امروز با امام: سوم اردیبهشت

امروز با امام: سوم اردیبهشت

ـ سخنرانی در جمع فرماندهان ترابری ارتش؛ نقشه‏ های شوم دشمنان (1358)

«ما سابق- اوایل انقلاب‏^[1]- سر و کارمان با علمای بلاد بود و از شما آقایان ما را دور نگه داشتند؛ و تعمد در این معنا بود. خواستند که بین اقشار ملت یک وحدتی تحقق پیدا نکند؛ آنها از این وحدت خوف داشتند، و حالا هم احساس کردند- لمس کردند- که اگر ملت با هم وحدت پیدا بکنند، اگر جناحهای مختلف یکی بشوند، ابرقدرتها هم نمی‏توانند با اینها مقاومت کنند. از این جهت ما باید الآن خیلی مراقب امور باشیم؛ و با کمال هوشیاری و با کمال مراقبت، مراقب این اموری که ممکن است خدای نخواسته پیش بیاید باشیم. الآن باز اجانب آرام ننشسته‏اند. به منابع ما نظر دارند و طمع دارند؛ و حالا که دیدند که دستشان قطع شده است می‏خواهند از جهات مختلفه یک تشتت ایجاد کنند. چنانکه می‏بینیم غائله بعد از غائله ایجاد می‏کنند؛ هر وقت با یک اسمی، با یک نحوی غائله ایجاد می‏کنند. این ما و شما هستیم که باید این غائله‏ها را توجه کنیم و نگذاریم رشد بکند.

الآن ایران مال خودتان هست، مال ایرانی هست؛ چنانکه قبلًا از خودمان نبود و هر یک از مخازن ما را یک طایفه می‏چاپیدند و می‏بردند؛ و همه جهات ما وابسته بود. من امیدوارم که این نهضت به آن نقطه آخر برسد با همراهی همه قشرها. یعنی الآن وضع به نحوی حساس است که بدتر از سابق یعنی قبل از این پیروزی [می‏باشد]. الآن مردم به حال خودشان برگشتند و توجه به زندگی خودشان کرده‏اند، و یک قدری ناآرامیها در مملکت- در تمام سطح مملکت- پیدا شده است. و از آن طرف، دستهای جنایتکار مشغول فعالیت هستند که نگذارند این نهضت به آن نقطه‏ای که باید برسد، برسد. ما باید با تمام قوا کوشش کنیم که این نهضت را به قوّت خودش حفظ کنیم و ما جلو برانیم این نهضت را، با شور و شعفی که مردم دارند؛ تا اینکه آن مراحل بعدی انجام بگیرد و حکومت استقراری جمهوری اسلامی تحقق پیدا بکند و مردم بر کارهای خودشان تسلط پیدا بکنند و تمام قوای مختلفه در مقام خودشان مستقر بشوند و سر و سامان برای‏^[2] این مملکت پیدا بشود؛ مملکتی که دارای خزائن بسیار است و غنی است از حیث خزائن، مملکتی که کشاورزی آن باید زیادتر از آن مقداری که احتیاج دارد- بسیار زیادتر- باشد و باید صادر بکند، مملکتی که باید همه چیز داشته باشد، الآن می‏بینیم که همه جهات به هم ریخته است؛ و این بی‏انصافها^[3] تمام جهات ایران را به هم ریختند و مأمور بودند که این ملت را عقب نگه دارند؛ همه چیزش را عقب نگه دارند. و من امیدوارم که با همت همه اقشار- نمی‏تواند یک قشر این کارها را انجام بدهد- همه اقشار باید با هم متحد بشوند؛ روحانیون باید با هم باشند، ارتشیها همه باید با هم باشند، ملت با ارتش با روحانی، همه باید با هم باشند و با هم این کار را انجام بدهند.

من از خدای تبارک و تعالی استدعا و تقاضا و التماس دارم که همه اقشار ملت ما را بیدار کند و توجه بدهد به مآل کارها؛ و اسلام عظمت پیدا کند، ملت اسلام و کشور اسلام عظمت پیدا بکند؛ و ما از تحت ایادی دشمنان بکلی خارج بشویم. و این ریشه‏های پوسیده‏ای که مانده است، اینها هم قطع بشود و اسلام و کشور مال خود ما باشد و خود ما در آن فعالیت بکنیم و خودمان از مواهب خدا استفاده بکنیم. و از اینکه اظهار کردید که در این مسائل شما حاضر هستید من متشکرم. البته همه ما باید در این مسائل- راجع به مستمندان، راجع به مستضعفین- همه باید اقدام بکنیم؛ هر کدام هر مقداری که در استطاعت ماست. خداوند به شماها سلامت و عظمت عنایت فرماید.» (صحیفه امام، ج‏7، ص: 97 ـ 98)

