4. سه نکته ضروری در مورد مبطلات روزه


4. سه نکته ضروری در مورد مبطلات روزه
نکته اول: ارتکاب سهوی مفطرات روزه را باطل نمی¬کند
اگر روزه دار مفطری را سهواً انجام دهد، روزه اش باطل نمی شود و فرقی هم بین انواع روزه¬ها نیست.
تذکر: برخی از نمونه¬های سهو در حکم عمد است؛ مثل فراموشی غسل جنابت و نیز خواب ماندن جنب برای بار دوم یا بیشتر. (م 1622 و 1630)
نکته دوم: جهل به حکم مفطرات
اگر شخص روزه دار مفطری را عمداً انجام دهد، درحالی که نمی دانسته روزه به وسیلۀ این کار باطل می¬شود:
اگر می¬توانسته مسأله را یاد بگیرد (جاهل مقصر) روزه¬اش باطل می¬شود و بنایر احتیاط واجب باید کفاره بدهد.
اگر نمی¬توانسته مسأله را یاد بگیرد (جاهل قاصر) بنا بر احتیاط واجب، روزه اش باطل است، ولی کفاره بر او واجب نیست.
کسی که ملتفت مسأله نبوده (غافل) و یا یقین داشته که فلان چیز روزه را باطل نمی¬کند و عمداً انجام داده است، کفاره بر او واجب نیست. (عروة الوثقی مع تعالیق الامام، ص 555؛ م 1659)
نکته سوم: لازم نیست روزه دار به تمام مبطلات و مفطرات علم تفصیلی داشته باشد؛ بلکه اگر نیت کند که از تمام مبطلات و مفطرات امساک کند، کافی است. (عروة الوثقی مع تعالیق الامام، ص 538)

کد : 3611 | تاریخ : 13 اردیبهشت 1399

 

4. سه نکته ضروری در مورد مبطلات روزه

نکته اول: ارتکاب سهوی مفطرات روزه را باطل نمی­کند

اگر روزه دار مفطری را سهواً انجام دهد، روزه اش باطل نمی شود و فرقی هم بین انواع روزه­ها نیست.

تذکر: برخی از نمونه­های سهو در حکم عمد است؛ مثل فراموشی غسل جنابت و نیز خواب ماندن جنب برای بار دوم یا بیشتر. (م 1622 و 1630)

نکته دوم: جهل به حکم مفطرات

اگر شخص روزه دار مفطری را عمداً انجام دهد، درحالی که نمی دانسته روزه به وسیلۀ این کار باطل می­شود:

اگر می­توانسته مسأله را یاد بگیرد (جاهل مقصر) روزه­اش باطل می­شود و بنایر احتیاط واجب باید کفاره بدهد.

اگر نمی­توانسته مسأله را یاد بگیرد (جاهل قاصر) بنا بر احتیاط واجب، روزه اش باطل است، ولی کفاره بر او واجب نیست.

کسی که ملتفت مسأله نبوده (غافل) و یا یقین داشته که فلان چیز روزه را باطل نمی­کند و عمداً انجام داده است، کفاره بر او واجب نیست. (عروة الوثقی مع تعالیق الامام، ص 555؛ م 1659)

نکته سوم: لازم نیست روزه دار به تمام مبطلات و مفطرات علم تفصیلی داشته باشد؛ بلکه اگر نیت کند که از تمام مبطلات و مفطرات امساک کند، کافی است.  (عروة الوثقی مع تعالیق الامام، ص 538)

 

انتهای پیام /*