366)

«جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ محمد رضا ناصری یزدی- دامت افاضاته‏

بر حسب درخواست اهالی محترم شهر کرد- ایّدهم اللَّه تعالی- بدین وسیله جنابعالی را به سمت امام جمعه شهر کرد منصوب می‏نمایم که ان شاء اللَّه تعالی ضمن برگزاری این فریضه الهی، مردم را نسبت به وظایف خطیر و حساسی که در رابطه با اسلام عزیز و انقلاب خونبار ملت شریف ایران دارند آشنا ساخته، و از تفرقه و اختلاف که مهمترین عامل نفوذ دشمنان می‏باشد، بر حذر دارید. ضمناً جنابعالی از طرف این جانب نمایندگی دارید در آن استان در مورد اخذ وجوه شرعیه و رسیدگی به امور مذهبی و حل مشکلات دینی مردم، که امید است با همکاری علمای اعلام و اهالی محترم محل بتوانید وظایف محوله را به نحو احسن انجام دهید. و السلام علیکم و رحمة اللَّه. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 305)