میلاد نور و هفته مهرورزی
حسن پویا
17 ربیع الاول بنا بر مشهور روز ولادت حضرت محمدبن عبدالله(ص)، 53 سال قبل از هجرت و همچنین سال‌روز ولادت امام جعفرصادق(ع) رئیس مذهب جعفری است.
ما ه ربیع از نظر معنوی، بهار ماه‌های قمری و ماه شادی دوستداران اهل بیت است، زیرا تولد پیامبر رحمت و مهربانی، نویدبخش رهایی انسان از ظلمات جهل و خرافه است. پیامبری که برای همه عالمیان رحمت بود: «و ما ارسلناک الّا رحمه للعالمین»(سوره انبیاء، آیه 107)؛ پیامبر دعوت کننده به نور و روشنایی و نجات دهنده از تاریکی‌هایی که بشریت آن دوران و تمام دوران‌ها با آن دست به گریبان‌اند. پیامبری با خُلق عظیم: «انّک لعلی خُلُق عظیم»(سوره قلم، آیه 4).
محمد(ص) با تولد خویش لرزه‌ای در جهان افکند که شرق و غرب عالم را تکان داد و شاید بعدها در زمان بعثت آن حضرت، متوجه شدند، آن‌چه رخ داده به مناسبت تولد حضرت محمد(ص) بوده است، 13 ـ 14 کنگره از ایوان کسری در مداین فرو ریخت. آتشکده فارس، پس از هزار سال به یکباره خاموش شد. دریاچه ساوه خشکید. بت‌ها در مکه به رو افتادند. نوری درخشید و فضای سرزمین حجاز تا مشرق زمین را روشن کرد.
اینک این پیامبر رحمت، پیامبری است که باید از نو شناخت و در سال‌روز تولد وی تنها به شادی و شربت اکتفا نکرد. و دستور الهی «لکم فی رسول الله أسوه حسنه» را جدی گرفت. اگر به قیامت و سرای ابدیت ایمان داریم، زیرا پیامبر أسوه و الگوی آنان است که: «لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر و ذکر الله کثیرا»؛ (سوره احزاب، آیه 21)؛ آنان که امیدوار به فضل و رحمت خدا و سرای آخرت هستند و خدا را فراوان یاد می‌کنند.
امام خمینی در این زمینه می‌فرماید:
انقلاب اصیل و عظیم الهی، اسلامی، ایرانی ما ..... جلوهای از نهضت پر عظمت حضرت محمد رسول اللَّه (ص) است که ولادت سعادتمند و هجرت حرکتبخشَش در عصری واقع شد که ظلمات جهالت سراسر جهان را فراگرفته بود و قدرتمندان چون حیوان‌های آدم‌خوار، روزگار مستضعفین را تباه نموده بودند. و نهضت اسلامی مردم ایران در عصری که نمونه همان عصر جاهلیت است و در محیطی که سرنیزه، جانشین عدالت و حبس و شکنجه و اختناق به جای آزادی، و فقر و فلاکت جایگزین رفاه و آسایش گردیده بود، پاگرفت و ملت ما قیام کرد، چرا که چنگال سباع به صورت آدم، تا مرفق به خون جوانان عزیز ما فرو رفته و نفس‌ها در سینهها قطع شده بود و میرفت تا آثار اسلام و انسانیت محو و کنگره عدالت فرو ریزد.(صحیفه امام، ج 12، ص 136-137)
ملاحظه می‌کنیم که امام خمینی چگونه زیبا اسوه بودن شخصیت حضرت رسول(ص) را بیان می‌کند، که نهضت و انقلاب اسلامی ملت ایران برای همان اهداف محمدی(ص) و با سرمشق قرار دادن سیره نبوی تحقق یافت.
حضرت امام در روز تولد پیامبر اکرم(ص) در سال 1361 در دیدار با مسئولان کشوری و لشکری سخنان بسیار مهمی را ایراد کردند و اینگونه سخنرانی خود را آغاز کردند:
من قبلاً تبریک این عید بزرگ سعید اسلامی را که در آن روز مبدأ حرکت انسان‌ها به سوی عالم دیگر بنیان‌گذاری شد و مبدأ حرکت‌های معنوی در محیطی که آلوده به همه شرک‌ها و پلیدی‌ها بود، تبریک عرض می‌کنم. و به همه ملت اسلام ولادت با سعادت رسول اکرم(ص) و ولادت فرزند بزرگوارش مبدأ همه فیض‌ها و حامل پیام‌های رسول اکرم، حضرت صادق ـ سلام الله علیه ـ تبریک عرض می‌کنم... ما جدایی بین خودمان و مسلمین احساس نمی‌کنیم و امیدواریم که مسلمین هم احساس بکنند که همه ممالک، ممالک اسلام است و همه مال همة مسلمین. (همان، ج 17، ص 202 و 203)
به همین مناسبت امام خمینی به مسائلی همچون نقشه استعمار برای جدایی دین از سیاست، تشکیل حکومت اسلامی، اسلام‌زدایی استعمار، وظایف ائمه جمعه در تبیین مسائل اسلام و مسلمین، منشاء گرفتاری‌های مسلمین توسط قدرت‌های بزرگ، هواهای نفسانی سرچشمه فساد در حکومت‌ها توجه داده، و در پایان دعوت به تقوا و توجه به ارزش‌های انسانی داده‌اند.
ناشناخته ماندن شخصیت پیامبر و ابعاد نزول قرآن و تأثیرات شگرف مبعث پیامبر بر جهان بشریت، از دغدغه‌های امام خمینی است، از این رو در ادامه می‌فرماید:
من باید عرض کنم که این ولادت که دنبالش برکات پی‌در‌پی و منتهی شد به بعثت و نزول وحی از جانب خدای تبارک و تعالی بر قلب مبارک آن سرور، ابعادش برای بشر تاکنون معلوم نشده است. (همان، ج 18، ص 260)
در این سخنرانی، امام خمینی به ابعاد عرفانی و معنوی نزول قرآن و حقایق نهفته در آن اشاره می‌کند و به شرح و تبیین برخی مفاهیم روایی و آیات قرآنی می‌پردازد.
ایشان در ادامه چهرة مدعیان دروغین برخی پیروان حضرت موسی و عیسی(علیهماالسلام)) را نمایان می‌سازد، که با پرچم دفاع از حقوق بشر از متجاوزان حمایت می‌کنند.
باید توجه داشت که در زمان حیات بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، همه ساله تمام مسئولان کشوری و لشکری و برخی از اقشار مردم خدمت امام خمینی برای عرض تبریک می‌رسیدند و ایشان سخنان ارزشمندی را بیان میداشتند که هر یک بیانگر ابعاد مختلفی از زندگی پیامبر اکرم(ص) و مکتب جعفری است.
امید است آموزه‌های بلند آن سالک سفر کرده، در طول اعصار و قرون متمادی سرمشق زندگی همگان، به ویژه مسئولان و خدمت‌گزاران این مرز و بوم باشد. انشاالله.