م 1ـ اگر در روزه رمضان عمداً قی کند، فقط قضای آن روز را باید بگیرد.

م 2ـ اگر در شب جنب شود و سه مرتبه بیدار شود و بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود فقط قضای آن روز را باید بگیرد.

م 3ـ اگر روزه‏ دار عمداً اماله کند، یا سر زیر آب ببرد، بنابر احتیاط واجب کفاره هم باید  بدهد.

م 4ـ اگر روزه دار عمداً دروغی را به خدا یا پیامبر و ائمه معصومین نسبت دهد بنابر احتیاط واجب باید کفاره جمع دهد.

م 5ـ اگر غیر از موارد فوق، کار دیگری که روزه را باطل می ‏کند عمداً انجام دهد، دو حالت دارد:

حالت اول: می دانسته آن کار روزه را باطل می کند، قضا و کفاره بر او واجب است.

حالت دوم: نمی دانسته آن کار روزه را باطل می کند:

الف) اگر می ‏توانسته مسأله را یاد بگیرد، بنابر احتیاط واجب کفاره بر او ثابت  می ‏شود.

ب) اگر نمی ‏توانسته مسأله را یاد بگیرد، یا اصلاً ملتفت مسأله نبوده، یا یقین داشته که فلان چیز روزه را باطل نمی ‏کند، کفاره بر او واجب نیست.

م 6ـ اگر روزه خود را با چیز حرامی باطل کند (چه آن چیز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، یا به جهتی حرام شده باشد مثل نزدیکی با همسر در حال حیض)، بنابر احتیاط کفاره جمع بر او واجب می ‏شود.