ـ سخنرانی در جمع پرسنل پایگاه دریایی شمال؛ اعتصام به حبل اللَّه (1358)

«این دستور اسلام است: اسلام دستور داده است و فرموده است: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا^[4]؛ همه با هم- تمام اقشار با هم- اعتصام به حبل اللَّه، توجه به خدای بزرگ؛ با توجه به خدای بزرگ، همه باید پیش برویم. تخلف از این دستور الهی جرم است، گناه است. ما همه باید با هم باشیم. نیروهای ما همه باید واحد باشد: نیروی دریایی، نیروی هوایی، نیروی زمینی، ملت، همه از هم هستند. قوای انتظامی با قوای ملی یک قوّت است. همه باید مُعْتَصِم بحبل اللَّه باشند؛ با اعتصام بحبل اللَّه پیشرفت کردیم و خواهیم کرد.

شما نیروهای انتظامی هم سهم بزرگی داشتید در این نهضت. شما را بد معرفی کرده بودند و ملت را از شما جدا کرده بودند. شما حقیقت خودتان را در این نهضت آشکار کردید که با ملتید و با اسلام. ملت هم شما را با آغوش باز پذیرایی می‏کند و کرده است. شما در این گروههایی که الآن مشاهده می‏کنید، هیچ وقت نبودید و خودتان را بین برادران خودتان نمی‏دیدید؛ از برکت این نهضت خودتان را در بین برادران و در آغوش برادران خود می‏بینید. این توفیق بزرگی است که برای ما حاصل شده است، این برکت عظیمی است که از این نهضت عظیم برای ما حاصل شده است که برادرها هم را پیدا کرده‏اند، یک صف، یک صفِ فشرده از قوای انتظامی و قوه ملت. همه از یک صف هستیم و باید باشیم. دستور اسلام است که همه باید مُعْتَصِم بحبل اللَّه باشیم. همه باید متفرق نباشیم، جدا از هم نباشیم. فکر جدایی فکر غلط است؛ این وحدت را به هم نزنید، این نهضت را خاموش نکنید، خیانت به اسلام نکنید. تمام قوا باید با هم مجتمع بشوند تا در مقابل قوایی که از شیطان است- از اجنبی است- بتوانید ایستادگی کنید. شما دیدید که با وحدت کلمه قدرتهای بزرگ را درهم شکستید؛ این قدرت را حفظ کنید. اگر خدای نخواسته در این قدرت خلل واقع بشود، منتظر مصیبت باشید. خداوند پشتیبان همه شما باشد. خداوند پشتیبان کشور ما باشد. امام زمان- سلام اللَّه علیه- پشتیبان این ملت است. من از همه اهالی محترم گیلان و از تمام اقشار ملت ایران و اهالی انزلی تشکر می‏کنم، و پرسنل نیروی دریایی را برادر خود می‏دانم.» (صحیفه امام، ج‏7، ص: 99 ـ 100)

ـ سخنرانی در جمع پرسنل شهربانی و مردم ساوه؛ وحدت کلمه (1358)

«شما آقایان که برای تفقد از من آمدید خوش آمدید. علمای اعلام ساوه، سایر اقشار، و پرسنل شهربانی خوش آمدند. این روزها روزی است که [باید] همه اقشار با هم برادر و برابر باشند. سابق، شهربانی از ما و علما و مردم جدا بود؛ امروز شهربانی در بین مردم و از میان مردم است، و مردم نیز از شهربانی خواهان حفاظت از شهر و از عائله خودشان هستند. علمای اعلام نسبت به آنها نظر حسن دارند و سایر اقشار، آنها را برادر خود می‏دانند. من امید آن دارم که این وحدت کلمه- که بین همه اقشار ملت ماست- باقی بماند و به اتکای وحدت کلمه، نهضت اسلام ما پیش رانده شود و با برقراری حکومت عدل اسلامی، همه اقشار به حقوق خودشان برسند.

