هفدهم بهمن

امروز با امام: هفدهم بهمن

ـ نامه به آقای سید احمد خمینی؛ تذکر درباره مسائل مختلف (1349)

«احمد عزیز، مرقوم بی‏تاریخ شما واصل شد. ان شاءاللَّه تعالی سلامت باشید.

1- راجع به کتابخانه‏^[1] چون من از وضع ساختمان آنجا اطلاع نداشتم نوشتم اگر می‏شود حجراتی برای طلاب زیاد شود؛ اگر مناسب نیست اختصاص دهید به همان معیلها^[2] و شما مختارید در این امر.

2- راجع به رفتن تهران برای شهریه،^[3] مقصود شهریه اصحاب بوده؛ اگر صحیح نبوده متشکرم.

3- حضرت آقای عموی معظم، مادامی که قم هستند، خیلی مواظبت از ایشان بکنید؛ هم از حیث کرسی و مکان و هم از حیث غذا و سایر امور خصوصاً احترامات.

4- راجع به آقای آشتیانی‏^[4] و آقازاده ایشان نفهمیدم از چه جهت نگران هستند؛ بهتر است وجهش ذکر شود. این جانب هم نمی‏توانم خیلی در این امور دخالت کنم، بهتر است همان جا حل شود. به وکیل تهران‏^[5] هم (به قول شما) می‏نویسم و استفسار می‏کنم. شما خیلی به این امور مادی اعتنا نداشته باشید.

5- پول گذرنامه را می‏نویسم بدهند. ان شاءاللَّه موفق و مؤید باشید و جدیت در تحصیل، و مقدم بر آن، بر تهذیب نفس داشته باشید. و السلام علیکم.

پدرت‏

ماها هم در کربلای معلی مجتمع هستیم و به شما من دعا می‏کنم. از قرار مکتوبی از ایران، قدری در وجوه و ایصال به اشخاص مختلف هرج و مرج شده است؛ از بیرونی به اشخاص مختلف اشخاص را ارجاع می‏دهند و به وکیل رسمی این جانب آقای تهرانی‏^[6] ایحال نمی‏کنند و مثل آنکه بناست دست ایشان را ببندند. این مطلب صحیح نیست و باید وجوه به ایشان برسد و اگر آقای عمو^[7] تشریف دارند به هر دو و به وسیله آقایان در تهران یا قم مجتمع شود تا صرف حوزه‏ها گردد. این نحو که نوشته شده است بسیار بد نحوی است و به مصارف غیر صحیحه می‏رسد. شما مأمور تحقیق هستید که چه اشخاصی از وکیل این جانب مردم را منصرف می‏کنند و باید مرقوم دارید. و السلام.» (صحیفه امام، ج‏2، ص: 328 ـ 329)

ـ پیام تشکر از ابراز محبت همه اقشار ملت؛ بازگشت امام به ایران (1357)

«این جانب از کلیه کسانی که پس از بازگشت من به ایران به وسیله تلگراف، نامه و مطبوعات تبریک گفته یا شکرگزاری و اظهار محبت، وفاداری، قدردانی و همبستگی کرده‏اند، تشکر می‏کنم و پیروزی همه را در غلبه بر دشمنان اسلام و مسلمین و برقرار ساختن جمهوری اسلامی از خداوند متعال خواستارم. روح اللَّه الموسوی الخمینی»‏ (صحیفه امام، ج‏6، ص: 71)

ـ نامه به آقای سید جلال‌الدین طاهری اصفهانی؛ اعلام وصول نامه و تلگراف (1357)

«خدمت جناب حجت الاسلام آقای طاهری- دامت برکاته‏

به عرض می‏رساند، مرقوم محترم که حاکی از صحت مزاج شریف و ابراز محبت نسبت به این جانب بود واصل گردید. تلگرافی هم که نوشته بودید رسیده که ان شاءاللَّه جداگانه پاسخ داده می‏شود. مَرجوّ آنکه در مظانّ استجابت دعا فراموشم نفرمایید. از خدای تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواستارم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 72)

