مسجد اعظم
این مسجد که از نمونه‌های برجسته معماری اسلامی در عصر حاضر است به همت مرحوم آیت‌الله سید حسین بروجردی طی هفت سال (1340 ـ 21/4/1333 ش) ساخته شده است و دارای سه شبستان است.
طراحی و معماری این بنا به عهده استاد حسین معمار (لرزاده) بوده است و کارشناسان عمری 1000 ساله برای آن پیش‌بینی می‌کنند. شبستان‌های این مسجد در طول ایام تحصیلی مملو از طالبان علوم دینی می‌شود که زانوی تلمذ نزد اساتید مبرز حوزه به زمین می‌زنند. امام خمینی نیز از جمله اساتید طراز اول حوزه علمیه بوده است که برای مدتی در مسجد اعظم تا قبل از تبعید خود به ترکیه به تدریس پرداختند. مسجد اعظم یکی از مکان‌هایی است که در زمان رژیم پهلوی و پس از آن در عصر جمهوری اسلامی، همواره کانون تجمعات و سخنرانی‌ها و حرکت‌های انقلابی بوده است. از جمله سخنرانی‌های حضرت امام در اعتراض به بی‌اعتنایی شاه و دولت اسدالله علم به درخواست لغو لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی و نیز پس از ختم این غائله و همچنین اعلام عزای عمومی به دنبال برگزاری رفراندوم غیرقانونی تحت عنوان انقلاب سفید شاه و ملت در اسفند 1341 ش، و سخنرانی امام پس از آزادی از زندان در 26 فروردین 1343 ش، و نیز برگزاری مجالس ختم به مناسبت درگذشت آیت‌الله مصطفی خمینی فرزند حضرت امام در سال 1356 ش، که به اعتراف ساواک جمعیتی حدود 000/20 نفر شرکت کرده بودند و شعار درود بر خمینی می‌دادند. همچنین پس از واقعه 19 دی 1356، مجلسی در مسجد اعظم بر پا شد که در آن برخی مراجع از جمله آیت‌الله گلپایگانی سخنرانی کردند و خواستار محاکمه و اعدام عاملان کشتار مردم قم شدند.
حضرت امام پس پیروزی انقلاب و آمدنشان به قم چند مرتبه‌ای در این مسجد حضور پیدا کردند. از جمله هنگام مراسم چهلم رحلت آیت‌الله طالقانی برای فاتحه‌خوانی به مسجد آمدند.
شاید بتوان گفت این مسجد یکی از پر برکت‌ترین مساجد این عصر است؛ چرا که در طول روز کمتر ساعتی می‌توان یافت که این مسجد خالی از محصلین و طلاب علوم دینی باشد. در سایر اوقات نیز مراسم و محافل و اجتماعات عظیم در آن برگزار می‌شود. در شبستان‌های این مسجد به طور مرتب جلسات مختلف درسی برقرار است.
در حال حاضر با گسترش حرم مطهر حضرت معصومه(س) و اتصال این مکان به آن عملاً این مسجد جزئی از حرم به حساب می‌آید و همچون گذشته بعضی مراجع و علمای فاضل در آن مشغول به تدریس می‌باشند.