جهاد ائمه: برای تشکیل حکومت عدل
محمدکاظم تقوی
ما مفتخریم که ائمه معصومین ما ـ صلوات الله و سلامه علیهم ـ در راه تعالی دین اسلام و در راه پیاده کردن قرآن کریم که تشکیل حکومت عدل یکی از ابعاد آن است، در حبس و تبعید به سر برده و عاقبت در راه براندازی حکومتهای جائرانه و طاغوتیان زمان خود شهید شدند. و ما امروز مفتخریم که میخواهیم مقاصد قرآن و سنت را پیاده کنیم.
* * *
امام خمینی(س) در این بخش رسالت و کارنامه ائمه معصومین: را که ما افتخار انتساب به آنان را داریم، به این میداند که آنان «در راه تعالی دین اسلام و در راه پیاده کردن قرآن کریم» میکوشیدند و در این مسیر از هر گونه فداکاری دریغ نداشتند. ایشان تصریح میکند که «تشکیل حکومت عدل» یکی از ابعاد رسالت ائمه هدی: بوده است.
از آنجایی که امام بزرگوار مواجه با بدفهمی از سیر عداوت دشمنان و بدخواهان، و جهالت افراد نادان، دربارة «حکومت اسلامی» و اداره اجتماع و سیاست مُدُن طبق آموزههای اسلام بوده؛ تصریح میکند که چنین اقدامی نه تنها جزء اسلام میباشد که یکی از ابعاد رسالت ائمه معصومین: بوده است و آن بزرگواران میکوشیدند اولاً جامعه را تربیت کرده، آنگاه با رأی و رضایت مسلمانان ـ نه با قهر و غلبه و زور و تحمیل ـ حکومت اسلامی را تشکیل دهند و جوامع اسلامی را از شرّ مظالم حکّام مستبدّ و جائر نجات دهند.
نگاهی گذرا به زندگی و سیره ائمه معصومین: از امیرالمؤمنین علی7 تا امام حسن عسکری7 به روشنی همین حقیقت را نشان میدهد که امام خمینی بیان کردند. محاجّهها و مقاومتهای امیرالمؤمنین7 برای در دست گرفتن زعامت مسلمین، از سر ریاست طلبی و دنیاخواهی نبوده، بلکه برای تربیت مسلمانان و اصلاح جامعه آنان بوده است: «اللهمّ إنّک تعلم أنّه لم یکن الذی کان منّا منافسة فی سلطان ولا التماس شیء من فضول الحطام؛ ولکن لنرد المعالم من دینک ونظهر الإصلاح فی بلادک فیأمن المظلومون من عبادک وتقام المعطّلة من حدودک».[1]
این همان مسیری بود که ائمهG هر یک به نحوی آن را طی کردند تا به هدف بر پایی حکومت اسلامی برای نیل به اهداف الهی برسند. تمامی سختیها و تنگناها و گرفتاری و زندان و تبعید ائمه: و زندگی در شهرکهای نظامی و محیطهای پادگانی که حکّام ظالم و ستمگر بنی امیه و بنی عباس بر عترت طاهره: روا داشتند، به خاطر این بوده که فرزندان رسول خدا6 در پی تحقق مقاصد قرآن آن بودهاند. قیام و اقدام امام خمینی و همراهی صادقانه و فداکارانه ملت مسلمان ایران با ایشان نیز برای همین هدف عالی و مقصد الهی بوده است؛ مسیر و هدف و مقصدی که امام بدان افتخار میکند.
[1]. نهج البلاغه، خطبه 132.