ـ نامه تشکر از آقای سید سجاد حججی میانه‏ای؛ تبریک ورود امام به ایران (1357)

«خدمت ذی شرافت سید الاعلام و ثقة الاسلام آقای آقا سید سجاد حجج میانه‏ای- دامت افاضاته‏

مرقوم محترم که نسبت به ورود این جانب به ایران نوشته بودید واصل، و از ابراز محبتی که نموده بودید تشکر حاصل گردید. از اینکه مورد حمله و هجوم مزدوران واقع شده و مصدوم گردیده‏اید بسیار متأثر شدم.^[8] از خدای تعالی شفای کامل آن جناب و قطع دست اجانب را از کشورهای اسلامی بخصوص کشور ایران خواستارم. و امید است از دعای خیر فراموشم ننمایید. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 73)

ـ سخنرانی در جمع پرسنل نیروی دریایی؛ استقلال ارتش (1357)

«شما در خدمت ملت باشید. ملت خودتان را خدمت بکنید. این آب و خاک مال شماست. اینجا مال خودتان باید باشد. دست این اجانب باید کوتاه بشود...

شما از این به بعد یک قدری توجه داشته باشید، رفقایتان را متوجه کنید، همقطارانتان را متوجه کنید. بگویید آقا، ما خیرِ شما را می‏خواهیم. ما فریاد می‏کنیم که باید ارتش ما مستقل باشد یعنی نوکر نباشد. این خیر شماست...

ان شاء اللَّه خدا همه‏تان را حفظ کند. موفق باشید، مؤید باشید ان شاء اللَّه.

گفتگوی برخی از پرسنل نیروی دریایی با امام‏

[یکی از حضار: می‏بخشید، البته می‏دانیم که خسته هستید، نمی‏خواهیم مزاحمتان شویم اما راجع به ارتش مطالبی داریم؛ می‏خواستیم به عرضتان برسانیم که اینکه شما فرمودید در خدمت طاغوت بودید، اگر خداوند قبولمان کند با وجود اینکه بنده به سهم خودم 25 سال توی ارتش بودم و لباس خدمت طاغوتی به تن داشتم، اگر مورد قبول خداوند باشد، خیانت نکرده‏ام‏]

امام: «در خدمت» معنایش این است که در جایی بودید که طاغوت [با آنجا] سر و کار داشت و الّا البته من می‏دانم که در جمع ارتش ما مردم محترم هستند، مردم متعهد هستند، مردم صحیح هستند، پاکدامن هستند. ما دلمان به همین ارتش خوش هست که پاکدامنها زیادند. و ان شاء اللَّه اصلاح می‏شود مملکت ما به واسطه همینها. اینکه گفتم همه در خدمت طاغوت بودید، یعنی در یک جایی بودید که طاغوت با شما سر و کار داشت؛ نه اینکه شما هم خدمتگزار بودید. ان شاء اللَّه موفق باشید

[همان برادر ارتشی خطاب به امام: یک موضوع دیگر اجازه بدهید به عرضتان برسانم و آن اینکه الآن خیلی انتظار تشریف فرمایی شما را به قم دارند و منتظر هستند که شما تشریف ببرید آنجا. و معتقدند که راحت می‏شوند که آقا می‏روند قم؛ دیگر از این دردسرها راحت می‏شوند!]

امام: نه! بگویید که من تا شما را راحت نکنم نمی‏روم. نه، نه ان شاء اللَّه!

