گذری بر زندگی آیت‌الله محمد واعظ زاده خراسانی
محمد واعظ زاده خراسانی وی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در مشهد و در یک خانواده روحانی که تا چند پشت از وعاظ نامی خراسان بوده‌اند دیده به جهان گشود. خاندان وی حدود دویست سال در راه وعظ و تدریس علوم به مسلمانان فعالیت داشته‌اند. ایشان پس از گذراندن دوره مکتبخانه و مدرسه در سال ۱۳۱۸ ش همراه پدرش راهی نجف اشرف شد و تا اواسط سال ۱۳۲۱ در آنجا ادبیات و مقدمات و سطوح ابتدایی فقه و اصول را فراگرفت. در این سال به مشهد مراجعت نمود در حوزه علمیه مشهد تحصیلات حوزوی را تا سال ۱۳۲۸ در رشته‌های مختلف علوم اسلامی اعم از نقلی و عقلی و معارف و نیز سطوح عالی و بخشهایی از درس خارج فقه و اصول را نزد استادان آن حوزه فرا گرفت. سال 1328 عازم قم شد. طی ۱۱ سال از درسهای استادان بزرگ قم، همانند بروجردی، امام خمینی، سید محمد حجت، سید صدرالدین صدر، سید محمدرضا گلپایگانی و محمدعلی اراکی بهره‌مند شد.
در این دوره وی از مؤسسین و نویسندگان مجله قدیمی و پربار «درس‌هایی از مکتب اسلام» بود که از سال ۱۳۳۷ در قم انتشار یافت و با توجه به وجهه و معروفیت نویسندگان و گردانندگان آن با موفقیت همراه شد. اعضای دیگر هیئت تحریریه این مجله آقایان سید موسی صدر، علی دوانی، جعفر سبحانی، مجدالدین محلاتی، ناصر مکارم شیرازی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، حسین نوری همدانی و سید مرتضی جزایری بودند.
وی پس از مراجعت از قم و استقرار در مشهد در سال ۱۳۳۹ به کانون نشر حقایق اسلام که محمد تقی شریعتی مؤسس آن بود رفت‌وآمد داشت و گاهی به جای شریعتی تفسیر می‌گفت.
آثار بسیاری از کتاب و مقاله از ایشان باقیست که ارزش علمی بالایی دارند. فعالیت‌های علمی و فرهنگی ایشان بر فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی برتری داشت، برای همین پس از پیروزی انقلاب نیز بیشتر بر فعالیت و پست‌های علمی و فرهنگی رغبت نشان می‌داد.
محمد واعظ زاده خراسانی سرانجام صبح روز یک شنبه 28 آذرماه 1395 در مشهد درگذشت.
او خاطراتی را از امام خمینی نقل کرده که جالب و خواندنی‌ست، از آن میان:
سابقۀ آشنایی من با حضرت امام، به بعد از سالهای 1321 برمی گردد. من در مدرسۀ سلیمان خان مشهد طلبه بودم. حضرت امام غالباً تابستانها به مشهد مشرف می شدند و یکی دو نفر از طلبه های بزرگتر مدرسۀ ما با ایشان رفیق بودند و به این مناسبت برای امام مجلس دید و بازدید تشکیل می دادند. مدرسه، مَدرس کوچکی داشت و عده ای از علما که ایشان را می شناختند، به ملاقاتشان می آمدند. من در سال 1328 برای تحصیل به قم رفتم. در درس فقه و اصول آیت اللّه بروجردی و درس فقه مرحوم آیت اللّه حجت شرکت کردم. مدتی که گذشت، اطلاع پیدا کردم حضرت امام جلسۀ درسی دارند. درس خارج اصول حضرت امام خمینی به درخواست آقای مطهری و آقای منتظری تأسیس شده بود. موضوع آن درس، ادلۀ عقلیۀ جلد دوم «کفایة الاصول» بود. من از آیت اللّه مطهری پرسیدم، این درس خصوصی است یا کسان دیگر هم می توانند در آن شرکت کنند؟ گفت: «نه، خصوصی نیست». درس تا مبحث استصحاب رسیده بود که من در آن شرکت کردم و در حدود دو سال دیگر ادامه داشت تا به پایان رسید. در این درس که اولین دورۀ اصول خارج حضرت امام بود، به جز آقایان مطهری و منتظری، در حدود ده تن دیگر از فضلا از جمله آقای حاج شیخ ابراهیم امینی و آقای حاج شیخ جواد خندق آبادی شرکت می کردند. (کتاب سلسلۀ موی دوست، صفحه 248)