شرحی کوتاه بر نکته هایی از وصیت نامه سیاسی - الهی امام خمینی(13)

ممنوعیت ورود نظامیان در رقابت‌های سیاسی

محمدکاظم تقوی

وصیت اکید من به قوای مسلح آن است که همان طور که از مقررات نظام، عدم دخول نظامی در احزاب و گروهها و جبهه‏ها است به آن عمل نمایند؛ و قوای مسلح مطلقاً، چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج و غیر اینها، در هیچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازیهای سیاسی دور نگه دارند. در این صورت می‏توانند قدرت نظامی خود را حفظ و از اختلافات درون گروهی مصون باشند.

*  *  *

هنر امام خمینی(س) این بود که انقلاب اسلامی ایران را با مشارکت آگاهانه و از سر ایمان اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران به پیروزی رساند و پس از تشکیل نظام جمهوری اسلامی با دستان گره‌گشای ملت، گره‌های فرو بسته را می‌گشود.

ایشان با هر گونه مبارزات مسلحانه علیه رژیم ستمگر پهلوی مخالف بود و در مبارزات خود به ملت متکی بود نه گروه‌های چریکی و قدرت تفنگ، البته در هر جامعه‌ای برای حفظ مرزها از تجاوزات بیگانگان داشتن نیروهای نظامی مقتدر و توانمند لازم و حیاتی است؛ همچنان‌که برای حفظ نظم داخلی کشور و مقابله مقتدرانه با اخلالگران در نظم عمومی و آسایش مردم باید نیروی انتظامی و پلیس کارآمد و آماده به کاری در خدمت امنیت و آسایش ملت باشد؛ اما این نیروی نظامی و انتظامی برای محافظت از کلیت کشور در مقابل هجوم خارجی و نیز حفظ نظم و آسایش داخلی ملت در برابر مخلان نظم داخلی، وظیفه دارند و در خدمت کلیت کشور و تمامی ملت بودن اقتضا دارد که این دو ستون حافظ امنیت از رقابت‌ها و کشمکش‌های سیاسی و گروهی و حزبی دور باشند. این نیاز ضروری چنان درست و بی‌نیاز از دلیل و برهان است که همه عقلای عالم یکی از ضوابط قطعی نظامیان و انتظامیان را عدم دخالت و فعالیت آنها در عرصه‌های حزبی قرار داده‌اند.

امام خمینی(س) با اشاره به این سیره عقلا یادآور می‌شود که قوای مسلح به هیچ عنوان و در هیچ تشکلی نباید داخل شوند. ایشان برای اینکه اهمیت مسأله را نشان دهند این مسأله را با تفصیل و بیان همه ریزه‌کاری‌ها و عناوین مطرح کرده و به بیان کلی اکتفا نکرده است، بلکه عناوین: «احزاب»، «گروه‌ها» و «جبهه‌ها» را آورده تا کسی یا کسانی با عناوینی از این قانون تخطی نکنند؛ چنان‌که قوای مسلح را نیز با عناوین تفصیلی ذکر کردند. «نظامی»، «انتظامی»، پاسدار»، «بسیج» و «غیر اینها».

امام راحل(س) به نیروهای نظامی و انتظامی و شبه نظامی، یادآوری می‌شود که در صورت پایبندی به این قانون جهانی و بین‌المللی است که می‌توانید قدرت نظامی خود را حفظ کنید و از اختلافات درون‌گروهی مصون و محفوظ باشید. چرا که اگر این قانون نقض شود، از آن‌جایی که همه نظامیان و انتظامیان و شبه نظامیان به یک حزب و گروه و گرایش وابستگی و دلبستگی ندارند، هر کدام و هر دسته به سویی می‌روند و آن وقت است که قدرت منسجم آنها متلاشی می‌شود و از رسالت و مسئولیت اصلی خود دور می‌مانند و کیان کشور و امنیت ملت به خطر می‌افتد. دشمنان خارجی و اخلال‌گران داخلی فرصت جولان و تخریب پیدا می‌کنند.