[یکی دیگر از برادران ارتشی: قم را می‏توانند خیلی زود محاصره‏اش کنند و خیلی راحت ارتباط را قطع کنند]

امام: نخیر، این را خاطر جمع باشید. من اهل قم و اهل تهران و اهل جایی [نیستم‏]! من اهل ایرانم. من در ایران هستم و با همه ایرانی‏ها رفیقم‏

[یکی از ارتشیان: خداوند توفیقتان بدهد و طول عمر به شما بدهد که بتوانید ما و این ملت را از شرّ این خونخوارها نجات بدهید]

امام: محتاجیم به کمک همه. همه کمک کنید. ان شاء اللَّه موفق باشید؛ خدا حفظتان کند.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 74ـ 76)

ـ سخنرانی در جمع صادرکنندگان خشکبار؛ کارنامه حکومت پهلوی (1357)

«در این پنجاه سال حکومت سیاه، سلسله پهلوی برای ایران تقریباً باید گفت هیچ نگذاشتند؛ یعنی سرمایه‏های انسانی را و سرمایه‏های مادی ما را اینها از بین بردند. دانشگاهها که باید سرمایه انسانی برای ما درست کنند، اینها به وضع عقب افتاده‏ای نگه داشتند و...

ایران غنی بود و محصولاتش زاید بود بر آن مقداری که احتیاج داشت؛ و [ایران‏] باید صادرکننده باشد و ما امروز واردکننده هستیم و هر چه داریم باید از غیر، از خارج بیاوریم. مراتع ما را، مراتعی که بسیار مراتع عالی است، به غیر دادند...

باید ما دنبال بکنیم تا اینکه این نهضت را به آخر برسانیم و یک حکومت عادل در اینجا باشد. یعنی یک حکومتی باشد که نخواهد جیب خودش را پر بکند، حکومتی باشد که خودش را از ملت بداند و خدمتگزار بداند، نه خودش را آقای ملت بداند. این حکومتهایی که داشتیم [این‏] سلاطین همیشه این طور بودند که اینها عقیده‏شان این بوده است که همه این ملتها عبد ما هستند. این بر خلاف سنت انبیا بوده است، بر خلاف سنت اولیا بوده است، بر خلاف عقل انسانی است، بر خلاف حقوق بشر است، بر خلاف قوانین دنیاست...

ما در پنجاه سال مجلسی که از خودمان باشد نداشتیم. همیشه مجلسی بوده است که دیگران، حالا یا خارجیها برای ما افراد را تعیین می‏کردند- چنانچه محمد رضا خان گفت که لیست می‏فرستادند- یا اینکه نه، اگر آنها هم نمی‏کردند خود اینها، سرنیزه اینها بود که تعیین می‏کردند. ما سرنوشتمان سرنوشت سرنیزه بود...

[یکی از حضار: خیلی متشکریم. عوض همگی استدعا می‏کنم در تأیید فرمایشاتتان اگر مصلحت باشد، عین همین کمیته‏هایی که هست یا هر کس دیگری را که حضرت عالی صلاح بدانید یک نفر را تعیین بفرمایید که به امر صادرات این مملکت برسد و ما بتوانیم با او تماس بگیریم و ان شاء اللَّه به حول و قوه خداوند صادرات مملکت را تقویت کنیم که به وضع خیلی بدی درآمده در اثر حکومتهای فاسد]

ان شاء اللَّه امیدواریم که این کار درست بشود. و آقای مهندس بازرگان را من انتخاب کردم برای اینکه دولت تشکیل بدهد؛ یعنی دولت موقت. و ایشان را من می‏شناسم و مرد صالحی است. و آقایان هم باید پشتیبانی بکنند از او و در روزنامه‏ها پشتیبانی خودشان را اعلام بکنند. و ایشان ان شاء اللَّه دولتش را تشکیل می‏دهد. و مجاری امور ان شاء اللَّه امیدواریم به خواست خدا به حال اول برگردد...

[همان شخص: خیلی متشکریم؛ البته انتخاب ایشان [آقای بازرگان‏] مورد تأیید همه هست و واقعاً همان طور که اول حضورتان عرض کردم، به طور کامل تبریک می‏گوییم به همه ملت و ما صد درصد پشتیبان ایشان هستیم و هر چه بتوانیم تا سرحد جانمان از این حکومت آتی که انتخاب فرمودید حمایت می‏کنیم، همان طور که دیشب امر فرمودید، در روزنامه‏ها و هر وسایل دیگری که بتوانیم در تأیید و پشتیبانی از ایشان کوشا باشیم‏]

موفق باشید.

