نظر امام‌خمینی دربارۀ تک‌خوانی یا جمع‌خوانی زنان در برخی از آثارش بیان شده است. از آن میان، استفتائات که از ایشان سؤال شده حکم تک‌خوانی بانوان اعم از صوت قرآن و سرود در معرض نامحرم چیست؟ ایشان پاسخ دادند که «حکم دائر مدار وجود مفسده و عدم آن است.» بهاین‌معنا که اگر موجب گناه و حرام شود، جایز نیست. (امام‌خمینی، استفتائات، ج 3، ص 273) درباب جمع‌خوانی زنان (گروهی) در مقابل آقایان پاسخ دادند که «با مراعات حجاب مانع ندارد، مگر آن‌که مفسده داشته باشد.» (امام‌خمینی، استفتائات، ج 3، ص 273)
صادق طباطبایی نیز در مصاحبه با مجلۀ موسیقی ایرانیان درباب صدای زن، هم‌خوانی و تک‌خوانی به بیان خاطرهای از امام‌خمینی پرداخته‌است. ایشان دراین مورد با امام‌خمینی گفت‌وگویی داشته‌است و به‌طور مشخص از ایشان پرسیده که:
س: اگر در یک قطعه سرود و موسیقی نیازی به کلام و صدای انسان باشد چه حکمی دارد؟
ج: اگر مفسدهای در کار نباشد ازاینلحاظ حکم کلی تغییر نمیکند.
س: صورت استفاده از صدای مرد، حتماً باید به‌صورت گروهی یا به‌اصطلاح کر باشد؟ یا میتوان از تک‌خوانی مرد نیز استفاده کرد؟
ج: ازاینلحاظ فرقی میان تک‌خوانی و آواز گروهی وجود ندارد.
س: استفاده از صدای زن چه حکمی دارد؟
ج: همان حکم صدای مرد را دارد.
س: صدای زن باید به‌صورت گروهی باشد یا تک‌خوانی زنان نیز بدون اشکال است؟
ج: حکم همان حکم کلی است و با صدای مرد فرقی ندارد. (مجلۀ موسیقی ایرانیان، گفتگو با صادق طباطبایی؛ امام‌خمینی، استفتائات، ج 3، ص 273)
لذا به‌نظر می‌آید که امام خوانندگی زن را مانند خوانندگی مرد تلقی کرده است. به این‌معنا که اگر مشمول غنا نباشد و مفسدهای هم بر آن مترتب نباشد، بدون اشکال است.