امام صبحها کسی را برای نماز از خواب بیدار نمیکردند. یعنی اگر ما خدمت ایشان میخوابیدیم نماز شب یا نماز صبحشان را چنان آرام میخواندند که ما اصلاً بیدار نشویم. هیچ وقت کسی را برای نماز بیدار نمیکردند مگر اینکه کسی به ایشان بسپارد که مرا بیدار کنید. ما مکرر به آقا میسپردیم که ما را بیدار کنید و ما را بیدار میکردند.
زهرا مصطفوی (تا مرز عصمت، ص38)
انتهای پیام /*