[همان شخص: فقط مطلب این بود که بعضی آقایان در این چند روزی که می‏خواستیم خدمتتان شرفیاب شویم، چند تا از آقایان به من مراجعه کردند، راجع به این حرف که اگر یکوقتی از حضرت آیت اللَّه یک غیبتی شده، ایشان به خیر [حلال‏] بفرمایند] من همه را بخشیدم.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 77 ـ 80)

ـ سخنرانی در جمع طلاب و کارکنان شرکت نفت؛ وحدت کلمه (1357)

«من از همه طبقات ملت تشکر می‏کنم. من [از] این اشتراک مساعی که بین دولت ما، بین ملت ما حاصل شده است از ملت تشکر می‏کنم. موفقیت شما مرهون پیوستگی بعضی به بعض است. من از اینکه روحانیون با دانشگاهی، روحانیون با کارکنان نفت، روحانیون با کارکنان هواپیمایی با هم اینجا آمدند و اتصال خودشان را با هم به همین معنا اعلام کرده‏اند تشکر می‏کنم. آقایان روحانیون که در حوزه علمیه قم و در سایر حوزه‏های مقدسه، و در مراکز ایران- تهران و سایر جاها- همه به هم پیوسته‏اند و در راه اسلام تشریک مساعی می‏کنند مأجورند. خداوند تعالی همه شما را عزت و عظمت عنایت فرماید. خدای تعالی دست اجانب را از مملکت شما کوتاه کند...

رمز این پیروزی وحدت کلمه است. وحدت کلمه ایرانی‏ها- همه اقشار ایران- موجب شد که ابرقدرتها را به زانو درآورد؛ آن قدرت شیطانی را رَفْض کرد. قدرتهای بزرگ شیطانی که پشت سر او بوده‏اند، همه را رَفْض کرد، همه را کنار زد. این رمز وحدت کلمه است. این وحدت کلمه را باید حفظ کنید؛ و با حفظ وحدت کلمه تا آخر ان شاء اللَّه خواهید رفت...

ما پیوستگی خودمان را به اقلیتهای مذهبی اعلام می‏کنیم. ما برادری خودمان را به برادران اهل سنت اعلام می‏کنیم. دشمنان اسلامند که می‏خواهند ما را با برادرهای خودمان مختلف کنند. دشمنهای اسلام یا گول‏خورده‏هایِ از آنها هستند که در این وقت مخالفت ما بین دو دسته را اعلام می‏کنند. ما اعلام می‏کنیم وحدت کلمه مسلمین را. اگر مسلمین وحدت کلمه داشتند، امکان نداشت اجانب بر آنها تسلط پیدا بکنند...

حضرات آقایان! همه ما مسئول هستیم. روحانیون در درجه اولِ مسئولیت هستند. روحانیون باید بروند در بلاد و در جاهایی که دوردست است‏^[9] لازم است که بروند در دهات و قصبات و اعلام کنند مسائلی را که ما می‏گوییم.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 81 ـ 84)

ـ سخنرانی در جمع طبقات مختلف مردم؛ خرابیهای رژیم شاه (1357)

«ما باید از سر، یک مملکت را بسازیم. نه دولت [به تنهایی‏] همچو کاری می‏تواند بکند نه بعضِ اقشار ملت. باید همه با هم دست به هم بدهند. اگر ان شاء اللَّه همه دست به هم دادند، این مملکت از این آشفتگی خارج می‏شود. چنانچه دیدید که همه دست به هم دادید و بحمد اللَّه بر قدرتهای دنیا غلبه کردید.