اجانب گمان نکنند که می‏توانند خللی در این وحدت ملی ما ایجاد کنند. این وحدت ملی، وحدت الهی است؛ به دست خدای تبارک و تعالی ایجاد شده است. اسلام پیشوای ماست، قرآن کریم پیشوای ماست. قرآن کریم ما را به وحدت دعوت کرده است، اسلام ما را به وحدت دعوت کرده است. ما تابع اسلام هستیم. ملت ایران با این وحدت کلمه و اتکال به اسلام نهضت را پیش برد و این رمز را از دست نخواهد داد. ایجاد اختلاف نکنید؛ با هم برادر و برابر باشید. از خدای تبارک و تعالی می‏خواهم که همه ملت به سلامت و با وحدت کلمه پیش بروید؛ و آن چیزی را که خدای تبارک و تعالی می‏خواهد که رفاه عمومی و سعادت عمومی بشر- سلامت عمومی بشر، سعادت روحی بشر- است ان شاء اللَّه که تحقق پیدا کند. سعادت و سلامت همه شما را خواستارم.» (صحیفه امام، ج‏7، ص: 101)

ـ سخنرانی در جمع پاسداران میدان خراسان؛ تقدیر از زحمات پاسداران (1358)

«من از ملت ایران عموماً، و از پاسداران انقلاب خصوصاً، و از شما پاس^[5]) 67 (انقلاب تهران- میدان خراسان- تشکر می‏کنم. شما پاسداران بودید که در لحظات مشکل، از ایران پاسداری کردید و کسانی که می‏خواستند بشکنند این نهضت ما را، از آن جلوگیری کردید. من باید از شما تشکر کنم. خداوند شما را حفظ کند. در جوار ولی عصر محفوظ باشید. ما پس از این هم احتیاج به این نیروی بزرگ پاسداری داریم. اسلام چشمش را به این جوانان دوخته و از آنها انتظار دارد؛ انتظار نصرت و یاری، انتظار شکستن توطئه توطئه گران. خداوند تمام شما را سلامت و سعادت عنایت فرماید.» (صحیفه امام، ج‏7، ص: 102)

ـ سخنرانی در جمع معاونان فنی وزارت آموزش و پرورش؛ لزوم تحمل گرفتاریها (1360)

«مسائل پیش خود آقایان روشن است که وضع چه بوده است و حالا چه هست و بعد باید چه بشود. وضع سابق را خوب، همه می‏دانید، بلکه شماها که در کشور بودید و وارد در مسائل، بهتر از من که غایب بودم لمس کردید گرفتاریهای آن زمان را و بعد هم خوب، خود شماها و سایر ملت بحمد اللَّه با هم مجتمع شدند و رفع کردند آن دزد اصلی را که امریکاست و آنهایی که پیوند با او داشتند و بعد هم مبتلا هستیم الآن به تتمّه این مسائل. ملتی که بخواهد خودش روی پای خودش باشد، آزاد باشد، مستقل باشد، این ملت باید مهیا باشد برای اینکه بعد از پیروزی آن گرفتاریهایی که برای هر انقلابی حاصل می‏شود تحمل کند. هیچ انقلابی نمی‏شود مگر اینکه دنبالش گرفتاریها هست. ما الان اولًا، بعد از انقلاب بودیم که همه جا این گرفتاریها را دارند و داشتند و بعضی ممالک که انقلاب کردند، شاید از شوروی که شصت و چند سال است، تا دیگرانی که بیست سال، سی سال از انقلابشان می‏گذرد، اینها باز گرفتاری دارند و اینکه اینجا گرفتاریش به آن حدود نیست، کمتر است، برای این است که اینجا مسلمان هستند اینهایی که انقلاب کردند و یک انقلابِ دولتی نیست که یک دولتی یک دولت دیگری را کودتا کرده باشد و از بین برده باشد. بلکه یک مطلب ملی- اسلامی است که به واسطه نارساییهایی که در سابق بوده است و گرفتاریهایی که بوده است و ملت هم دیده است که اسلام در معرض خطر است، قیام کرده است و کار خودش را به اینجا رسانده. و بحمد اللَّه این گرفتاریهایی که برای کشور ما هست کمتر است از آن گرفتاریهایی که برای همه انقلابات بوده و نکته اساسی‏اش هم همین است که اینجا اسلامی بوده است و زن و مردش در راه اسلام فداکاری کردند. از این به بعد هم البته باز گرفتاریها هست. ما علاوه بر آن گرفتاریهایی که بعض انقلابات داشتند، گرفتاری جنگ هم داشتیم؛ برای اینکه کشور ما با خیلی کشورها فرق دارد. کشور ما محل مطامع همه کشورهای بزرگ است؛ هم از باب سوق الجیشی ما یک وضع خاصی داریم و هم از حیث مخازن یک وضع خاصی داریم. از این جهت، کشور ما بعد از انقلاب به دست این قدرتهای بزرگ تا آن اندازه که بتوانند، گرفتاری دارد و این کسانی که در داخل هم هستند و بسته به آن قدرتهای بزرگ هستند، اینها هم به این زودیها دست بردار نیستند، لکن آنچه که هست این است که ما برای اسلام قیام کردیم و برای اسلام هم تحمل می‏کنیم. و من امیدوارم که پیروز هم بشویم. و اساس را ما از بین بردیم.

