م 1. یکی از مبطلات روزه ماه رمضان «باقی ماندن بر جنابت تا اذان صبح» است.
م 2. اگر جنب عمداً تا اذان صبح در ماه رمضان غسل نکند؛ یا اگر وظیفه او تیمم است، عمداً تیمم ننماید؛ روزه اش باطل است. (رساله، م 1619)
م 3. شخص جنب چنانچه عمداً غسل نکند تا وقت تنگ شود، می تواند با تیمّم روزه بگیرد و صحیح است. (رساله، م 1621)
م 4. اگر جنب در شب ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند، باید قضای آن را بجا آورد. (رساله، م 1622)
م 5. کسی که در سحر ماه رمضان برای هیچ کدام از غسل و تیمّم وقت ندارد، اگر خود را جنب کند، روزه او باطل است؛ و قضا و کفاره بر او واجب می شود.
م 6. ... ولی اگر برای تیمّم وقت دارد، چنانچه خود را جنب کند، با تیمّم روزه او صحیح است، ولی گناهکار است. (رساله، م 1623)
م 7. کسی که در شب ماه رمضان جنب است؛ و می داند اگر بخوابد تا صبح بیدار نمی شود، نباید قبل از غسل کردن بخوابد،
م 8. ... و چنانجه بدون غسل کردن بخوابد و قبل از اذان صبح بیدار نشود؛ روزه اش باطل است و قضا و کفاره بر او واجب می شود. (رساله، م 1624)
م 9. کسی که در شب ماه رمضان، جنب است و می داند یا احتمال می دهد که اگر بخوابد؛ پیش از اذان صبح بیدار می شود، چنانچه تصمیم داشته باشد بعد از بیدار شدن غسل کند و یا نسبت به غسل غفلت داشته باشد، و تا اذان بیدار نشود، روزه اش صحیح است. ولی اگر تصمیم به غسل نداشته یا مردد بوده، روزه اش باطل است. (رساله، م 1627 ـ 1629)
م 10. اگر جنب با شرایط فوق از خواب دوم یا سوم و بیشتر بیدار نشود فقط قضا دارد و کفاره بر او واجب نمی شود. (رساله، م 1630)