عقب‏نشینی ابرقدرتها در برابر مشتهای گره کرده توده‏ها

شما بدانید که دنبال سر این مرد،^[10] که خودش هم در اینجا دیگر قدرتمند شده بود و ارتشش، پشت سر این، تمام قدرتهای دنیا واقع شده بودند: شوروی، امریکا- منتها بعضیها تصریح می‏کردند، بعضیها تلویحاً- انگلستان، چین، ممالک عربی- تمام اینها پشت سر این ایستاده بودند؛ لکن ملت مشتهایش را گره کرد و ایستاد، همه را عقب زد. و یک آدمی که اگر مهلتش داده بودند دعوی فرعونیت و الوهیت هم می‏کرد، همچو شد که آمد مقابل ملت با کمال ذلت ایستاد و استغفار کرد! و ملت قبول نکرد. گفت خیر نمی‏شود، باید بروی! حالا هم رفته؛ امریکایی‏ها هم قبولش نکردند! الآن در رباط^[11] است، کجاست، که نشسته دست و پایی می‏زند لکن همه اعصابش از بین رفته؛ یعنی شما خرد کردید اعصابش را، مشت زدید تا اعصابش را خرد کردید. حالا همین مشتها را گره کنید و فرود بیاورید بر مغز اینهایی که این تتمه را می‏خواهند نگه دارند، و حال آنکه این تتمه دیگر چیزی نیست. باید اینها عاقل باشند. آخر مگر می‏شود با یک ملت معارضه کرد! یک ملت است، یک آدم و دو آدم که نیست، یک حزب و دو حزب که نیست. یک ملت یک چیزی را می‏خواهد؛ مگر ممکن است که یک چیزی را که ملت خواست نتواند اخذ کند و نگیرد از اینها.

من از خدای تبارک و تعالی سلامت همه شما را می‏خواهم؛ موفق باشید. ان شاء اللَّه‏.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 85 ـ 86)

ـ پاسخ استفتاء سفارت ایران در اتریش؛ کالبد شکافی شهیدان بمباران شیمیایی (1362)

سؤال‏کننده: سفارت جمهوری اسلامی ایران در اتریش‏

[17/ 11/ 62/ 3 جمادی الاول 1404- از وزارت امور خارجه سؤال می‏کنند:

از سفارت ایران در اتریش می‏پرسند: اگر بخواهند نظر قطعی درباره مجروحین بمبهای شیمیایی بدهند، لازم می‏دانند که باید کالبد شکافی بشود. آیا لازم است از طرف ما جلوگیری شود؟].

[پاسخ امام:].

آنها پس از کالبد شکافی هم معلوم نیست نظر صحیح بدهند. شاید هم خلاف را بگویند تا کنون هم گفته‏اند. چرا ما خود را اسباب دست قرار دهیم.» (صحیفه امام، ج‏18، ص: 318)

ـ پیام به ملت ایران؛ تجلیل از شهدا، اسرا و جانبازان دفاع مقدس (1364)

«سپاس بی‏پایان از خداوند تبارک و تعالی که با عنایات خاصه خود منت بر ما نهاده و ما را به ملتی که با قیام خونین و انقلاب الهی خویش و روح ایمان و عرفان بر ابرقدرتها تاخته است، سرافراز فرموده است؛ ملتی که با فداکاری ارزشمند، دست ستمگران را از کشور عزیز اسلامی قطع نموده و شرف و استقلال آن را برگردانده است؛ ملتی که مجد و عظمت میهن اسلامی را تجدید و خود را بر مقدرات و سرنوشت خود آزادانه مسلط و حکومت عدل اسلامی را به جای حکومت طاغوت ستمشاهی جایگزین کرده است و اسلام عزیز را بر ملتهای تحت ستم در شرق و غرب عرضه نموده است. رحمت خداوند و سلام و درود صالحان و مخلصان بر روان شهدای بزرگ و نثار جانبازان و مفقودین و اسرای عزیز که با نثار جان و خون و سلامت و دوری از میهن خود، در راه شرف، عزت کشور و اسلام، راه را برای نیل به سعادت دنیا و آخرت باز، خود و ملت خود را در پیشگاه مقدس حق تعالی سرافراز و روسفید نمودند.