ملت ما آنکه اساس بوده است، و آن رشته‏ای که می‏دانید، قدرتی بزرگ بود و سلسله پهلوی داشتند و اخیراً، محمد رضا به آن قدرت بود و همه قدرتها هم از او حمایت می‏کردند، آن اساس را از بین بردید شماها، آن تمام شد. اینها ریشه‏هایی است که دنبال هر انقلابی هست و باید هم تحمل کرد و تحمل در این امر هم برای خداست. همان طوری که رسول خدا- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- آن قدر تحمل کرد در مکه و ده سال آن قدر رنج کشید، تازه وقتی که تشریف آوردند به مدینه، که رنجهای مکه تمام شد؛ رنجهای جنگهای پیغمبر، آن همه جنگ در مدت ده سالی که در مدینه تشریف داشتند و آن همه رنج که اصحاب ایشان بردند آن همه رنج که لشکر ایشان برد. این حال برای ما این قدرها تا حالا حاصل نشده است. آن رنجهایی که برای رسول خدا حاصل شد که در محاصره، سه سال در یک محاصره‏^[6]، به همه معنا بود که حتی برای خوراک چیزی پیدا نمی‏کردند، آبشان، همه چیزشان، باید از خارج با یک زحمتهایی بیاید، آن تا حالا در ایران بحمد اللَّه، نشده است و ما باید آن را الگوی خودمان قرار بدهیم. مایی که خودمان را امت پیغمبر اکرم می‏دانیم و شیعه ائمه معصومین می‏دانیم، باید ببینیم که آنها در مدت زندگی‏شان برای اسلام تحمل چه نارواییها، چه گرفتاریها، کرده‏اند. حضرت امیر- سلام اللَّه علیه- در ایام خلافتش بدتر بود برایش، سخت‏تر برایش گذشت تا ایام قبل از خلافت، تا ایامی که زمان رسول اللَّه آن جنگ بود و برجسته ترین مرد برای جنگ بود. در زمانی که به خلافت رسیدند گرفتاریشان بسیار زیادتر بود؛ برای اینکه آن وقت عهده‏دار یک مسائل بزرگ بودند؛ غیر از چیزهایی که باید انجام بدهند که مئونه‏اش‏^[7] کم بود، مع ذلک، خوب، مقاومت کردند و اسلام را ترویج کردند و به پیش بردند. و ائمه ما- علیهم السلام- همه‏شان یا در حبس بودند یا در تبعید بودند یا در محاصره بودند.

اینها یک چیزی بود که برای آنها از باب اینکه برای اسلام بود سهل بود. ما هم همین را می‏گوییم که برای اسلام است و برای اسلام همه چیز سهل است. اسلام چیزی است که همه ما باید فدای او بشویم تا اینکه تحقق پیدا بکند.

و من امیدوارم که شماها که مشغول هستید با قدرت فکری و اتکای به خدای بزرگ که قدرت مطلق است، این مسائل را حل کنید و مشکلات ایران را خود شما و سایر برادرانتان حل بکنند و من وعده پیروزی ان شاء اللَّه، به شما می‏دهم و خداوند همه شما را موفق و مؤید و پیروز کند.» (صحیفه امام، ج‏14، ص: 313 ـ 315)

ـ حکم به آقای سید احمد خمینی؛ تعیین نحوه رسیدگی به شکایات حوزه‏ های انتخاباتی (1367)

[بسمه تعالی. پس از عرض سلام به عرض حضرت امام می‏رساند، در تماسهای مکرر تلفنی که با آیت اللَّه آقای امامی و حجت الاسلام و المسلمین آقای محتشمی داشتم آقایان بدین نتیجه رسیدند:

1- صندوقهای مورد شکایت از هم اکنون مشخص شود.

2- آرای کلیه کاندیداهایی که در صندوق آرا هستند شمرده شود نه کاندیدهای خاص.

3- در مواردی که نمایندگان اجرایی و یا نظارت در شمارش آرای صندوقها مواجه با اشکال شدند بلافاصله به اطلاع جناب آقای امامی و محتشمی رسانده تا فردی از سوی آقای امامی آمده، صندوق مورد اشکال را در مقابل نظارت و اجرا بازشماری کند.

4- هیأت نظارت به تعداد خواهران مأمور اجرا از خواهران استفاده کند.

5- مسأله حتی المقدور تا آخرین هفته و یا ده روز تمام گردد. و السلام.

3/ 2/ 67- احمد خمینی‏].

بسمه تعالی‏

طبق آنچه ذکر شده است باید عمل شود و مسامحه جایز نیست. ان شاء اللَّه تعالی موفق و مؤید باشید. روح اللَّه الموسوی الخمینی.» (صحیفه امام، ج‏21، ص: 34)