آنچه برای روزه دار مکروه است، عبارتند از:
1ـ بو کردن گیاهان معطّر و استعمال مشک. (البته استعمال سایر عطرها کراهت ندارد و بهتر است از بوییدن بوی غلیظی که به حلق میرسد اجتناب شود)
2ـ ریختن دارو در چشم و سرمه کشیدن در صورتی که مزه یا بوی آن به حلق برسد.
3ـ ریختن دارو در بینی اگر نداند که به حلق میرسد. (و اگر بداند به حلق میرسد جایز نیست).
4ـ انجام هر کاری که باعث ضعف میشود؛ مانند: خون گرفتن و حمّام رفتن.
5ـ کشیدن دندان و هر کاری که به واسطه آن از دهان خون بیاید.
6ـ چشیدن غذا و جویدن آن که معمولاً به حلق نمیرسد.
7ـ مسواک زدن.
8ـ استعمال شیاف.
9ـ نشستن زن در آب. (ولی نشستن مرد در آب کراهت ندارد)
10ـ تر کردن لباسی که در بدن است برای مردها و بانوان.
11ـ مباشرت با زن، به بوسیدن، لمس کردن و یا انجام هر کاری که محرک شهوت باشد بدون قصد بیرون آمدن منی. البته اگر به قصد بیرون آمدن منی باشد، در صورتی که منی بیرون آید، روزه او باطل میشود.
(رساله، م 1657؛ ترجه تحریر الوسیله، ج 1، ص 326 ـ 327)