اکنون پس از گذشت چندین سال از انقلاب اسلامی شکوهمند و فشارهای جانکاه قدرتمندان و توطئه‏های بی‏امان همه جانبه ستمگران بزرگ و کوچک برای اطفای نور خدا، بحمد اللَّه تعالی با قدرت عظیم روحی و به برکت خون پاک شهدا و جانبازان در راه اسلام، تمام توطئه‏ها خنثی، و کیْد ستمگران به خودشان برگشت و بارقه با عظمت اسلام در جهان رو به گسترش است و وعده خداوند متعال بر امامت و وراثت مستضعفان، گویی نزدیک است. و بحمد اللَّه تحلیلهای علیل وابستگان به بلوک شرق و غرب بیخبر از اسلام و قدرت ملتهای اسلامی، غلط از کار درآمد و جمهوری اسلامی ایران با قدرت عظیم خود که از موهبتهای الهی نشأت می‏گیرد، به راه خود که همان راه مستقیم اسلام است به پیش می‏رود. خداوندا! تو این تحول عجیب را در ملتی که می‏رفت فدای امیال جهانخواران- به وسیله وابستگان آنان، این بردگان بی‏چون و چرا- شود، ایجاد فرمودی و منت بر این ملت تحت ستم در طول تاریخ نهادی و ما را از ذل بردگی غیر به عز عبودیت خود رساندی و ملت عزیز را الگو برای همه مستضعفان جهان قرار دادی.

بارالها! این کشور، وابسته به رسول اکرم- صلی اللَّه علیه و آله- و اهل بیت گرامی او است، و کشور حضرت بقیة اللَّه- ارواحنا لمقدمه الفداء- است، به حرمت آنان در بارگاه قدس تو، عنایات خود را مستدام بدار! و پیروزی نهایی را بزودی نصیب رزمندگان عزیز فرما! و شهدای عزیز و جانبازان مکرم را از رحمت خود نصیب وافر عنایت فرما! و به رزمندگان آنان و خاندان اینان صبر و اجر مرحمت فرما! و اسرا و مفقودان ما را با سلامت به کشور خود بازگردان! و راهیان عزیز کربلا، این سلحشوران فداکار در راه حق را به مقصد والای خود برسان! و دست ستمکاران را از کشورهای اسلامی کوتاه فرما! و اخلاص و عز بندگی خود را به ما عنایت فرما! و صلوات بی‏پایان بر انبیای عظام، خصوصاً سید آنان- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- و به اولیای معظم بویژه خاتم آنان- روحی فداه- نثار فرما! و ما را از شرّ شیطان و نفس اماره نجات ده! «انَّکَ وَلِیُّ النِّعَم».^[12] روح اللَّه الموسوی الخمینی‏» (صحیفه امام، ج‏19، ص: 474 ـ 475)

ـ نامه به مسئولین نظام در مورد تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام (1366)

[بسمه تعالی‏

محضر مقدس رهبر عظیم الشأن، حضرت آیت اللَّه العظمی امام خمینی- دامت برکات وجوده الشریف‏

