خاطره از حجت الاسلام والمسلمین عبدالعلی قرهی

امام در ایام زیارتی که به کربلا مشرف می­شدند در منزلی که یکی از ایرانیان مقیم کویت برای ایشان در نظر گرفته بودند مستقر می­شدند، عده­ای از طلبه­ها هم در آن­جا بودند. نیمه شب که می­شد امام جوری برای نماز شب بلند می­شدند که با این­که فصل تابستان بود و همه در حیاط منزل می­خوابیدند ولی کسی ابداً بیدار و متوجه نمی­شد.  من چند سالی که در خدمت ایشان بودم با این­که نمی­دیدم اما یقین داشتم که به موقع و به طور مخفیانه برای نماز شب بلند می­شوند گاهی هم که بیدار می­شدم می­دیدم آنقدر ملایم و بی سر و صدا بلند می­شوند که ابداً کسی بیدار نمی­شود.

برداشت­هایی از سیره امام خمینی، ج3، ص 116