سفر و روزه

رضا هوشیاری

حکم نماز و روزه یکسان است مگر در مواردی که استثنا شده است؛ پس کسی که نمازش شکسته است روزه بر او واجب نیست و کسی که نمازش تمام است، باید روزه بگیرد:

مثلاً کسی که شغلش سفر است یا به سفر معصیت رفته باید روزه بگیرد.

همچنین کسی که در سفر مردد است که قصد اقامت کند یا نه، تا 30 روز نمازش شکسته است و بعد از 30 روز باید نماز را تمام بخواند و روزه بگیرد.

مسافری که قصد کرده 10 در جایی بماند باید روزه بگیرد.

موارد استثناء

1. اگر بعد از ظهر به سفر برود، نماز قصر است ولی روزه را باید ادامه دهد.

2. مسافر اگر بعد از ظهر به وطن برسد، نماز تمام است ولی نمی تواند روزه بگیرد.

3. مسافر اگر قبل از ظهر به وطن برسد و کاری که روزه را باطل می کند انجام داده باشد، نماز تمام است ولی نمی تواند روزه بگیرد.

4. در اماکن تخییر مسافر می تواند نماز را تمام بخواند ولی نمی تواند روزه بگیرد.

5. اگر به قصد شکار کردن جهت تجارت به سفر برود، باید روزه خود را افطار کند، ولی را باید احتیاطاً شکسته و تمام بخواند.

6. کسی که فراموش کرده مسافر است و روزه گرفته، اگر بعد از وقت یادش بیاید، روزه اش  باطل است و باید آن را قضا کند، به خلاف نماز که اگر تمام خوانده و بعد از وقت یادش آمده باشد، قضا ندارد.

تذکر: کسی که در ماه رمضان قبل از اذان ظهر قصد سفر دارد، تا از حد ترخص نگذشته است نمی تواند افطار کند، پس اگر روزه خود را باطل کند، علاوه بر قضا، بنابر احتیاط واجب باید کفاره هم بدهد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

 ویدئو