در سایه اظهارات اخیر آن وجود مبارک، از لحاظ نظری مشکلاتی که در راه قانونگذاری و اداره جامعه اسلامی به چشم می‏خورْد برطرف شده؛ و همان گونه که انتظار می‏رفت این راهنماییها مورد اتفاق نظر صاحبنظران قرار گرفت. مسئله‏ای که باقی مانده شیوه اجرایی اعمال حق حاکم اسلامی در موارد احکام حکومتی است. در حال حاضر لوایح قانونی ابتدا در وزارتخانه‏های مربوط، و سپس در کمیسیون مربوط در دولت، و سپس در جلسه هیأت دولت مورد شور قرار می‏گیرد. و پس از تصویب در مجلس، معمولًا دو شور در کمیسیونهای تخصصی دارد، که با حضور کارشناسان دولت و بررسی نظرات متخصصان، که معمولًا پس از اعلام و انتشار به کمیسیونها می‏رسد، انجام می‏شود. و معمولًا یک لایحه در چند کمیسیون، به تناسب مطالب، مورد بررسی قرار می‏گیرد. و دو شور هم در جلسه علنی دارد، که همه نمایندگان و وزرا یا معاونان وزارتخانه‏های مربوط در آن شرکت می‏کنند، و به تناسب تخصصها اظهار نظر می‏کنند و پیشنهاد اصلاحی می‏دهند. و اگر کار به صورت طرح شروع شود، گرچه ابتدا کارشناسی دولت را همراه ندارد، ولی در کمیسیونها و جلسه عمومی، همانند لوایح، کارشناسان مربوط نظرات خود را مطرح می‏کنند. پس از تصویب نهایی، شورای نگهبان هم نظرات خود را در قالب احکام شرعی یا قانون اساسی اعلام می‏دارد که در مواردی مجلس نظر آنها را تأمین می‏نماید. و در مواردی از نظر مجلس قابل تأمین نیست، که در این صورت مجلس و شورای نگهبان نمی‏توانند توافق کنند. و همین جاست که نیاز به دخالت ولایت فقیه و تشخیص موضوع حکم حکومتی پیش می‏آید. گرچه موارد فراوانی از این نمونه‏ها در حقیقت اختلاف ناشی از نظرات کارشناسان است که موضوع احکام اسلام یا کلیات قوانین اساسی را خلق می‏کند. اطلاع یافته‏ایم که جنابعالی در صدد تعیین مرجعی هستید که در صورت حل نشدن اختلاف مجلس و شورای نگهبان، از نظر شرع مقدس یا قانون اساسی یا تشخیص مصلحت نظام و جامعه حکم حکومتی را بیان نماید. در صورتی که در این خصوص به تصمیم رسیده باشید، با توجه به اینکه هم اکنون موارد متعددی از مسائل مهم جامعه بلاتکلیف مانده، سرعت عمل مطلوب است.

عبد الکریم موسوی- سید علی خامنه‏ای- احمد خمینی- میر حسین موسوی- اکبر هاشمی رفسنجانی‏].

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

گرچه به نظر این جانب پس از طی این مراحل زیر نظر کارشناسان، که در تشخیص این امور مرجع هستند، احتیاج به این مرحله نیست، لکن برای غایت احتیاط، در صورتی که بین مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان شرعاً و قانوناً توافق حاصل نشد، مجمعی مرکب از فقهای محترم شورای نگهبان و حضرات حجج اسلام: خامنه‏ای، هاشمی، اردبیلی، توسلی،^[13] موسوی خوئینی‏ها، و جناب آقای میر حسین موسوی، و وزیر مربوط، برای تشخیص مصلحت نظام اسلامی تشکیل گردد؛ و در صورت لزوم از کارشناسان دیگری هم دعوت به عمل آید و پس از مشورتهای لازم، رأی اکثریتِ اعضای حاضرِ این مجمع مورد عمل قرار گیرد. احمد^[14] در این مجمع شرکت می‏نماید تا گزارش جلسات به این جانب سریعتر برسد.

حضرات آقایان توجه داشته باشند که مصلحت نظام از امور مهمه‏ای است که گاهی غفلت از آن موجب شکست اسلام عزیز می‏گردد. امروز جهان اسلام نظام جمهوری اسلامی ایران را تابلوی تمام نمای حل معضلات خویش می‏دانند. مصلحت نظام و مردم از امور مهمه‏ای است که مقاومت در مقابل آن ممکن است اسلام پابرهنگان زمین را در زمانهای دور و نزدیک زیر سؤال برد، و اسلام امریکایی مستکبرین و متکبرین را با پشتوانه میلیاردها دلار توسط ایادی داخل و خارج آنان پیروز گرداند. از خدای متعال می‏خواهم تا در این مرحله حساس آقایان را کمک فرماید.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 463 ـ 464)