حکم مضمضه، غرغره و استنشاق مایعات در حال روزه
رضا هوشیاری
مضمضه یعنی گرداندن آب در دهان، غرغره یعنی گرداندن آب در حلق، و استنشاق یعنی آب داخل بینی کردن
م 1. مضمضه زیاد آب برای روزه دار مکروه است. (رساله، م 1690)
م 2. اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد؛ بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد. (رساله، م 1690)
م 3. اگر انسان بداند که به واسطه مضمضه کردن، بی اختیار یا از روی فراموشی، آب وارد گلویش میشود؛ نباید مضمضه کند. (رساله، م 1691)
م 4. اگر روزه دار برای خنک شدن یا بی جهت، آب مضمضه کند و آب بی اختیار فرو رود، باید تا اذان مغرب از مبطلات اجتناب کند و قضای آن را نیز بگیرد، ولی کفاره واجب نیست. (رساله، قبل از م 1689)
م 5. اگر برای وضو مضمضه کند و آب بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. (رساله، قبل از م 1689)
م 6. در این مسأله فرق نمی کند که وضو برای نمار (چه واجب و چه مستحب) باشد یا غیر نماز. (البته این مسأله اختلافی است)
م 7. اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، قضا بر او واجب نیست. (رساله، قبل از م 1689)
م 8. اگر غیر آب چیز دیگری در دهان ببرد و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. (رساله، م 1689)
م 9. اگر هنگام غرغره کردن، آب از حلق به پایین برود، روزه باطل می شود.
م 10. اگر آب را داخل بینی کند و بی اختیار فرو رود (استنشاق)، قضا بر او واجب نیست. (رساله، م 1689(
م 11. کسی که می خواهد روزه بگیرد واجب نیست پیش از اذان صبح خلال کند یا مسواک بزند.
م 12. ولی اگر بداند غذایی که لای دندان مانده در روز فرو می رود، چنانچه خلال نکند و چیزی فرو رود، روزه اش باطل می شود؛ بلکه اگر فرو هم نرود، بنابر احتیاط واجب باید قضای آن روز را بگیرد.
م 13. فرو بردن آب دهان اگر چه به واسطه خیال ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد روزه را باطل نمی کند.
م 14. فرو بردن اخلاط سر و سینه تا به فضای دهان نرسیده، اشکال ندارد، ولی چنانچه داخل فضای دهان شده، احتیاط واجب آن است که آن را فرو ندهد، و اگر عمداً آن را فر برد بنابر احتیاط واجب علاوه بر اینکه باید آن روز را روزه باشد، قضای آن را نیز بگیرد.
م 15. اگر روزه دار به قدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد میتواند به اندازه ای که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد، ولی روزه او باطل میشود و اگر در ماه رمضان است باید در بقیه روز امساک کند و بعداً آن را قضا کند.
ویدئو