ملت ایران در ترازوی نگاه امام
محمدکاظم تقوی
من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول اللَّه ـ صلی اللَّه علیه و آله ـ و کوفه و عراق در عهد امیر المؤمنین و حسین بن علی ـ صلوات اللَّه و سلامه علیهما ـ می‌باشند. آن حجاز که در عهد رسول اللَّه ـ صلی اللَّه علیه و آله ـ مسلمانان نیز اطاعت از ایشان نمیکردند و با بهانههایی به جبهه نمیرفتند، که خداوند تعالی در سوره «توبه» با آیاتی آنها را توبیخ فرموده و وعده عذاب داده است. و آن قدر به ایشان دروغ بستند که به حسب نقل، در منبر به آنان نفرین فرمودند. و آن اهل عراق و کوفه که با امیر المؤمنین آن قدر بدرفتاری کردند و از اطاعتش سر باز زدند که شکایات آن حضرت از آنان در کتب نقل و تاریخ معروف است. و آن مسلمانان عراق و کوفه که با سید الشهدا ـ علیه السلام ـ آن شد که شد. و آنان که در شهادت دستْ آلوده نکردند، یا گریختند از معرکه و یا نشستند تا آن جنایت تاریخ واقع شد. اما امروز میبینیم که ملت ایران از قوای مسلح نظامی و انتظامی و سپاه و بسیج تا قوای مردمی از عشایر و داوطلبان و از قوای در جبههها و مردم پشت جبههها، با کمال شوق و اشتیاق چه فداکاری‌ها میکنند و چه حماسهها میآفرینند.
* * *
ملتی که همراه امام خمینی سال‌های مبارزات سخت و نفسگیر را پیمود و انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند و با رهبری ایشان بر خلاف میل دو ابرقدرت عصر، با صدای رسا سیاست نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی را اعلان و حاکم کرد؛ از چنان آگاهی و ایمانی برخوردار بود که پای نظام نوپای اسلامی استقامت کرد و قدمی عقب ننشست و تمام فراز و فرودها و درگیری‌ها و ترور‌های دشمنان و متجاوزان را با هزینه کردن از جان خود و عزیزان خود تحمل کرد و به متجاوزان به سرزمین و عزت و کرامت خود اجازه ورود نداد.
ملت ایران به رهبری امام جنگ تحمیلی هشت ساله جهان سلطه و تجاوزگری حامی صدام جنایتکار را تاب آورد ولی از راه الهی و هدف اسلامی خود برنگشت و لحظه‌ای به راه خود شک نکرد و از حمایت و همراهی خود با امام خسته نشد.
امام خمینی در وصیت‌نامه تاریخی خود به این ملت مؤمن مقاوم و آگاه و ایثارگر، نمره و رتبه و مدال می‌دهد، مدالی که برترین و والاترین مدال‌ها می‌باشد و آن برتر دانستن آنها نسبت به مسلمانان همراه و هم‌عصر پیامبر اکرم6 در صدر اسلام و عصر بعثت و مسلمانان زمان امیرالمؤمنین7 و سید الشهدا7 در سرزمین عراق می‌باشد.
پر واضح است که آن ملت‌ها چنان‌که شایسته وظیفه آنان بود عمل نکردند و برترین اولیای الهی را همراهی ننمودند، در حالی که پیامبر6 و امامان معصوم: در میانشان بودند. اما ملت ایران در این عصر طی سالیان طولانی مبارزات اسلامی و نیز حوادث و هجوم‌های ظالمان و متجاوزان، پس از تشکیل نظام جمهوری اسلامی، با اینکه پیامبر و امامی را در میان خود نداشتند، از چنان معرفت و ایمان و استقامتی برخوردار بودند که با رهبری تربیت شده مکتب پیامبر6 و ائمه: چنین صادقانه و فداکارنه تا رسیدن به هدف و مقصد همراهی کردند.
امام اکیداً به تمامی ارکان حکومت سفارش می‌کند که از خدمت‌گزاری به این صاحبان نعمت غفلت نکنند، چرا که صاحبان اصلی جمهوری اسلامی همین ملت می‌باشند.
این سفارش امام در بطن خود هشداری را هم نهفته دارد و آن اینکه اگر مدیران و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی از این مسیر ترسیمی فاصله بگیرند و بین خود و ملت جدایی بیندازند، دیگر نه آن حکومت واقعاً اسلامی خواهد ماند و نه حکومت از پشتوانه مستحکم ملت بهره‌مند خواهد بود.